อะไรเป็นเหตุปัจจัยที่นำไปสู่การเกิดสงครามเวียตนาม

แต่เดิมเวียดนาม ตกเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศส

ตั้งแต่ทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำโขงไป เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสทั้งหมด

สิ้นสุดสงครามโลก ฝรั่งเศสไม่สามารถดูแลอาณานิคมไว้ได้อีกต่อไป จากการลุกฮือขึ้นเรียกร้องเอกราชของชนพื้นเมือง

ก่อนจะจากไป จึงใช้วิธีแบ่งแยกประเทศออกเป็นสองเสียก่อน เพื่อไม่ให้รวมตัวกันได้ง่ายๆ คือเวียดนามเหนือ และ เวียดนามใต้

ทีนี้ทั้งสองประเทศต่างก็ต้องหาพี่เบิ้มเอาไว้เป็นเกราะคุ้มกันตนเอง ทั้งด้านเศรษฐกิจและการทหาร อาวุธ ยุทโธปกรณ์ โดยเวียดนามเหนือได้จีนเป็นพี่เลี้ยง และเวียดนามใต้ได้ อเมริกาเป็นพี่เลี้ยง

ความขัดแย้งระหว่างค่ายเสรีนิยม กับ ค่ายคอมมิวนิสต์หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เริ่มตึงตัวมากขึ้น ต่างฝ่ายต่างต้องการเผยแผ่อุดมการณ์ทางการเมืองของตนออกไป

แต่จะรบกันจริงๆจังๆ ก็ยังไม่สุกงอมถึงขนาดนั้น

จึงเกิดเกมที่ชื่อว่า "สงครามตัวแทน" ขึ้น

มีทั้งที่ในเวียดนาม และ เกาหลี

โดยพื้นที่เหล่านี้ได้กลายเป็นกระดานหมากให้ สองค่ายการเมืองรบกัน (โดยไม่เดือดร้อนเข้ามาถึงประเทศตนเอง)

โรคกลัวคอมมุนิสต์ระบาดแล้วประเทศ

ในเอเชียตะวันออกเฉียงไต้จะกลายเป็นคอมฯไปหมด

มีความเชื่อเรื่องทฤษฎีกฏโดมิโนมากเกินไป

แล้วนโยบายต่างประเทศของอเมริกาก็มีส่วน

ส่งทหารอาวุธและประเทศต่างๆรวมทั้งไทยด้วย

ก้ส่งทหารมาตายในสงครามเวียตนาม

แล้วการคอรัปชั่นในเวียตนามไต้ด้วย

แล้วคอมมิวนิสต์เวียตนามเหนือก้ได้อาวุธ

และที่ปรึกษาจากรัสเวีย จีนและเกาหลีเหนือมาช่วย

เพราะต้องการคานอํานาจกับอเมริกาค่ะ

ถ้ามองผิวเผินน่าจะเกิดจากการต้องการยับยั้งลัทธิคอมมิวนิสต์

แต่ถ้ามองลึกลงไป พวกไซออนนิสต์กลัวเสียผลประโยชน์มากกว่า เพราะพวกนี้ต้องการคอนโทรลโลก โดยผ่านกระบวนการทุนนิยม

เท่าที่เคยรับรู้ มันได้มีการวางแผนอย่างแยลยล ในยุคนั้นผลประโยชน์จะเน้นความเป็นเจ้าจากการเข้าควบคุมการคมนาคมที่สำคัญ

การขยายแนวรบที่อินโดจีน ส่วนหนึ่งเพื่อปกป้อง เส้นทางน้ำมัน ในช่องแคบมะละกา การต่อต้านคอมมิวนิสต์เป็นการหาเหตุผลเพื่อความชอบธรรมของจักวรรดินิยมอเมริกา

เสียมากกว่า เหมือนกับซัดดัมต้องเซ่นด้วยชีวิตเพียงเพราะมีผู้ต้องก��ร เข้าควบคุมแหล่งพลังงาน ที่แปรเป็นเงินได้มหาศาล เพราะเส้นทางคมนาคมเขาควบคุมได้แล้ว เวียดนามบอกว่าเวียดนามชนะ

แต่ปรปักษ์ของเวียดนามก็ไม่เคยแก้ตัวดูเหมือนยอมรับความพ่ายแพ้นั้นโดยดุษฏี แต่ที่แน่ๆ ทฤษฏีโดมิโนก็ไม่เกิด และคอมมิวนิสต์ก็ถูกจำกัดไว้เพียงเท่านั้น

แล้วแมวก็ค่อยๆถูกย้อมสี ให้เป็นทุนนิยมทีละนิด อย่างพากภุมิใจ ช่องแคบมะละกา

ก็ยังอยู่ใต้อำนาจของกองเรือมหึมาของฝ่ายจักพรรดินิยม

นั่นคือ ชัยชนะของผู้แพ้