ช่วยหา...บทกลอนบทนี้ให้หน่อยได้ไหมค่ะ?

มรดกพ่อแม่

พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้

จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ

หาวิชาความรู้เป็นเครื่องมือ

เพื่อยึดถือไว้ใช้ไปจนตาย

พ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า

จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย

ใช้วิชาความรู้ไว้เลี้ยงกาย

ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ

-----------------------------------------------------------------------------------

แถมให้อีกกลอนน่ะครับ

กลอนสอนลูก

ก่อนจะไป พากเพียร เรียนเมืองหลวง

พ่อเป็นห่วง กลัวลูกชาย ทำขายหน้า

เฝ้าพร่ำสอน เสียนัก ก่อนจากมา

กลัวกิเลส ตัณหา มันพาไป

แม้ว่าพ่อ คนจน คนบ้านนอก

เคยช้ำชอก แสนเข็ญ ดั่งเป็นไพร่

เจ้าไปเรียน ภายหน้า อย่าเริงใจ

อย่าหลงใหล ลืมเงา ว่าเราจน

จงขยัน หมั่นตั้งใจ ไม่ขี้เกียจ

คนจะเหยียด หยันได้ ไม่เป็นผล

จะจับจ่าย ใช้เงินทอง ให้มองตน

ว่าเราจน จงเตรียม เจียมกายา

ลูกดูหนัง พ่อนั่งตรำ กรำงานหนัก

ลูกสุดรัก เดินห้าง ช่างหรูหรา

พ่อโดนแดด แผดเผาร่าง กลางทุ่งนา

เหงื่ออาบหน้า ต่างน้ำ ทำเพื่อใคร

ลูกดื่มกิน ของแพงแพง แสดงฐาน

พ่อสิทาน น้ำพริกเก่า ไม่เอาไหน

ลูกได้เทียว เที่ยวไป ทั้งใกล้ไกล

จงรู้ไว้ พ่อลำบาก มามากมาย

เงินทุกบาท อดออม ให้ลูกรัก

ถึงพ่อจัก ทุกข์เข็ญ ลำเค็ญหลาย

พ่อยอมจน ทนเพื่อลูก สุขสบาย

จงอย่าอาย ลูกชาวนา น่าภูมิใจ

เจ้าได้ดี ภายหน้า อย่าถือศักดิ์

ขอให้รัก ประชา ผู้อาศัย

อย่าหยิ่งดื้อ ถือดี มีเกียรติไกล

ราษฎร์จะไม่ เคารพรัก จักทุกข์ทน

อย่ายกตน ข่มราษฎร์ ขาดซึ่งศีล

อย่าดูหมิ่น ปวงข้า อย่าฉ้อฉล

อย่าแบ่งชั้น ให้ต่าง ระหว่างคน

ให้พลีตน รับใช้ชาติ ไม่เป็นพาล

อย่าริอ่าน โกงกิน สินบนราษฎร์

เงินของชาติ อย่าเอา ไปเผาผลาญ

คนที่รวย ด้วยอำนาจ ราชการ

อยู่ไม่นาน ก็ยับ ด้วยอัปรีย์

คนเขาจะ จริงใจ นบไหว้เจ้า

ใช่เพราะเอา ยศใหญ่ ไปข่มขี่

ราษฎร์จะรัก ศรัทธา บารมี

ก็ด้วยดี ที่เจ้าทำ จงจำไว้

จะกินอยู่ รู้ประมาณ การประหยัด

ถึงอึดอัด ขัดสน ทนไม่ไหว

ก็อย่าโทษ ให้เสนียด มันเสียดใจ

รีบกลับไป บ้านเรา มีข้าวกิน

------------------------------------------------------------------------------

ฟังเพลงที่เกี่ยวกับการสอนให้ลูก ได้มีโอกาสเผชิญโลกด้วยตัวเอง

เป็นอีกแนวคิดหนึ่งของการเลี้ยงลูก

ลูกบ้างเน้อ คาราบาว

http://truemusic.truelife.com/song/200701121051187...

จำไม่ได้แต่แถมให้....

ถึงพ่อแม่แก่เฒ่าเจ้าอย่าคิด

ว่าถูกผิดคิดเองว่าข้าไม่รู้

ทำเหมือนปล่อยรู้ไหมว่าข้าเฝ้าดู

หวังเจ้าอยู่เป็นคนจนวันตาย

เรียนเข้าไปศึกษาอย่างเจนจบ

เพื่อนก็คบคนดีดีตามที่หมาย

ทำงานดีสัตย์ซื่อถือด้วยใจ

ข้าได้ตายตาหลับรับสมใจ........

อาจไม่เพราะแต่แต่งตรงนี้ราว5นาทีไม่ว่ากันนะ

แทนพระคุณ พ่อ, แม่

พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้ จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ

หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย

พ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย

ใช้วิชาเลี้ยงตนไปจนตาย ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ

พ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน

จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน

ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน

แต่ชีพมิทนทาน ต้องร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช่ำใจ

คนแก่ชราวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน

ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร

ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย

ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน

เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน

หวังเพียงจะได้ผล เติมโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้ดิดทุกทุกยาม

ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย

ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานไกล

วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

"ควรมีความหวังแต่อย่าคราดหวัง"