“พบพานถือเป็นวาสนา ผูกพันคือโชคชะตา พลัดพรากคือชะตากรรม”?

คนเราแม้จะอยู่ห่างไกลกันแสนไกล การที่ได้มาพบเจอกันนั้นเป็นเพราะมีวาสนาต่อกัน

ส่วนคนที่อยู่ ใกล้กันนิดเดียว ถ้าไม่มีวาสนากันแล้ว ก็ไม่ได้พบเจอหรือทักทายกันเลย

มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก คบกันมา 3 ปี ทั้ง 2 ตกลงจะแต่งงานกัน

เมื่อกำหนดวันเรียบร้อย ฝ่ายชายเองก็รอคอยวันที่จะแต่งงาน

ต่อมาไม่นานฝ่ายชายรู้ข่าวว่า คู่รักของตนแต่งงานกับคนอื่นอย่างกะทันหัน

โดยฝ่ายหญิงเองก็เต็มใจ ไม่ได้ถูกบังคับแต่อย่างใด

เมื่อได้ทราบข่าว เขาทั้ง งง และ เสียใจ มาก

ร้องไห้ไม่กินไม่นอน ไม่นานก็ป่วยหนักเพราะตรอมใจ

เวลาผ่านไป ฝ่ายชายป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆไปหาหมอเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้น

ขณะที่นอนซมอยู่ที่บ้านนั้น มีหลวงตาแก่ๆผ่านมา

เมื่อมาถึงหลวงตาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปในบ้านจึงเคาะประตู

เด็กรับใช้ออกมาเปิดประตูพบว่า เป็นพระ จึงบอกว่า ไม่ทำบุญนิมนต์ข้างหน้า

หลวงตายิ้มอย่างมีเมตตาแล้วพูดว่า อาตมาไม่ได้มาบิณฑบาต

ในบ้านมีคนป่วยใช่มั้ย อาตมาพอมีความรู้ทางด้านการแพทย์นิดหน่อย

ไม่รู้จะพอช่วยได้รึปล่าว เด็กรับใช้ได้ฟังก็อึ้งแต่ก็บอกว่าตัดสินใจเองไม่ได้

ต้องขอไปถามเจ้านายก่อน เด็กรับใช้เดินเข้าไปในบ้านถามเจ้านาย

เจ้านายตอบอย่างตัดรำคาญว่าอยากเข้ามา ก็เข้ามา!

เมื่อหลวงตาเข้าไปพบที่ห้องนอนพบว่า

ชายคนดังกล่าวนอนอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง

สีหน้าซีดเซียว ร่างกายซูบผอมประหนึ่งครึ่งคนครึ่งศพ

เด็กรับใช้นำน้ำมาถวายหลวงตา พร้อมจัดเก้าอี้ถวายข้างๆเตียงของชายคนนั้น

หลวงตายิ้มแล้วพูดว่าอาการหนักเลยนะ

ชายคนนั้น นิ่งเงียบไม่สนใจในสิ่งที่หลวงตาพูด

หลวงตาตรวจอาการพอเป็นพิธี จึงกล่าวว่า โทรมมากเลยนะ

ชายคนนั้นไม่สนใจ หลวงตาบอกว่าไม่เชื่อ ลองมองที่กระจกสิ

ชายคนนั้นไม่สนใจ แต่ขณะที่หางตาชายไปที่กระจกแต่งตัวในห้องนอน

เขามองเห็นภาพของคนที่รักอยู่ในนั้น ไม่นานภาพของคนรักก็ค่อยๆจางหายไป

กลายเป็นภาพทิวทัศน์ชายทะเล

ที่ชายทะเลแห่งนั้นเงียบสงบ ไม่มีคนผ่านไปมา

ขณะที่ชายคนที่ป่วยนั้น มองภาพในกระจกด้วยความสนใจนั้น

เขาพบว่า มีศพหญิงสาวนอนเปลือยกายอยู่ที่ชายหาด

เวลาผ่านไปสักครู่ มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา

เขามองเห็นศพหญิงคนนั้นด้วยความรังเกียจ แล้วเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ต่อมาพักใหญ่มีชายอีกคนหนึ่งเดินผ่านมา เขามองเห็นศพนั้น

เขาสงสารจึงถอดเสื้อนอกออกมาคลุมร่างของหญิงคนนั้น แล้วเดินจากไป

พักใหญ่ๆอีกเช่นกัน มีชายอีกคนเดินผ่านมา

เขาพบคนนอนมีผ้าคลุมอยู่ จึงเปิดออกดู เมื่อพบว่า เป็นศพ

ด้วยใจสงสาร จึงจะฝังให้เรียบร้อย แต่ก็ไม่มีเครื่องมือจะขุด

เขาจึงตัดสินใจใช้มือทั้ง 2 ข้างๆ ค่อยๆกอบทรายขึ้นมา

เขาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเย็น พอได้หลุมใหญ่พอสมควร

จึงได้ฝังศพผู้หญิงคนนั้นเรียบร้อยแล้วจากไป

จากนั้นภาพในกระจกก็เปลี่ยนเป็นภาพของศพหญิงคนนั้น

และก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นภาพของหญิงคนรัก เขาได้เห็นก็ตกใจ

พอสักพัก ก็ปรากฏเป็นภาพชายคนที่ 2

แล้วก็ค่อยๆจางหายไป เหลือแต่เงาของตัวเองในกระจก

ทันใดนั้นหลวงตาพูดว่า ทีนี้เข้าใจรึยัง ศพนั้นคือคู่รักของโยม

ชายคนที่ช่วยฝังศพเธอ ผูกวาสนากับเธอหนึ่งชาติ

ชาตินี้เธอเลยแต่งงานกับเขา

ส่วนโยมช่วยคลุมศพเธอ

จึงผูกวาสนา 3 ปี ตอนนี้ครบ 3 ปี วาสนาสิ้นแล้วก็ต้องจากกัน

เมื่อชายคนนั้นฟังจบก็กระอักเลือดออกมา เด็กรับใช้ตกใจมาก

หลวงตายิ้มแล้วบอกว่า โยมรอดแล้ว เมื่อกี้โยมกระอักเลือดเอาเลือดเสียออกมาแล้ว

ต่อมาไม่นานชายคนนั้นก็ได้ออกบวชในที่สุด

คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

ความสัมพันธ์ พ่อ , แม่ , พี่ , น้อง , ญาติ , เพื่อน , ศัตรู , คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย

เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน

เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไงก็ไม่อยู่

อยู่ที่ความสัมพันธ์ ถ้าความสัมพันธ์นั้นเป็นความสัมพันธ์ที่ดี มีมิตรภาพที่ดี มีความจริงใจ ก็เป็นตามที่คุณว่า

แต่ถ้าเป็นตรงกันข้าม เป็นความสัมพันธ์ที่เลว เป็นมิตรภาพจอมปลอมฉาบฉวยกับคนไร้ความจริงใจ มันก็จะเป็นตรงกันข้ามคือ

พบพานถือเป็นชะตากรรม ผูกพันคือบ่วงเคราะห์ พลัดพรากคือสิ้นเวรสิ้นกรรมกรรมหมดทุกข์หมดโศก

สาธุ อย่าเจอะอย่าเจอกันอีกเลย

พบพาน คือ ต้องตา

ผูกพันธุ์ คือ ต้องการ

พลัดพราก คือ จำเป็น

ผมว่าเป็นเพราะ "กรรม" ตัวเดียวนะครับ

ชีวิตลิขิตด้วยกรรม

แสงโสมโผหา โซดา

นับเป็นวาสนา ได้มาพบกัน

แสนสุขสันต์ ผูกพันธ์ กันนา

..ถึงครา ต้องพลัดพราก แล้วนา

ใครกัน หล่ะหนา จะมาจ่ายเงิน ..

......ชักดาบ......@#$%^&*())_+

เรียน ท่าน ไอแอม ฮู ไอแอม

ท่านกล่าวอะไรเยี่ยงนั้น วาจาสองแง่ สองง่าม

ดูคล้ายว่าท่านจะเป้นกลุ่มบุคคลประเภท

ไม่เห็นโลงศพ มิยอมหลั่งน้ำตา

เอางี้ ท่านจอมยุทธ เดี่ยวเรา

จะไปหาโซดา ส่วนตัวท่าน รีบไปหาแม่โขงมานะ

((( อย่าช้า ข้ารออยู่ อู่ อู่...)))

มีคนหนึ่งบอกสาว่า การพบกันคือวาสนา แล้วหลังจากนั้นคือชะตาลิขิต

แต่อีกคนบอกสาว่า การพบกันคือชะตากรรมที่เคยทำและอธิษฐานร่วมกันมา

แต่ไม่ว่าจะวาสนาหรือชะตากรรรม สาก็พบกับเขาแล้วในชาตินี้ และมีความรู้สึกที่ดีให้กันและกัน..ถือว่าเป็นการพบกันที่มีค่าประเมินมิได้

http://www.youtube.com/watch?v=z1R-t1ZBQWU

แบบนี้เรียกว่าวัฏจักรหรือเปล่าน่า

สักแก้วนะครับทุกท่าน หุหุ

พบพานคือชะตากรรม ผูกพันเป็นวาสนา พลัดพรากคือโชคชะตา

เป็นกงล้อที่หมุนเวียน เป็นความจิงที่หมุนไป คงเข้าใจได้ในวันนี้

แก้วเดียวคงไม่คิดตังค์นะครับ ไม่ได้นั่งหัวโต๊ะ กินแล้วชิ่ง