ถ้าเรามีหัวหน้างานที่วุ่นวายกับเราทุกเรื่องส่วนมากเรื่องส่วนตัว ห้ามใส่เสื้อในดำ ห้ามทาปากแดง จะลาออกดีไหม?

อืม..คนที่"บ้า"คือ"หัวหน้างานคนนั้น"

คนที่"จะบ้า"(ต่อไป)คือคุณ..

เอ..งานอะไรนะ.เงินเดือน���ม่ถึงห้าพัน(แล้วโดนโขกโดนสับซะขนาดนี้).

.สมควรออกแล้ว.อยู่ก็"บ้า"ไปทุกวัน..

ต้องพิจารณากันหลายเรื่องหน่อย

1. งานที่ทำอยู่ ทำแล้วมีความสุขไหม เช่น เป็นงานที่ทำประโยชน์ให้ใครบ้างไหม

2. เงินค่าจ้างที่ได้รับนั้น พอใช้ พอยังชีพไหม

3. นายจ้างคนนี้ เป็นคนดีไหม คือ มีข้อดีอะไรบ้างไหม

4. คุณยังจำเหตุผลที่คุณตัดสินใจทำงานนี้ได้ไหม เพราะอะไร

ถ้าคำตอบใน 3 ข้อแรกคือ ใช่

แล้วลองมาคิดกันอีกขั้นนึงนะ

คุณอยากทดสอบความอดทนของตนเองไหม เพราะเท่าที่ฟังดู ความวุ่นวายบางอย่างของนายจ้าง ก็เป็นการวุ่นวายแบบผู้ใหญ่ห่วงใยเด็กนะ พูดง่าย ๆ มีเยอะ ที่นายจ้างไม่สนใจหรอกว่าลูกน้องจะทำอะไร แต่งตัวยังไง แล้วอีกอย่างนะ ก็เป็นการขยายขนาดใจของคุณด้วย ว่า คุณเจอแบบนี้แล้ว คุณสามารถใจกว้างได้ไหมว่า แต่ละคนมีปัญหาของตัวเอง นายเขาก็มีปัญหาของเขานะ ถึงทำให้บางทีเขาทำตัวไม่มีเหตุผล

จริงจริง การตัดสินใจลาออกของคุณมีเหตุผลสมควรที่สุดแล้ว ในเมื่อ ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ ฝืนทนไปคงไม่ดีกับงาน หรือกับคุณหรือกับตัวนายจ้างเอง

แต่ก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วยว่า ไม่มีที่ไหนไม่มีปัญหา ถ้าเราเลือกทนกับปัญหา เราจะดึงดันอยู่ได้แค่ระยะหนึ่ง แต่ถ้าเรามีวิธีจัดการกับปัญหาอย่างมีเหตุมีผล เราก็จะอยู่ได้ทุกที

ปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ระดับบุคคล ลองแก้ไข ยอมถอยบ้าง อธิบายบอกไป ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร มั่นใจไปเลย ถ้ายังหยุมหยิมใช้เรื่องส่วนตัวมาตัดสินการทำงาน และเราไม่มีทางออก หรือเปลี่ยนแปลงอะไรได้ คงต้องเปลี่ยนงาน แต่น่าจะเป็นทางเลือกสุดท้าย เพราะไม่ว่าเราจะทำอะไรอยู่ที่ไหน จะต้องเจอคนสารพัดแบบ ไม่มีวันที่จะถูกใจเราทุกอย่าง ปัญหาอาจไม่ใช่เพราะผู้อื่น อาจเป็นที่ตัวเราเองก็ได้ เราอาจคิดมากไป เพราะเค้าอาจหวังดี แต่ไม่รู้วิธีพูดบอกแบบนุ่มนวล พูดจาขวานผ่านซาก ทำให้เราเสียน้ำใจ คงต้องทบทวนว่า คำตำหนิเหล่านั้น ถ้าเราปรับเปลี่ยนและยอมรับ จะมีประโยชน์กับเราบ้างหรือเปล่า มองชีวิตคิดบวก นิ่งมากขึ้น หรือมองโลกในแง่ดี บางทีเรื่องที่คิดว่าร้าย อาจเป็นแค่เรื่องฝุ่นผงเล็กๆ ก็ได้นะคะ

ไม่ถึงค่าแรงขั้นต่ำก็แสดงว่ามีอภิสิทธิ์ชนบริหารที่ทำให้เกิดเหตุแบบนี้

ที่สำคัญเขาไม่ใช่หัวหน้างาน เพราะด้วยวิธีปฎิบัติต่อลูกน้องผิดหมด...เป็นได้แค่เพื่อนร่วมงานบ้าๆที่มีอาวุโสกว่าเท่านั้น

ก่อนลาออกให้หางานให้ได้ก่อนครับ..

เงินเดือนเยอะใม่ได้เป็นดัชนีชี้วัดความสุขนะครับ

เดือนเดือนน้อยใร้หนี้ และมีใช้หรือมีเก็บ ตลอดจนมีสุขภาพจิตที่ดี ต่างหากคือความสุข

เงืนเดือนเยอะเรื่องเดือดร้อนเยอะ หนี้เยอะ แถมไม่มีเก็บอีกต่างหาก

เก็บหรือค้นหาความดีของหัวหน้างานคนนี้ดูบ้างก็ดีครับ

เพื่อป้องกันตัวเราเองไม่โทษสิ่งต่างๆรอบตัวหรือเข้าข้างตัวเอง

จะทำให้เราทำอะใรก็มีสติครับ...............................................................

ไม่รู้ว่าลักษณะงานของคุณเป็นงานแบบไหน ก็เลยแนะนำยากอยู่เหมือนกันค่ะ แต่.......หัวหน้างานแบบไหนกันเนียะ ที่วุ่นวายจนถึงเรื่องชุดชั้นใน(ไม่ทราบว่าคุณหมายถึงชุดชั้นในมั้ย คำว่า "เสื้อใน"ของคุณเนียะ) แล้วเขามาเห็นของคุณได้ไง งง ค่ะ เอาเป็นว่า คุณก็เปลี่ยนมาใส่ เสื้อในสีแดง ทาปากดำแทน อิ อิ (ล้อเล่นนะคะ) สีที่สุภาพที่สุดค่ะ ก็แต่งแนวเรียบ ๆ ดูอบอุ่นสิคะ เช่น สีเอิร์ธโทน/สีโทนเย็น อย่าง ชมพู ฟ้า เหลือง ส้มอิฐ เทา น้ำตาลเปลือกไม้ เขียวขี้มา อะไรทำนองนี้ไป ค่ะ

ส่วนเรื่องกิริยามารยาท ดิฉันมองว่าปรับปรุงได้ แค่เวลาคุณหวัดดี คุณลองระบายยิ้มบนดวงหน้าของตัวเองสิค่ะ ยิ้มนิด ๆ ยิ้มทั้งดวงตาและปาก (อย่ายิ้มแต่ปาก ตาไม่ยิ้ม มันดูไม่จริงใจและแข็งกระด้างค่ะ) เป็นการลงทุนที่น้อยที่สุดแล้วค่ะ

ลองปรับดูไปก่อนนะคะ ถ้ายังไม่ได้ขึ้น การหางานอื่นก็เป็นทางออกที่ดีค่ะ

ดิฉันไม่ทราบว่าหัวหน้าคุณ เป็นผู้หญิง/ผู้ชาย อายุเยอะหรือยัง เลยเดาเจตนาเขาไม่ถูกค่ะ ว่าเขาปรารถนาดีหรืออย่างไรกันแน่

เพราะบางคนพอทำงานกันแล้ว ก็ย่อมอยากให้คนในปกครอง(ลูกน้อง) ดูดี เพราะมันเป็นหน้าตาของบริษัทเขาด้วยค่ะ ลองปรับตัวเราเองก่อนนะคะ....^_^

ถ้าคุณมีงานใหม่ที่ดีกว่าก้อออกได้เลยเพราะเขาไม่มีสิทธ์ิห้ามเรา แต่ถ้ายังไม่มีที่ไป ก้อต้องทนทำไปก่อน เพราะตอนนี้งานมันหายาก ถ้าคิดจะออกจริง ๆ ต้องหางานใหม่ให้ได้ก่อนแล้วค่อยออกนะ

สภาพจิตมีปัญหานะเจ้านาย.. ถ้ารับไม่ได้สงสัยต้องชิ่ง แต่ทนทำไหวและคิดว่าดีในยุคที่เศรษฐกิจยังไม่ชัวร์แบบนี้ก็อย่าเพิ่งเด้งตัวเองออก "สู้ต่อไป".. v