อุดมการณ์และความลุ่มหลงต่างกันที่เส้นใยบางๆ คือ?

มันแทบเป็นเนื้อเดียวกันเชียวค่ะ

พูดได้เต็มปากเพราะเป็นประสบการณ์ตรง

เชื่อมั่นในปรัขญา

เชื่อมั่นในตัวผู้นำ

เชื่อใจผู้นำ

ไปไหนไปกัน ตายเป็นตาย

ตอนจบ คือ ผู้นำรอดสบาย เข้าป่า

กลับออกมาอย่างวีรบุรุษวีรสตรี....

ออกมาชุบตัว....ปัจจุบันเป็นกวีซีไร้ท์ก็มี

แล้วพวกสาวกอย่างเรา..เศร้า ไม่อยากพูดถึง

...บอกแค่ลำบาก....เลือดตาแทบกระเ็ด็น

หากอยู่ในบ่วงของอุดมการณ์หรือความลุ่มหลง

อย่าลืม..สติ..และความรักความผูกพันของครอบครัว

เราจะผ่านช่วงแสวงหาอย่างมีสติ

ไม่ใช่เป็นแค่วิ่งตามฝันที่ไม่เคยได้พบจนตาย

เราคิดว่ามันไม่เป็นเส้นใยบางๆหรอกนะ มันสามารถแยกออกมาได้ อุดมการณ์คือ มีเป้าหมายชัดเจน ยึดแนวทางที่กำหนดไว้ หากนอกเหนือจากที่กำหนด จะไม่ทำเด็ดขาด มีระเบียบแบบแผน ขั้นตอนในการปฏิบัติ อุดมการณ์มันก็เป็นดาบสองคม เพราะมันขึ้นอยู่อุดมการณ์ดีหรืออุดมการณ์เลว อย่างฮิตเลอร์ก็มีอุดมการณ์ ในกลุ่มคนเสื้อแดงก็มีกลุ่มที่มีอุดมการณ์เช่นกัน เช่นกลุ่มของนายแพทย์เหวง จักรภพ เพ็ญ กลุ่มสายเดือนตุลาทั้งหลาย ที่หวังล้มล้างสถาบัน เปลี่ยนแปลงระบบการปกครองจริงๆ อุดมการณ์แบบนี้คนส่วนใหญ่ในสังคมไทยยังไม่ยอมรับ ก็เลยต้องมาอาศัย ทักษิณ ซึ่งทักษิณได้ใช้ประชาชนที่ลุ่มหลงในระบบประชานิยมการแจกจ่ายเงิน การหลอกล่อให้ฟุ้งเฟ้อกับค่านิยมการใช้จ่าย มากกว่าการเก็บออม

ซึ่งการลุ่มหลงก็คือการเชื่อ พร้อมจะทำตาม ทุกอย่างอย่างไม่มีข้อขัดแย้ง ไม่ได้ใช้ความคิด พินิจ พิเคราะห์ สาเหตุ ด้วยหลักเหตุและผล คนที่มีความลุ่มหลงจึงเป็นกลุ่มคนที่น่าสงสาร เพราะมักจะถูกชักจูงไปทำอะไรไม่ดีได้ง่ายๆ และคนกลุ่มนี้มักจะถูกเหยียบหัวขึ้นไปเพื่อผลประโยชน์ของกลุ่มระดับแกนนำค่ะ

สรุปว่าถ้าจะมีความคล้ายกันก็คือ มีความเชื่อเหมือนกัน แต่อุดมการณ์จะมีความเชื่อโดยยึดหลักแนวทางปฏิบัติอย่างมีขั้นตอน ในขณะที่ความลุ่มหลงจะมีความเชื่อแบบหลับหูหลับตาเชื่อ ให้ไปทางไหนก็ไป ว่างั้นเหอะ

ไปเห็น คุณPrapassorn เขียนใน facebook ว่า

กลับบ้านที่เชียงราย ชาวบ้านที่นี่ชอบทักษิณมากพอ ๆ กับที่เกลียดรัฐบาล แต่พอถามเหตุผล ก็ไม่มีใครอธิบายได้ บอกว่ารัฐบาล2มาตรฐาน พอถามว่าคืออะไร เค้าบอกก็ไม่รู้จักเหมือนกัน แถมยังมาขอให้เราอธิบายคำว่า"อหิงสา" ให้ฟังหน่อย รู้สึกสงสารนะคะ ผู้ที่ขาดโอกาสทางการศึกษาและถูกปิดบังข้อมูลยังมีอยู่อีกมาก

นี่ก็เป็นความลุ่มหลง ไม่ใช่อุดมการณ์

-อุดมการณ์ น.อุดมคติอังสูงส่งที่จูงใà¸��มนุษย์ให้พยายามบรรลุถึง

-อุดมคติ น.จินตนาการที่ถือว่าเป็นมาตรฐานแห่งความดี ความงาม และความจริง ทางใดทางหนึ่งที่มนุษย์ถือว่าเป็นเป้าหมายแห่งชีวิตของตน

-ลุ่มหลง ก.หมกมุ่น,มัวเมา

อุดมการณ์คือสิ่งที่แน่วแน่และต้องการผลสัมฤทธิ์ทำไปโดยมีแนวทางและอาศัยหลักการณ์และใจสู้มีแรงใจที่เป็นหนึ่งแต่ความลุ่มหลงจะไม่สามารถแยกแยะอะไรออกได้เลยอยากทำโน่นทำนี่โดยอาศัยอารมณ์ชี้นำและอยู่เหนือเหตุผลสำหรับเรามันต่างกันลิบลับ

อุดมการณ์นั้นต่างกับความลุ่มหลงมากกกกก ใครว่าเป็นแค่เส้นใยบางมันไม่ใช่ มันอยู่ที่ระดับสติปัญญาและสำนึกที่ดีที่เกิดกับสิ่งที่เป็นประโยชน์กับประเทศชาติ ไอ้ความลุ่มหลงมันเป็นเหมือนแค่พายุแรงต้นแผ่วปลาย เวลาเท่านั้นถึงจะพิสูจน์ได้กับสิ่งที่เชื่อเท่านั้น ไม่ว่าจะผิดหรือถูกคนที่ต้องยอมรับผลของมันก็คือตัวเอง อุดมการณ์ต่างหากที่เหมือนหลักการในการใช้ชีวิตและวิถีทางแห่งความเป็นตัวตนที่มีอยู่ แน่นอนไม่เปลี่ยนแปลง

มันคงเหมือน "รู้มาก กับ รู้เยอะ" เหมือนจะคล้าย แต่จริงๆ ก็ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน

รู้เยอะ รู้เยอะแยะ เพราะไม่เลือกที่จะรับ รู้ไปหมด รู้มากจริงๆ เรื่องที่เข้าใจ และไม่เข้าใจ รู้หมด ควรรู้หรือไม่ควร ก็อยากรู้ ทำได้ ทำไม่ได้ ขอให้รู้ จริงไม่จริง ไม่สนข้าต้องรู้ เพราะรู้เยอะแยะ รู้ไปหมด แต่ทำได้ไม่หมด เพราะเลือกไม่ถูก เลยเลือกอันที่ชอบ อันที่เข้าใจมากที่สุด เลือกอันที่ง่ายๆ คงเหมือนความ ลุ่มหลงมั่งครับ ไม่ต้องใช้เหตุผล อาศัยรับรู้แล้วไม่ต้องคิดมาก เอาแค่รัก แค่ชอบ พอ

ถึงได้แต่เดินเตาะแตะๆ เหมือนคุณเป็ด ก๊าบๆ

รู้มาก เพราะ เรียนมามาก ศึกษามาก รับรู้ในสิ่งนั้นมาก หรือรู้ในสิ่งใด สิ่งหนึ่งมาก ผ่านอะไรมามาก เข้าใจมาก

แต่มันก็จะหนักมาก เหนื่อยมาก ยึดติดในสิ่งที่รู้มาก ไม่ค่อยรับในสิ่งใหม่ ยึดมั่นในความรู้มากของตน

เลยการเป็นการยึดติด เหมือนยึดติอุดมการณ์ ไม่มองถึงส่วนรวม ไม่สนว่าอุดมการณ์ที่ยึดมั่น มันจะสร้างประโยชน์หรือสร้างความเดือดร้อนให้ใคร

หรืออันที่จริง ตัวหนังสือ ข้อมูล คำพูด บทเพลง อันเต็มไปด้วย เอกภาพ เสรีภาพ ภราดรภาพ ที่เราเลือกรู้ เลือกเสพ เลือกรู้ให้มาก จริงๆมันก็เป็นเพียง แค่ควันจางๆ ที่เราแค่เห็น แต่จับต้องไม่ได้ หรือปล่าวครับ

มั่วไปเรื่อยผม รู้น้อยก็ลุ่มหลงอยากจะอ่าน อยากจะตอบ นิ

(ว่าตัวเองก่อน ก่อนที่ใครเขาจะว่าเรา เป็นอุดมการณ์ที่ผมยึดมั่นมาตลอด)

อุดมการณ์=มีสติเกิดจากความศรัทธา

ความลุ่มหลง=ไร้สติเอาอารมณ์ของตัวเองเป็นใหญ่ควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้