นักเรียนยกพวกตีกัน พอมีวิธีป้องกันหรือเยียวยากันบ้างไหมคะ?

มีปัญหามาตั้งแต่ระดับประถมครับ เด็ก ม.ต้น ที่มีปัญหาก็มักจะมารวมกันอยู่ในโรงเรียนที่ชอบยกพวกตีกันเหล่านี้

ที่งนี้เพราะสังคมเรามีปัญหา

คนยุคนี้จำนวนมาก รังเกียจคุณธรรม-รำคาญคุณภาพ

มีปัญหาตั้งแต่ ผู้บริหาร - ครู เลย

ครูเป็นอย่างไร นักเรียนก็เป็นอย่างนั้น ( คุณครูอย่าโกรธที่ผมตำหนิครู ผมเองก็เป็นครู ถึงแม้ว่าครูจะไม่ใช่มีปัญหาทั้งหมด แต่ครูที่มีปัญหาก็มีจำนวนไม่น้อย )

การที่การศึกษากำหนดให้เน้น คุณธรรมนำความรู้ นั้น มาถูกทางแล้ว

แต่ในทางปฏิบัติ ไม่ได้เน้นอย่างนี้จริง ๆ มีแต่การพูดกัน เมคข้อมูลกัน ผู้บริหารและครูก็ยังรังเกียจคุณธรรมรำคาญคุณภาพ

วิธีป้องกันหรือเยียวยา ก็คือ เน้นคุณธรรมนำความรู้กันจริง ๆ โดยเริ่มที่ผู้บริหารและครูก่อน และเน้นตั้งแต่ช่วงชั้นที่ 1

จัดการเรื่องบทลงโทษ เอาผิดกับผู้ปกครอง แบบหนักหน่อย เช่น มีโทษปรับผู้ปกครอง 10000บาทขึ้นไป หนักเบาแล้วแต่กรณี ที่นี้ เด็กคนไหนกล้าทำผู้ปกครอง พ่อแม่ เดือดร้อน เสียเงิน เสียทองเสียเวลา หรือเจ้าตัวต้องโดนไล่ออก ถูกกักขัง ไม่ได้เรียน ก็ลองทำดู สัก2-3รายข่าวลง พ่อแม่อับอาย เสียเงินด้วย รับรองไม่มีใครกล้าอีก ต่างประเทศเขาใช้วิธีคล้ายๆแบบนี้ เพราะตัวเด็กที่ทำไม่คิดอะไรกับตัวเอง แต่ถ้าพ่อแม่โดนก็คงต้องคิดใหม่ ส่วนพ่อแม่ ถ้าไม่สอนกระชับทุกวัน วันใดเจอเรื่องแบบนี้ ก็หนีไม่พ้นโดนด่า พ่อแม่ไม่สั่งสอนเอง เลยเสียเงินค่าปรับ แบบมากๆด้วย คนเราพอเรื่องเข้าใกล้ตัวเข้ามารับรอง ต้องใส่ใจมากกว่าเก่า ตอนนี้โทษมีแค่เสียค่าปรับนิดหน่อย แต่ถ้ามากๆยิ่งถ้าพ่อแม่ต้องโดนเรียกมาอบรมสัก7วันด้วย ทำให้เสียเวลากันทั้งบ้านยิ่งดี ที่ตอบแบบนี้ เพราะ วิเคราะห์จากสาเหตุ การเอาใจใส่ของพ่อแม่มีน้อยมากจนถึงไม่มี แต่ถ้าแก้ ให้ทุกบ้านใส่ใจเรื่องแบบนี้ก็น่าจะแก้ได้มากกว่า95% หรือ99%ก็อาจเป็นไปได้

บอกยาส์นิ..เพราะถ้าแก้ไขหรือป้องกันหรือเยียวยาได้ คงไม่เกิดเหตุเช่นนี้เกือบทุกๆๆวันหรอกจ้ะ..

ถ้าใช้มาตรการรุนแรง ทั้งผู้ปกครองของ"นักเรียน"พวกนี้ก็ไม่ยินยอมหรอก เพราะลูกฉันเป็นเด็กดี+เป็นเด็กเรียน+เชื่อฟังพ่อแม่ แต่โดนลูกหลงเพ���าะเพื่อนพาไป..ประมาณนั้น.

ไม่กี่วัน ได้ยินบทเพลงแว่ว ๆ ว่า วันพรุ่งนี้ ก็คือหนึ่งในฝันของวันวาน

น่ารักดีไหม

ถ้ากล่าวว่า เด็กคืออนาคตของชาติ

อนาคต มาจากไหน หากไม่ใช่ความฝันของวันวาน

เด็กก็คือผลสะท้อนของสิ่งรอบตัว

ถ้าเด็กคืออนาคต ผู้ใหญ่จะใช่อดีตไหม

อดีตที่เราสืบสาวเอาได้จากวัฒนธรรมประเพณี

ตีกันเป็นประเพณี

คนเรา เมื่ออยู่กินชินคุ้นอยู่กับอะไรทุก ๆ วัน เราย่อมไม่รู้สึกว่านั่นคือสิ่งผิด(ปรกติ)

แต่เรามักมองความแปลกแยกแตกต่างเป็นเรื่องร้ายแรงกว่าปรกติ

เหมือนที่เรามองเขา

เหมือนที่เขามองศัตรู

แล้วมันต่างกันตรงไหนเล่า

เขาคือนักรบผู้กล้า

เขากล้าเพราะเขาไม่คิด

เขาไม่คิดเพราะไม่มีอะไรมาฉุดเขาได้

เขาจึงย่ำไป บุกไป อย่างไม่ครั่นคร้าม

เขาจึงทำลายทุกชีวิตที่ขวางสายตา

เพราะนักรบผู้กล้าจะจารึกจารกรรมของตน

สะท้อนเล็กน้อย เมื่อได้ยินข่าวนักเรียนวัยสิบหกถึงสิบแปดปีชาวชิลี เรียกร้องให้มีการปฏิรูปการศึกษา เมื่อไม่เกิดผล พวกเขาไม่ได้ออกมาประทักประท้วง ขว้างปา แสดงอารมณ์ไม่พอใจแต่อย่างใด พวกเขาร่วมใจกันอดอาหาร นักเรียนนะ ...ในขณะที่ ผู้กล้าบ้าบ่ินของพวกเรา ใช้เวลาหมดไปกับการทำร้ายผู้คน

โอ๊ยคิดว่าไม่มีทางแก้กันอยู่นั้นแหละ ต้องให้พวกมันได้รับโทสานุโทษอย่างรุนแรงดูบ้างดิดูดิมันจะกล้ามะ พวกมันตีกันให้ตายห่าก็คงไม่มีใครเขาสนใจ แต่นี่มันทำให้คนอื่นที่เขาไม่รู้อิโน่อิเน่ต้องตาย ต้องพิการ ได้รับบาดเจ็บเสียเงินทองทรัพย์สิ้นเสียเวลาเสียอนาคต ฟรีๆๆๆแล้วใครรับผิดชอบชดใช้ให้ ลองให้คนที่เขาได้รับความเดือดร้นความเสียหายเป็นพ่อแม่พี่น้อง หรือ ญาติมันมั่งล่ะมันจะเอามะวันนั้นแหละพวกมันคงคิดได้ จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาเหล่านั้นตายฟรีไปแระ จะเพิ่มขึ้นอีกกี่ศพเท่านั้น...หรือ

ต้องเลิกคิดว่าพวกเขาเป็นเด็กถ้าสามารถสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นอย่างมากมาย ต้องจับดำเนินคดีเหมือนผู้ใหญ่โดยไม่มีข้อยกเว้น...