ถ้าเราไม่ทำชั่วทางกาย วาจา ใจ และมีอาชีพที่ถูกต้องตามกฏหมาย แค่นี้เพียงพอหรือยังสำหรับการนับถือศาสนา?

ในเบื้องต้นถือว่าพอครับ.......แต่ถ้าจะนับถือต้องศึกษาด้วย

ศึกษาอะไร ศึกษาคำสอนของศาสนานั้น ๆ ว่าเขาสอนอะไร

เพื��ออะไร ที่สุดอยู่ที่ไหน แก่นของศาสนานั้นคืออะไรด้วย

พอย่อมรับนับถือด้วยใจด้วยปัญญาโดยแท้แล้วเดินตาม

ทางที่ศาสนาสอนเอาไว้...........จึงจะถือว่านับถือศาสนานั้นโดยสมบูรณ์

ได้น่ะได้แต่ยังไม่สมบูรณ์พอ เพราะแค่เว้นความชั่ว ถ้าเต็มๆบ้าง ก็ต้อง ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ คงจรรโลงศาสนาไปได้ๆไกลกว่านี้

ยังค่ะ ลืมการตอบแทนและให้ ค่ะ ตอบแทนผู้มีพระคุณ ตอบแทนสิ่งดีๆให้แก่คนรอบข้างและสังคม ให้ด้วยการกระทำหรือคำพูดแก่คนที่เขาขาดแคลนหรือต้องการ

การอยู่เฉยๆไม่ทำชั่วใดๆ อาจไม่ทำให้เรามีคุณค่ามากพอค่ะ คิดแบบนี้ ไม่ทราบว่าผิดหรือเปล่าคะ

เราเคยเห็นบางคนเพลิดเพลินพอใจกับการใช้ชีิวิตวันๆ

ไม่ออกกำลังให้จิตใจแข็งแรงเอาไว้

ผ่านไปๆ เจอทุกข์โทมนัสจนตั้งตัวไม่ติด

แม้จะเคยเป็นคนดีมาตลอดชีวิต

ก็ต้องเจอทุกข์หนักขนาดเอาตัวไม่รอดได้เหมือนกัน

คนดีก็ทุกข์เสมอกับคนไม่ดีค่ะ

บางคนหนักไปทางมีความโกรธมาก

บางคนหนักไปทางมีความโลภ

บางคนหนักไปทางมีความเหม่อลอย ไม่เอางานเอาการ

ทุกคนรู้ว่า เราอาจห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำตามความอยากได้

แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ทุกครั้ง เหมือนถูกใครยุให้ทำผิดได้ตลอด

ใครตั้งการ์ดไม่ดี ก็ถูกกิเลสชกจนน่วมเมื่อนั้น

ธรรมชาติของใจ ถ้าไม่พัฒนาก็ต้องถอยหลัง

แค่อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรทั้งวันยังรู้สึกได้ ว่ายังไงต้องหดหู่ซึมเศร้า

ถ้าไม่อบรมใจให้ดี แม้ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ

ก็รู้สึกว่าใจเราไม่สบายพอ

ศาสนาพุทธเน้นเรื่องการพัฒนาทางใจ พัฒนาปัญญา

เพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น

เคยเปรียบไว้ทีหนึ่งแล้ว ว่าคล้ายการออกกำลังกาย

ไม่ออกกำลังก็ได้ ไม่มีใครว่า แต่ต้องระวังให้ดี

ป่วยแล้วจะทรุดหนักค่ะ

ทุกศาสนา"สอน"ให้คนเป็นคนดี ทำดี คิดดีทั้งนั้น..

อย่าง"องค์คุลีมาล"ที่ใครๆว่าชั่วช้าน่ากลัวไม่ปราณีใคร,มีจิตใจโหดเหี้ยม ก็ยังเป็นคนดี สำเร็จอรหันต์ตามคำสั่งสอนของพราะสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เลย..

อีกนิดเดียวครับ

เปลี่ยนจากนับถือเป็นทำตามคำสอนทุกประการ

ไม่ว่าเราจะทำตัวอย่างไรเราก็ยังนับถือศาสนาได้ครับ เพราะศาสนาคือที่พึ่งทางใจให้มนุษà¸��์อย่างเราครับ