นิพพาน กับประชาธิปไตย?

สุดแต่ใจจะไขว่คว้า หากเลือกนิพพานยามเป็นที่ยังมีลมหายใจอยู่ย่อมเกิดสิ่งที่เรียกว่าสงบ

เชื่อใจได้อย่างแน่นอนว่า.ประชาธิปไตยจะดำรงอยู่ได้อย่างมีเป้าหมายเดียวกันแบบสันติวิธี

ลองแยกเป็นประเด็นและความหมายใ้ห้ดีครับ

แล้วจะพบคำตอบเองว่าสิ่งที่แต่ละคนต้องการคืออะไร

นิพพานเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ ด้วยตัวของผู้ปฎิบัติ

ส่วนมากผู้ที่พบกับหนทางของการนิพพานได้

ต้อง ปลงทุกอย่างให้เป็นก่อนแล้ว จึงละซึ่งทุกอย่างได้

เมื่อละซึ่งทุกอย่างได้แล้ว ความหวังสูงสุดก็คือ การนิพพาน

( ทั้งนี้การนิพพานของแต่ละคนก็จะขึ้นอยู่กับ จิตที่ตั้งไว้ว่าหลักของการนิพพานคืออะไร เช่น การเป็น 0 หรือการไม่มีจิตที่ผูกติดกับโลกนี้ )

แต่ประชาธิปไตย เป็นเรื่องที่ถูกนำมาใช้ในเรื่องของทางสังคม

หรือการรวมไว้ด้วยคนหมู่มากแล้วมีการจัดระบบการบริหารคนขึ้นมา

เพื่อให้มีกฎหรือหลักปฎิบัติหมู่ในการอยู่ร่วมกัน

ความเห็นส่วนตัวแล้ว..

หากให้ลำดับความสำคัญ สำหรับคนทั่วไป ผมคงให้ ความคิดของการนิพพานมาก่อนครับ

เพราะหากเมื่อไรที่คนทุกคนสามารถเข้าถึงหลักวิธีของการนิพพานได้ ทุกคนจะอยู่อย่างมีความสุข

และรู้แจ้งว่าควรทำสิ่งใดเมื่อไร และทำอย่างไรให้ได้มาในทางที่ดี

ทั้งนี้ เนื่องจากมนุษย์ทุกคน ไม่สามารถเข้าถึงหลักนิพพานได้ครับ ( ไม่ว่าจะให้คำแนะนำประการใด )

เนื่องจากทุกคนถูกกำหนดมาแต่กำเหนิด เหมือนหน้าตาคนเราที่ ดีบ้าง พิการบ้าง

ทางทีดีที่สุดของผู้ที่ยังไม่สามารถนิพาน คือการทำบุญ นั่งสมาธิ รักษาศีลตามหลักศาสนาพุทธ

จะเป็นแนวทางช่วยให้คิดดีทำดี ซึ่งอาจส่งเสริมให้บางคน เข้าถึงหลักนิพพานได้ครับ

ท้ายสุดฝากไว้ว่า

ถ้าคุณต้องเลือกว่า ระหว่างนิพพานà��à¸±à¸š ประชาธิปไตย ควรอะไรมาก่อน

ก็ต้องดูหน้าที่ของตัวเองให้ดีครับ

เช่น

ถ้าคุณทำงานอยู่ในหน้าที่ ที่จำต้องบริหารคนหมู่มากเช่น เป็นหมื่น เป็นแสน คุณก็ต้องธำรงไว้ซึ่งหลักประชาธิปไตย ให้ผู้คนทีี่คุณบริหารยึดถือไว้ให้ได้

แต่ถ้าคุณเป็นคนทำงานธรรมดา ก็ยึดหลักนิพพานไว้ดีกว่าครับ

ผมคิดว่า ขึ้นอยู่กับสภาวะของผู้ตอบ ว่าจะเป็นใคร ที่อยู่ในสภาพไหนมากกว่า

ปกติเราต้องการน้ำ ต้องการอาหาร ต้องการอากาศหายใจ

ช่วงๆนี้ อากาศร้อนจัด งานที่ต้องอยู่นอกออฟฟิตเกือบตลอดเวลา ทำให้ผม

ต้องดื่มน้ำมากกว่าปกติ แต่คนทางเหนือเวลานี้ ต้องการอากาศดีๆ ไว้หายใจ

ตอบอย่างพุทธศสนิกชนระดับปลายแถว นิพพาน เป็นเป้าหมายระยะยาว

ต้องสะสมแต้ม สะสมเสบียง ในบางแง่มุม มองเป็นงานปัจเจกบุคคล

ส่วนประชาธิปไตย เป็นเรื่องของสังคมโดยส่วนรวม มีปัจเจกประกอบอยู่นิดๆ

นักวิชาการที่อยู่ในเมืองที่เป็นประชาธิปไตยบางคน ยังบอกว่า ประชาธิปไตย ไม่มีจริง

แต่ผมว่า คนที่ชอบอ้างประชาธิปไตยพร่ำเพรื่อ เอาเข้าจริงๆ มักจะมีอะไรแอบแฝงเสมอ

ไปนิพพาน ก่อนดีกว่าครับ เหมือนกับท่านพุทธทาษ ที่เคยกล่าวไว้ว่า ปริญญาตายก่อนตาย นะครับ ท่านสอนไว้ดีมากๆเลยครับ ผมว่าไปนิพพานดีกว่า ประชาธิปไตย ก็จะตามเองนะครับ