ทำไหม ทำไม ไม่เข้าใจตัวเอง?

เออ..ได้รู้ ได้เห็น ได้เป็นสะเถอะ ทุกอาการต่อจากนี้ไป

เราพอจะเดาได้ว่าจะยังไงต่อไป..ก็เจอมาหมดละ..ทุกวัน

นี้ก็ใกล้ๆติ๊งต๊องแล้วละ.....ขอให้สมหวังดั่งหมายนะครับ

จะได้ไม่ต้องเป็นเหมือนผ๊ม....5555

ไม่ทำไมหรอกครับ อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ มันเป็นพันธะที่เคยสัญญาร่วมทำกันมาก่อนก็เท่านั้นเอง อย่าพยายามสานสืบความสัมพันธ์ติดต่อขึ้นมาอีก ควรสร้างกรรมปัจจุบันให้ดีขึ้นไป(อดีตเป็นเช่นไรไม่สำคัญ ปัจจุบัน..ฉัน เลือกได้นิ) ดีกว่าไปจมปลักกับกรรมเก่าที่เคยร่วมทำกันมา บางทีเค้าอาจลืมอดีตไปแล้วก็ได้(สัญญาว่าจะลืม โฮะ โฮะ โฮะ) ม่ายช่ายเจอหน้ากันก็เกิดอาการสป็าค เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ ใส่กันทั้งคู่ นั่นอาจเป็นสัญญาใต้ร่มไทรอย่างในหนัง(ฮา) ถ้า เปรี๊ยะ เปรีียะ คนเดียว ตบมือข้างเดียวอย่างไรก็ไม่ดัง ครึ ครึ ครึ ที่ทุกข์ใจ อาจเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ก็ได้น่ะ(ชาติก่อนทำกรรมกับเขาไว้มาก) 555 การไม่เข้าไปยุ่ง ไปเป็นภาระ อาจเป็นการสร้างกรรมดี(บุญ)กับเขาก็ได้น่ะ หุ หุ หุ

นั่นน่ะสิ เจ้าหญิงจำไมอิอิ

ใครหนอช่างโชคดีมีคนคอยคิดถึงขนาดยังไม่ลึดซึ่งนะเนี่ยบอกได้ปะใคร

ไม่รู้จักกัน ไม่คุ้นเคย ไม่เคยคุย แต่ไปคิดถึงเธอ? ผมว่าไม่ประหลาดไปหน่อยหรือครับ

ด้วยความรักความเสน่หา และจิตที่ฟุ้งซ่านไป

เป็นธรรมดาของปุถุชนคนธรรมดาครับ ในใจคนมีทั้ง รัก โลภ โกรธ หลง แต่หากคิดจะบรรเทาสิ่งดังกล่าวนี้ ก็ต้องปฏิบัติตนเข้าสู่กระแสพระอริยะเจ้า (มีพระโสดาบันเป็นเบื้องต้น)

หากเกิดอาการแบบนี้ ก็ตั้งสติแล้วรับรู้ถึงลมหายใจเข้าออก ให้จิตจดจ่อกับลมหายใจครับ ทำไปสักระยะเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง

เพราะจิตใจคุณไม่มีหลักยึด จึงเรื่อยเปื่อยไปตามอารมณ์และความรู้สึก เปรียบเหมือนเรือที่ล่องลอยไร้จุดหมายเพราะไม่มีหางเสือ ศาสนาจึงเป็นหลักเกาะที่จะทำให้คุณเข้าใจตัวเอง เข้าใจสังคม เข้าใจชีวิต ทำให้คุณมีความสุขในชีวิตในโลกนี้ หรือโลกหน้า หรือความสุขจากการไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกเลยก็ได้

ทำไมจะไม่เข้าใจก็รู้อยู่ว่าที่เป็นแบบนี้เพราะคิดถึงเขาไม่ใช้หรอ

ยังขาดอะไรหละที่ทำให้เราไม่ได้รู้จักกัน ก็ไปหามันซะ