ท่านใดมีเคยมีอาการและอารมณ์แบบนี้บ้างหรือเปล่าครับ?

ไม่เคยหรอกค่ะ รับมาก็ตระหนักในคุณค่า ชอบพาเธอไปเปลี่ยนรูปลักษณ์ บางเวลาหันหา

ไม่เจอ

ยังต้องทบทวนว่าเธออยู่ไหน อ้อ นี่ไงโทรศัพท์ ชุดโปรด และหยักสมองที่มีเซลแข็งแรง

จากเธอทั้งนั้น สลึงสตางค์พาไปด้วย ยังกลัวจะปล่อยเธอหลงหาย หาทางเก็บเธอไว้นานๆ

แสน.. สุขใจยามเธอพอใจให้น้องดอกเบี้ยมาทุกๆปี *.*

ของครูมีน้องเอ และพี่เค แต่อันนี้ไม่ได้เอาไปทอดทิ้ง แต่ชอบพาไปลดน้ำหนัก แถวห้างสรรพสà��´à¸™à¸„้า กลับมานี่ ตัวผอมลีบเลย

ขำจริงด้วย!!! =_="

หลายคนเคยเป็น และกำลังเป็น ---> ทั้งหมดเพราะความหลายใจ ไม่พอเพียง อยากครอบครองในหลายสิ่ง ทั้งน้องสตางค์ บ้าน รถ ที่ดินสิ่งก่อสร้าง เสื้อผ้า เครื่องประดับ ฯลฯ นี่ถ้ารักเดียวใจเดียว คงมีแต่เงิน ๆ ๆ เท่านั้น ^^

ไม่เคยนะ เพราะถ้ารักคงเข้าใจที่จะถนอมสิ่งที่ได้มา รู้ค่าของความยากลำบากนะ

คนเก่าแก่ว่าไว้ "เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลาเป็นเรื่องจริง"

เวลานี้น้ำท่วมทุกหัวระแหง "มีเงินทองมากมายเท่าเม็ดทราย ก็ไม่อาจซื้อกระสอบทรายไว้กั้นน้ำ" ข้าวปลารึ ฝันว่าเค้าคงเอามาแจก อดตายหละไม่ว่า

ไม่เป็นค่ะ

ไม่เคยพาไปเที่ยวไหนหรือทอดทิ้ง น้อง สตางค์เลย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ

ว่าแต่ ตอนนี้คุณกำลังรู้สึกเช่นที่บอกหรือเปล่าคะ

ฝากน้องสตางค์ไว้กับสาได้นะคะ มีกระปุกออมสินเป็นน้องหมูตัวโต๊ โต ค่ะ

สามารถเก็บน้องสตางค์ได้ไม่อั้นค่ะ

โธ่!!!! ฟังซะตั้งนาน ช่างน่าสงสาร��¹à¸¡à¹ˆà¸ªà¸•à¸²à¸‡à¸„์เสียนี่กระไร ลำบากนักก็โอนแม่สตางค์มาให้เราดูแลแทนก็ได้นะที่ ธนาคาร...........................

เรารออยู่นะ

กว่าจะได้มา เหนื่อยยากลำบากแสนเข็ญ

จะทิ้งขว้างง่ายๆได้อย่างไร

อิอิแค่แทนค่าที่ความรู้สึก แต่จำเป็นในยามไม่มี เป็นเกรียติกับคนจน

เป็นผลให้เยียบของคนมี เป็นศรีแก่คนรวย

เป็นอะไรที่ช่วยไม่ได้กับคนที่ไม่คิดหา

มีก็บ้า ไม่มีก็บ้า แค่เงินตรา เกิดเป็นคนบ้ามันเข้าไปอิอิ