g20

ใครเคยเจอพวกชอบเรี่ยไรเงินตามที่สาธารณะบ้างคะ ดิฉันเจอแถวมหาลัยเกือบทุกวัน น่ารําคาญมาก เวลาเดินผ่านก็เรียกเป็นประจํา แต่ก็ไม่เคยให้ ทํายังไงพวกนี้ถึงจะหายไป

อายุ23 ค่ะ ยังเรียนไม่จบแต่ว่ารู้สึกเหงามาก ไม่มีเพื่อนเลย รู้สึกว่าชีวิตมันไม่ค่อยมีเรื่องที่น่าตื่นเต้นเลย ไม่เหมือนแต่ก่อน ที่รู้สึกสนุกสนานและมีความสุข อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป รู้สึกสับสนกับการเดินทางของชีวิตจากนี้ต่อไป แต่ก่อนไม่ต้องการเพื่อนแต่ตอนนี้กลับต้องการ เหงาๆๆๆๆๆ ว้าเหว่มาก

เพื่อนๆพี่ๆ คิดว่าช่วงนี้ควรจะใช้เวลาในชีวิตให้คุ้มค่าอย่างไรดี คิดว่าอะไรที่ควรทําในช่วงนี้บ้างเพื่อให้มันคุ้มค่ากับชีวิตในเมื่อยังเรียนไม่จบ

อยากทราบวีธีการล้างเล็บที่มีกากเพชรและ กลิตเตอร์ค่ะ พอดีว่าเพิ่งเพนท์เล็บเป็นครั้งแรกค่ะ

อุปกรณ์มีแค่นํายาล้างเล็บ แต่ไม่มีสําลี ใช้ทิชชู่แทนได้ไหม

ขอบคุณค่ะ

ดิฉันอายุ22แต่มีปัญหาผิวหน้าหมองคลํามากทําให้หน้าดูไม่สดใสเหมือนแต่ก่อนเลยค่ะ ผลิตภัณฑ์ดีๆที่ดิฉันเคยใช้ก็กลับไม่ได้ผลเหมือนแต่ก่อนดิฉันก็ไม่ทราบว่าทําไมอยู่ดีๆหน้าถึงหมองและก็ไม่แน่ใจว่าไปโดนแดดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เคยไปทะเลมานานมากแล้วแต่มันก็น่าจะหายแล้วนะคะ แต่กลับเป็นปัญหาเรื้อรังมานาน แก้ไม่หายสักทีค่ะ ดิฉันเป็นคนผิวขาวมากแล้วก็มีปัญหาเวลาโดนแดดมันจะแสบผิวด้วย

ดิฉันคิดว่าน่าจะมาจากเรื่องแดดด้วย แต่ไม่แน่ใจว่าสมดุลการใช้ชีวิตที่ไม่ค่อยดีมีส่วนด้วยไหมคะ เพราะดิฉันรู้สึกว่าหลังๆมักนอนดึกมาก อาหารก็ธรรมดาๆ จิตใจก็ห่อเหี่ยว มักเศร้าหมองอยู่เสมอ อยากทราบว่าดิฉันควรทําอย่างไรให้ผิวกลับมาขาวสดใสดังเดิม ในวัยที่ยังสดใสอยู่ก็อยากเรียกความมั่นใจกลับมาค่ะ

ใครมีผลิตภัณฑ์ดีๆที่จะแนะนําก็ช่วยบอกด้วยนะคะ

วันนี้รู้สึกเซ็งอย่างไรไม่ทราบ เมื่อวานนี้คุยกับคนรู้จักคนหนึ่งแต่เราก็เผลอไปพูดมากเรื่องความลับของตัวเองบางอย่างจนได้เรื่อง ที่แรกก็ยังรู้สึกดีกับเรื่องที่เราเจอมาแต่ไม่น่าปากพล่อยไปพูดให้คนอื่นฟังเลยย เขาก็ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรกับเราแต่กลับพูดสิ่งที่ทําให้ผิดหวังจนเสียความมั่นใจจนได้ รู้สึกเสียอารมณ์จนป่านนี้ ไม่รู้จะกู้ความรู้สึกตัวเองกลับมาได้หรือเปล่า มันเสียอ���รมณ์จริงๆนะคะ ทําไมหลังๆมักเจอคนพูดไม่ได้ดั่งใจอยู่เรื่อย

เพื่อนๆคิดว่าจะทําอย่างไรให้หายหงุดหงิด กับสิ่งเราได้เผลอพูดกับคนอื่นไป

สมัยวัยเรียนคุณเคยมีปัญหากับเพื่อนแบบไหนบ้าง อย่างเช่นเคยโดนเพื่อนแกล้ง พูดจากระทบหรือว่าทิ้งให้เราเป็นหมาหัวเน่าเพราะเราไม่เข้ากลุ่มอะไรประมาณนี้ไหม ดิฉันก็กําลังอยู่ในวัยเรียนแล้วก็รู้สึกว่าเพื่อนในห้องมีปฏิกริยาแปลกๆไป ทั้งๆที่ดิฉันก็ไม่ได้ทําอะไรให้พวกเขาเพียงแต่เป็นคนเรียบร้อย เงียบๆตั้งใจเรียน ไม่ค่อยส่งเสียงดังเอะอะโวยวายเท่านั้นเอง แต่ทําไมบางครั้งดิฉันกลับโดนพูดกระทบบ้าง หรือพยายามทําให้ดิฉันรู้สึกว่าโดดเดียว ไม่เข้าใจเลยจริงๆ แต่ถึงกระนั้นดิฉันก็มักจะเจอบ่อยๆในสมัยมัธยม แต่ตอนนั้นบางคนก็ไม่ค่อยกล้าทําอะไรมากเพราะดิฉันก็เหมือนเจ้าหญิงน้อยๆในห้องซึ่งมีแต่คนชอบ มาถึงตอนนี้ในมหาลัย สถานการณ์เปลี่ยนไปดิฉันกลับกลายเป็นคนตัวเล็กๆคนหนึ่งในโลกอันกว้างใหญ่ จะไปต่อกรอะไรกับพวกนั้นได้

ดิฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สามสี่คนในมหาลัยที่ขอเรียกได้เต็มปากว่าเพื่อน ที่เรียกอย่างนี้เพราะนิสัยใจคอเข้ากันได้ พูดอะไรก็สนุกปากยิ่งเม้าท์ยิ่งมัน เลิกเม้าท์แล้วเบื่อ แต่ตอนนี้ไม่เจอกันแล้ว ก็เศร้า ยิ่งต้องมาอยู่ห้องเดียวกับพวกที่ได้กล่าวมาแล้วในย่อหน้าแรก ก็รู้สึกเราไม่ได้ผิดตรงไหนเพียงแต่นิสัยใจคออาจเข้ากันไม่ได้ ก็เลยไม่ได้เข้ากลุ่ม

ทําไมต้องมาทําให้เราเหมือนถูกแปลกแยกด้วย เพียงแค่เรียบร้อยเนี่ยหรือ

ช่วงวัยรุ่นคุณเคยหงุดหงิดเพราะคําพูดของพ่อบ้างไหม อย่างเช่นพ่อพูดขัดหูแล้วทําให้เราหงุดหงิดทําให้วันนั้นกลายเป็นวันแย่ๆของเราหรืออารมณ์บูดทั้งวัน อะไรประมาณนี้ไหม เราก็กําลังเผชิญเหตุการณ์นี้อยู่

มาเชร์ประสบการณ์และวีธีทําใจให้ร่มหน่อยค่ะ

ดิฉันอายุแค่ยี่สิบกว่า หน้าก็ไม่ได้แก่มีหนุ่มมาจีบด้วยซําเวลาอยู่ที่มหาลัยแต่ไม่เข้าใจเลยเวลาไปซื้อของที่ห้างทําไมพนักงานขายบางครั้งถึงมาเรียกเราว่า พี่ ทั้งๆที่เขาก็น่าจะอายุมากกว่าเราอยู่แล้ว ไม่เข้าใจเลยจริงมีเรียกกันอย่างนี้ด้วยเหรอคะ อย่างเมื่อวานก็เพิ่งเจอมาอีก ไปซื้อสินค้าที่ห้างมาค่ะ ก็ซื้อสินค้าค่อนข้างเยอะเหมือนกัน พนักงานขายเขาก็สุภาพดี แต่เขาก็เรียกเราว่า พี่ อีกเช่นเคยค่ะ แล้วก็แทนตัวเขาเองว่า หนู หรือไม่ก็ถ้าพูดถึงพนักงานคนอื่นๆ เขาจะเรียกคนนั้น ว่า น้อง ก็เข้าใจว่าเขาอาจให้เกียรติลูกค้า แต่คิดว่าเขายกย่องไปหน���อยหรือเปล่าคะ บางครั้งก็มี คุณผู้หญิงด้วยนะคะ ดิฉันรู้สึกแปลกๆอย่างไรไม่รู้ ฟังแล้วมันไม่ค่อยชินเลย เพราะที่แล้วๆมาดิฉันไม่เคยถูกเรียก โดยใช้คําว่า พี่ จากคนอื่นๆนอกมหาลัยเลย ยกเว้นรุ่นน้องในมหาลัย รู้สึกเขินมากและตะคิดตะข่วงใจอย่างไรไม่ทราบ

แต่อีกกรณีที่น่าคิดก็คือว่า มีอยู่วันหนึ่งไปทัศนศึกษากับมหาลัยโดยมีรถของบริษัทนําเที่ยวและมีพนักงานขับรถ จําได้ว่าวันนั้นต้องการจะกลับบ้านเองแต่ไม่แน่ใจจึงลองถามพนักงานขับรถของบริษัทนําเที่ยว เขาก็บอกว่า " ไม่แน่ใจ พี่ต้องถามอาจารย์" เห็นไหมคะ กรณีนี้เขาก็ทราบว่าเป็นนักศึกษามากับมหาลัย แต่เรียก พี่ เหมือนกัน

เพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรบ้าง กรณีนี้ต้องการคําตอบอย่างสุภาพนะคะ กรุณาอย่ามีคําตอบไร้สาระหรือประชดประชันนะคะ ดิฉันไม่ทราบข้อมูลจริงๆถึงได้อยากทราบข้อมูลค่ะ ไม่เคยมีใครบอกดิฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยค่ะ

มีบ้างไหมที่คุณได้มีโอกาสคุยกับคนรู้จักที่สนิทกับเรา แต่บางครั้งเขาพูดคําพูดที่ทําให้เรารู้สึกสะอึก เคืองๆ รู้สึกว่าเขาพูดยกตัวเองให้สูงก่อนแล้วก็เหยียบคนอื่นลง ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะดูเป็นคนดีก็ตาม ทําให้ทัศนคติของเราเปลี่ยนไป หรือรู้สึกแย่จนดําดิ่งหมดความมั่นใจ อย่างเช่นว่าคนที่คุยกับเรามีครอบครัวแล้วก็มักจะเล่าคุยว่า ครอบครัวเขาเคยดีอย่างนู้นอย่างนี้ สมบูรณ์พร้อมกว่าครอบครัวเธอเยอะ สูงส่งกว่าเธอเยอะ อะไรประมาณนี้ ซึ่งพูดอย่างนี้ต่อหน้าคนอื่นถือว่าเสียมารยาทไหม

คุณมีวิธีทําสมาธิ หรือทําใจอย่างไรเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ แล้วคุณก็รู้สึกว่าคําพูดของเขามันระคายหูคุณอย่างไรไม่รู้

อยากทราบว่าตําแหน่งนายทหารภาษามีหน้าที่อะไรบ้างคะ แน่นอนต้องเกี่ยวกับภาษาแต่อยากทราบถึงรายละเอียดของงานลึกๆค่ะ ถ้าจบปริญญาตรีสายภาษามาด้วยคะแนนที่ดีและเก่งทางด้านภาษามาก อยากทราบว่า ตําแหน่งงานนี้จะลองไปสมัครสอบดูได้ไหม และผู้หญิงเขาจะรับไหมคะ ตอนนี้ยังเป็นนักศึกษาอยู่นะ คิดเล่นๆดูค่ะ

เพิ่งไปเที่ยวประจวบคีรีขันธ์มา อยู่ตั้งหกวัน เที่ยวเต็มอิ่มสนุกมาก แต่ตอนนี้ยังกลับกรุงเทพไม่ได้เพราะนําท่วมก็เลยอยู่หัวหินต่อ ตอนอยู่ประจวบไม่มีอะไรทําก็เลยไปดูค่างแว่น แต่สังเกตุว่าทําไมลิงธรรมดาถึงดุ แต่คางแว่นไม่ดุ กินอาหารอย่างเรียบร้อยมาก ที่คิดว่าลิงดุเพราะมันชอบแยกเขี้ยวส่งเสียง หรือไม่ก็ขออาหารโดยตรง จนเราไม่กล้าลงจากรถเลยคะ คุณพ่อดิฉันก็กลัวเหมือนกันเลยให้อาหารจากในรถ ลิงมันชอบถั่วมาก กินแต่ถั่ว555และยังมีลิงตัวเล็กน่ารักอยากกินมากเลยขึ้นมานั่งบนกระโปรงรถอีก555 จนอีกตัวต้องดึงหางมันลงไป วันต่อมาเข้าไปในกองบิน5 ไปให้อาหารค่างแว่น มันน่ารักมากกินอาหารด้วยความเรียบร้อย แต่มันก็ชอบถั่วเหมือนกัน กินแต่ถั่วจนมันไม่ยอมกินมะเฟืองที่เด็กผู้ชายอีกคนเอามาให้มันกิน จนเด็กผู้ชาย5 6 ขวบ ค้อนคุณพ่อขวับ เพราะมันชอบถั่ว 555 และก็มีผู้หญิงวัยกลางคนขี่มอเตอร์ไซค์เอาข้าวโพดมาให้มันแต่มันก็ไม่กิน จนเขาบอกเอาไปให้ลิงกินดีกว่า เพราะถั่งแท้ๆ555+

เพื่อนๆคิดว่าอะไรคือสาเหตุที่อาจทําให้คนบางคนมองอายุของเราผิดไปจากความเป็นจริง อย่างเช่นจริงๆแล้วเราอายุยังไม่มากแต่คนบางคนกลับมองว่าอายุเรามากกว่าที่เราเป็นอยู่ จนทําให้เราเกิดอาการหัวเสีย และไม่เข้าใจ เพราะหน้าตาเราก็ไม่ได้ดูมีอายุ แต่ไฉนถึงเป็นแบบนี้ ที่เคยเจอคือแบบว่าดิฉันอายุยี่สิบกว่าๆ ไปเดินห้างแถวสยามก็มีคนขององค์กรเข้ามาสอบถามเผื่อว่าเราจะบริจาคให้เขาผ่านการตัดบัตรเครดิต จนต้องบอกเขาว่ายังไม่มีบัตรเครดิต และยังเป็นนักศึกษาอยู่ และอีกรายในวันเดียวกันก็มีเจ้าหน้าที่ที่มาโปรโมชรีสอร์ทหรูแถวภูเก็ต(ลากูน่า ภูเก็ต) เข้ามาถามแบบสอบถามแต่พอเขาถามอายุ เราก็บอกว่ายี่สิบสอง เขาก็อุทานว่า อ้าว เหรอ สองจุดนี้ก็เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าทําไมถึงมีเหตุการณ์แบบนี้ได้ ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่เหล่านี้เขาน่าจะต้องเป็นผู้ใหญ่กว่าแต่ก็ไม่เข้าใจเขามองอย่างไร เพราะคนรู้จักที่อายุพอๆกับคนเหล่านี้เขาก็เรียกเราว่าน้อง อยากรู้ว่าปัจจัยอะไรที่ทําให้ในบางครั้งลักษณะภายนอกมันไม่ตรงกับความเป็นจริง

ดิฉันอายุ22แต่รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขในชีวิตเลย ทั้งๆที่ยังอยู่ในวัยเรียนเพราะยังไม่ได้ทํางาน เริ่มต้นกับชีวิตเลย แต่กลับต้องเผชิญกับอาการสับสนในชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดิฉันไม่รู้ว่าดิฉันอยู่ในวัยไหนเพราะดิฉันอยู่กับพ่อแม่ตลอดเวลาก็เลยรู้สึกว่าจิตใจตัวเองยังเป็นเด็กตลอด ต้องการความรัก การเอาใจใส่จากคนรอบข้างแม้คนที่ไม่ใช่พ่อแม่ ดิฉันจะมีความสุขเสมอเมื่อมีคนเข้ามาทักทายยิ้มแย้มแจ่มใสให้ความอบอุ่นกับดิฉัน และดิฉันเคยมีความมั่นใจในตัวเองอย่างถึงที่สุดเพราะเคยมีคนหลายคนให้การยอมรับดิฉันแต่พักหลังๆไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับจิตใจตัวเองรู้สึกตัวเองแย่ไม่เหมือนแต่ก่อน คนรอบข้างไม่ค่อยจริงใจ ดิฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้คิดมากแต่สังเกตุได้จากแววตา สีหน้าและคําพูด น้อยคนมากที่ดิฉันจะเจอแววตาแห่งความเป็นมิตรและอบอุ่น

ดิฉันคิดว่าวัยของดิฉันอยู่ในวัยไม่เด็กและไม่ผู้ใหญ่แต่ดิฉันไม่เข้าใจว่าทําไมบางครั้งบางคนที่พูดกับดิฉันพูดในทํานองเหมือนกับว่าดิฉันกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวไปแล้วอย่างนั้นแหละ ทั้งๆที่มั��น่าจะเป็นวัยที่ดิฉันได้เอ่ยไปแล้วก่อนหน้านี้ ดิฉันจึงเกิดอาการสับสนอย่างมากไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร ดิฉันมักจะคิดมากและนอนไม่ค่อยหลับตอนกลางคืนยกเว้นเวลาเหนื่อยมากๆ ถึงจะหลับ นับวันดิฉันก็จะยิ่งกลัวกับอายุที่จะเพิ่มขึ้นในแต่ละปี เพราะเอาแต่คิดว่ายังไม่ได้ทําอะไรที่เป็นประโยชน์กับชีวิตเลย หรือยังใช้ชีวิตไม่คุ้มค่ากับที่เกิดมา ดิฉันกลัวจนจะเป็นโรคจิตหลอนแล้ว ดิฉันก็รู้สึกไม่ค่อยอบอุ่บเพราะไม่มีคนชี้แนะแนวทางในชีวิต เพราะคุณแม่ของดิฉันก็เสียไปเมื่ออายุ16 ปี แต่จิตใจยังรู้สึกหวิวๆ วังเวง สับสนในจิตใจอย่างไรไม่รู้ ทั้งๆที่ดิฉันเคยวาดฝันไว้ว่าถ้าโลกมนุษย์เราเต็มไปด้วยความโอบอ้���มอารี ความเมตตา ความมีนําใจ มีความจริงใจ คําพูดของคนใสบริสุทธิ์เหมือนนํา และไม่มีการแข่งขันกันก็ดี ดิฉันจะทําดีกับทุกๆคนมากๆ และช่วยเหลือคนอื่นๆ

ตอนนี้ดิฉันหนีนํามาอยู่ แถวทะเลรู้สึกมีความอิ่มเอมใจกับธรรมชาติและผู้คน แต่เมื่อคิดถึงหน้าที่และผู้คนที่กรุงเทพ ก็รู้สึกเกิดอาการเครียดบ่อยๆ

เพื่อนๆช่วยแนะนํา ปลอบโยน เป็นกําลังใจให้หน่อยนะคะ จากคนที่กําลังสับสนและต้องการความรัก

ดิฉันเป็นลูกคนเดียวและไม่มีพี่น้องแต่ก็มีญาติ คือน้าผู้หญิงที่พอจะคุยกันได้บ้างและก็มีน้าชายที่ไม่ค่อยสนิทนักเพราะว่าน้าชายมีครอบครัว แต่สิ่งหนึ่งที่ทําให้ดิฉันรู้สึกอัดอั้นตันใจมาตลอดก็คือในความรู้สึกของดิฉัน รู้สึกว่าน้าชายกับครอบครัวของเขาไม่เคยมองครอบครัวดิฉันและตัวดิฉันเองในแง่ดีเลย อาจเป็นเพราะว่าครอบครัวของเขาค่อนข้างจะหยิ่งเพราะถือว่าตัวเองมีดี และไม่จําเป็นต้องสนแคร์ใคร ดิฉันก็ไม่ชอบลูกๆของเขาเช่นกันเพราะนิสัยก็ไม่ต่างจากแม่ของเขาเลย ทั้งพูดมาก แล้วก็ชอบอวดตัวเองว่ามีดี แล้วบางครั้งก็ใช้คําพูดที่เหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติคนอื่น หรือจะเหยียดคนอื่น ทุกวันนี้ดิฉันจึงยุ่งกับครอบครัวเขาน้อยมาก แต่ดิฉันก็รู้สึกทนไม่ไหวแล้วที่โดนคิดในแง่ลบ มองว่าดิฉันไม่มีอะไร คงเรียนไม่เก่งมั้ง ใช่ ดิฉันก็ยอมรับว่าตอนนี้ชีวิตดิฉันยังไม่มีอะไรเพราะยังไม่ได้เริ่มต้นกับชีวิต ชีวิตมาจากศูนย์ แต่ดิฉันก็เกลียดนักกับคนที่คิดแบบนี้ ดิฉันก็อยากแสดงให้พวกเขารู้ว่าดิฉันก็มีดี และก็ดีกว่าพวกเขาได้เหมือนกัน และไม่จําเป็นต้องมาตามร้อยดิฉันอีก ดิฉันไม่เขาใจจริงๆว่าทําไมตั้งแต่เด็กๆ น้าชายกับน้าผู้หญิงชอบมองว่าดิฉันไม่ฉลาด น่าสมเพช อะไรทํานองนี้ ดิฉันก็ไม่รู้ว่าดิฉันทําอะไรให้พวกเขาคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรแล้วทุกวันนี้ก็ยังใช้คําพูดแบบ จิกๆ กับดิฉันอยู่ ดิฉันสังเกตแววตาก็มองออกแล้ว ดิฉันไม่ได้คิดมากแต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

คุณเคยเจอญาติพี่น้องที่คิดกับคุณเช่นนี้ หรือมีปฏิกริยาเช่นนี้กับคุณไหม แล้วถ้าคุณกําลังอยู่ในสถานการณ์ที่ดิฉันเป็น คุณจะทําอย่างไรกับชีวิตต่อไป แล้วจะตอบโต้กับพฤติกรรมอย่างนี้ อย่างไร

ดิฉันอายุแค่ยี่สิบกว่า หน้าก็ไม่ได้แก่มีหนุ่มมาจีบด้วยซําเวลาอยู่ที่มหาลัยแต่ไม่เข้าใจเลยเวลาไปซื้อของที่ห้างทําไมพนักงานขายบางครั้งถึงมาเรียกเราว่า พี่ ทั้งๆที่เขาก็น่าจะอายุมากกว่าเราอยู่แล้ว ไม่เข้าใจเลยจริงมีเรียกกันอย่างนี้ด้วยเหรอ

อีกอย่างที่น่าขําก็คือ คุณน้าดิฉันเป็นอาจารย์แพทย์ทํางานอยู่ที่ศิริราช น้ามาเล่าว่าวันหนึ่งเดินออกมาข้างนอกตึกเพื่อจะไปกินข้าวแล้วเดินสวนกับคนๆหนึ่งผู้หญิงหรือผู้ชายจําไม่ได้คนๆนั้นก็ตรงรี่เข้ามาหาน้าและถามว่า" ยาย ยาย พระเจ้าอยู่หัวประทับอยู่ตึกไหน" น้าก็อึ้งสิคะ ก็เลยถามกลับไปว่า โทษนะ อายุเท่าไหร่เหรอทําไมมาเรียกว่า ยาย คนนั้นก็บอกว่า สามสิบ แปลกไหมล่ะค่ะ น้าดิฉันอายุ52 ควรจะเรียกว่าคุณน้าหรือป้า แต่เรียกยายหนูว่ามันก็เกินไปหน่อยนะคะ แปลกอีกละ ปกติก็ไม่เคยมีใครเรียกน้าอย่างนี้ มึนไปเลย อ่อลืมบอกที่เขาเข้ามาถามน้าเพราะตอนนั้นน้าแขวนป้ายข้าราชการศิริราชอยู่

เคยมีรุ่นพี่ดิฉันคนหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยแต่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไปเข้าค่ายด้วยกัน พักอยู่ห้องเดียวกัน ขณะที่นั่งกินข้าวด้วยกัน พูดไว้ว่า บุคลิกลักษณะของดิฉัน เหมือน ซีอีโอ ซึ่งดิฉันก็รู้ว่าหมายถึงอะไรแต่ดิฉันไม่เข้าใจว่าดิฉันเหมือนตรงไหน และรุ่นพี่คนนี้ต้องการจะสื่อถึงอะไร และทําไมจึงคิดเช่นนั้น ไม่ใช่แค่นี้นะคะ คุณพ่อดิฉันบอกว่าขนาดดิฉันยังไม่ได้ถึงกับเป็นผู้ใหญ่เต็มที่แต่เวลาไปเดินห้างคนเดียวบางครั้งก็จะมีเจ้าหน้าที่องค์กรเข้ามาสอบถามเกิ่ยวกับบัตรเครดิตซึ่งดิฉันก็ยังไม่มี หรือไม่ก็รีสอร์ทหรูๆ เข้ามาถามแบบสอบถามซึ่งไม่แน่ใจว่าเขาคิดเช่นไรจึงเข้ามาสอบถามดิฉัน ซึ่งบางครั้งดิฉันบอกอายุจริงเค้าก็เหมือนตกใจ ซึ่งดิฉันก็สับสนในตัวเองอย่างมาก คุณพ่อดิฉันยังบอกว่าลักษณะอย่างดิฉันรอให้เป็นผู้ใหญ่เต็มที่ จะต้องมีคนเรียกดิฉันว่า " มาดาม" แน่ ดิฉันคิดว่าไม่ชอบลักษณะที่คนพูดมานี้เลย อยากเป็นตัวของตัวเองแบบสบายๆมากกว่า ส่วนใหญคนจะคิดว่าดิฉันมาจากบ้านที่ค่อนข้างมีเงิน ไม่เข้าใจจริงๆ????

เมื่อกี้ที่ตั้งคําถามมีคนเข้าใจผิด เพราะให้รายละเอียดไม่ชัดเจน ขอแก้คําถามใหม่

ดิฉันอยู่กับพ่อมากกว่าแม่ และดิฉันก็มักจะมีปัญหาทะเลาะกับพ่ออยู่เป็นประจําหลายปีแล้ว พ่อค่อนข้างหัวโบราณ ปัญหาในบางอย่างที่เราอารมณ์สียต้นตอก็มาจากพ่อทั้งนั้น ไหนจะชอบมายุ่งกับเราในเรื่องไม่เข้าเรื่อง เช่นเรื่องการแต่งตัว หรือล้อเล่นอะไรบางอย่างที่เราไม่ชอบ หรือเวลาเรานั่งพิมพ์งานอยู่ก็จะชอบยุ่งไม่เข้าเรื่อง ทําให้เราหงุดหงิด พ่ออายุ หกสิบกว่าแล้ว และไม่ได้ทํางาน เวลาที่พ่อโมโหบางครั้งก็ชอบใช้คําหยาบ เช่น มรึง กรู เป็นต้น ซึ่งดิฉันไม่ชอบเอามากๆ อย่างวันนี้มีบางอย่างที่ทําให้ดิฉันปวดใจและไม่รู้ว่าพ่อทําไมต้องพูดให้เจ็บช้ำน้ำใจอย่างนั้นด้วย ดิฉันก็แค่ อายุยี่สิบกว่า ทําไมไม่ถนอมน้ำใจบ้าง แม่ก็เสียไปเมื่อหลายปีก่อน ยังจะพูดอย่างนี้อีก วันนี้ดิฉันนั่งพิมพ์งานอยู่ ก็มาทําท่าล้อเลียนการพิมพ์งาน ดิฉันก็ถามว่ามองอะไร ก็บอกว่ามองการพิมพ์งาน แต่ดิฉันก็คิดว่าต้องมองดูหน้าแน่เลย ซึ่งดิฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นว่ายกับดิฉัน ดิฉันก็ตอบกลับไปด้วยความโมโหว่า พ่อมองทําไม อย่ามายุ่งเวลาที่หนูทํางาน แต่พ่อก็ระเบิดอ��รมณ์ออกมา และพูดว่า " กรูดูการทํางานของมรึง ไม่ได้ดูหน้ามรึง หน้ามรึงสวยนักเหรอ" เห็นไหมคะ ถ้าเป็นใครคงต้องรู้สึกโมโห และก็ยังพูดอะไรออกมาอีกเยอาะแยะ ผิดกับแม่ที่เป็นคนสุภาพและอ่อนโยน ไม่เคยใช้คําหยาบคายเลย มีแต่เห็นใจ ปลอบโยน ช่วยเหลือ ดิฉันคงรู้สึกไม่อยากเจอหน้าพ่อแล้ว เพราะพ่อไม่เคยให้กําลังใจอะไรเลย ดิฉันอยากอยู่กับแม่แต่แม่ก็เสียไปหลายปีแล้ว ไ���่เข้าใจจริงๆ และเรื่องเรียนดิฉันก้ไม่ได้มีปัญหาแต่ก็ชอบมาถามดิฉันซ้ำๆ พ่อดิฉันบอกว่ารู้แล้วก็เข้าอีหลอบเดิมพูดอะไรแบบโหดๆ ให้เจ็บช้ำ สมัยที่แม่ยังอยู่ คุณแม่ก็ชอบทะเลาะกับพ่อเป็นประจําเช่นกัน ตอนนี้ดิฉันก็มีแต่น้าคนเดียวที่พอจะรับฟังและให้คําปรึกษาได้แต่ก็ใช้ว่าจะทําให้รู้สึกดีขึ้นมากเพราะบางครั้งน้าก็จะดูเป็นคนตรงๆ ซึ่งผิดกับดิฉัน

ดิฉันก็ไม่รู้ว่าทําไมดิฉันต้องมาเจอปัญหาแบบนี้ด้วย ทั้งๆที่ปัญหาหนักอกหนักใจจากนอกบ้านก็มี แล้วยังมาเจอในบ้านอีก ดิฉันก็เหมือนเรือที่หาสมอไม่ได้ ทั้งที่วัยดิฉันก็ควรจะอยู่ในโลกแห่งความสดใส

ดิฉันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงมาก แต่การเรียนที่นี่ถึงแม้ไม่ใช่ ม.รัฐแต่ก็หนักเอาการพอดู ซึ่งนักศึกษาที่นี่ถ้าไม่เก่งขั้นเทพจริงๆก็ยากที่จะจบสี่ปี และดิฉันได้เปลี่ยนสาขาวิชาเมื่อหลายเทอมก่อนเพราะรู้สึกว่าสาขาที่เรียนก่อนหน้านี้มันไม่ใช่ตัวเอง ดิฉันมีความสุขดีกับการเรียนสาขาวิชานี้ ซึ่งผู้ปกครองก็ยินยอม แต่มีปัญหาตรงที่ว่า คุณพ่อดิฉันมักจะชอบมาร่วมวางแผนการเรียนกับดิฉันด้วย ว่าจะลงอะไรยังไง และแกก็มักจะพูดซ้ำๆอยู่เรื่อย สังเกตมาหลายครั้งแล้ว ซึ่งจริงๆแล้วก็เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ปีหนึ่ง ซึ่งมันก็ทําให้ดิฉันรู้สึกเครียดมาก เหมือนมีอะไรมากดดัน ตลอดเวลา ทั้งๆที่ผลการเรียนก็ไม่ได้แย่มาก ได้ เอ บี ก็หลายตัว แต่คิดว่าแกคงจับจดว่าลูกสาวเมื่อไรจะจบมั้ง

เพื่อนๆคิดว่าดิฉันควรจะทําอย่างไรเมื่อกําลังอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ทําอย่างไรให้ความสุขเมื่อสมัยปี หนึ่ง ปีสอง กลับคืนมา ดิฉันรู้สึกว่าหลายเดือนแล้วที่ดิฉันไม่มีความสุข และไม่แน่ใจว่าสุขภาพโทรมขึ้นหรือเปล่า ใครมีคําแนะนําดีๆช่วย

บอกกันด้วยนะคะ เพราะคุณพ่อก็เริ่มอายุมาก ไม่แน่ใจว่าเป็นนิสัยหรือว่าเป็นอาการของคนแก่ใ

ดิฉันอยากทราบว่า skype เป็นโปรแกรมอะไรคะ?

ดิฉันคุยchat กับคนๆหนึ่งโดยการส่งอีเมล์ คุยไปคุยมาเขาก็บอกว่าชอบรูปที่เราส่งให้ อย่างนู้น อย่างนี้ ทั้งๆที่ไม่เคยส่งรูปอะไรให้เขาเลย เราก็งง และก็ตอบไปว่า เราไม่เคยส่งรูปอะไรให้คุณเลย และก็งงมากกับสิ่งที่เขาพูด เขาก็ตอบกลับมาด้วยอารมณ์ประมาณว่า ข้อความของเราเย็นชามาก ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายงงกับสิ่งที่เขาพูดมากกว่า และกับรูปที่เขาส่งให้ดูบอกว่าเป็นของเรา มันยิ่งไม่ใช่ใหญ่ และหลังจากนั้นการพูดคุยในอีเมล์ถัดมา โดยการใช้คําพูดของเขาก็ดูเป็นการประชดประชัน ทั้งๆที่เขานั้นแหละเป็นฝ่ายผิดก่อน

เพื่อนๆคิดว่าควรจะส่งอีเมล์ครั้งสุดท้ายแล้วเลิกคุยกับเขาไปเลยไหม