รถไฟฟ้าที่สร้างขึ้นหลายสายในขณะนี้?

ในแง่หลักการเขาก็คิดกันมานานแล้วครับ

หลักใหญ่ๆคือ ทำให้ปริมณฑลกรุงเทพฯ และหัวเมืองใหญ่ๆเจริญ คนจะไ้ด้ไม่ต้องไหลมากองที่กทม. หรือทำให้คนมีงานทำที่้ท้องถิ่นของตนเอง จะได้ไม่ต้องมาแออัดทำงานในกทม.

หลักรองๆลงมา คือ การทำขนส่งมวลชน และถนนวงแหวน ในส่วนของรถไฟฟ้านั้น คิดมานานแต่ทำไม่ได้ เพราะปัญหาเรื่องงบประมาณ การเมืองแทรก รัฐบาลไม่ต่อเนื่อ��� รวมทั้งเรื่องความคุ้มค่าในการลงทุน เพราะหากทำแล้วมีคนใช้น้อยก็ขาดทุน ไม่มีใคนสนใจลงทุน..ดังนั้นหากเริ่มจากในเขตเมืองก่อน ก็เป็นการสร้างกระแสใช้รถไฟฟ้าได้ จากนั้นก็ค่อยๆขยายไปชานเมือง..เพื่อป้องกันรถยนต์ไหลเ้ข้ามาในพื้นที่ชั้นใน

..

ปัญหาต่อมาคือว่า หากคนทั่วไปใช้รถไฟฟ้ามากขึ้นๆ ถนนโล่ง แต่คนรวยๆมีมาก ซื้อรถกันเป็นว่าเล่น อย่างนี้ เท่ากับว่าจุงใจให้คนสนใจซื้อรถยนตร์ รถก็ติดเหมือนเดิม...ทางออกคือ กำหนดอายุการใช้งานรถในกทม. การซื้อรถต้องมีแผนที่ตำแหน่งที่จอดรถ(ไม่ใช่จอดบนทางเืท้าหรือริมถนน) และภาษีเฉพาะการใช้รถในกทม.ต้องแพง เพื่อกลั่นกรองคนซื้อรถมาประดับบ้านเล่นหลังละ 5 คัน หรือขับไปทำงานคนละคัน ลูกๆขับรถไปเรียนคนละคัน ฯลฯ

โครงข่ายรถไฟฟ้าหรือใต้ดินก็คล้ายกับโครงข่ายถนนเเหละครับ...คือการเดินทางหรือการใช้งานหนาเเน่นสุดที่กลางเมืองเเล้วจะเบาบางเมื่อยิ่งไกลออกมาจากกลางเมือง

การสร้างรางนั้นยิ่งห่างออกมายิ่งมีการใช้ที่น้อยลง เเละระยะทางก็รองรับพื้นที่น้อยลงด้วย คล้ายๆใยเเมลงมุมน่ะครับ ยิ่งไกลออกไปยิ่งต้องเป็นภาระต้องต่อกิ่งก้านมาก

ส่วนใจพ่อค้าก็คล้ายๆกันคือลงทุนน้อยกำไรดี ฉนั้นจึงสร้างตรงกลางก่อน ต่อมาค่อยสร้างส่วนต่อขยายออกไปไกลๆเเละตรอบคลุมมากขึ้น เหมือนเอากระบวยตักน้ำในชามน่ะครับก็จ้วงตรงกลางน้ำเห็นๆ หากจ้วงตักตามขอบๆชามได้น้ำน้อยๆนะ

อย่างไรก็ดี ไม่ต้องห่วงหากคุ้มทุนทำกำไรได้ดีเขาก็สร้างวางรางต่อขยายไปเองเเหละครับ

..เคยสังเกตไหมครับ..เด็กที่โตแต่หัวอย่างเดียว มักไม่ใช่โตเพราะมันสมองแยะ แต่เพราะมีน้ำในสมองแยะ

เป็นอาการของความพิการอย่างหนึ่ง

ประเทศก็เช่นเดียวกัน..ถ้าโตเฉพาะส่วนหัว-หรือเมืองหลวง..ก็เป็นเพราะว่า..

..มีความ "พิการ" ครับ

ใครทำให้พิการ..ต้องตอบกันในใจเอาเอง เพราะของแบบนี้..ต่างคนต่างมองน่ะครับ..

.