มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั๊ยคะ?

ฟังดูคุณอยากได้คำตอบระหว่าง"ปล่อยท่านไป" กับ "ยื้อท่านไว้" ใช่หรือเปล่า

ดิฉันทำงานในหอผู้ป่วยวิกฤตเจอกับเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำ

แม้แต่กับตัวเองก็เจอมาแล้วเป็นคุณพ่อเช่นกัน

อยากจะบอกคุณว่าคุณคงต้องชั่งใจล่ะคะ

อย่างที่คุณพูดเองว่าปล่อยท่านไปท่านก็ไม่ทรมาน

อันนี้เป็นประโยชน์กับตัวท่านเอง แต่คุณอาจจะต้องเสียใจบ้าง ไม่ช้าก็เร็วมันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี แต่ถ้าเราใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้มีค่าที่สุดมันก็คือการตอบแทนนะคะ

จากรายงานวิจัยหลายฉบับทางการพยาบาลหรือแม้แต่บทความทางจิตวิทยาเชื่อว่า

ในภาวะที่คนหมดสติไม่รู้ตัว จิตใต้สำนึกเขายังทำงานอยู่นะคะ

หากเราทำอะไรดีๆให้เขาก็จะสามารถรับรู้ได้

เราอาจช่วยส่งท่านให้ไปในที่ที่ดีๆได้ โดยการสวดมนต์ให้ท่านอยู่กับสิ่งที่ดีๆปราศจากความกังวลท่านก็จะไปสู่สถานที่ที่ดีๆนะคะ

แต่หากเราเอาความไม่สบายใจเอาเรื่องไม่สบายใจไปให้ท่านท่านก็จะรับทราบได้เช่นกัน และอาจจะรับเอาความกังวลใจต่างๆติดตัวไปทำให้ท่านไม่มีความสุขก็ได้

แต่หากคุณเลือกที่จะยื้อ

ถามว่าเพื่อใคร?

แล้วท่านจะทรมานแค่ไหน

จากที่มีอุปกรณ์สอดใส่ในร่างกายเท่านี้ก็ทรมานแค่นี้

แต่เมื่อยื้อแน่นอนท่านต้องเจ็บตัวและทรมานมากขึ้น

การใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ มีภาวะเสี่ยงต่อผลแทรกซ้อนทั้งนั้น

ยิ่งใส่นานภาวะแทรกซ้อนก็มีมาก มีโอกาสเกิดมากขึ้นด้วย

ลองคิดดูดีๆค่ะ

ไม่มีแพทย์หรือพยาบาลคนไหนบังคับคุณได้

เพียงแต่เขาอาจจะเสนอทางเลือกที่ดีให้คุณ

ตามประสบการณืที่เขาเห็นมามากกว่า

ฉันคนนึงที่ต้องอยู่กับผู้ป่วยตลอดเวลา

บางทีก็ทนไม่ได้เหมือนกันที่ต้องเห็นเขาทรมานอย่างนั้น

แต่ก็ทำไรไม่ได้

ต้องทำตามหน้าที่

โชคดีและเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอผลบุญทั้งหมด ให้ลูกที่ประเสริฐแม้จะคิดได้ตอนสุดท้าย

ขอผลบุญทั้งหมดให้คุณพ่อคุณรับรู้ด้วยเถิด

ชีวิตเรา ความจริง เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นอนิจัง

โปรดอย่าทำในเรื่องที่สวรรค์กำหนดแล้วเลย

หากอย่าทำดีเพื่อท่าน

จงหัดเข้มแข็ง

หัดเห็นคุณค่าของชีวิต

หัดมอบความรักให้คนในบ้าน

ตั้งแต่วันนี้

วินาทีนี้

ถึงจะรู้ว่าต้องตาย แต่ก็ยื้อไว้จนนาทีสุดท้ายทั้งนั้นแหละค่ะ รู้ว่าจะตาย ก็ปล่อยให้ตายไปซะ คงเป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้ โรสมีประสพการณ์ที่เป็นแผลในใจ รู้สึกว่าเคยตอบไปหลายครั้งละ เรื่องเดิม แต่คนละคำถามกัน แต่อ่านทีไรก็ปวดใจทุกที

ครั้งนึงคุณแม่กำลังจะตายในอ้อมแขน ตาดำไม่มีละ ดูท่าไม่น่ารอด เพราะท่านกำลังหมดลม แต่ก็พร่ำขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอชีวิตแม่หนูด้วย แล้วก็ไม่น่าเป็นไปได้ว่า ปาฎิหาริย์มีจริง

อีกครั้งท่านเข้ารพ.อีก โรสเหนื่อยใจละ แถมตัวเองก็ป่วยหนัก เชิญคนอื่นบ้าง ในเมื่อชอบสร้างความไม่สบายใจให้ท่าน และท่านไม่ฟังโรสเลยว่าอย่าไปใส่ใจ งอนทั้งที่คุณแม่กำลังแย่ พอคิดจะไป ก็ติดขัดไปหมด รถติดไม่ขยับเลย ท่านช็อคไปละ ก่อนจะทันย้ายรพ.พอไปรพ.ที่ใหม่ ท่านไม่ลืมตา มีน้ำตาไหล ตลอด หมอก็ให้ความหวังไปลมๆแล้ง ต่างก็รู้ว่า ยากละ คราวนี้แทนที่จะขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อีกสักครั้ง กลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม กุมมือคุณแม่ไว้ แล้วก็กระซิบที่หูท่านว่า แม่จ๋า ถ้าไปแล้วสบายกว่าอยู่ แม่ก็ไปเถอะนะ ท่านก็น้ำตาไหล แล้วก็ไปจริงๆ นี่แหละคือ คิดทีไร ก้สะท้อนใจว่า เรามันลูกอกตัญญู

ผมว่าทุกคนเป็นเหมือนกันครับ

ก็หากคุณพ่อเสียไปแล้วขอให้เอาคำสั่งสอนท่านมาปฏิบัติ และทำในสิ่งที่จะทำให้ท่านภูมิใจ หากว่ายังมีชีวิตอยู่

เวลานึกถึงท่าน ก็ให้นึกถึงความดีที่ท่านเคยมีต่อเรา และ วันเวลาที่ได้เคยอยู่ร่วมกัน...

ยิ่งคุณมีความสุขที่จะทำสิ่งเหล่านี้เท่าใด คุณจะรู้สึกว่าพ่อจะอยู่ใกล้ ไม่ได้จากไปใหนเลย

ขอให้นึกถึงวันที่คุณทำอะไรได้สำเร็จ คนรู้จัก คนจะถามว่าคนนี้ลูกใคร ตอนนั้นคุณก็บอกว่า คุณเป็นลูกพ่อ........

มีประสบการณ์คล้ายกันเรียนจบกลับมาทำงานไม่ถึง 2 ปี คุณพ่อไม่สบายเสียกระทันหันเข้าใจว่าคุณพ่อรู้ตัวแต่ไม่บอกเราไม่สบายอยู่ 5 วันเสียเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยทำใจไม่ได้คิดถึงทีไรน้ำตามันจะไหลออกตา คิดว่ายังไม่ได้ทำอะไรให้มากมายเลย ตอนก็เลยดูแลคุณแม่เต็มที่ชดเชย

เรื่องจริงค่ะ และก็มีเยอะมาก ที่กว่าจะรู้คุณค่าของความดีของพ่อหรือแม่ หรือคนที่เรารัก ก็ตอนที่ท่านจากไปแล้ว แล้วเราก็ไม่สามารถเรียกร้องอะไร หรือพยายามทำความดีทดแทนได้ เพราะมันสายเกินไปที่จะทำแล้ว เพราะฉะนั้น รีบทำเถอะค่ะ ก่อนที่เราจะต้องมาเสียใจกันภายหลังกับความคิดที่ว่า "ทำไมคนเรา ถึงไม่ทำดีกับคนที่เรารัก เวลาที่เค้ามีชีวิตอยู่ "

ถ้าท่านป่วยหนักมากและคุณลองได้ดูแลท่านในขณะที่ท่านมีอาการหนักแล้วจะรับรู้สึกถึงความทุกข์ทรมาน เจ็บปวดแทนท่านและอยากคิดว่าถ้าท่านทรมานอย่างนี้ อยากให้ท่านไปสงบเสียดีกว่า เราปวดใจที่เห็นภาพที่ท่านต้องทุกข์ทรมาน ถึงแม้เราจะมาดูแลท่านตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วล่ะค่ะนอกจากทำตัวเป็นคนดี ทำบุญทำทาน ยกกุศลผลบุญที่ได้ทำไปให้ท่านเพื่อที่ท่านจะได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่านี้ ไม่ต้องเสียใจไปค่ะ อดีตมันแก้ไขไม่ได้แล้ว เราหมั่นทำบุญให้ท่านเป็นประจำเพื่อความสบายใจของเรา แล้ว ดำเนินชีวิตต่อไป สู้สู้ค่ะ

อย่างไรก็ขอให้ปลง และใช้หลักธรรมะเข้าช่วย อะไรที่มันเป็นอดีตเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ ทำวันที่เหลืออยู่ในดีที่สุดก็พอ ขอเป็นกำลังใจให้แล้วกัน

เคยเจอเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นก็คิดว่าพ่อคงไม่รอดหรอกแต่ก็อดทน พ่อต้องนอนอยู่ห้องไอ ซี ยู อยู่ประมาณเกือบ 3 อาทิตย์ค่ะ ตอนนี้ผ่านไป3 ปี พ่อสุขภาพดีขึ้นเป็นปกติ ไม่เคยเสียใจเลยที่ยื้อท่านเอาไว้ เป็นกำลังใจให้ค่ะทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณและคนในครอบครัวค่ะ คิดและพิจารณาให้ดีนะคะก่อนจะตัดสินใจอะไร ขอให้มั่นใจว่าได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับทุกคน ...เป็นกำลังใจให้จริง ๆ ..ขอให้มีสติ เข้มแข็ง อดทน และอย่าลืมเป็นกำลัใจให��คนรอบข้างด้วยนะคะ โดยเฉพาะแม่ ต้องดูแลให้มากนะจ๊ะ ...ส่งกำลังใจให้เธอนะ

เราก็คิดถึงพ่อ พ่อเราอยู่เราก็รักเขามาก เขาก็รักเรามาก เป็นที่ปรึกษาของเราได้ทุกเรื่อง ช่วยแก้ปัญหาทุกเรื่อง มีซินแสแนะนำให้ไปไหว้พระเป็นพ่อ เราก็ไปไหว้แล้ว ท่านก็เป็นที่พึ่งทางใจให้เราได้ดีทีเดียว แต่ตอนนี้ท่านก็มาเสียไปอีก เราก็คิดถึงพ่อเหมือนกัน แต่เราก็นำรูปพ่อ และหลวงพ่อมาไว้ในห้องพระบูชาทุกวันที่เราว่าง เราสามารถนั่งคุยกับพ่อเหมือนเดิม แต่ไม่ได้รับคำตอบเท่านั่น ก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้ทำอะไรเสียเลย