ท่านใดมีเคยมีอาการและอารมณ์แบบนี้บ้างหรือเปล่าครับ?

ไม่เคยหรอกค่ะ รับมาก็ตระหนักในคุณค่า ชอบพาเธอไปเปลี่ยนรูปลักษณ์ บางเวลาหันหา

ไม่เจอ

ยังต้องทบทวนว่าเธออยู่ไหน อ้อ นี่ไงโทรศัพท์ ชุดโปรด และหยักสมองที่มีเซลแข็งแรง

จากเธอทั้งนั้น สลึงสตางค์พาไปด้วย ยังกลัวจะปล่อยเธอหลงหาย หาทางเก็บเธอไว้นานๆ

แสน.. สุขใจยามเธอพอใจให้น้องดอกเบี้ยมาทุกๆปี *.*

ของครูมีน้องเอ และพี่เค แต่อันนี้ไม่ได้เอาไปทอดทิ้ง แต่ชอบพาไปลดน้ำหนัก แถวห้างสรรพสินค้า กลับมานี่ ตัวผอมลีบเลย

ขำจริงด้วย!!! =_="

หลายคนเคยเป็น และกำลังเป็น ---> ทั้งหมดเพราะความหลายใจ ไม่พอเพียง อยากครอบครองในหลายสิ่ง ทั้งน้องสตางค์ บ้าน รถ ที่ดินสิ่งก่อสร้าง เสื้อผ้า เครื่องประดับ ฯลฯ นี่ถ้ารักเดียวใจเดียว คงมีแต่เงิน ๆ ๆ เท่านั้น ^^

ไม่เคยนะ เพราะถ้ารักคงเข้าใจที่จะถนอมสิ่งที่ได้มา รู้ค่าของความยากลำบากนะ

คนเก่าแก่ว่าไว้ "เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลาเป็นเรื่องจริง"

เวลานี้น้ำท่วมทุกหัวระแหง "มีเงินทองมากมายเท่าเม็ดทราย ก็ไม่อาจซื้อกระสอบทรายไว้กั้นน้ำ" ข้าวปลารึ ฝันว่าเค้าคงเอามาแจก อดตายหละไม่ว่า

ไม่เป็นค่ะ

ไม่เคยพาไปเที่ยวไหนหรือทอดทิ้ง น้อง สตางค์เลย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ

ว่าแต่ ตอนนี้คุณกำลังรู้สึกเช่นที่บอกหรือเปล่าคะ

ฝากน้องสตางค์ไว้กับสาได้นะคะ มีกระปุกออมสินเป็นน้องหมูตัวโต๊ โต ค่ะ

สามารถเก็บน้องสตางค์ได้ไม่อั้นค่ะ

โธ่!!!! ฟังซะตั้งนาน ช่างน่าสงสารแม่สตางค์เสียนี่กระไร ลำบากนักก็โอนแม่สตางค์มาให้เราดูแลแทนก็ได้นะที่ ธนาคาร...........................

เรารออยู่นะ

กว่าจะได้มา เหนื่อยยากลำบากแสนเข็ญ

จะทิ้งขว้างง่ายๆได้อย่างไร

อิอิแค่แทนค่าที่ความรู้สึก แต่จำเป็นในยามไม่มี เป็นเกรียติกับคนจน

เป็นผลให้เยียบของคนมี เป็นศรีแก่คนรวย

เป็นอะไรที่ช่วยไม่ได้กับคนที่ไม่คิดหา

มีก็บ้า ไม่มีก็บ้า แค่เงินตรา เกิดเป็นคนบ้ามันเข้าไปอิอิ