คุณคิดว่าพนักงานกระทรวงใดที่ยังไม่ปรับความปากร้ายนิสัยเลว โกงเวลา ทำท่าเหยียดผู้คน?

เคยเข้าไปใช้บริการที่ที่ว่าการอำเภอ วันนี้ไปติดต่อขอทำบัตรประชาชนใหม่ เนื่องจากบัตรเก่าหมดอายุ ไม่ได้การบริการที่ดีเลย ไม่ยิ้มแย้ม ไม่สนใจประชาชนที่ไปเข้ารับการบริการเลย สงสารบางคนที่เป็นผู้สูงอายุหน่อยพาลูกพาหลานมาทำบัตรประชาชน ก็เงอะๆงะ ไม่มีใครให้คำแนะนำ ไม่ประทับใจเลยจริงๆ

สภาผู้แทนราษฎร์และสำนักนายกรัฐมนตรีของไทยหละครับ เพราะไม่เชื่อลอง

เข้าไปยื่นหนังสืออะไรซักอย่างสิครับ จะเห็นได้ว่าไม่สามารถเข้าไปยื่นเรื่องได้

อย่างง่ายดายครับ

นิสัยปากร้าย นิสัยเลว โกงเวลา ทำท่าเหยียดผู้คน ต้องเพิ่มอีกด้วยครับว่า หน้าตาไม่รับแขก

ผมคิดว่ามีเกือบจะทุกกระทรวงน่ะแหล่ะครับ

แต่ส่วนใหญ่ที่เจอ ก็จะเป็นกระทรวงมหาดไทย และก็กระทรวงศึกษาธิการอย่างที่คุณบอก

กระทรวงมหาดไทย อย่างเช่นอำเภอปัจจุบันนี้ก็แทบไม่ได้เข้าไปติดต่อมากเหมือนเมื่อสมัยก่อน เนี่องจากได้ถ่ายโอนงานให้ท้องถิ่น เช่นอบจ. เทศบาล อบต. ไปแล้ว

อย่างงานทะเบียนราษฏร์ งานจดทะเบียนนิติกรรมต่างๆ ท้องถิ่นทำหมดแล้ว

การบริการของท้องถิ่นในปัจจุบันนี้ ยอมรับครับว่าพัฒนาดีกว่าเดิมเยอะ

เนื่องจากผู้บริหารท้องถิ่นอย่างท่านนายกเล็กทั้งหลาย ต่างก็ปรับปรุงเน้นการบริการประชาชนเป็นอันดับแรก เห็นหน้างอๆ พูดจาไม่เป็นสัปปะรด ก็ไม่ค่อยมีแล้วครับ

...ส่วนกระทรวงศึกษา ต้องทำใจครับ บรรดาครูๆทั้งหลายที่ไม่ได้สอน แต่ไปอยู่ตามกระทรวง หรือสำนักงานเขตพื้นฐาน เขาถือตัวครับ

เขาถือว่าข้านี้เป็นอาจารย์ จะถ่ายงานให้ท้องถิ่นทำได้ไง นายกอบต.จบอะไรมา

จะบริหารชั้นได้ไง ก็เลยแทบไม่ได้โอนให้เพราะไม่เต็มใจ

ประชาชนก็เลยต้องพึ่งการบริการทั้งในส่วนกลางและส่วนภูมิภาคของกระทรวงศึกษา

ที่ไม่ค่อยจะพัฒนาให้ทันโลกกันต่อไป จนกว่าเต่าล้านปีจะทยอยเกษียนให้คนรุ่นใหม่

เข้าไปบริหารให้ประทับใจประชาชนกว่าในยุคนี้ครับ

ผมเคยเจออยู่กรณีหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้วครับเป็นหน่วยงานหนึ่งที่ทำเกี่ยวกับธุรกิจพลังงานของรัฐเรื่องมีอยู่ว่าผมได้ไปติดต่องานที่นั่นเกี่ยวกับเอกสารการจัดซื้อนะครับไปตามขั้นตอนแบบปกติเรื่อยๆแต่แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อไปสะดุดอยู่ที่เจ้าหน้าที่ท่านหนึ่งไม่ทราบว่าท่านไปหงุดหงิดอะไรมาก่อนหรือไม่แสดงกิริยาวาจาแบบรับไม่ได้ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ท่านอื่นๆด้วยกับผมทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตกไปเลยเล่นเอาขนาดโยนเอกสารลงบนโต๊ะเลยนะครับมันดูไม่งามจะด้วยสายตาของใครๆก็ไม่งามหรอกส่วนผมขณะนั้นก็ไม่กลัวใครอยู่แล้วด้วยนิสัยผมก็เดินออกจากห้องไปที่ประชาสัมพันธ์ของพื้นที่นั้นแจ้งความประสงค์ที่จะขอพบเพื่อร้องเรียนหัวหน้างานที่รับผิดชอบหน่วยงานนั้นอยู่และก็โชคดีที่เจ้าหน้าที่แนะนำผมจนผมได้รับเชิญเข้าไปรอพบผู้ใหญ่ท่านหนึ่งในห้องประชุมสักพักก็มีผู้ใหญ่เข้ามาในห้องประชุมที่ผมนั่งรออยู่และก็แนะนำตนเองกับผมและให้ผมชี้แจงข้อร้องเรียนต่างๆกับท่านได้เลยผมจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ท่านฟังจนละเอียด ท่านรับเรื่องไว้พิจารณาและยังยื่นนามบัตรไว้ให้ผมด��¹‰à¸§à¸¢à¸œà¸¡à¸à¹‡à¸¥à¸²à¸à¸¥à¸±à¸šà¸—ี่ทำงานเวลาผ่านไป2-3วันได้ก็มีโทรศัพท์เข้ามาติดต่อผมที่ทำงานเชื่อไหมคนที่โทรฯมาก็คือเจ้าหน้าที่ที่ผมร้องเรียนเขานั่นเองแหละเขากล่าวคำขอโทษผมทางโทรศัพท์ด้วยแจงเหตุผลต่างๆมาให้ฟังเนื่องจากวันที่เกิดเรื่องและขอไม่ให้ผมเอาเรื่องกับเธอส่วนผมก็ได้แต่ฟังและครับอย่างเดียวจึงนึกถึงผู้ใหญ่ท่านนั้นได้ว่าท่านรับปากไว้ว่าจะดำเนินการให้ผมและก็เป็นจริงอย่างที่ท่านรับปากไว้ด้วยและนี่คือเรื่องเล่าสู่กันฟังนะครับเกี่ยวกับพฤติกรรมของเจ้าหน้าที่รัฐที่เรายังต้องเจอะเจออีกมากมาย