หากสามีีีปันใจให้หญิงอื่น?

มันก็แล้วแต่สภาวะทางคุณล่ะ

1.ถ้าคุณมีความพร้อม ไม่จำเป็นต้องง้อสามีหาเลี้ยง... คุณจะขอยอมแยกตัวออกมาเพื่อความสงบสุขของคุณกับลูกก็ได้ ถ้าลูกยังเด็ก...แน่นอนว่าลูกทุกคนต้องการทั้งพ่อและแม่ แต่ถ้ามันไม่ไหวจริงๆก็มีข้ออ้างสารพัดที่จะกล่อมลูกน้อยได้(ตรงนี้จะพิสูจน์สามีคุณด้วยว่า เขารักลูกรึเปล่า?)....ผู้ชายบางคน ต้องรอให้ได้บทเรียนก่อน จึงจะรู้ค่าเพชรในมือก็ต่อเมื่อสูญเสียไปอย่างแท้จริง...ถึงเวลานั้นคุณค่อยมาถามใจตัวเองให้ดีๆทีหลังว่า ยินดีที่จะให้อภัยและรับเขากลับเข้ามาร่วมครอบครัวด้วยอีกครั้งหรือไม่

2.ถ้ามีความพร้อมไม่มาก แต่ไม่อยากทนอีกต่อไป ก็ลองเจรจากับสามีคุณดูว่า ขอแยกบ้านอยู่(แต่ไม่หย่า) ก็เพื่อหลีกทางให้เขาไปเสวยสุขกับคนใหม่ซะให้เต็มที่ ในขณะที่สามีคุณเขาต้องดูแล+รับผิดชอบลูกทุกอย่างจนกว่าลูกจะเรียนจบนะ จะโอเคไหม?

3.ถึงไม่พร้อม แต่ตัวคุณก็มีค่ามากพอที่จะไม่ต้องแบ่งปันสามีร่วมใช้กับคนอื่น...ก็เด็ดขาด ทิ้งเขามาซะเลย ทุกวันนี้ single mom เยอะแยะไป แม้จะลำบากบ้างในการเลี้ยงดูลูกเองตามลำพัง แต่ก็ไม่มีปัญหาจากบุคคลที่2 นำพาบุคคลที่3 เข้ามาให้ตึงเครียดในชีวิตประจำวัน...ส่วนลูก เมื่อเขาโต อีกหน่อยเขาก็จะเข้าใจทุกอย่างไปเองค่ะ

4.คุณอาจจะพร้อมที่จะแยกทาง แต่สามีเขาแค่เล่นๆสนุก-คึกไปอย่างนั้นเองก็ได้

ซึ่งถ้าคุณพูดคุยเปิดอกกับเขา เชื่อว่า"ถ้าเขารักครอบครัวมากพอ" เขาก็ต้องยอมเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเองแหละ...ชีวิตคู่...อย่าคิดเอง เออเอง สรุปเอาเอง เพราะทุกคนได้รับผลกระทบหมดไม่ว่าจะตัวคุณ , สามี, ลูก

แต่ถ้าเขา"หมดใจจริงๆ" ขอบอกว่า ป่วยการที่จะยื้อค่ะ..ปล่อยเขาไปที่ชอบๆเถอะ...แล้วเรามามีความสุขอยู่กับลูกดีกว่านะ...เผลอๆ ในอนาคตคุณอาจจะเจอ"คู่แท้"ที่เห็นค่าของคุณมากกว่าเขาก็ได้ ถึงวันนั้นแล้วคุณจะนึกขอบคุณสามี..ที่ทิ้งคุณไปซะได้ ทำให้คุณพบชีวิตที่ดีกว่าในวันนี้ซะอีก

ตรองด้วยสติ คิดด้วยปัญญา... ขอให้โชคดีเป็นของคุณค่ะ ^^o

สิ่งที่มีค่านั้น จักมีค่า ต่อคนที่เข้าใจ ในคุณค่า

เฉยๆไว้ ครับ เขาฝากใจ ไว้ให้คุณ ต้นทุน อยู่ที่คุณ นั้นเพียงแค่

ดอกเบี้ย ที่เบ่งบาน นิดๆ หน่อยๆ เอาเป็นว่า

ดอกเบี้ย สมควรเ็น ของลูก นะครับ

เขาแค่ัปันใจ เท่านั้น ไม่ได้ถอนทั้งต้น ทั้งดอก

ค่อยๆคุย ใจเย็นๆ การเสียบเปรียบทางความ รู้สึก มันยากที่จักเข้าใจ

แต่ทว่า เราไม่เรียนรู้ ชีวิต น้อยๆ ที่คุณทั้ง สองร่วม กันปลูก พัง

พังแค่ ความรู้สึก ของพ่อแม่ ไม่เท่าไหร่ อย่าให้มีส่งผล ถึงลูกเลย ครับ

อีกสัก หน่อย ก็จักเข้าใจ อนิจจา สัจธรรม

ตริตร่องดีๆ ก็จัก ตัดสินใจ อะไรลงไป นะครับ

ไม่มีสูตร สำเร็จ ในการดำเนิน ชีวิตดอก

เราเอง ที่จัก ต้องพลิกแพลง ตามชีวิต ให้ทัน

จนกว่า ทุกอย่าง จักอยู่ ตัว แล้วค่อยๆเงียบ จางให้ไป นิรันดร์

บุญเคยทำกรรมเคยก่อ ถ้าเป็นของเราย่อมเป็นขอเราอยู่ดี ทำดีที่สุดนะ

อาจไม่เป้นอย่างที่คิดก็ได้ ในฐานะผู้ชายตอบ

ใจเย็นๆ ใช้เหตุและผลให้มากที่สุด

หญิงอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา หรือจะสู้แม่ของลูก?

อย่าตีโพยตีพาย เหตุผลจ้า ที่สุดแล้วถ้าเขาจะไปไม่มีอะไรห้ามได้ แต่ก็ต้องพยายามอยู่ดี

เป็นกำลังใจให้ครับ เอาลูกเป็นที่ตั้ง คูณด้วยตัวเรา หารด้วยสามี บวกับเหตุผล

ผลลับออกมาไงก็ต้องยอมรับอยู่ดี เพื่อวันข้างหน้าอย่าท้อ

ต่อสู้ กับใคร กับอะไร

กับผู้หญิงที่คุณไม่รู้จัก แล้วก็ไม่มีแม้แต่สำนึก(ถ้าเธอรู้ความจริง)ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร หน่ะเหรอ

หรือต่อสู้กับสามีคุณ พูดง่าย ๆ ต่อสู้กับหัวใจเค้า ประมาณ จะบีบบังคับให้เป็นงี้เป็นงี้นะ หน่ะเหรอ

ไปเสียเวลา เสียพลังงานมีค่า ของคุณกับเรื่องพรรณนั้น ไม่เอาดีกว่านะ

แล้วก็ไม่ได้ต้องตัดใจอะไร

ไม่ได้ต้อง"กลับมาเลี้ยงลูกโดยลำพัง"ด้วย

ลูกจะรักใครก็เป็นหัวใจของลูกค่ะ

แต่เรา คือแม่ผู้ให้กำเนิด ให้ชีวิต

ผู้ใหญ่โต ๆ กันไปแล้ว ก็อาจจะมีเลือนเลือนอะไรไปบ้าง รายทาง

แต่เด็ก ๆ ต้องการคนดูแลเอาใจใส่นะคะ

คุณไม่ได้ลำพังนะ

อย่าไปมองอะไรที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้า ในขณะที่ตรงหน้าคุณมีอะไรมากมายให้เห็น

ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของแต่ละคน ก็เพราะเราทุกคนมีศักยภาพที่จะจัดการกับสิ่งนั้น ๆ ได้ค่ะ

ไม่ใช่หน้าที่ของเรา ที่จะสรุปว่าสามีปันใจให้ใคร

นั่นอาจเป็นเพียงข้อสรุปของเราฝ่ายเดียวก็ได้

แต่เหตุผลของการมีชีวิตอยู่ของเรา เหตุผลที่ดีที่สุด คงไม่ใช่การตั้งข้อสรุปให้ชีวิต��¸„นอื่น

หากแต่คือ ความมั่นใจที่จะก้าวย่างบนเส้นทางของคุณโดยเฉพาะ ไปพร้อม ๆ กับเพื่อนร่วมทางรอบข้าง

ลองศึกษาดูงานธัญญ่า เป็ก อะค่ะ

เราคิดว่าดูตัวเองก่อนดีไหม..

บางทีตัวเราอาจจะทำอะไรไม่เหมาะไม่ดี แล้วเค้าทนไม่ไหวก็ได้..

ส่วนใหญ่คนอยู่ด้วยกันก็มักจะผูกพัน ถ้ามีความรู้สึกดีๆให้กันมานานไม่น่าจะมี ญ อื่นได้

อาจจะมี ญ อื่นเข้ามาบ้าง เค้าอาจจะปันใจหรือลังเลบ้าง.. แต่เราว่าก็เป็นการตัดสินใจของเขานะ

จะไปก้าวก่ายมากเขาก็รำคาญซะเปล่าๆ จะกลายเป็นเร่งให้ไปกับคนอื่นซะมากกว่า..ทำตัวปกติดีกว่า

ถึงคุณจะต่อสู้ยื้อต่อไปนะ เราคิดว่าถ้าคนจะไปก็คงไปน่ะ ถ้าเค้ายังอยากอยู่กับคุณมากกว่า ไม่ต้องยื้อเค้าก็อยู่นะ

เรื่องอย่างนี้เราคิดว่าอยู่ที่ผู้ชายน่ะ ว่ามีใจมากน้อยต่อคนใหม่.. ทำตัวเหมือนเดิม ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี การโวยวายหรือทะเลาะกันคงไม่ช่วย ถ้าข้องใจมากก้อคุยกัน เคลียร์ไปเป็นเรื่องๆ

ถึงเลิกกันแล้ว ลูกก็เป็นลูกเค้ากับคุณเหมือนเดิมแหล่ะ แค่แยกกันอยู่ ไม่ทำให้เด็กรักพ่อหรือแม่ลดลงหรอก(แต่ก็อยู่ที่การเลี้ยงดูด้วย)

ตัวเราเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่า เราเลือกคนผิด หรือ เราดูผิด หรือ โชคชะตานำพาเรามาใช้กรรม รู้สึกอึดอัด เหมือนชีวิตนี้ไม่มีใคร แย่มากๆ น้ำตาตกใน ร้องไห้ ให้ลูกเห็นไม่ได้ ...พยายามปลอบใจตัวเองเสมอ เรามีลูกคิดอะไรก็คิดให้เยอะๆ เพื่อลูก ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ให้ดีที่สุด คงได้แค่นั้น เลือกคนผิด คิดจนตัวตาย...

ตัด.......ตัด........ตัดทิ้งคะ

ข้อเเม้ห้ามเสียใจภายหลังนะ

ธรรมชาติของผู้ชาย

ปล่อยไปแล้วจงอย่ากลับมา

คงจะทำเหมือนคุณดี๋ค่ะ

ไม่คุย ไม่ทะเลาะ

เดินจากมาเงียบๆ

สายสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป ทำอย่างไร ความรู้สึกที่เสียไปก็ไม่กลับมาเหมือนเดิม

พ่อ แม่ ลูก อย่างไรก็ ยังเป็นเช่นนั้นอยู่วันยังค่ำ

แต่คนรักกัน เมื่อกลายเป็น คนเคยรัก หมายความว่า

ไม่มีความรัก ให้กัน อีกต่อไปแล้ว