ความแตกต่างของคลาสสิคกับนิวเอจ?

ความแตกต่างของคลาสสิคกับนิวเอจ

เพลงคลาสสิกเป็นดนตรีที่มีรูปแบบและเนื้อหาที่สลับซับซ้อนลึกซึ้ง และเป็นดนตรีที่มีประวัติความเป็นมายาวนาน ผู้ที่จะสร้างสรรค์ดนตรีไม่ว่าจะเป็นในฐานะของผู้ประพันธ์เพลงหรือนักดนตรีต้องใช้เวลาในชีวิตศึกษาทฤษฎี ฝึกฝนอยู่เป็นเวลานาน จึงทำให้ผลงานที่ออกมามีคุณค่า ด้วยเหตุที่บทเพลงเหล่านี้มีความสลับซับซ้อน ในบางครั้งเมื่อฟังบทเพลงเหล่านี้ผู้ฟังอาจไม่เข้าใจและไม่เกิดความซาบซึ้ง ทั้งนี้เนื่องมาจากตัวผู้ฟังเองด้วย ผู้ฟังซึ่งเป็นผู้ที่จะเกิดความซาบซึ้งในดนตรีนั้นต้องเป็นผู้ที่มีความรู้ ความเข้าใจในบทเพลงหรือดนตรีพอเพียงที่จะเกิดความซาบซึ้ง การศึกษาดนตรีจึงมีความจำเป็นด้วยเหตุนี้

ผู้ฟังอ���จรู้สึกชอบและดื่มด่ำในรสของดนตรีได้แม้มิได้ศึกษาโครงสร้างของดนตรีแต่ความรู้สึกชอบและดื่มด่ำในรสของดนตรีที่ผู้ฟังได้รับนั้นมีระดับด้อยกว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นหลังจากที่ผู้นั้นได้ศึกษาโครงสร้างของดนตรีนั้นอย่างดีพอ ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่า ความซาบซึ้งมีระดับ ถ้าผู้ฟังมีความรู้ความเข้าใจและมีการสนองตอบต่อดนตรีอย่างลึกซึ้ง ผู้นั้นย่อมเกิดความซาบซึ้งในดนตรีได้อย่างแท้จริง ส่วนผู้ฟังที่มีความรู้ ความเข้าใจพอสมควร และมีการตอบสนองต่อดนตรีไม่ลึกซึ้งนัก ผู้นั้นย่อมจะเกิดความซาบซึ้งในดนตรีได้ในระดับไม่ลึกซึ้งถึงแก่นอย่างแท้จริง ดังนั้นความซาบซึ้งจึงเป็นสิ่งที่สามารถพัฒนาได้ โดยที่ผู้นั้นมีโอกาสได้ศึกษาทำความเข้าใจกับโครงสร้างของดนตรี และมีโอกาสได้ฟังหรือมีประสบการณ์ทางดนตรีเพื่อให้เกิดการสนองตอบทางความรู้สึก ซึ่งยิ่งมีโอกาสสัมผัสกับดนตรีในลักษณะนี้มากเท่าไร ความซาบซึ้งในดนตรีก็จะลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ

เพลงคลาสสิกในทุกวัฒนธรรมของโลกนี้มีทั้งแบบที่เป็นเพลงบรรเลงล้วน ๆ และแบบร้อง หลายคนคงเคยได้ยินคำว่า “เพลงโอเปรา” (Opera) นี้ก็เป็นละครร้องแบบคลาสสิก หรืออีกหลายคนคงเคยได้ยินเสียงเทเนอร์เพราะ ๆ ของ โฆเซ การ์เรรัส (Jose Carreras) หรือ พาวาร็อตติ (Luciano Pavarotti) ประเภทและสุ้มเสียงของเพลงคลาสสิกนั้นแทบจะสรุปลงให้แคบไม่ได้เลย

แต่ที่พอจะพูดได้ก็คือ ดนตรีคลาสสิกเป็นเพลงไพเราะอันทรงคุณค่า เป็นสมบัติล้ำค่าของมวลมนุษยชาติ (Classic ในที่นี้แปลว่า อมตะ ไม่ตายง่าย ๆ ) มีหลากหลายประเถทเช่น

ประเถทประเทืองปัญญา

ประเถทประเทืองอารมณ์ได้อย่างลึกซึ้งละเอียดอ่อน

ประเถทมีพลังลึกล้ำที่สามารถปลดปล่อยความรู้สึกและอารมณ์ที่ขึ้น ๆ ลง ๆ ตามประสามนุษย์ของเราได้ดียิ่งกว่าเพลงประเภทอื่นใด

สรุปคือ ดนตรีคลาสสิกอยู่ได้มานานและจะอยู่ต่อไปอีกนาน เพราะเป็นดนตรีที่เข้มข้นในหลากหลายทางยิ่งกว่าเพลงประเภทใด ๆ เมื่อพูดถึงดนตรีคลาสสิก หลายคนอาจเห็นภาพของคำ ๆ นี้ว่าต้องปีนบันไดไต่ไปฟังกัน อันที่จริงก็ไม่ผิดเสียทีเดียว เพราะโดยทั่ว ๆ ไปดนตรีคลาสสิกมีองค์ประกอบทางดนตรีหรือเครื่องเทศเครื่องปรุงรสมากและนำมาปรุงรสรวมกันด้วยกระบวนการที่ซับซ้อนละเอียดลึกซึ้ง พูดง่าย ๆ หากเปรียบเพลงป๊อปที่เราฟังกันทั่วไปเป็นฮ็อตด็อก ซึ่งมีส่วนประกอบหลัก ๆ เป็นไส้กรอกกับขนมปัง ดนตรีคลาสสิกก็ประมาณแกงส้มหรือแกงเขียวหวานที่วิจิตรอลังการด้วยผักชียีหร่า ลูกกระวานใบกระวานที่ผสมผสานกันอย่างซับซ้อนจนอร่อยสุด ณรุทธ์ สุทธจิตต์ ( 2535 : 204) ได้กล่าวถึงการฟังเพลงคลาสสิกสรุปได้ดังนี้การฟังจัดเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้ผู้เรียนดนตรีเข้าใจถึง

ส่วนเพลงนิวเอจนั้นให้คำนิยามได้ไม่ง่ายนัก เพราะมันเกี่ยวพันไปหมด ด้านสไตล์ของดนตรีเองก็ผสมผสานไปด้วยดนตรีหลากแนว ทั้ง เพลงพื้นบ้าน คลาสสิก โปรแกรสซีฟร็อค แจ๊ส ฯลฯ เท่าที่ศิลปินจะนึกได้และนำมาบรรเลง มีทั้งที่แสดงคนเดียวเครื่องดนตรีเดียว เช่น Guitar solo , piano solo คนเดียวแต่หลายเครื่องดนตรี ไปจนกระทั่งเป็นวงแล้วใช้เครื่องดนตรีที่หลากหลายมาเล่น สไตล์เพลงไม่ต้องพูดถึง สุดแต่ศิลปินจะนึกอยากใช้ และจินตนาการได้

ศิลปินแนวนิวเอจบางคนเรียนจบการแสดงดนตรี ระดับปริญญาโทหรือเอกจากสถาบันการศึกษาชั้นนำของโลก แต่ก็มีบางคนไม่รู้กระทั่งโน้ตดนตรี แต่อาศัยเล่นตามอารมณ์และความรู้สึกของตัวเอง

เพลงนิวเอจไม่ได้เกี่ยวพันแค่สไตล์ของดนตรีที่หลากหลายเท���านั้น เป้าหมายของศิลปินก็หลากหลายด้วย บางคนแต่งดนตรีประกอบพิธีกรรมบางอย่าง บางคนก็แต่งขึ้นมาเพื่อจินตนาการของตัวเอง และบางคนก็แต่งขึ้นมาด้วยสุนทรีย์ภาพจริงๆ จึงมีหลายคนบอกว่า ดนตรีนิวเอจ คือ ดนตรีที่ฟังเพื่อผ่อนคลาย สมัยใหม่เราเรียกว่า Healing music , ดนตรีบำบัด (music therapy) หรือสมัยที่เรามี สปา กันเกลื่อนเมือง ก็จะเห็นหลายๆอัลบั้มบอกว่าเป็น SPA Music

ดนตรีจัดเป็นศาสตร์ขั้นสูงสาขาหนึ่งที่มีความงดงาม มีโครงสร้างของรูปแบบและเนื้อหาของตนเอง เป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่งที่คู่มากับมนุษย์ โดยเป็นลักษณะของโสตศิลป์, เป็นภาษาสากลของมนุษยชาติ สามารถสื่อสารอารมณ์ต่าง ๆ แห่งความเป็นมนุษย์ และถือว่าเป็นส่วนสำคัญในชีวิตของมนุษย์ ขณะที่เราฟังดนตรี เราต้องคำนึงถึงคีตกวี (Composer) เพราะเป็นผู้ที่สร้างดนตรีหรือบทเพลงนั้น ๆ ขึ้นมา เป็นผู้ที่มีทักษะในการแต่งเพลง นอกจากคีตกวีแล้วก็ต้องมีนักดนตรี (Performer) เป็นผู้ที่แสดง นำเสนอหรือบรรเลงบทเพลงนั้นออกมาทำให้ผู้ฝังได้ยินเสียงและนำไปสู่อารมณ์ต่าง ๆ ได้ ตามที่ได้กล่าวแล้วข้างต้นว่าดนตรีเป็นภาษาสากลของมนุษยชาติ

เพลงคลาสสิคคือเพลงที่อยู่ในสมัยศตวรรษที่ 17-18 ( ค.ศ.1750-1825 หรือ พ.ศ. 2297-2368) ในยุคนี้ดนตรีมีระเบียบแบบแผนที่แน่นอน และถือว่าเพลงคลาสสิคมีต้นตระกูลมาจากกรีกและโรมัน แต่ความจริงแล้วมีเพลงพวกเฮบรูหรือยิวมารวมด้วย

ลักษณะของดนตรีนิวเอจมักผสมระหว่างเสียงเอฟเฟกหรือเสียงจากธรรมชาติ รวมกับเพลงอีเลกโทรนิกและเครื่องดนตรี อาศัยโครงของดนตรีหนุนไว้ อย่างเช่น ฟลุต เปียโน อคูสติกกีตาร์ และอาจรวมถึงเครื่องดนตรีตะวันออก ซึ่งในบางเพลงอาจมีการร้องลำนำในภาษาสันสกฤต ทิเบต หรือการสวดของคนพื้นถิ่นในทวีปอเมริกาเหนือ เป็นต้น หรือในบางคร้งก็มีการเขียนเนื้อร้องที่อิงมาจากเทพนิยายอย่างตำนานเคลติก เป็นต้น สำหรับเพลงที่มีความยาวมากกว่า 20 นาทีในเพลงประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่แปลกอะไร และในบางครั้งลักษณะของเพลงแบบนี้ก็มีการเปรียบได้ว่าเป็นเพลงแนวแอมเบี้ยนต์ (ambient music)

Classic เป็นแบบแผนกว่าครับ แต่ New Age จะเป็นแบบประยุกต์มากกว่าครับ เท่าที่สังเกตดูน่าจะประมาณนั้นนะครับ เพราะช่วงวัยหนึ่งของผมก็นิยมฟังเพลง New Age เหมือนกันครับ อาจมีเครื่องดนตรีบางชนิดที่แปลกแยกมาผสมผสานกัน เป็นต้นครับ

ขอบคุณครับ