ถ้าเราต้องรับกรรมหมู่วิธีที่จะทำให้กรรมเบาบางควรแก้ไขอย่างไร?

พวกเราคนไทยโชคดีที่เกิดในดินแดนพระพุทธศาสนาได้ซึมซับหลักธรรมของพระพุทธองค์

-กรรมมีทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว หากเราประกอบแต่กรรมดีมากพอก็สามารถรับแต่ผลกรรมดี

สามารถบรรเทาหรือกดไม่ให้เกิดผลร้ายได้ จนถึงหลุดพ้นคือนิพพานได้เลย

-ศีล สมาธิ ปัญญา คือหลักปฏิบัติของชาวพุทธทุกคน

-สติ มีมากเท่าไร ยิ่งดี มีแต่คุณไม่มีโทษ

-ศรัทธา มากเกินไปขาดปัญญา กลายเป็นคนงมงาย

-ปัญญา มากเกินไปขาดศรัทธา กลายเป็นทิฏฐิมานะ

-ปัญญา มากเกินไปขาดสมาธิ กลายเป็นฟุ้งซ่าน

-สมาธิ มากเกินไปขาดปัญญา กลายเป็นโมหะ(หลง)

-สมาธิ มากเกินไปขาดวิริยะ กลายเป็นเกียจคร้าน

-วิริยะ มากเกินไปขาดสมาธิ กลายเป็นเหน็ดเหนื่อย

-ทุกอย่างต้องเดินสายกลาง "มัชฌิมาปฏิปทา"

ยกตัวอย่างนะ...ผลกรรมหมู่ที่รับร่วมกันไม่ว่าจะรู้จักกันหรือไม่ก็ตาม แต่รับเหมือนกัน ผลพวงจากอดีตชาติที่เคยก่อร่วมกันมานั่นแหละ เช่นการร่วมแสดงความยินดีที่เห็นเขาฆ่าหรือประหารนักโทษ ก็ยังถือเป็นการอนุโมทนาการกระทำนั่น ๆ ถึงแม้ว่าเราไม่ได้เป็นคนทำก็ตาม ผลกรรมเช่นมักจะเกิดร่วมกันกับบุคคลที่ร่วมกันนั่นเอง จะทำให้มันเบาลงนั่นทำไม่ได้ กรรมจะต้องชดใช้อย่างเดียวเท่านั่นไม่ช้าหรือเร็วก็ตาม แต่การที่เราไม่ยินดียินร้ายกับการกระทำของผู้ใดก็ตามที่กำลังสร้างบาปกรรมนั่นก็ทำให้เราอยู่ห่างผลพวงกรรมนั่น ๆ และการสร้างกุศลกรรมดีไหว่มาก ๆ อนุโมทนาบุญกุศลที่ทำเองหรือผู้อื่นกระทำ รักษาศีล 5 วันพระศีล 8 ปฏิบัติธรรมนั่งกรรมฐาน แผ่บุญกุศลให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวรและบริวาร เพียงเท่านี้ อย่างน้อย ๆ เมื่อตายไป ที่เกิดก็ยังเป็นสุขคติโลกสวรรค์ บ้างแหละหน่า

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แต่อย่างไรก็ตาม ธรรมย่อมส่งเสริมผู้ประพฤติธรรม เช่นกัน หมั่นทำดีไว้จะอย่างไรก็เป็นผู้ที่มีโอกาสรู้สึกดีๆได้ในเวลาที่เหลือ

อืม.พูดยากส์นิ

เพราะไม่มีใครที่ไหนรู้ล่วงหน้าหรอกจ้ะ ว่าจะมารับเหตุการณ์ร้ายๆด้วยกัน ซึ่งแต่ละคนก็มาจากต่างที่ต่างทางต่างเวลาต่างชาติต่างภาษาและต่างศาสนา.

คงจะแก้ไขเหตุต่างๆเหล่านี้ไม่ได้ นอกจากตั้งสติและอย่าตื่นตกอกตกใจและไม่ประมาทพลั้งเผลอเมื่อเจอะเจอกับเหตุร้ายๆ

และที่สำคัญ"ทำวันนี้ให้ดีที่สุด"เจ้า.

ชีวิตมีกลไก มีทางออก ของตัวเอง ที่เหมาะเจาะ

เราตายเมื่่อถึงวาระ

เราเกิดเมื่อยังไม่หมดวาระ

ตราบที่ยังมีลมหายใจ กำลังพากเพียรเพื่อความหลุดพ้นไม่เคยจากไปไหนเลย

กรรมเบาบางตั้งแต่เขาพบธรรมและปฏิบัติแล้ว

ผู้ปฏิบัติดีแล้วย่อมไม่ตกอยู่ในที่มีอันตราย ไม่เดินสู่ทางเสื่อม หากตกอยู่ในสถานการ์ลำบาก จิตใจก็ยังสงบได้ค่ะ

ความลำบากก็นำมาเป็นข้อพิจารณา การตายก็เป็นการหลุดพ้น เราคิดอย่างนี้นะ

ถ้าสังคมของเรานิยมยกย่องวัตถุกันมาก มันก็เป็นธรรมดา

อยู่เองที่คนจะต้องวัดดี(วัดความดีและผลดี)กันด้วยวัตถุ การที่

สังคมไปนิยมยกย่องวัตถุมาก ไม่ใช่กรรมของคนที่อยู่ในสังคมนั้นหรือ

กรรมที่หมายถึงการกระทำ นั้นรวมทั้งพูดและคิด ความคิด

ที่นิยมวัตถุนั้น เป็นกรรมใช่หรือไม่ ในเมื่อแต่ละคนทำ กรรมแห่ง

ความนิยมวัตถุนี้ คือ มีความโลภในวัตถุมาก มันก็เป็นอกุศลกรรม

เมื่อเป็นอกุศล ก็กลายเป็นว่า คนในสังคมนั้นทำ อกุศลกรรมกัน

มาก เมื่อทำ อกุศลกรรมกันมาก วิบากที่เกิดแก่คนในสังคมก็คือผล

ร้ายต่างๆ

มนุษย์จะต้องมองให้เข้าใจความสัมพันธ์เชิงเหตุปัจจัยอัน

นี้ จะต้องเข้าใจว่า สังคมที่เดือดร้อนวุ่นวายกันอยู่ มีความไม่ปลอด

ภัย มีภัยอันตรายเกิดขึ้นในที่ต่างๆมากมาย ไปไหนก็หวาดผวาไม่

สะดวกสบา���นั้น มันเกิดจากกรรมของเราแต่ละคนด้วย เราต้อง

มองให้เห็นความสัมพันธ์ที่โยงกันซับซ้อนถึงขนาดนี้จึงจะได้ ถ้าไม่

อย่างนั้นแล้วเราจะไม่เข้าใจซึ้งถึงเรื่องกรรมว่าเหตุกับผลมัน

สัมพันธ์ส่งถึงกันอย่างไร

บางคนมองผิวเผินก็คิดว่า เอ ที่มันเกิดภัยอันตรายโจรผู้

ร้ายมากมาย คนไม่ค่อยประพฤติศีลธรรมกันนั้น ไม่เห็นเกี่ยวกับ

เราเลย คนอื่นทำ ทั้งนั้น นี่แหละ เราซัดความรับผิดชอบละ ที่จริง

เป็นกรรมของแต่ละคนที่ช่วยกันสร้างขึ้น ตั้งแต่ค่านิยมที่อยู่ในใจ

เป็นต้นไป เพราะเรานิยมเรื่องนี้มากใช่ไหม ผลจึงเกิดในแง่นี้ เรื่อง

อย่างนี้พอจะเชื่อมโยงได้อยู่ ลองศึกษาให้ดีเถิด

เมื่อมีค่านิยมอย่างนี้ อะไรๆ ก็วัดกันด้วยวัตถุอย่างเดียว

แบบนี้ คนก็ต้องพยายามแสวงหาวัตถุด้านเดียวไม่มียั้ง เมื่อแสวง

หาแบบนั้นมันก็ขยายออกไปในรูปของการทุจริต อาชญากรรม

ความประพฤติเสื่อมเสียต่างๆ ที่เป็นเรื่องของการแย่งชิงอะไรต่อ

อะไรกันมาก นี่ก็คือความนิยมที่เป็นมโนกรรมอยู่ในจิตใจของแต่

ละคนนั่นเองเป็นเหตุให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาในระยะยาว

ถ้าสามารถมองจนเห็นว่า เหตุร้ายภัยพิบัติความเสื่อมเสีย

ต่างๆ ที่เกิดในสังคมนี้เป็นผลวิบาก เกิดแต่กรรมของเราทั้งหลาย

นั้นเอง ถ้ามองทะลุไปได้อย่างนี้ ก็แสดงว่าพอจะทำ ความเข้าใจใน

เรื่องกรรมกันได้บ้าง แต่ขั้นแรก ต้องให้เห็นความสัมพันธ์เชิงเหตุ

ปัจจัยก่อน

ประการต่อไป ว่าถึงในระยะยาวจะทำ อย่างไร เรื่องกรรมนี่

เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องคุณค่าทางนามธรรมที่มองเห็นได้ยาก จะ

ต้องศึกษาใช้สติปัญญากันไม่ใช่น้อย การที่จะให้คนประพฤติ

ปฏิบัติกันจริงจังได้ผลในระยะยาว จะต้องอบรมปลูกฝังกันจนเป็น

นิสัย จะต้องให้การศึกษาตามแนวทางที่มีความเข้าใจในหลักกรรม

เป็นพื้นฐาน คือ ต้องฝึกฝนอบรมตั้งแต่เด็ก ให้ประพฤติด้วยสำ นึก

รับผิดชอบต่อการกระทำ ของตนจนเคยชิน ถ้าไม่ทำ อย่างนี้จะได้

ผลยาก

การศึกษาให้เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งนั้นเป็นเรื่องยาก แม้

จะเป็นความจริงก็ตาม แต่สิ่งที่จะทำ ได้ในทางการศึกษาก็คือ สิ่ง

ใดตกลงกันแน่ชัดว่าดีว่างามแล้ว เราจะต้องฝึกอบรมคนให้ใส่ใจ

รับผิดชอบตั้งแต่เล็กแต่น้อยไป

เมื่อเราต้องการให้สังคมเป็นสังคมที่ซื่อตรงต่อความจริง

โดยนับถือหลักกรรม ก็ต้องฝึกอบรมกันตั้งแต่เด็ก ปลูกฝังผู้ที่จะมา

เป็นสมาชิกของสังคมนั้น ให้มีแนวคิดและความประพฤติปฏิบัติที่

ซื่อตรงต่อกฎธรรมชาติในเรื่องกรรม ตั้งต้นแต่ต้องปลูกฝังค่านิยม

ซึ่งมองเห็นคุณค่าทางจิตใจและทางปัญญาที่สูงขึ้น โดยเข้าใจ

ความหมายขอบเขตแห่งคุณค่าและความสำ คัญของวัตถุตาม

ความจริงความควร ไม่วัดกันด้วยวัตถุมากเกินไป

ทุกคนที่เกิดมามีกรรมด้วยกันทั้งนั้น แต่ก็สามารถเลือกให้เบาบางหรือน้อยลงได้ดว้ยตนเอง แต่คงทำแทนใครไม่ได้หรอกนะ คุณสังเกตไหมว่าถึงแม้ จะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกันกรรมยังไม่เหมือนกันเลย เพราะฉะนั้นกรรมคือผลของการกระทำของแต่ละคนนะ สิ่งที่ง่ายๆและทำไม่ยากก็เริ่มจากการทำบุญ สะสมบุญเพื่อให้กรรมน้อยและเบาบาง มองโลกในแง่ดี ถ้ามีเวลาก็สวดมนต์ทำใจให้สงบ หรือให้มีสติ ก็ช่วยได้มากแล้ว สังเกตุดูเมืองไทย ยังเกิดภัยพิบัติน้อยกว่า ประเทศต่างๆนะเพราะเมืองไทยโดยพื้นฐานเป็นเมืองพุทธรักสงบ และมีธรรมมะเป็นพื้นฐาน

สายน้ำไหลเรื่อยไป...ตามลำธาร

ทิวากาลผันผ่านไป...ทุกหย่อมหญ้า

สิ่งที่ผ่านเลยไปไม่...หวนคืนมา

เริ่มต้นใหม่ดีเสียกว่า...คิดคำนึง