อาการ "ระอาญาติ" พึงรักษาด้วยวิธีใด?

อ้าวมาอีกคนแล้ว สว.รู้รอบ เป็นอะไรกันน๊อวันนี้ ถ้าแค่ระอา ก็ทำอย่างอื่นค่ะ อยู่ห่าง ๆ กันสักพัก แล้วพอคิดถึงกัน เห็นข้อดีของกันและกันเมื่อไหร่ ค่อยกลับไปพูดคุยกัน อาการเซ็งมันเป็นไม่นานหรอกค่ะ (แค่ไม่ล่ายหลั่งจัยเลยอ่ะ เฉย ๆ ) .... ^_^

ทำใจ ปลงค่ะ ใช้หลัก ปรับ เปลี่ยน ปลง และไป

ปรับ คือ ลองบอกข้อเสียที่เป็นปัญหาของเขาให้ญาติปรับตัวปรับนิสัย แก้ไขข้อบกพร่องก่อน โดยยกเหตุผลว่ามีเป็นปัญหาอย่างไร ไม่ดี มีผลเสียอย่างไร พุดตรง ๆ ได้ก็พูดตรง ๆ ถ้าญาติเป้นคนที่ฟังอะไรตรง ๆ ไม่ได้ ก็ค่อย ๆ ตะล่อมนะคะ

เปลี่ยน บอกแล้ว พูดแล้วเตือนแล้ว เค้ายังไม่ยอมปรับแก้นิสัยแย่ ๆ ของเขา เราก็กลับมาเปลี่ยนที่ตัวเราเอง พยายามให้รับเขาให้ได้มากที่สุด เปลี่ยนนิสัยเรา อาจจะเพิ่มความอดทนที่ตัวเรา (เชอะ)

ปลง ถ้าลองแก้ทั้งเราทั้งญาติแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น ก็คงต้องปลงว่าเป็นธรรมดาโลก มันเป็นธรรมชาติของเขา และบอกตัวเองเมื่อเกิดปัญหาว่า อ้อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง (ฮึ่ม)

และสุดท้าย ปลงไม่สำเร็จ ทำอย่างไรก็ตัดไม่ลงปลงไม่ตก ก็ไปเสียจากปัญหานั้น จากคน ๆ นั้น อาจจะชั่วคราวให้พอทำใจได้ หรือถาวรถ้าคิดว่าไม่มีประโยชน์และเหตุผลที่จะทนต่อไป ก็ออกจากรู้รอบโลด อ้าว ไม่เกี่ยวกับรู้รอบ ลืมตัวไป ขอโทษค่ะ

แต่ดิฉันไม่เคยมีปัญหาแบบนั้น เพราะดิฉันน่ะชราภาพ ญาติระอา ค่ะ เคี้ยก ๆ ๆ

รักษาได้ด้วย...พรหมวิหาร 4 จ้ะ...ท่าน ผอ.

ใช้ความเป็นจริงรักษาค่ะ

เจอกันวันนี้ ไม่รู้จะเจอกันอีกทีหรือเปล่า หรือเมื่อไหร่

อย่าประมาทกับชีวิต

เราอาจเจอกันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย

(ซึ่งก็ทำให้ดีใจขึ้นหน่อย)

ถ้าไม่มีญาติ คงไม่ได้ระอา

ถ้าไม่ได้ระอา ชีวิตก็จืดลงอีกหน่อย

ยกย่องพวกท่านไว้ เป็นเหตุแห่งการสั่งสมบารมีค่ะ ขันติบารมี

รักษาใจของเราก่อน ไม่มองโลกในแง่ร้าย รู้จักให้อภัย ปกติแล้วคนส่วนมากก็นึกแต่จะให้คนอื่นละความชั่ว ทำให้เราไม่ถูกใจ เราก็อยากให้เขาเปลื่ยน เราไม่คิดที่จะเปลี่ยนตัวเอง มองข้ามตัวเองเสมอ สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเราคิด

ระอาญาติ..คำนี้ไม่ต้องขยายความค่ะ

มีความหมายในตัวเอง...

แม่บอกเสมอ ตอนเด็กๆเราไม่ค่อยมีญาติหรอกเพราะเราจนมาก

แต่พอเติบโต ฐานะดีขึ้น

มีหน้าที่การงาน

ญาติมากมาย

"มีเงินเป็นน้อง มีทองเป็นพี่

ยากเงิน ยากทอง หาพี่น้องไม่มี"

เป็นสัจจธรรมค่ะ

คิดว่า"ลาพักร้อน"ให้ห่างไกลจากอาการนี้ซักระยะหนึ่ง หรือไม่ดีขึ้นก็"ผ่าตัด"ทิ้งไปชั่วชีวิตก็น่าจะได้ค่ะ...

อาการของดิฉัน"ญาติระอา"ฮ้า..