คิดอย่างไรกับ"วิกฤตอาหารโลก วาระร้อนที่ต้องแก้ไข"?

สิ่งที่ผมอยากให้ทำมานานมากแล้วคือ

การสร้างแหล่งกักเก็บน้ำสารพัดขนาด ในที่ต่างๆ

เพราะเวลาฝนตกหนักอย่างที่เพิ่งผ่านไป จะได้

ช่วยกักน้ำไว้ ทำให้ลดการเสียหายจากน้ำท่วม

และพอแล้งมาก็จะได้นำน้ำที่กักไว้มาใช้ แต่เพราะ

เราไม่ได้สร้างที่กักน้ำไว้พอ ทุกครั้งที่น้ำท่วมก็เร่งระบาย

ทิ้งลงทะเลให้เร็วที่สุด เสียของหมด

ครับ จะต้องใช้งบเท่าไรก็ต้องทำอย่างเร่งด่วนละครับ เพราะ

ปัญหาโลกร้อน การปรวนแปรของสภาวะอากาศเห็นๆอยู่ทั่วโลก

ว่าสาหัสขนาดไหน อย่ารอช้าอีกต่อไป รีบทำด่วน!

และถ้าเรามีน้ำเพียงพอทั้งปี โลกอด ไทยไม่อด

ยังสามารถส่งออกไปขายได้อีก

วิกฤตของโลกแต่มันคือโอกาสของไทย ดินแดนที่เหมาะกับการผลิตอาหารทั้งพืชและสัตว์

แม้ไทยเองจะประสบภัยธรรมชาติเช่นเดียวกับชาติอื่นทั่วโลกแต่ความรุนแรงยังน้อยกว่าเยอะ

น่าเสียดายแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงที่ในหลวงวางแนวทางไว้มานานกลับไม่มีฝ่ายรัฐพยายามต่อยอด

แม้จะไม่ได้รับความสนใจจากภาครัฐแต่กำลังผลิตจากเกษตรกรไทยก็ยังเพียงพอจะทำให้ไทยเราไม่เคยประสบปัญหาการขาดแคลนอาหาร

ดังนั้นในวิกฤตอาหารโลกในมุมมองของผมคือยุคทองของเกษตรกรไทย

เราคงไม่มีทางเลือกมากไปกว่าจัดการกับสิ่งที่เรียกว่าอาหารให้พอดีกับตัวเอง

การรับประทานอาหารสามมื้อที่คนจำนวนมากไม่เคยได้ ก็จะเป็นไปโดยส่วนมากมากกว่าที่เราเคยพบเห็นมาก่อน

ฉันมักจะถามว่า ถ้าไม่มีสิ่งนี้คุณจำอาหารที่ต้องการได้ไหม สิ่งนี้ทดแทนสิ่งนี้ได้ไหม

วันหนึ่งที่เราตื่นมาเตรียมความพร้อมในการทำงาน แต่ไม่่มีการติดต่อใดใดจากลูกค้าที่เราเฝ้ารอ

วันหนึ่งที่ร้านเล็กๆได้หายไปจากถนน เราได้พบเห็นแล้ว

เพียงเวลาไม่นานมานี้ก็ได้ คุณต้องทำงานเพิ่มเท่าไร เหน็ดเหนื่อยมากขึ้น เพียงเพื่อจะได้รายรับเท่าเดิม

คุณจ่ายภาษีทุกครั้งที่คุณชื้อของ เราหนีไม่พ้นกับการจ่ายในราคาที่สูงเกินจำเป็น เราเรียกภาษีคืนไม่เป็น

ไม่ใช่ทุกคนจะทำอะไรได้เพื่อทวงสิทธิ์ของตัวเอง หรือโดยไม่กระทบต่อความสัมพันธ์กับคนอืà��ˆà¸™à¹†

หายนะคือ ความหวั่น ความหวาดกลัว คิดไปคิดมาขอหยุดคิดเป็นพักๆ ดูๆไปก่อนว่าจะทำอะไรได้บ้างค่ะ

อย่าตื่นเต้น

แค่ลดน้ำหนัก หรือถือศีลแปด

ก็สามารถลดการบริโภคอาหารที่เกินความจำเป็นได้แล่้ว หนึ่งในสาม

จะเริ่มกันหรือยังดีล่ะ

ก็ไม่ยาก หากจะกิน แค่พออิ่ม

หรืออยากชิม ตามโอกาส อาจจะได้

อย่ากินมาก ฝากหมูหมา มาอวดใคร

แค่ร่างกาย เราต้องการ ทานพอดี

ปลูกพืชผัก กินเองบ้าง อย่างง่ายง่าย

แค่โปรยปราย พริก กะเพรา เอ้า! งอกนี่

ทำสวนเอง อย่าซื้อเขา เรางามดี

แถมสิ่งดี โลกสีเขียว เที่ยวบ้านเรา

จ่ายตลาด อาจกำหนด จดไว้ก่อน

ไม่เดือดร้อน อย่าไปซื้อ ถือมาเน่า

สร้างขยะ กองพะเนิน นั่น! เงินเรา

อย่าเพิ่งเผา ตัวเราเอง เพราะเก่ง pay

มุ่งประหยัด น้ำ ไฟ ด้วย ช่วยกันดับ

อย่ารอรับ วันวิกฤต ด้วยคิดเก๋

ฉันมีจ่าย ค่าไฟ น้ำ เกลียดจำเจ

เดี๋ยวจบเห่ ไม่มีใช้ ทำไงกัน.

ไข่มาร์คเลยแพงลิบใช่ป่าว..เหอๆ...เกี่ยวมั้ยเนี่ย..คริๆ....

แต่ต้องยอมรับว่ามันน่ากลัวกว่าดาวหางพุ่งชนอย่าางที่คุณว่าจริงๆ...โอย..ยยย....