รู้สึกอย่างไรบ้างคะที่มีคนแช่งทั้งตัวเองและครอบครัว?

คนที่คิดร้ายใส่ร้ายต่อคนอื่นโดยปราศจากความจริง

อันดับแรกใจเขาเองนั่นแหละที่เป็นทุกข์

แต่หากการกระทำของคนที่ถูกแช่งชั่ว เลวจริง

คำแช่งเหมือนเป็นสิ่งตอกย้ำการกระทำของเขาเอง หาความสบายในชีวิตยาก

คุณก็"สวดบทแผ่เมตตา อุทิศแก่คนที่แช่ง"ซิจ้ะ..

เหมือนกับ อาการที่ชี้นิ้วด่าว่ากล่าวเรา แต่อีกสี่นิ้วเข้าตัวคนชี้หมด.

.อโหสิซะ ไม่ต้องจองเวรแก่กันและกัน.

ถ้าเราไม่อยากคิดมากก็ต้องไม่ใส่ใจในสิ่งนั้น แต่ถ้าคนที่ทำเช่นนั้นเป็นคนที่เรารู้จักดีก็ต้องคุยกันหน่อยว่าทำไม ส่วนคนที่เราไม่รู้จักป่วยการที่จะไปตอแยด้วย เพราะเค้าไม่รู้จักเราเราก็ไม่รู้จักเค้าก็ปล่อยมันไปเถอะ สิ่งที่ทำไปก็เป็นแค่การพูดที่ไร้แก่นสารเพียงเพื่อหาเรื่องเราเท่านั้น ถ้าเราเอาเรื่องก็เข้าทางเค้าในทันที นิ่งเสียตำลึงทอง

ไม่ต้องไปสนใจครับ ถ้าเราไม่รับคำสาปแช่ง ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ คำสาปแช่งก็คือคำพูดลอยๆๆ ถ้าคนอื่นได้ฟัง เขาก็จะประนามคนแช่งนั้นเองแหละ เขาก็จะกลายเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นไป เราก็แค่แผ่เมตาไปให้เขา เวาลาทำบุญพอเพระท่านสวดบทกรวดน้ำ เราก็แผ่ไปให้เขาด้วย ใจเขาจะได้สงบสุข

คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ สุภาษิตไทยบทนี้ยังคงใช้ได้ดีไม่มีวันล้าสมัย..

ธรรมดาของสัตว์โลกโดยเฉพาะมนุษย์ขี้เหม็น...ทำใจให้สบายสุขและทุกข์อยุ่ที่ตัวเราไม่มีใครมาทำแทนได้..

สิ่งที่ดีเราก็รับไว้อะไรที่ไม่ดีก็ทิ้งไป ใครทำกรรมอันใดไว้ผู้นั้นจะรับกรรมอันนั้นเอง ถ้าเราไม่ได้ทำกรรมที่ไม่ดีไว้ก็ไม่ต้องกลัว ถ้าเราทำไว้ก็ต้องยอมรับกรรมนั้น

ไปทำอะไรให้เขาแช่งเขาโกรธล่ะคะ ถ้าเราผิดต่อเขาเราก็ไปขอโทษก็น่าจะจบ แต่คนที่แช่งเราเขาเป็นของเขาอย่างนั้นและเราก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา ไม่รู้จักเขาเราก็ไม่ต้องไปตอแย คุณก็กรวดน้ำอโหสิให้เขาทุกวันนะคะ และเขาก็จะได้เลิกคิดร้ายๆ เพราะผลบุญที่คุณส่งให้ทุกวันแล้วคุณและครอบครัวก็จะมีความสุขด้วยค่ะ