ช่วงนี้ไม่มีเรื่องผีผีมาเล่ากันบ้างรึ?

สมัยผมเด็กๆไปอยู่บ้านพักตำรวจกับพ่อแม่และน้องสาว บ้านทำด้วยไม้ที่ทำมาจากโลงศพ พ่อเลยสอนให้สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน จนวันหนึ่งพ่อได้ผ้าห่มผืนใหม่ที่กองกับการตำรวจน้ำแจกให้มา พ่อก็เอามาให้ผม คืนนั้นตอนตี3ผมปวดฉี่จึงตื่นขึ้นมา เพื่อจะเข้าห้องน้ำ แต่ลุกไม่ขึ้นเหมือนมีอะไรมาทับตัวผมไว้ ผมก็คิดว่าโดนผีอำ ก็เลยท่อง "นโมตัสสะภควะโต อรหะโตสัมสัมพุทธะสะ" สวดอยู่ประมาณ100กว่าจบ ผมจึงเริ่มขยับตัวได้ แต่เจ้าผีมันใช้เล็บข่วนที่แขนขวาผมๆจึงดันมันอย่างแรงมันลอยขึ้นไปติดเพดานแล้วตกลงมาเป็นผ้าห่ม ผมจึงเอาผ้าห่มผืนนั้นไปทิ้งไว้ที่มุมห้อง พอฉี่เสร็จก็กลับมานอน รุ่งเช้าก็เล่าให้พ่อฟัง พ่อบอกว่าเป็นของตำรวจที่ตายไปแล้ว เขาเลยเวียนมาแจกให้ตำรวจที่อยู่เอาไปใช้ แล้วพ่อก็เอาผ้าห่มไปคืนกองกำกับฯ แต่แผลที่โดนผีข่วนก็เป็นแผลเป็นจนถึงทุกวันนี้เลยครับ

สมัยเด็กๆดิฉันเติบโตอยู่แต่ในโรงเรียนประจำหญิงล้วนแห่งหนึ่งที่ได้ถูกสร้างขึ้นสมัยสงครามโลกคร้งที่2 บริเวณโดยรอบจะเป็นสุสารฝรั่งทั้งหมด และมักจะมีเพื่อนบอกว่าเวลาที่ดิฉันกลับบ้านไปนั่น เขามักจะเห็นเป็นร่างของดิฉันเองเดินเหยียบย้ำอยู่บนเตียงของตนเอง บางก็เห็นว่าเดินๆวนๆเวียนอยู่ แรกๆเพื่อนก็งง แล้วส่งเสียงทักไปว่าอ้าว ฉันนึกว่าแกกลับบ้านไปตั้งแต่ตอนเย็นแล้วเสียอีก แต่แล้วพวกเขาก็ไม่ได้มีเสียงตอบจากฝ่ายตรงข้ามกลับมา จึงทำให้เพื่อนๆพอจะเข้าใจกันแล้วว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นอะไร หลังจากนั้นเพื่อนๆก็เลิกทัก และทำเป็นไม่เห็นกันไป แถมเพื่อนยังอีกบอกว่าเกิดทุกครั้งที่ดิฉันกลับบ้าน จนเตียงของดิฉันจะเป็นเตียงที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ไปเลย แต่แปลกตรงที่ว่า ดิฉันก็นอนอยู่ตรงเตียงนั้นเป็นปีๆก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์อะไร นอกจากมีผีอ่ำบ้างนิดหน่อยเท่านั้นเอง ซึ่งเรื่องผีอ่ำสมัยเด็กๆครูจะชอบสอนว่ามันเกิดจากอาการนอนทับเส้นเท่านั้นเองไม่มีอะไรน่ากลัว ดิฉันก็เลยจำฝั่งใจไปตั้งแต่เด็กๆว่า..มันคือการที่เรานอนทับเส้น เรื่องราวของดิฉันในแนวยังมีเกิดขึ้นมาเป็นระยะ เวลาออกไปนอนบ้านเพื่อนก็เป็น เพื่อนบอกว่าเห็นดิฉันนอนหลับอยู่บนเตียงบ้าง แต่จริงๆแล้วดิฉันยังนั่งดูทีวีหรือทำอะไรอยู่อีกทีหนึ่งเลยนะค่ะ จนในที่สุดเมื่อย่างเข้าวัยเบญจเพศคุณพ่อของดิฉันก็ให้ดิฉันไปหาหมอดูท่านหนึ่งซึ่งเป็นญาติกันและท่านก็เป็นคนที่มีความรู้เรื่องพวกนี้ดี ท่านก็บอกว่าดวงดิฉันนะมีเทวดาคุ้มครองอยุ่นะ ทั้งๆที่ดิฉันไม่เคยเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนรอบข้างของดิฉันได้ฟังเลย และท่านก็ยังบอกอีกว่าดวงดิฉันมันถึงคราวต้องต่ออà¸��ยุแล้ว ท่านก็ต่ออายุให้และท่านก็สอนให้ท่องบทสวดมนต์อะไรไม่รุ้จำไม่ได้ พร้อมกับให้เอาแก้วน้ำมาว่างไว้บนหัวเตียงทุกคืนเป็นเวลา7คืน ท่านบอกว่าแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง หลังจากนั้นได้ไม่นาน..ได้เกิดความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่สำหรับดิฉัน พร้อมกับจากไปของปรากฏการณ์ลี้ลับนั้นด้วย เหตุการณ์เหล่านี้เป็นปรากฏการณ์ลี้ลับเหนือธรรมชาติถ้าไม่เกิดขึ้นกับใครก็ไม่มีใครอยากจะเชื่อ แต่มันสอนให้ดิฉันรู้จักทำบุญทำท่าน และทำสังฆทานให้เจ้ากรรมนายเวร จนมาถึงปัจจุบันนี้นะค่ะ

กลัวค่ะยอมรับไม่อยากฟัง

ขับรถลงเวรบ่ายกลับบ้านห่างจากโรพยาบาลสัก20กิโล

ตอนนั้นใช้รถกระบะค่ะ มาถึงแยกวัดกษัตรา มองกระจกหลังรถ

เห็นหญิงสาว นั่งมาที่กระบะหลัง

ปล่อยผมปลิวสยาย กลัวมาก มองกลับไปอีกรอบในกระจก ยังอยู่ค่ะ

หลังจากนั้นขับรถไปด้วย สวดมนต์ไปด้วย

เอามาทุกบทเลย ก่อนถึงบ้านมองอีกครั้งไม่มีแล้ว

กลับไปนอนไม่หลับเลย

ตอนเช้าพี่เขย..มาเล่าให้ฟังว่า มีผู้หญิงถูกฆ่าตายแถววัดกษัตรา ผมยาวๆ ด้วย..

ก็ทำบุญกรวดน้ำไปให้ค่ะซซ.เขาคงมาเป็นเพื่อนเดินทางค่ะ..แต่วันหลังไม่ต้องก็ได้

ตอนนี้ยังไม่อยากพูดถึง เพราะกำลังอยู่เวรเฝ้าโรงเรียนกลัวมีเพื่อนมาเฝ้าด้วย หึ หึ หึ หึ