คุณมีความคิดเห็นอย่างไร?

เป็นไปตามยุคตามสมัย พ่อเเม่รุ่นใหม่ยินดีที่จะให้ลูกใช้ชีวิตตามสมัยนิยม ไม่เพียงเเต่ เคเอฟซี เอ็มเค เท่านั้น ยังมี ชาบูชิ บุฟเฟ่ต์ มื้อละ 229 บาทเด็กนักเรียนรอเข้าคิวกินกันเพียบ เด็กๆกินเยอะก็คุ้ม ยังเป็นวัยรุ่นอยู่ มีสตางค์กินอะไรได้ก็กินไปเถิด พ่อเเม่มีให้กินพอโตๆเป็นคนเเก่อยากกินอะไรก็กินไม่ได้มีเเต่โรคถามหา

สื่อต่างๆมีผล ต่อทุกคนทุกเพศทุกวัยไม่เว้นเเม้เเต่เด็ก

เด็กอยู่ในวัยเจริญเติบโตต้องการสารอาหารมาก แค่น้ำพริกผักต้มคงไม่เพียงพอ แต่ผู้ใหญ่กินไปเถิดสุขภาพจะได้เเข็งเเรง

ทำอย่างไรดีกับค่านิยมเเบบนี้ ก็ต้องปล่อยไปตามยุคสมัย พอเด็กพวกนี้โตขึ้นค่านิยมก็ต้องเปลี่ยนเเปลงไปตามวัย ไม่เห็นมีอะไรต้องน่ากังวล การมีกิจการพวกนี้ขายดิบขายดีก็เป็นการสร้างงานทำให้คนมีรายได้

คนมีเงินลูกอยากกินอะไรที่มีประโยชน์ เขาคงไม่ห้าม ส่วนคนมีเงินไม่มากก็ต้องรู้จักสั่งสอนให้ลูกรู้จักพอเพียง กินได้ในโอกาสสำคัญสำคัญเท่านั้น ยุคสมัยเปลี่ยนไปถ้าให้ลูกกินข้าวบ้านพ่อเเม่คงต้องรู้จักบริหารเวลาให้เป็น ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องปล่อยไปเป็นเรื่องธรรมชาติ

สื่อมีผลต่อค่านิยมค่ะ แต่จิตสำนึกต้องได้รับการปลูกฝังนะคะ

พวกเขาอยู่กับเพื่อนเรียนรู้ที่จะใช้เงินเพื่อสร้างความมั่นใจให้

ตัวเอง เพื่อการเข้าพวกกัน เด็กที่ได้รับการปลูกฝังให้มีจิตสำนึก

ต่อค่านิยมอย่างถูกต้อง พวกเขารู้จักแยกแยะความจำเป็นใน

การใช้จ่าย สื่อที่จัดทำเพื่อการศึกษาแสดงให้เห็น

ความแตกต่างอย่างขัดกันโดยสิ้นเชิง เช่นนี้

สื่อชิ้นนี้ก็มีผลกระตุ้นจิตสำนึกของคุณได้มาก

พอให้คุณเกิดคำถามได้เช่นกันใช่ไหมคะ

เด็กเลือกไม่ได้ที่จะคัดสรรสื่อแบบที่เขาต้องการ , เวลาที่เด็กมีโอกาสชมโทรทัศน์กลับเป็นช่วงเวลาที่สื่อส่วนใหญ่ นำเสนอในสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับเด็ก ,

ส่วนพฤติกรรมของเด็กเกี่ยวกับการชมภาพยนตร์โฆษณานั้นถึงแม้เด็กส่วนใหญ่รู้สึก เฉยๆถึงกับอยากเปลี่ยนช่องจะมีมากกว่าเด็กที่ชื่นชอบภาพยนตร์โฆษณา แต่เด็กส่วนใหญ่ก็ยังจดจาภาพยนตร์โฆษณาได้อย่างแม่นยำและยังเป็นปัจจัยสำคัญ ในการเลือกบริโภควัตถุในชีวิตจริง ท่ามกลางความเป็นจริงเหล่านี้ สื่อต่างๆก็ยังคงเร่งมือผลิตชิ้นงานตอบสนองผลประโยชน์ของกลุ่มบนเนื้อหาแบบ ซ้าซากเช่นนี้ต่อไป โดยยังไม่มีแนวโน้มที่จะหันกลับมามองผู้บริโภคโดยเฉพาะเด็กที่กำลังนั่ง บริโภคมันอยู่หน้าจอโทรทัศน์ และสื่อก็ยังเดินหน้าต่อไปแบบขาดความสร้างสรรค์ในเชิงบวกต่อสังคมในภาพรวม หากเราท่าน ยังตระหนักรู้อยู่เสมอว่า ทุกส่วนสัดที่ประกอบกันขึ้นเป็นสังคมแล้วใยถึงเมินเฉย เกี่ยงงอนที่จะหันมามองภาพความเป็นจริงเหล่านี้ แล้วช่วยกันแก้ปัญหาอย่างจริงจังอย่ามองปัญหาอิทธิพลของสื่อเป็นเพียงเสียง นกเสียงกา ขณะนี้บุตรหลานของท่านที่กำลังนั่งอยู่หน้าจอทีวี อาจกำลัง เกิดความต้องการบางอย่างที่ท่านคาดไม่ถึงก็เป็นได้

คงต้องแยกเรื่องวัฒนธรรมอาหารขยะ กับอาหารที่มีคุณค่าแต่ราคาสูงและเป็นกระแสแฟชัั่่นออกจากกัน

ส่วนตัวไม่ทานอาหารแนวJunk foodบ่อยนักเนื่องจากกังวลกับผลที่ตามมาหากทานต่อเนื่องบ่อยๆ

ส่วนแนวสุกี้แม้มีผลดีกับสุขภาพแต่ยังมีราคาสูงเกินกว่าที่จะทานทุกวันเช่นกัน

ส่วนคำถามเรื่องสื่อกับค่านิยมของเด็กปัจจุบันเห็นด้วยว่าเด็กไปทานเพราะรับ

ข้อมูลกรอกหูจากสื่อต่างๆรอบตัวเป็นหลักมากกว่าที่จะรู้จากประสบการณ์ตรง

การจะโทษสื่ออย่างเดียวคงไม่ได้เพราะนั่นเป็นรายได้ของเขาทางนึง

กรณีเดียวกันทำไมภาครัฐจึงไม่มีโฆษณาอาหารไทยที่มีคุณค่าและมีความ

หลากหลายโดยผ่านงานโฆษณาที่งดงามและมีลูกเล่นแบบเดียวกับโฆษณา

ของเอกชน เช่นโฆษณาเหล้า เบียร์หลายแบรนด์ที่ทำออกมาได้ดี

ให้เด็กได้เห็นมุมมองที่งดงามของอาหารไทย เห็นคุณค่าของอาหารที่ผ่านการนำเสนอที่ดี

ขณะเดียวกันในโรงเรียนเองทำอย่างไรกับอาหารกลางวันในโรงเรียนที่จะพัฒนา

ให้ดูน่ากินและสวยงามซึ่งนั่นจะเป็นการปลูกฝังเด็กไปในตัวให้รู้รสอาหารไทย

ในแบบที่ควรจะเป็น

ครูเองก็มีส่วนช่วยย้ำคุณค่าและข้อดีข้อเสียของอาหารแต่ละแบบ

บางครั้งการอธิบายเกี่ยวกับอาหารแบบสากลนิยม อาหารไทยรวมไปถึง

อาหารแนวJunk foodให้เด็กฟังจนเด็กรู้สึกว่ามันเป็นเพียงอาหารธรรมดา

อย่างนึงก็น่าจะลดกระแสค่านิยมผิดๆจากสื่อได้เช่นกันเพราะเรื่องบางเรื่อง

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

ความคิดเห็นเกี่ยวกะเรื่องนี้..

เป็นการแก้ไขยากส์ ตราบใดที่"ยังมีการทุ่มการโฆษณาแบบไม่อั้น ทุ่มการออกแบบกิ๊บเก๋ถูกใจวัยรุ่น และใครๆหรือเพื่อนๆก็กิน,ก็ซิ้อ,ก็มี,ก็ใช้กัน"ตราบนั้นก็เป็น"ค่านิยม"อยู่.

..รอเวลาที่เขา(วัยรุ่น)เหล่านั้น เติบโตมีพินิจ พินิจรณญาณ ความคิดอ่านรู้รับผิดชอบควรไม่ควร ดีไม่ดี ซะก่อน(โดยที่เราผู้ปกครองควรให้ข้อม���ล อบรม สั่งสอนด้วย)..มั้ง?

ถ้าจะคิดว่าเป็นเพราะบุคคลผิด ก็ไม่น่าจะใช่ น่าจะเป็นสภาพสังคมโดยรวม วิถีชีวิต อาหารแบบไทยๆ อาจเป็นอาหารที่เหมาะสมกับคนไทย แต่เมื่อสังคมเปลี่ยน วิถีเปลี่ยน ก็ทำให้อาหารพื้นบ้านธรรมดา อาจทำให้ผู้คนไม่สะดวกที่จะปรุงได้บ่อยตามต้องการ จะตำน้ำพริกก็อาจรบกวนเพื่อนบ้าน ถ้าที่พักไม่ใช่บ้านเดี่ยว จะหาผักพื้นบ้านรับประทาน ก็ไม่มีผักริมรั้วให้เด็ด ต้องไปหาซื้อจากตลาดเฉพาะที่มีผักพื้นบ้าน บางครั้งจะทำแกงเลียงสักหม้อ ต้องขับรถไปตลาด หาซื้อทุกอย่าง เพื่อที่จะปรุงแกงเลียงหม้อนั้น ให้ได้เหมือนกับต้นตำรับ คำนวนดูบางครั้งแพงกว่าสั่งพิซซ่าซะอีก ถ้าเป็นเมื่อก่อนผักพวกนี้ แทบไม่ต้องซื้อหาเลย ความเป็นจริงความเป็นไป บางครั้งเราก็ต้องยอมรับ ทั้งๆที่ใจเราก็ต้องการใช้ชีวิตแบบคุณภาพ แต่ถ้าต้องใช้ความทุ่มเทมากๆ ก็เหนื่อยเหมือนกัน ก็คงต้องสลับบ้าง แบบเก่าแบบใหม่ ให้ดำเนินไปด้วยดี ถ้าต้านทานกระแสทุกอย่าง คงหมดแรงล่ะค่ะ

ไม่มี เพราะสงสุดคืนสู่สามัญ

อยู่ที่การเลี้ยงดูและปลูกฝังของทางบ้านครับ เพื่อนก็ยิ่งมีส่วนมากนะครับ เพราะถ้าไปคบกับเพื่อนกลุ่มที่แบบไปแต่ที่แบบนี้กัน บางทีเราก็ต้องเออ ออ ไปกับเขาด้วยไม่งั้นก็จะถูกแบ่งแยกอีก มันก็มีหลายปัจจัยนะครับ แต่ทางบ้านกับนิสัยส่วนตัวของคนๆนั้นจะเป็นปัจจัยสำคัญมากกว่า

อยู่ที่การปลูกฝัง การอบรมตั้งแต่เด็กค่ะ และการยอมรับของเพื่อนๆค่ะ บางคนทำตามสิ่งแวดล้อมทางสังคม เพื่อนๆ ทำให้ต้องทำไม่งั้นเพื่อนไม่ยอมรับค่ะ การแก้ไขคงยากค่ะ