รู้สึกอย่างไรถ้ารู้ว่าสุนัขของเราที่เลี้ยงมากับมือและก็รักมันกำลังเป็นมะเร็งแล้วก็กำลังจะตายในไม่ช้า?

เสียใจด้วยครับที่มีเหตุนี้

ขอแชร์ความรู้สึกที่เคยผ่านมา

เชาว์ เชาว์ แสนสวยเหมือนนางฟ้า เป็นที่รักของทั้งบ้าน

วันหนึ่งพาไปหาหมอเธอตกใจรถกระชากโซ่หลุดจากมือ

วิ่งออกกลางถนน ถูกรถชนตายคาที่ ผมตะลึงน้ำตาไหล

อุ้มร่างเธอกลับมาฝังที่บ้าน และสั่งทุกคนว่าไม่เลี้ยงอีกแล้ว

(ตอนนั้นยังมีอยู่อีก3ตัว) จากนั้นที่บ้านค่อยๆเอาบูลด๊อกเข้ามา

ผมทำใจแข็งไม่เล่นไม่จับได้สักปี เพราะใจยังอยู่กับ เชาว์ เชาว์

บูลด๊อกก็เข้าหาบ้าง จนอดใจสนิทด้วยไม่ได้ และก็หลงรัก

อีกแล้ว ทุกวันอาทิตย์จะพาขึ้นรถเพื่อพาไปเดินในที่ต่างๆ

หลายปีที่สนิทกัน วันหนึ่งเธอป่วยพาไปหาหมอ และฝากค้างที่ร้านหมอ

เพราะอาการเธอไม่สู้ดี ตอนเดินออกมาเธอชะเง้อมองตาม

ตอนนั้นคิดเอาเองว่าเธอคงแสดงอาการปลอบใจเราว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็หาย

วันรุ่งขึ้นที่ร้านหมอโทรมาบอกว่าเธอจากไปตอนตี5 จนถึงวันนี้ยังไม่ลืมเธอเลย

แต่ความเศร้าหายไปแล้ว

สรุปว่าคุณอาจหามาเลี้ยงใหม่อีกตัว หรือปล่อยให้กาลเวลารักษาจิตใจให้

คลายความคิดถึง

รู้สึก " ซึมเศร้า "

" หดหู่ "

" หายใจ " ไม่ค่อยออก

เหมือนมีอะไรหนัก ๆ

มาถ่วงที่ใจเรา

ทำให้ใจของเรารู้สึก" ไม่สบาย " มาก ๆ ค่ะ

เพราะเคยเจอ " ประสบการณ์ "

ที่ " แสนเศร้า "

เกี่ยวกับ " สัตว์เลี้ยงแสนรัก "

ของตัวเองมาแล้วค่ะ

เค้าค่อย ๆ จากเราไป

ใน " อ้อมกอด " ของเรา

อย่างช้า ๆ ช้า ๆ

จนลมหายใจสุดท้ายของเค้า

ได้หมดลง

อย่าง " สงบ "

เหลือเพียงร่างที่" ไร้วิญญาณ " เท่านั้นค่ะ

รู้สึกแย่ค่ะ ชีวิตหนึ่งกำลังจากเราไปช้าๆ ความอาลัยย่อมมี

ฉันจำรอยแห่งความสูญเสียได้แม้ว่านานหลายปี

ไม่ใช่ว่าเราจะผูกพันกับสัตว์เลี้ยงทุกตัวแต่เราก็สะเทือนใจกับการจากทุกครั้ง

ฉันอยากจะบอกว่าเป็นช่วงเวลาที่เราอ่อนแอที่สุดแม้ว่าเราจะเป็นคนเข้มแข็งแค่ไหน

ฉันเคยนั่งรอคำตอบที่คุณหมอจะโทรมาอย่างทรมานแต่เมื่อรับโทรศัพท์ ฉันกลับโล่งใจที่เค้าไปแล้ว เค้าไม่ต้องเจ็บปวดอีกค่ะ

น่าเห็นใจทั้งเจ้าของและก็สงสารสุนัขนะคะเค้าคงจะเจ็บปวดน่าดูเลยนะคะ เวลาที่เหลืออยู่ของเค้าคงไม่มากคุณต้องให้ความรักเขามากขึ้นแล้วละคะให้กำลังใจคอยอยู่ใกล้ๆเขา เค้าจะไดไม่คิดว่าเค้ากำลังจะโดนทอดทิ้ง ใหกำลังใจเค้ามากๆนะคะ เค้ารู้สึกได้ว่าคุณไม่ทอดทิ้งเขา

หัวข้อ: ยาระงับสรรพทุกข์

ต้น “ไม่รู้-ไม่ชี้” นี่เอาเปลือก

ต้น “ชั่งหัวมัน” นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง

“อย่างนั้นเอง” เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง

“ไม่มีกู-ของกู” แสวง เอาแต่ใบ

“ไม่น่าเอา-น่าเป็น” เฟ้นเอาดอก

“ตายก่อนตาย” เลือกเอา ลูกใหญ่ ๆ

หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้

“ดับไม่เหลือ” สิ้งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน

หนักหกชั่ง เท่ากับ ยาทั้งหลาย

เคล้ากันไป เสกคาถา ที่อาถรรพ์

“สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสาย” อัน

เป็นธรรมนั้น หฤทัย ในพุทธนาม

จัดลงหม้อ ใส่น้ำ พอท่วมยา

เคี่ยวไฟกล้า เหลือได้ หนึ่งในสาม

หนึ่งช้อนชา สามเวลา พยายาม

กินเพื่อความ หมดสรรพโรค เป็นโลกอุดรฯ

มันกำลังบอกคุณว่าชีวิตนี้สั้นนัก

ไม่รู้เลยว่าวันไหนที่จะต้องจากกัน

ดังนั้นวันนี้จึงควรเป็นวันที่ดีที่สุดของแต่ละคน

เพื่อเมื่อวันนั้นมาถึง

สิ่งดีๆจะคงเหลือให้จำ

....

เรื่องนี้มันบอกให้รู้อีกด้านว่าเพียงแค่เจ้าตัวน้อยจะจากไปเรายังทนรับข่าวนี้แทบไม่ได้

หากต้องเป็นกับคนใกล้ชิดละ

ชีวิตมีเวียนว่ายตายเกิด

เมื่อเกิดมาแล้วต้องใช้ชีวิตให้สมกับที่ได้โอกาสมา

เมื่อจากไปเก็บไว้เพียงคุณค่าและสิ่งดีๆ

อย่าเอามาทำให้ใจเป็นทุกข์กับมันจนเสียจังหวะชีวิตเลย

ไม่ว่าชีวิตที่ว่าจะเป็นของเรา ของเจ้าตัวเล็ก หรือคนรอบข้าง

ก็เศร้าซิครับ

เลี้ยงมากับมือแล้วต้องมาจากกันก่อนเวลาอันควร

แต่ก็ควรไม่ให้มันต้องเจ็บอีกต่อไปไม่ดีกว่าหรือ

เศร้าง่ะ แค่หมาที่บ้านพาไปทำหมันเห็นเค้ากรีดตรงท้องมันยังน้ำตาไหลเลย

ต้องทำใจครับ ของผมโดนงูเห่ากัดตายเศร้าอยู่หลายวัน

ขังไว้บริเวณหลังบ้าน ตอนพบเลือดออกทางจมูก ทางปาก

เสียใจแทนเจ้าของด้วยฮะ