มีคำโบราณเคยได้ยินว่า การกินการอยู่ใครไม่สู้พ่อ การพายการถ่อพ่อไม่สู้ใคร?

หมายถึงคนที่นอกจากจะขี้เกียจแล้วยังรักความสุขความสบายเป็นที่สุด อาหารการความเป็นอยู่ต้องเลิศ แต่การงานชอบเลี่ยง บทนี้ยังมีอีกบทหนึ่งที่คู่กัน พวกครูลำตัดชอบเอามาร้อง ว่า "การกินการอยู่ใครไม่สู้แม่ เรื่องคุยเรื่องแฉแม่ไม่สู้ใคร" (เอ่ช้า ชา ชา ชา ชา ฉ่า ขา หนอยแม่)

มีเพื่อนๆ ตอบถูกเยอะแล้วนะคะ หมายถึงเป็นคนที่ชอบความสุขสบาย ไม่ชอบทำงาน ประเภทหนักไม่เอา เบาไม่สู้ อาหารการกินต้องเป็นของดีเยอะๆ อะไรทำนองนี้แหละ แต่แถวบ้านสำนวนนี้เขาไม่พูดแบบนี้นะ เขาพูดว่า "เรื่องกินเรื่องอยู่ใครจะสู้พ่อ เรื่องแจวเรื่องถ่อพ่อไม่สู้ใคร" แต่ความหมายก็เหมือนกันทั้งสองสำนวนแหละค่ะ

หมายถึงคนที่ขี้เกียจสุดๆแบบตัวเป็นขนเลยเชียวแหละ, เอาเปรียบด้วย

การกินการอยู่ใครไม่สู้พ่อหมายถึงเลือกกินแต่ของดีๆ, ของอร่อยๆ, ของแพงๆ, รู้จักหมดว่าของมีขายที่ไหน การอยู่ก็ต้องสุขสบาย

การพายการถ่อพ่อไม่สู้ใครหมายถึงการงานทุกอย่างเลี่ยงได้เป็นเลี่ยง, หนีได้เป็นหนี, ไม่มีความรับผิดชอบ

ประมาณนี้ละครับ

น่าจะหมายถึงคนที่รักความสบาย ไม่ชอบทำงาน

ไม่ชอบเรียนไม่เอาถ่านนั่นแหละค่ะ คือถ้าชวนทำงานจะปฏิเสธ

ถ้าถ้าชวนกินชวนเที่ยวสู้ตาย คนขี้เกียจนั่นแหละถูกแล้ว

ถูกต้องแล้ว คำพังเพยนี้เป็นคำเก่า สมัยก่อนการเดินทางใช้เรือ จะต้องพายหรือค้ำถ่อให้เรือแล่นไปข้างหน้า เป็นงานที่ใช้แรง ผู้ชายสมัยก่อนที่ขี้เกียจจะไม่อยากทำจะต้องเรียกตลอด แต่ถ้าเรื่องกินเรื่องนอน เป็นเรื่องสบายไม่ต้องเรียกเลย

ใช่ค่ะ เรื่องการทำงานไม่อยากทำ แต่ถ้ากินอาหารเก่งมากๆค่ะ