"อะไรสร้างสุข หรือสร้างทุกข์ จิต? " ทุกคนต่างแสวงหาความสุข หนีความทุกข์ ทำอย่างไรจึงจะได้สิ่งที่ต้องการครับ?

อารมณ์ที่กระทบสัมผัส กระตุ้นเร้า...ระงับได้ที่ใจเรา ไม่เศร้าหมอง

มองโลกหล้าดั่งที่เป็นตามครรลอง...เพียงเท่านั้นค่อยประคอง...จิตเรื่อยไป

เป็นความสุขในอารมณ์กรรมฐานครับ

เป็นการปล่อยอารมณ์ ไม่ยึดถืออะไร

มีผลทำให้จิตว่าง มีอารมณ์เป็นปิติสุขประณีต

-สามารถอยู่ได้หลายวันโดยไม่ต้องกินอะไรเลยครับ

หยุดแสวงหา แล้วจะเจอความสุขจากการไม่ยึดอะไร

ด้วยปัญญาเห็นว่าสุขและทุกข์ต่างก็ไม่เที่ยง

ใจก็จะเต็มอิ่มเป็นสุขเองค่ะ

ปล่อยวาง สร้างสุข

ยึดมั่น ถือมั่น สร้างทุกข์

การทำบุญ คือ ทำทาน ถือศีล บำเพ็ญภาวนา ถือเป็นวิธีชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ขึ้น สูงขึ้น และปล่อยวางได้มากขึ้นค่ะ

มองกลับเข้ามาที่ตัวเองค่ะ

ค่อย ๆ พิจารณาให้เห็น อย่างละเอียด ตามให้ทันสภาวะอารมณ์ ความต้องการ ของตัวเรา

แต่ละวัน เราถูกผลักดันด้วยอะไรบ้าง ชีวิตเราขับเคลื่อนด้วยอะไรบ้าง

เรารู้สึกอย่างไรบ้าง

มองย้อนกลับไปหาต้นตอ

สุข เพราะอะไร อะไรทำให้เราสุข

สุขอยู่ได้นานเท่าไหร่ ไม่ต้องตอบก็ได้ เพราะเดี๋ยวทุกข์ก็เข้ามาแทนที่

แล้วทุกข์มาจากอะไร

คนอื่นทำ หรือเรารู้สึกเอง คิดเอง

ทุกข์หนีไม่พ้นค่ะ

ทุกข์และชีวิตเป็นของคู่กัน

แต่เมื่อเราศึกษาได้เข้าใจถ่องแท้

สุขก็ไม่เอา ทุกข์ก็ไม่เอา

จึงไม่ต้องวิ่งหนีจากสิ่งหนึ่ง ไปหาอีกสิ่งหนึ่งเลย

สุขทุกข์เป็นของคู่

แต่จิตที่รู้ เป็นหนึ่งเดียว

รู้อะไร ก็รู้ตัวนี่เอง

ตัวใครที่ไหน หากไม่ใช่ตัวเรา

ความสุข และความทุกข์ มันจะมีวาระ ในการมาพบปะกับเราในช่วงอายุที่เราจะใด้รับ แล้วแต่จะ มาก จะน้อย อยู่ที่ผลบุญ หรือผลแห่งกรรมที่เราใด้ทำใว้ และทุกคนจะใด้พบทั้ง 2 อย่างแน่นอน ไม่มีใครหนีพ้น หรือทั้งๆ ที่เราไม่ใด้ทำกรรมอะไรเลยในชาตินี้ ของชาติที่แล้วยังตามมาทวงคืนเลยค่ะ (สาเหตุที่บางคนบอกทำดีไม่ใด้ดีในชาตินี้) และทุกสิ่งล้วนแล้วเกิดมาจากตัวเราทุกคนค่ะ ไม่มีใครสามารถโยนผลบุญ และผลกรรมให้คนอื่นใด้ สร้างความดีด้วยตัวของคุณเอง ละบาปด้วยตัวของท่านเอง แล้วชีวิตคุณจะพบแต่สิ่งที่ดีตามมาค่ะ อย่าคิดว่าทำแล้วไม่ใด้มีอะไรดีเลย ทำไปเถอะค่ะ เดี๋ยววันหน้าผลแห่งความดีจะติดตามคุณเอง สาธุ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆในชีวิตน่ะค่ะ

ก็เหมือนบุญกับบาปนั่นแหละ เป็นของคู่กันไม่ได้ไปไหน เมื่อยังมีบุญอยู่ บาปก็ไม่มา หมดบุญเมื่อไหร่ บาปก็โผล่ น้ำลดตอผุดยังไงยังงั้น

บางคนมีสุขจากการให้ บางคนก็มีสุขในการทำลาย ใจเราสร้างขึ้นมาทั้งนั้น

พระท่านถึงไม่ให้เรายึดติด ทั้งสุขและทุกข์ ทุกข์นั่นไม่มีใครต้องการอยู่แล้ว ตัดง่าย แต่ติดสุขนี่ล่ะ ตัดยาก ดังนั้นทุกข์ท่านไว้ให้พิจารณาหาเหตุ สุขก็ให้ละเอียดขึ้นไปอีก สุขสุดยอดของกายหยาบอยู่ที่สัมผัสอย่างหยาบๆอย่างสัตว์โลกทั่วไป สุขสุดยอดของกายละเอียดอยู่ที่ออร่าของอีกมิติหนึ่ง สุขของอรูปแบบไร้รูปไร้ลักษณ์อยู่ชั้นพรหมนู่น อยากรู้ก็เข้าพรหมวิหาร 4 สิจ๊ะ ความยากง่ายอยู่ที่เราต้องรู้ตัวทุกข์ก่อน แค่คิดจะทำดีก็ทุกข์แล้วว่าจะทำได้ไหม 555

มนุษย์ทุกคนมักจะชอบสุขเกลียดทุกข์ เหมือนกับว่าอย่างไหนที่ฉันชอบ ฉันก็รับเอาไว้ อย่างไหนที่ไม่ชอบก็ผลักไสออกไกลตัว มีบางอย่างที่ไม่ชอบแต่ก็ต้องรับเอาไว้เช่นความแก่ ความสุขทั้งหลายทั้งปวงล้วนแต่เป็นสิ่งสมมุติ เกิดขึ้นจากความพึงพอใจจากการได้มาครอบครอง ยึดมั่น แต่สุขที่ถาวรคือการหลุดพ้นแห่งจิตที่สงบ ไม่ยึดมั่น ถือมั่น มีความโปร่ง โล่ง เบา เป็นสภาวะที่เรียกว่า วิมุติ การได้มาแห่งความสุขอย่างถาวรก็คือ วิปัสสนา

ตัวของเราเองงัยล่ะ

ตัวเราสร้างได้ทั้งทุกข์และสุข แล้วแต่จะต้องการ

ตัวเราอยากสุขก็ได้สุข อยากทุกข์ก็ได้ทุกข์

ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวตนของเราเองนิ

ความเพียงพอ

ความคิดค่ะ

ความคิดสามารถสร้างสุขสร้างทุกข์ได้ ต้องคิดเชิงบวกห้ามคิดลบและหมั่นสร้างนิสัยยินดีที่ผู้อื่นมีสุขและหลีกเลี่ยงการตำหนิผู้อื่นเพราะจะสร้างนิสัยเป็นคนคิดเชิงลบซึ่งสร้างทุกข์ให้กับตนเอง