แรงบัลดาลใจของคำถามจากคุนนาย?

ผมได้จาก "บ้านแสนรัก" ของตัวเองมานานแสนนาน และไกลแสนไกลเหลือเกิน โดยยังไม่รู้เลยด้วยซํ้าว่า วันใด ณ เวลาใดที่เราจะได้กลับ "บ้าน" ของเราเสียสักที เพราะผมจะระลึกอยู่ตลอดเวลาว่า ณ ที่แห่งนั้น ยังมีคนที่เรารัก และกำลังรอคอยการกลับมาของเราอยู่เสมอเลย ซึ่งแท้จริงแล้วเราต่างก็ไม่ได้คิดถึง "บ้าน" กันเลยหรอกครับ แต่เรากำลังคิดถึงความอบอุ่นเก่าๆ หรือความอบอุ่นที่เราได้คุ้นเคยมาตลอดในชีวิตของเราต่างหาก โดยเฉพาะความอบอุ่นที่เรามักจะได้รับจากครอบครัวที่เราจะมีทั้งพ่อ แม่ พี่ และน้องของเราเองอย่างครบถ้วนมาตลอด หรืออาจจะเป็นครอบครัวของเราที่เราจะมีทั้งสามี หรือภรรยา และลูกๆของเราเองด้วย กันเสียมากกว่า แต่อย่างไรก็ตาม ถ้า "บ้าน" เก่าของเราได้ถูกขาย หรือรื้อทิ้งไปแล้ว เราเองก็ยังจะระลึกถึงความหลังของบรรยากาศเก่าๆ และสิ่งล้อมแวดล้อมดั้งเดิมของ "บ้าน" นั้นอยู่เสมอด้วย ซึ่งแน่นอนล่ะครับว่า ยิ่งถ้า "บ้าน" ของเรายังมีคนที่เรารัก และกำลังรอคอยเราอยู่ด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะทำให้เราต้องหวลหา และปรารถนาที่กลับไปให้ได้ในเร็ววันที่สุดเท่าที่เราจะทำได้เสมอ เพราะการที่เราต้องจากถิ่นฐานที่แท้จริงของเราเองไปเป็นเวลานานๆซะแล้วนั้น ก็ย่อมเป็นบททดสอบที่ดีที่สุดของตัวเราเอง ที่เราจะสามารถพิสูจน์ในตัวของเราได้ จนสามารถทำให้เรารู้ได้ในทันทีกันเลยว่า ทุกแห่งหนในโลกแห่งนี้ จะไม่มีที่ใดอีกแล้วที่จะทำให้เรารู้สึก "สุขใจ" ได้ดีเท่ากับ "บ้านของเรา" เลยแม้แต่น้อย ดังนั้น ผมจึงอยากจะกลับ "บ้าน" ของผมให้เร็วที่สุด...เลยล่ะครับ

คิดถึงแต่แม่ขายไปแล้ว...นานมาก..

นานจนไม่เห็นซากบ้าน..เพราะเค้ารื้อทำเป็นตึกไปแล้ว...

บ้านแรกเลยที่อยู่ตั้งแต่เกิดคิดถึงมาก คิดถึงสมัยตอนเด็กๆเวลาเห็นเขาย้ายบ้านกัน หรือ บ้านที่กำลังถูกรื้อจะเศร้าใจมากรู้สึกใจหาย

คิดถึงจ้ะ แน่นอนจ้ะ เราคนหัวอกเดียวกันคุณดุ๊ค ฮือๆๆๆเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ