เราใช้วิจารณญาณในการเกลียดคนได้อย่างไร?

สิ่งแรกเลยจะฟังน้ำเสียง สายตา กิริยา การกระทำและพฤติกรรมที่แสดงออก ว่าเสแสร้ง แกล้งหลอกหรือเปล่า..แต่บางครั้งก็ช่วยไม่ได้เพราะ แว๊บเดียวที่เห็นหน้าก็เกลียดโดยบอกสาเหตุไม่ได้ก็มีนะ..นานาจิตตังคะ..ยิ้มคะ ได้ผล ยิ้มไว้ก่อนแล้วค่อยแสดงออกทางสายตาว่าฉันไม่ชอบคุณเลย จิกๆๆเข้าไว้ ถ้าไม่รู้ตัวอีก ลุกหนีเลยคะ จบ

แค่รู้เท่าทันตัวเองก็พอค่ะ

เป็นการฝึกสติแบบหนึ่ง รู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน

เมื่อเห็นหน้าตาแบบไหน อาการแบบใด แล้วเรามีปฏิิกิริยากับสิ่งที่เห็นอย่างไร เพียงรู้ตัว เท่านั้นเอง

ไม่ต้องไปจับไปยึดอะไรกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น เพราะในที่สุดแล้ว ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้น แล้วก็ดับไป

ถ้าคำว่าไม่ถูกชะตานี่ไม่ต้องใช้คำนี้เลยค่ะ.ไม่ต้องมีเหตุผลไม่ต้องมีวิจารณญานใดๆเลยค่ะคนมันจะเกลียดทำไงมันก้เกลียดค่ะ..และทำให้รู้สึกดีกะคนที่ไม่ชอบขี้หน้าแต่แรกเห้นนี่อาจจะยากแต่ไม่ลำบากค่ะแต่คุณเปิดใจให้กว้างปล่อยวางสิ่งที่เรียกว่าอคติลงบ้างเราอาจจะได้เพื่อนใหม่ที่ดีกว่าที่เราเคยมีมาด้วยซ้ำไปนะค่ะเคยเห้นมาหลายคู่แล้วค่ะที่เกลียดๆๆกันแต่แรกแล้วหันมาซี้กันทีหลังน่ะค่ะ

ทำไม?ต้องใช้วิจารณญาณในการเกลียดคนค่ะ เค้าไม่เรียกว่าการเกลียดคนหรอกค่ะ คนบางคนไม่ต้องเคยทำอะไรให้ใครรู้สึกไม่ดีมาก่อน , ไม่ต้องเคยเห็นหน้ากันมาก่อน , ไม่ต้องเคยรู้จักกันมาก่อน แค่เห็นหน้าครั้งแรก ก็รู้สึกไม่ถูกชะตาซะแล้ว เค้าเรียกว่า" ไม่ถูกชะตา " ค่ะ ไม่ใช่การเกลียดคน

คนที่ "ไม่ถูกชะตากัน" เกิดจาก เคยไม่ชอบหรือไม่ถูกกับคนอื่น ที่มีลักษณะบางอย่างคล้ายคนที่พบกันใหม่และไม่ถูกชะตากันนี้ จึงทำให้รู้สึกไม่ชอบ เหมือนไม่ชอบคนเดิมที่เคยรู้จักในอดีต ( เราอาจจะไม่รู้ว่าลักษณะคล้ายใคร ไม่รู้สึกหรือไม่รู้ตัวว่าลักษณะบางอย่างนั้นคืออะไร )

บางคนเจอกันครั้งแรกไม่ถูกชะตากัน แต่พอคบกันไปนาน ๆ รู้นิสัยที่แท้จริงกัน แล้วชอบพอกันก็มีมาก

เมื่อไม่ถูกชะตากัน เราไม่ควรรีบไม่ชอบเขาไปด้วย เพราะจะทำให้ยิ่งประจัญหน้ากัน ควรลองพยายามจริงใจคบเขาไปเรื่อย ๆ กัน

( ในส่วนของ "รักแรกพบ" ถูกชะตากันตั้งแต่แรกเห็น หรือตั้งแต่ได้ยินแค่เสียง"

เพราะในอดีตอาจเคยนิยมชมชอบมีทัศนคติที่ดีกับใครที่มีลักษณะรูปหรือเสียง บางอย่าง ที่มีส่วนคล้ายกับคนที่รักแรกพบนั้น โดยอาจนึกไม่ออกหรือไม่รู้ตัวจำไม่ได้ )

ความรักเพื่อนมนุษย์

เมื่อเราเห็นคุณค่าของการรักษาความรู้ตื่นและเบิกบานในใจของเรา ด้วยวิธีการรดน้ำพรวนดินเมล็ดพันธุ์แห่งความเบิกบานนี้อย่างสม่ำเสมอ เราจะเห็นว่าชีวิตของเราจะเป็นอิสระจากความหวาดระแวง จากความลังเลสงสัยและความไม่แน่ใจ เวลาที่เราเห็นใครคนใดคนหนึ่งมานั่งอยู่ต่อหน้าเรา เราจะรู้ว่าเราจะมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า ที่จะทำให้คนคนนั้นพ้นทุกข์ด้วยการปฏิบัติของเรา เราจะยินดีที่เราจะรับฟังเขาด้วยความเข้าใจ เขาจะเป็นบุคคลที่จะรู้ว่าเราจะเป็นเพื่อนกับเขา ไม่ว่าเขาจะกำลังทุกข์หรือกำลังสุขอยู่ก็ตาม การปฏิบัติการอย่างนี้ต้องมาจากแหล่งแห่งความเข้าใจ ที่เห็นว่าความรักในเพื่อนมนุษย์นั้น เป็นความรักที่สูงสุดในชีวิตของพวกเรา เวลาที่เรารักคนหนึ่งคน เราจะเห็นว่าความรักคนหนึ่งคนนั้น จะแผ่ซ่านออกไปอย่างกว้างขวางได้ ก็ต่อเมื่อเราต้องรักเขาอย่างไม่ยึดมั่นถือมั่น ให้เขาปฏิบัติการอย่างไร เราจะเห็นว่าการเปิดใจของเราให้กว้างและว่างพอในการเรียนรู้ที่จะมีความรักอย่างกว้างขวางอย่างนี้ เราจะมีโอกาที่จะใช้ชีวิตของเราอย่างมีคุณค่าด้วยการเริ่มต้นที่ตัวเราจะไม่ทำให้คนอื่นปวดร้าว เพราะการกระทำของเรา และระดับที่สอง ก็คือเราจะทำให้คนหนึ่งพ้นทุกข์ได้เพราะการปฏิบัติการของเรา มาช่วยกันทำให้สังคมมีศานติสุข โดยการปฏิบัติการอย่างคนที่จะรู้จักรักและให้อภัยกับตัวเราเองและคนอื่น นั่นหมายถึงการให้โอกาสต่อสังคมของเราด้วย

ธรรมสวัสดี

ตอบยากจัง ถ้าไม่ชอบก็อยู่ห่างๆ ละกัน ดีที่สุด

ถ้าจะให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง คงต้องลองมองๆ คิดๆ ว่าเค้าทำอะไรดีๆ ให้ใครๆ บ้าง

อย่างน้อยก็ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนใกล้ชิดของเค้า เกิดมาเป็นคนทั้งที ต้องมีประโยชน์อะไรกับเค้าบ้างละนะ

ถ้าเป็นศาสนาพุทธแล้ว การแสดงกิริยา อาการใดๆ ซึ่งเป็นกรรมอันก่อให้เกิดเหตุแห่งผลแล้ว ให้พิจารณาให้ดี

เจริญพร

ถ้าไม่ถูกชะตาก็ห่างๆไว้ แต่ไม่ค่อยเกลีบดใครก่อน ที่มีอยู่ค่อนข้างมากหรือเกือบหมดที่ใกล้ตัวก็เพราะทำตัวเป็นกระจกที่ดีตามใจเพื่อนมันบอกเกลียดมาก็แค่ยิ้มยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไรที่พอจะทำได้ก็พยาบาทเท่านั้น..ถึงโดดเดี่ยวแต่ไม่ขอเดียวดาย..

ไม่รู้สิ เพราะเราจะเปิดใจกว้างรับได้กับทุกคนนะ ไอ้ที่เห็นหน้าปั๊บเกลียดปุ๊บคงบ่ไหวละเจ้า.

.แสดงว่า"ข้างใน"ร้อนรุ่มทุรนทุรายมองโลกไม่สดใสซาบซ่านะดิ..

วืธีทำให่มีความรู้สึกดีๆนะหรือ.ไม่ยากส์ คุณก็มองเขาเป็นคนในครอบครัว เป็นลุงเป็นป้า เป็นตาเป็นยาย เป็นพี่เป็นน้อง,เป็นลูกเป็นหลานซิ อย่าไปมองว่า"ใครก็ไม่รู้ไม่ชอบขี้หน้าเลย"..ลองดูนะค่ะ

คนเราอายุไม่เกินร้อยก็ไปกันแล้ วจะอะไรทำไมนักหนานิ.

ถ้าเห็นหน้าเฉยๆแล้วไม่ชอบ หรือเกลียดอันนี้ไม่เคยเป็น

แต่ถ้าเห็นใครกำลังถูกรุมทำร้าย โดยเฉพาะผู้หญิงหากโดนผู้ชายทำร้าย

ก็จะขอเข้าไปสอดหน่อยน่ะนะ เคยสอดมาแล้สนิดหน่อย

ผู้ชายอาจจะหาว่า เสี..ก เรื่องของผัวเมียอ่ะนะ

แต่สิ่งที่ผมเห็นคือคุณกำลังทำร้ายร่างกาย เท่านั้นเอง