มันเป็นกรรมพันธุ์หรือโรคติดต่อหรืออะไรกันแน่?..?

ถ้าล้มเหลวกับชีวิตคู่......ผมว่าถ้าจะปรับแต่งกับสิ่งที่เคยผิดพลาด คงไม่ใช่เรื่องแปลก ผมเชื่อว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบแน่นอนบนโลกใบนี้ ......การบอกกล่าวในสิ่งที่สวยงาม มีความสุขในการใช้ชีวิตคู่ ประสบความสำเร็จ การกล่าวถึงคงไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะน้อยที่สุดก็มีประโยชน์สำหรับผู้ที่กำลังค้นหา แต่ถ้าล้มเหลว ไม่ว่าจะเกิดจากฝ่ายใดก็ตาม...

คุณคิดว่าคนที่เขาเข้ามาอ่าน จะมีความรู้สึกกับคุณแบบไหนครับ ....ดังนั้นการกระทำที่กล่าวมานั้น ต่อให้มีมูลจริงก็ตามเถิด .........คุณคิดว่าเหมาะสมแล้วหรือครับ ในความคิดส่วนตั��แล้ว ผมว่าไม่พูดน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับ อิอิ

ไม่โกรธกันน่ะครับ แฮ่

อาจเป็นเพียงพฤติกรรมเลียนแบบ หรือวัฒนธรรม

ในโลกนี้ ยังมีอีกหลายอย่างที่เราไม่คุ้นเคย

ถ้าเราไม่เอาความคิดของเราไปตัดสิน (ซึ่งเราไม่มีอำนาจเช่นนั้น)

ก็จะไม่เดือดเนื้อร้อนใจมากมาย

ความรัก ระหว่างชายหญิง และระหว่างแม่กับลูก

เป็นสัญชาติญาณที่ธรรมชาติให้มา เพื่อการสืบและดำรงเผ่าพันธ์เท่านั้น

หาคนรักบ้านไกล อาจต้องปรับตัวปรับใจมากหน่อย

หวังว่าคงทุเลาในไม่ช้า เอาใจช่วยนะครับ

บ่แม่นเด้อจ้า! คาดว่าน่าจะเกิดจากพฤติกรรมเลียนแบบ พฤติกรรมที่ปรากฎในหมู่บ้านก่อให้เกิดความเคยชิน เห็นว่าพฤติกรรมสำส่อน มากคู่เป็นเรื่องปกติ ไม่น่าละอาย จึงเกิดพฤติกรรมเลียนแบบค่ะ เมื่อเกิดความพึงพอใจใครจึงไม่ละอายที่จะแย่งชิง อ่านแล้วน่าเศร้าใจ

ส่วนกรรมพันธุ์เป็นการถ่ายทอดลักษณะเผ่าพันธุ์พ่อแม่จากรุ่นสู่รุ่น ลักษณะที่ปรากฏนั้นต้องสามารถมองเห็น หรือชั่ง ตวง วัดได้ เช่น สีนัยน์ตา สีผม ความสูง สีของขนสัตว์ สีของดอกไม้ ลักษณะของเมล็ด ความฉลาด ความถนัดจ้า

และโรคติดต่อ เป็นโรคซึ่งเป็นผลจากการมีเชื้อจุลชีพก่อโรค อาทิไวรัส แบคทีเรีย รา โพรโทซัว ปรสิต หรือแม้กระทั่งโปรตีนที่ผิดปกติเช่นพรีออน ซึ่งก่อให้เกิดโรคในสัตว์หรือพืชได้จ้า เช่น โรคไข้เลือดออก โรคเอดส์

ครึ ครึ ครึ ความรักก็เป็นเช่นงานศิลปะ มีค่าต่อเมื่อมีคนร่วมรับรู้ สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม ความเคยชิน การมีตัวอย่าง และการเอาชนะ ภายในกลุ่ม หมู่(บ้าน) หรือ เหล่า(สังคม) ย่อมเป็นไปตามนั้น ไม่ใช่กรรมพันธุ์ หรือโรคติดต่ออะไรหรอกครับ ทางโลกว่าเป็นเรื่องการยอมรับของสังคม ทางธรรมก็ว่ามันเป็นเรื่องของกรรม(ซับซ้อน) อย่าลืมว่า..

รักก็คือไฟ เล่นกับไฟหนึ่งกองก็ยากแล้วที่ไม่ให้ไหม้ตัวเอง

ไฟหลายกองยิ่งเล่นยาก ครึ ครึ ครึ เดือดร้อนอะไรฤา

ถ้าท่านอยากเป็นคนมีเกียรติ ท่านก็อย่าเหยียดหยาม คนอื่น

ถ้าท่านอยากเป็นคนนำสมัย ท่านอย่าทำลาย วัฒนธรรม(ฮา)

ถ้าท่านหาความสุขจากความมัวเมา ท่านกำลังจับเงา ในกระจก

ถ้าท่านจริงจังกับโลกเกินไป ท่านจะต้องตาย เพราะความเศร้า

ถ้าท่านทำหูเบาตามเขาว่า ท่านจะต้องน้ำตาตก ลงข้างใน

ถ้าท่านพูดโดยไม่ต้องคิด เท่ากับท่านพ่นลมพิษ ใส่ผู้อื่น

ถ้าท่านรู้จักใช้เวลา ชีวิตท่าน จะมีค่ายิ่งกว่านี้

ถ้าท่านเมตตาเกินประมาณ ท่านจะพบคนพาล ทั่วเมือง

ถ้าท่านทำใจให้สงบ ท่านจะพบกับความสุข ที่เยือกเย็น

ฯลฯ

อาจคล้ายๆกับหมู่บ้านเขยฝรั่งนั่นแหละ

ผ่านมานานแล้ว

คุณได้ผ่านพบมา ครั้งหนึ่งในบางเวลาของชีวิต

ไม่ได้เป็นกรรมพันธุ์แน่นอน แต่เป็นการเลียนแบบ และความยอมรับ ของคนในหมู่บ้านนี้ จนเกิดเป็นความเคยชินเป็นเรื่องปกติของหมู่บ้านนี้เท่านั้น

การตบมือข้างเดียวคงจะดังไม่ได้ ทั้งสองฝ่ายคงจะยอมกัน ถึงไปกันได้ คงต้องช่วยกันตบล่ะ

ส่วนคำว่าแย่ง(ไม่ขอลงรายละเอียด)

แต่ความรู้สึกนี่ซิ ต้องคิดหนัก ใครที่เป็นคนเริ่มต้น แล้วใครทำตามเลียนแบบ แล้วยอมรับกันได้อย่างไร สุดท้ายจะจบลงแบบไหน

ขอนำมาเปรียบเทียบอ้างอิง

พูดถึงการมีหลายคน หากว่าคนที่มีให้การเลี้ยงดูอย่างดี รับผิดชอบทุกอย่างเปิดเผย ให้เกียรติ รวมทั้งคนที่อยู่ด้วยในปัจจุบัน ยอมรับได้ ผู้ปกครองของคนที่ได้มาใหม่ยอมรับได้ หลักที่วางไว้ ทั้งทางโลกและทางธรรม ที่ตั้งไว้ ถือว่าไม่ผิดหลักใด ๆ เลย

ตัวอย่างมีที่นครปฐม ผลิตลูกชิ้น มีภรรยาหลายคน ทุกคนยินยอมพร้อมใจ ทุกคนอนุญาติ

มันเป็นเรื่องของสภาวะแวดล้อมล้วนๆเลยครับ

คิดง่ายๆ ถ้าสิ่งที่คุณทำคุณคิดว่าไม่ผิด แต่ว่ามันสนุก คุณจะทำมั้ย

นั้นแหล่ะ เธออาจจะแยกแยะระหว่างถูกกับผิดเรื่องนี้ไม่ได้ ผลเลยเป็นอย่างนั้น

เพราะว่าครอบครัวเธอ คนรอบข้าง ทำกันหมด มันก็เลยบ่มเพาะให้รู้สึกเหมือนเรื่องปกติไป

ถ้าเป็นอย่างที่ผมสันนิฐานจริง ก็เข้าขั้นน่ากลัวเลยครับ คนเราถ้าผิดถูก แยกแยะไม่ออกนี่เข้าขั้นวิกฤตแล้วหล่ะ.

มันคงไม่ใช่กรรมพันธ์หรอกมั่งคะ

คงจะเป็นประเพณีของหมู่บ้านนั้นๆมากกว่ามั๋งคะ แฮ่

ไม่รู้นะเพราะที่หมู่บ้านก็เคยเจอพวกที่ชอบอย่างที่คุณว่าเหมือนกัน มั่วกันไปหมดเลย จนไม่รู้ว่าไครเป็นไคร