อีก 1เดือนเราจะไปแล้ว?

ยินดีด้วยนะ อย่าลืมว่า เราต้องเข้มแข็ง ดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีเท่าที่จะทำได้ เพราะอากาศ อาหาร อาจเปลี่ยนแปลงไปบ้าง และ เรียนรู้ ที่จะอยู่ในสังคมนั้นๆ ต้องปรับให้เข้ากันกับสภาวะแวดล้อม ระหว่างทาง ไม่กินอาหารของคนแปลกหน้า เตรียมของเราเองเมื่อยามหิว แต่บนเครื่องก็โอเค รับบริการได้ปกติ เราเองเวลาเดินทาง มักไม่กินอาหารและไม่ดื่มน้ำมากเกินไป ไม่ชอบเทียวเข้าห้องน้ำเลยละ แต่ก็ดีนะ ไม่ไกล ของเราล่อ จาก สุวรรณภูมิ-ถึง นิวยอร์คแอร์พอร์ต คนเดียวโด่เด่ เหมือนกันค่ะ (อ้อ ของใช้ เอาที่จำเป็นก็พอนะคะ เห็นบางรายเยอะมากๆ อย่าลืมยาส่วนตัวที่ต้องทาน เมื่อจำเป็น)

ขอให้เดินทางโชคดี - ปลอดภัยนะจ๊ะ

มา มะ มาให้ เข็กหัวเสียดีๆ

อีกตั้งเดือน ทำเป็น บ่อน้ำตาตื้นไปได้

แล้วอย่างนี้ คุณน้อง จะอยู่ไหวเหรอ

ยังไม่ทันไปเลยบอก คิดถึงแล้ว

ตอนนี้ยังอยู่ใกล้นะ ถ้าคิดถึง ก็มาให้กอด สักทีแน่นๆสิ

เผื่อเป็นตัวช่วยตอนนี้ได้ แต่ทางไกลนั้นนะ

มุ่งมั่น เด็ดเดียว ทุกอย่างที่อยู่ข้างหลัง คือ สิ่งที่เราจะต้องรัก

เราจะต้องช่วยตัวเอง เมื่อเจออุปสรรค์ ให้ได้แต่กำลังใจจ๊ะ

สร้างสิ่งเหล่านี้ด้วยตัวคุณอง อบอุ่น เข้มแข็ง เด็ดเดียว ฉลาด

และจง ถ่อมตน

โชคดี ประสพชัย ทุกหนทางครับ

พระเจ้าอวยพระพร

โชคดีนะครับ

ตุนบะหมี่สำเร็จรูปไปเยอะนะครับ ที่โน่นอาหารการกินราคาสูงมาก ถ้างานที่คุณจะไปทำรายได้ไม่สูงจริงก็ต้องอดออม ถนอมตัวเองและสตางค์หน่อยนะ อย่าออกเที่ยวเตร่มากนัก(ค่ารถเท็กซี่แพงมาก) กลับเมืองไทยบ้านเราจะได้มีเบี้ยเหลือบ้าง....

ถ้าเลือกและตัดสินใจที่จะไปแล้วไม่ว่าจะด้วยเหตุด้วยผลใดใด ก็ขอให้ตั่งใจก้าวเดินให้กล้าแกร่งสู้แค่ตายครับ

ผมขอให้คุณคิดหวังสิ่งใดให้ได้ดั่งใจนึก ขออะไรก็ได้ตามที่ปากขอเหมือนพ่อซูชกที่ขอได้ทุกอย่างแม้กะทั่งขอเมียชาวบ้านก็ยังได้ตามปากขอครับ

มีเวลาว่างก็ออนมาเยี่ยมเยียนกัน บนรู้รอบประเทศไทยบ้างนะจ๊ะ

คนเกาหลีชอบผู้หญิงทาปากแดงๆ ตุนเสบียงไว้กับที่พักด้วยล่ะ

เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ พระเจ้าอวยพร

ดีใจด้วยค่ะ ต้องดูแลสุขภาพให้ดีๆนะคะ บะหมีขนได้ขนไปเลยค่ะ ค่าครองชีพที่โนนสูง พยายามใช้อย่างประหยัดค่ะจะได้มีเงินเหลือกลับมามากๆค่ะ

อวยพรให้กาà¸��เดินทางพบแต่ความสะดวกสบาย

เดินทางคนเดียวก็ดีซิ จะได้ไม่เขว้สองจิตสองใจตัดสินใจอะไรไม่ถูก ควรมั่นใจให้เต็มที่พกข้อมูลเกี่ยวกับประเทศนั้นให้เพียบ .ลุย+สู้ๆๆ.คนไทยเก่งอยู่แล่ววววววว

แต่อยู่ที่ไหนก็ช่าง คุณก็สามารถเข้าเวฟยาฮูได้นี่นา แว่บเข้ามา"รู้รอบ"บ้างเน้อเจ้า.

ขอให้คุณโชคดีน่ะ เราไปมา 3 เดือนที่แล้ว ประเทศเกาหลีอากาศดีมากๆ สภาพแวดล้อมก็ดี

ที่นั่นเขาให้ความสะดวกสบายกับประชาชนของเขา สะอาดและผู้คนที่นั่น มีระเบียบมาก

เวลาข้ามถนนเขาไม่เดินขวักไขว่เหมือนบ้านเรา เขาต้องไปรอข้ามที่ ไฟเขียว-แดง ถึงแม้ไม่มีรถ

ก็ไม่มีคนข้าม เขาจะรอสัญญาณ คนข้ามไฟเขียวถึงไป และการแต่งตัวของคนเกาหลี

ยังกะสียูนิฟอรม์ คือมี แต่ สีขาว ดำ เทา นานๆ จะเห็น สีสรร คือ เด็กและคนมีอายุใส่

วันที่à¹��ราไป เราโกรกผมแดงแจ๋ เราเดินอยู่หลายวัน มีแต่คนผมดำ

พอเราขึ้นรถไฟฟัา มีคนนั่งตรงข้าม พูดกันแล้วมองมา คือเราใส่รองเท้าสกอร์ตาข่าย แบบฝรั่งใส่

แล้วเรามองรองเท้า แทบทุกคนเลย ใส่ รองเท้าหนังดำ หรือบุ๊ท หรือ ผ้าใบ สีไม่ฉูดฉาด

อย่างไรก็ ขอให้คุณโชคดี มากๆ คนเกาหลีรุ่นใหม่ มีมารยาท และเค้าก็พยายามพูดภาษาอังกฤษ

เราหลงทาง ก็มีผู้หญิงหน้าตาดี เค้าอยากพูดภาษาด้วย แต่เขาถ่อมตัวว่าพูดได้นิดหน่อย และพาเรามาส่ง

ถึงโมเต็ล

...ให้คุณทำใจไ้ว้ คนที่นั่น เหมือนหุ่นยนต์ รีบเดิน ถ้าคนข้างหน้า เดินช้า เขาจะพุ่งชนไหล่ เขาไม่ถือ

เดินเกะกะเองอ่ะ.. เราไปห้าง เห็น สาวๆ เสริมจมูก แต่เขามาทำงานน่ะ ยังมีพลาสเตอร์แปะอยู่ไหมยังห้อยอยู่

แต่เขาก็มาทำงาน ไม่มีใครมองหรือสนใจ สงสัยเสริมหมดมั้ง

....ดีใจกะคุณน่ะ เราว่า เคลียร์งานปีนี้ แล้วจะไปใหม่ โชคดีๆ

อย่างแรก

ต้องเหงามาก ๆ เลยค่ะ

อย่างที่สอง

คิดถึงบ้าน

อย่างที่สาม

คิดถึงพ่อแม่และทุกคนทางบ้านค่ะ

อย่างที่สี่

คิดถึงอาหารไทย

เคยมีความรู้สึกแบบนี้

เวลาไปต่างถิ่นนาน ๆ ค่ะ

จะเป็นช่วงแรก ๆ

ระยะปรับตัวเท่านั้นค่ะ

พอมีเพื่อนแล้ว

อาการเหล่านั้นจะค่อย ๆ ลดลงไปเองค่ะ

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

สนุกดี

เคย แบกเป้โต๋เต๋คนเดียว แถวๆ ยุโรป

บางทีหลงทาง ถามไปก็ไม่มีใครตอบกะเหรี่ยง

น้ำตาแทบเล็ด

แต่เชื่อเหอะไม่ถึงตายหร็อก

พอกลับถึงบ้านไอ้ที่ กลัวๆทั้งหลายกลายเป็นวีรกรรมวีรเวร

โม้กันสนุกไป