เคยรู้สึกอย่างนี้ไหม?...แล้วเวลาที่รู้สึกอย่างนี้คุณทำยังไงคะ?

เคยค่ะ แผลที่เกิดขึ้นต่อให้หายจนไร้ร่องรอยไม่ทิ้งแผลเป็นให้ปรากฏแก่สายตา แต่ในใจแผลเป็นนั้นมันก็ยังคงอยู่ ต่อให้กดไว้ จิตใต้สำนึกก็ยังคงจดจำ อาจจะให้อภัยแต่ไม่ลืม เพียงแต่ว่าถ้าไม่มีแผลใหม่ไม่มีความเจ็บปวดใหม่มาสะกิด ชีวิตก็ยังคงเดินหน้าได้ ความสัมพันธ์ก็คงเดินต่อได้ การรู้จักให้อภัยก็ดีค่ะ แต่คำว่าอภัยมีค่าสำหรับคนที่รู้ค่า สำหรับคนที่ควรอภัยเท่านั้น แต่คนบางคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่า ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ปรับปรุงตัว ไม่มองตัวเอง ทำผิดแล้วก็รอการอภัย ได้รับการอภัยจนถือว่าเป็นหน้าที่ของอีกฝ่าย แล้วตัวเองไม่ทำอะไรเลย ความอดทนของคนมีวันสิ้นสุด ถ้าต้องปรับตัวต้องทำใจอยู่ฝ่ายเดียว พอถึงวันที่เหนื่อย ที่หมดใจ แล้ว วันนั้นต่อให้อะไร ๆ ยังดูเหมือนเดิม แต่อย่างไรก็ไม่เหมือนเดิม

ถามว่าจะทำอย่างไร ก็คงต้องทบทวนดูว่าความผิดนั้น ความเจ็บนั้นพอจะให้อภัยได้หรือไม่ ถ้าจะให้อภัย จะแค่ไหน อย่างไร เพราะบางครั้งแม้ไม่อยากจะให้อภัยก็ต้องจำใจทำ เพราะความเจ็บมันเป็นของเรา ใจก็ใจของเรา คนอื่นเค้าไม่ได้มาปวดมาเจ็บกับเราด้วย การปล่อยวางแม้จะยากแต่ก็ไม่ใช่จะทำไม่ได้นะคะ (เพื่อนสนิทคนหนึ่งของดิฉันเค้าทำได้ค่ะ แต่ดิฉันเองก็ทำได้ในบางกรณีเท่านั้น)

ลองอ่านดูครับ

มนุษย์เรามีสมองที่มีกลไกพิเศษซึ่งเรียกว่า "ลืม" หลายเรื่องที่เรามักจะคิดเสียดาย อยากย้อนเวลา อยากแก้ไข บางอย่างเราอาจปรับเปลี่ยนได้บ้าง แต่หลายอย่างเราไม่สามารถย้อนเวลาไปแก้ไขได้เลย คงต้องตั้งใจที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความตั้งใจ และใส่เหตุผลให้กับสิ่งนั้นๆมากๆ อย่าให้อารมณ์นำเหตุผลที่ถูกต้อง เพราะคนเราจะหวั่นไหวไปกับหลายสิ่งหลายอย่าง และท้ายสุดสิ่งนั้นก็อาจผิดพลาด ทำให้เรารู้สึกว่า น่าเสียดาย ไม่น่าเลย ปรับและแก้เท่าที่จะทำได้ ส่วนที่เหลือก็ปล่อยวาง เวลาก็จะทำให้กลไกที่เรียกว่า ลืม ทำหน้าที่เอง

ความรู้สึกว่าสูญเสีย มันก็ต้องเจ็บปวดเป็นธรรมดา ไม่ใีใครไม่เคยเผชิญ ทุกคนโดนมาแล้วทั้งนั้นไม่มากก็น้อย แต่จะทำอย่างไรให้ทุกข์นั้นออกจากชีวิต ออกไปจากใจไปให้เร็วที่สุด ???

การประสบกับที่ไม่รักไม่พึงพอใจเป็นสาเหตุแห่งทุกข์ หาหลีกเลี่ยงไม่รักไม่พอใจใดๆ คงทำให้ทุกข์เกิดขึ้นได้ยาก เมื่อมีทุกข์ต้องหาหนทางดับทุกข์นั้น ให้สติใช้ความคิด สลัดทุกข์นั้นไปเสียเถอะ

หรือจะปล่อยให้ชีิวิตจมปลักกับสิ่งไม่พึงใจ ???

ความรู้สึกไม่มีอะไรชดเชยหรือทดแทนได้..สิ่งที่เสียไปไม่อาจเรียกกลับคืน..ดังนั้นสิ่งที่ผ่านไปจึงเป็นบทเรียนจำย้ำเตือนตัวเองไว้เสมอถึงความบกพร่องสูญเสียที่เคยผ่านไปและอย่าให้มันได้ผ่านมาอีกเลยนะคะ

เคยรู้สักอย่างนี้ไหม ..เคยคะ แต่จะเป็นกับคนที่เราให้ความสำคัญเป็นพิเศษ เพราะ ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดเท่ากับคำพูดและการกระทำของคนที่เรา..ให้ใจ...ต่อให้มีอะไรมาเสริมสร้างให้ดีเหมือนเดิมหรือดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ มันก็ไม่สามารถลบประวัติศาสตร์ที่เคยเกิดได้แน่นอน เก็บมันไว้..ความรู้สึกนี้..เพราะเมื่อไหร่ที่คิด มันจะทำร้ายเรา และสิ่งที่เสริมสร้างขึ้นมาใหม่ด้วย..มันจะไม่เหมือนเดิมเพียงแต่มันเป็นวัคซีนสร้างภูมิคุ้มกันให้เรา..ได้สู้กับโรคร้ายเก่าๆได้อย่างดี

เจอแบบนี้ ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะ ปล่อยให้เวลาช่วยบรรเทาค่ะ

ทุกสิ่งที่ผ่านมาแล้วล้วนแต่เป็นอดีต อะไรๆๆที่ทำให้เราเจ็บซ้ำก็ปล่อยๆๆมันไปบ้าง

อย่าเก็บเอามาทำลายชีวิตประจำวันเลยค่ะ ถ้าคุณมัวแต่คิดถึงความเจ็บปวดเก่าๆๆ

ความเจ็บปวดเก่าๆๆอันนี้แหละจะมาทำลายความสุขของคุณค่ะ ทุกคนมีอดีตทุกคนมี

ความเจ็บปวด แต่ทุกอย่างที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้แล้วๆๆไปอย่าคิดอะไรมากชีวิตของคุณจะไม่มีความ

ยินดีด้วยครับที่หัวใจคุณมีโอกาศได้พบความเจ็บปวดมันจะทำให้ชีวิตคุณแข็งแกร่งขึ้นสู้สู้นะครับต้องผ่านมันไปให้ได้นะ

แต่แล้วจู่จู่ เช้าวันหนึ่ง คุณก็จะตื่นขึ้นมา โดยปราศจากความเจ็บปวดนั้น จริงจริงค่ะ

ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ก็ต้องผ่านออกไปเอง หลายอย่างที่เราไม่ได้ใส่ใจจดจำ กลายเป็นเหมือนสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น แม้สิ่งที่คุณเผลอตอกย้ำ ความเจ็บปวดของตัวเอง ก็มีเวลาของมัน ที่จะลาจากคุณไป เพื่อให้คุณเติบโตขึ้น