ถ้าเราต้องรับกรรมหมู่วิธีที่จะทำให้กรรมเบาบางควรแก้ไขอย่างไร?

พวกเราคนไทยโชคดีที่เกิดในดินแดนพระพุทธศาสนาได้ซึมซับหลักธรรมของพระพุทธองค์

-กรรมมีทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว หากเราประกอบแต่กรรมดีมากพอก็สามารถรับแต่ผลกรรมดี

สามารถบรรเทาหรือกดไม่ให้เกิดผลร้ายได้ จนถึงหลุดพ้นคือนิพพานได้เลย

-ศีล สมาธิ ปัญญา คือหลักปฏิบัติของชาวพุทธทุกคน

-สติ มีมากเท่าไร ยิ่งดี มีแต่คุณไม่มีโทษ

-ศรัทธา มากเกินไปขาดปัญญา กลายเป็นคนงมงาย

-ปัญญา มากเกินไปขาดศรัทธา กลายเป็นทิฏฐิมานะ

-ปัญญา มากเกินไปขาดสมาธิ กลายเป็นฟุ้งซ่าน

-สมาธิ มากเกินไปขาดปัญญา กลายเป็นโมหะ(หลง)

-สมาธิ มากเกินไปขาดวิริยะ กลายเป็นเกียจคร้าน

-วิริยะ มากเกินไปขาดสมาธิ กลายเป็นเหน็ดเหนื่อย

-ทุกอย่างต้องเดินสายกลาง "มัชฌิมาปฏิปทา"

ยกตัวอย่างนะ...ผลกรรมหมู่ที่รับร่วมกันไม่ว่าจะรู้จักกันหรือไม่ก็ตาม แต่รับเหมือนกัน ผลพวงจากอดีตชาติที่เคยก่อร่วมกันมานั่นแหละ เช่นการร่วมแสดงความยินดีที่เห็นเขาฆ่าหรือประหารนักโทษ ก็ยังถือเป็นการอนุโมทนาการกระทำนั่น ๆ ถึงแม้ว่าเราไม่ได้เป็นคนทำก็ตาม ผลกรรมเช่นมักจะเกิดร่วมกันกับบุคคลที่ร่วมกันนั่นเอง จะทำให้มันเบาลงนั่นทำไม่ได้ กรรมจะต้องชดใช้อย่างเดียวเท่านั่นไม่ช้าหรือเร็วก็ตาม แต่การที่เราไม่ยินดียินร้ายกับการกระทำของผู้ใดก็ตามที่กำลังสร้างบาปกรรมนั่นก็ทำให้เราอยู่ห่างผลพวงกรรมนั่น ๆ และการสร้างกุศลกรรมดีไหว่มาก ๆ อนุโมทนาบุญกุศลที่ทำเองหรือผู้อื่นกระทำ รักษาศีล 5 วันพระศีล 8 ปฏิบัติธรรมนั่งกรรมฐาน แผ่บุญกุศลให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวรและบริวาร เพียงเท่านี้ อย่างน้อย ๆ เมื่อตายไป ที่เกิดก็ยังเป็นสุขคติโลกสวรรค์ บ้างแหละหน่า

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แต่อย่างไรก็ตาม ธรรมย่อมส่งเสริมผู้ประพฤติธรรม เช่นกัน หมั่นทำดีไว้จะอย่างไรก็เป็นผู้ที่มีโอกาสรู้สึกดีๆได้ในเวลาที่เหลือ

อืม.พูดยากส์นิ

เพราะไม่มีใครที่ไหนรู้ล่วงหน้าหรอกจ้ะ ว่าจะมารับเหตุการณ์ร้ายๆด้วยกัน ซึ่งแต่ละคนก็มาจากต่างที่ต่างทางต่างเวลาต่างชาติต่างภาษาและต่างศาสนา.

คงจะแก้ไขเหตุต่างๆเหล่านี้ไม่ได้ นอกจากตั้งสติและอย่าตื่นตกอกตกใจและไม่ประมาทพลั้งเผลอเมื่อเจอะเจอกับเหตุร้ายๆ

และที่สำคัญ"ทำวันนี้ให้ดีที่สุด"เจ้า.

ชีวิตมีกลไก มีทางออก ของตัวเอง ที่เหมาะเจาะ

เราตายเมื่่อถึงวาระ

เราเกิดเมื่อยังไม่หมดวาระ

ตราบที่ยังมีลมหายใจ กำลังพากเพียรเพื่อความหลุดพ้นไม่เคยจากไปไหนเลย

กรรมเบาบางตั้งแต่เขาพบธรร���และปฏิบัติแล้ว

ผู้ปฏิบัติดีแล้วย่อมไม่ตกอยู่ในที่มีอันตราย ไม่เดินสู่ทางเสื่อม หากตกอยู่ในสถานการ์ลำบาก จิตใจก็ยังสงบได้ค่ะ

ความลำบากก็นำมาเป็นข้อพิจารณา การตายก็เป็นการหลุดพ้น เราคิดอย่างนี้นะ

ถ้าสังคมของเรานิยมยกย่องวัตถุกันมาก มันก็เป็นธรรมดา

อยู่เองที่คนจะต้องวัดดี(วัดความดีและผลดี)กันด้วยวัตถุ การที่

สังคมไปนิยมยกย่องวัตถุมาก ไม่ใช่กรรมของคนที่อยู่ในสังคมนั้นหรือ

กรรมที่หมายถึงการกระทำ นั้นรวมทั้งพูดและคิด ความคิด

ที่นิยมวัตถุนั้น เป็นกรรมใช่หรือไม่ ในเมื่อแต่ละคนทำ กรรมแห่ง

ความนิยมวัตถุนี้ คือ มีความโลภในวัตถุมาก มันก็เป็นอกุศลกรรม

เมื่อเป็นอกุศล ก็กลายเป็นว่า คนในสังคมนั้นทำ อกุศลกรรมกัน

มาก เมื่อทำ อกุศลกรรมกันมาก วิบากที่เกิดแก่คนในสังคมก็คือผล

ร้ายต่างๆ

มนุษย์จะต้องมองให้เข้าใจความสัมพันธ์เชิงเหตุปัจจัยอัน

นี้ จะต้องเข้าใจว่า สังคมที่เดือดร้อนวุ่นวายกันอยู่ มีความไม่ปลอด

ภัย มีภัยอันตรายเกิดขึ้นในที่ต่างๆมากมาย ไปไหนก็หวาดผวาไม่

สะดวกสบายนั้น มันเกิดจากกรรมของเราแต่ละคนด้วย เราต้อง

มองให้เห็นความสัมพันธ์ที่โยงกันซับซ้อนถึงขนาดนี้จึงจะได้ ถ้าไม่

อย่างนั้นแล้วเราจะไม่เข้าใจซึ้งถึงเรื่องกรรมว่าเหตุกับผลมัน

สัมพันธ์ส่งถึงกันอย่างไร

บางคนมองผิวเผินก็คิดว่า เอ ที่มันเกิดภัยอันตรายโจรผู้

ร้ายมากมาย คนไม่ค่อยประพฤติศีลธรรมกันนั้น ไม่เห็นเกี่ยวกับ

เราเลย คนอื่นทำ ทั้งนั้น นี่แหละ เราซัดความรับผิดชอบละ ที่จริง

เป็นกรรมของแต่ละคนที่ช่วยกันสร้างขึ้น ตั้งแต่ค่านิยมที่อยู่ในใจ

เป็นต้นไป เพราะเรานิยมเรื่องนี้มากใช่ไหม ผลจึงเกิดในแง่นี้ เรื่อง

อย่างน��้พอจะเชื่อมโยงได้อยู่ ลองศึกษาให้ดีเถิด

เมื่อมีค่านิยมอย่างนี้ อะไรๆ ก็วัดกันด้วยวัตถุอย่างเดียว

แบบนี้ คนก็ต้องพยายามแสวงหาวัตถุด้านเดียวไม่มียั้ง เมื่อแสวง

หาแบบนั้นมันก็ขยายออกไปในรูปของการทุจริต อาชญากรรม

ความประพฤติเสื่อมเสียต่างๆ ที่เป็นเรื่องของการแย่งชิงอะไรต่อ

อะไรกันมาก นี่ก็คือความนิยมที่เป็นมโนกรรมอยู่ในจิตใจของแต่

ละคนนั่นเองเป็นเหตุให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาในระยะยาว

ถ้าสามารถมองจนเห็นว่า เหตุร้ายภัยพิบัติความเสื่อมเสีย

ต่างๆ ที่เกิดในสังคมนี้เป็นผลวิบาก เกิดแต่กรรมของเราทั้งหลาย

นั้นเอง ถ้ามองทะลุไปได้อย่างนี้ ก็แสดงว่าพอจะทำ ความเข้าใจใน

เรื่องกรรมกันได้บ้าง แต่ขั้นแรก ต้องให้เห็นความสัมพันธ์เชิงเหตุ

ปัจจัยก่อน

ประการต่อไป ว่าถึงในระยะยาวจะทำ อย่างไร เรื่องกรรมนี่

เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องคุณค่าทางนามธรรมที่มองเห็นได้ยาก จะ

ต้องศึกษาใช้สติปัญญากันไม่ใช่น้อย การที่จะให้คนประพฤติ

ปฏิบัติกันจริงจังได้ผลในระยะยาว จะต้องอบรมปลูกฝังกันจนเป็น

นิสัย จะต้องให้การศึกษาตามแนวทางที่มีความเข้าใจในหลักกรรม

เป็นพื้นฐาน คือ ต้องฝึกฝนอบรมตั้งแต่เด็ก ให้ประพฤติด้วยสำ นึก

รับผิดชอบต่อการกระทำ ของตนจนเคยชิน ถ้าไม่ทำ อย่างนี้จะได้

ผลยาก

การศึกษาให้เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งนั้นเป็นเรื่องยาก แม้

จะเป็นความจริงก็ตาม แต่สิ่งที่จะทำ ได้ในทางการศึกษาก็คือ สิ่ง

ใดตกลงกันแน่ชัดว่าดีว่างามแล้ว เราจะต้องฝึกอบรมคนให้ใส่ใจ

รับผิดชอบตั้งแต่เล็กแต่น้อยไป

เมื่อเราต้องการให้สังคมเป็นสังคมที่ซื่อตรงต่อความจริง

โดยนับถือหลักกรรม ก็ต้องฝึกอบรมกันตั้งแต่เด็ก ปลูกฝังผู้ที่จะมา

เป็นสมาชิกของสังคมนั้น ให้มีแนวคิดและความประพฤติปฏิบัติที่

ซื่อตรงต่อกฎธรรมชาติในเรื่องกรรม ตั้งต้นแต่ต้องปลูกฝังค่านิยม

ซึ่งมองเห็นคุณค่าทางจิตใจและทางปัญญาที่สูงขึ้น โดยเข้าใจ

ความหมายขอบเขตแห่งคุณค่าและความสำ คัญของวัตถุตาม

ความจริงความควร ไม่วัดกันด้วยวัตถุมากเกินไป

ทุกคนที่เกิดมามีกรรมด้วยกันทั้งนั้น แต่ก็สามารถเลือกให้เบาบางหรือน้อยลงได้ดว้ยตนเอง แต่คงทำแทนใครไม่ได้หรอกนะ คุณสังเกตไหมว่าถึงแม้ จะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกันกรรมยังไม่เหมือนกันเลย เพราะฉะนั้นกรรมคือผลของการกระทำของแต่ละคนนะ สิ่งที่ง่ายๆและทำไม่ยากก็เริ่มจากการทำบุญ สะสมบุญเพื่อให้กรรมน้อยและเบาบาง มองโลกในแง่ดี ถ้ามีเวลาก็สวดมนต์ทำใจให้สงบ หรือให้มีสติ ก็ช่วยได้มากแล้ว สังเกตุดูเมืองไทย ยังเกิดภัยพิบัติน้อยกว่า ประเทศต่างๆนะเพราะเมืองไทยโดยพื้นฐานเป็นเมืองพุทธรักสงบ และมีธรรมมะเป็นพื้นฐาน

สายน้ำไหลเรื่อยไป...ตามลำธาร

ทิวากาลผันผ่านไป...ทุกหย่อมหญ้า

สิ่งที่ผ่านเลยไปไม่...หวนคืนมา

เริ่มต้นใหม่ดีเสียกว่า...คิดคำนึง