พอบวชเป็นพระควรจะลดอะไรก่อนดีคับ...?

หน้าที่บทบาทของฆราวาส

ธัมมิกอุบาสกทูลถามพระพุทธเจ้าว่าบรรดาสาวกที่ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต

กับสาวกที่เป็นอุบาสกอยู่ครองเรือนนั้น สาวกที่ปฏิบัติตนอย่างไร จึงชื่อว่า เป็นสาวกที่ดี

ลอกมาบางส่วนตามนี้ค่ะ

[๓๘๘]

ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงตั้งใจฟังเรา

เราจะให้เธอได้สดับธรรมคือข้อปฏิบัติกำจัดกิเลส

และขอพวกเธอทั้งหมดจงประพฤติธรรมนั้น

ภิกษุผู้มีปัญญาพิจารณาเห็นประโยชน์

ควรปฏิบัติตนอยู่ทุกอิริยาบถที่สมควรแก่บรรพชิต

[๓๘๙]

ภิกษุไม่ควรออกเที่ยวไปในเวลาวิกาล

แต่ควรเที่ยวบิณฑบาตในหมู่บ้านตามเวลา

เพราะว่าภิกษุผู้ออกเที่ยวในเวลาวิกาล

กิเลสเครื่องข้องจะครอบงำ

เพราะฉะนั้น บุคคลผู้รู้ทั้งหลายจึงไม่ออกเี่ที่ยวในเวลาวิกาล

(กิเลสเครื่องข้อง ๕ อย่าง คือ ราคะ โทสะ โมหะ มานะและทิฏฐิ)

[๓๙๐]

ภิกษุควรกำจัดความพอใจในกามคุณ ๕ เหล่านี้ คือ

รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่ทำให้เหล่าสà¸��ตว์หลงมัวเมา

เข้าไปยังโอกาสที่จะพึงบริโภคอาหารในเวลาเช้า ตามกาล

[๓๙๑]

อนึ่ง ภิกษุได้อาหารบิณฑบาตมาฉันภายในเวลาแล้ว

ควรกลับไปนั่งในที่สงัดตามลำพัง

ควบคุมอัตภาพ คือจิตได้อย่างมั่นคงแล้ว

กำหนดจิตพิจารณาอารมณ์ภายใน

ไม่ปล่อยจิตไปในอารมณ์ภายนอก

[๓๙๒]

ถ้าแม้ภิกษุนั้นจำเป็นจะต้องสนทนากับสาวกอื่นๆ

หรือภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ก็ควรสนทนาธรรมที่ประณีตนั้น

ไม่ควรกล่าวคำสอนส่อเสียดกระทบว่าร้ายผู้อื่น

(ธรรมที่ประณีต หมายถึงกถาวัตถุ ๑๐ ประการ)

[๓๙๓]

มีคนพวกหนึ่งชอบกล่าววาทะโต้เถียงกัน

เราไม่สรรเสริญคนพวกนั้นผู้มีปัญญาน้อย

เพราะกิเลสเครื่องข้องที่เกิดจากการกล่าววาจาโต้เถียงกันนั้น

จะครอบงำคนพวกนั้น เพราะพวกเขา (เมื่อโต้เถียงกัน)

ย่อมทำจิตให้ไกลจากการปฏิบัติสมถะและวิปัสสนา

[๓๙๔]

สาวกผู้มีปัญญาดี ฟังธรรมที่พระสุคตพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว

พิจารณาอาหารบิณฑบาต ที่อยู่อาศัย ที่นอน ที่นั่ง น้ำใช้น้ำฉััน

และการซักผ้าสังฆาฏิที่สกปรกให้สะอาดแล้วจึงใช้สอยปัจจัย

[๓๙๕]

เพราะฉะนั้น ภิกษุจึงไม่ควรเป็นผู้ยึดติดในสิ่งเหล่านี้

คืออาหารบิณฑบาต ที่นอน ที่นั่ง น้ำใช้น้ำฉัน

และการซักผ้าสังฆาฏิที่สกปรกให้สะอาดนี้

เหมือนหยาดน้ำไม่ติดบนใบบัว ฉะนั้น

,,,,,,,,,,

ถ้าให้สรุปคือ ละอกุศลทั้งปวงที่ทำให้ใจเศร้าหมอง

แล้วเจริญทั้งสมถะและวิปัสสนาให้มากค่ะ

ลดการอยู่แบบฆราวาส มีศีลให้ครบ สำรวมระวังทั้ง กาย วาจา ใจ

ลดความเป็นตัวตน ของฉัน ของเธอ ของเขา ของเรา ต้องไม่มีและต้องหมดไปในที่สุด

บทกิจวัตรเมื่อเป็นพระ

๑. ลงอุโบสถ (ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น)

๒. บิณฑบาตรเลี้ยงชีพ

๓. สวดมนต์ไหว้พระ

๔. กวาดอาวาสวิหารลานพระเจดีย์

๕. รักษาผ้าครอง

๖. อยู่ปริวาสกรรม

๗. โกนผม ปลงหนวด ตัดเล็บ

๘. ศึกษาสิกขาบทและปฏิบัติพระอาจารย์

๙. เทศนาบัติ

๑๐. พิจารณาปัจจเวกขณะทั้ง ๔ เป็นต้น

(ให้รู้จักข่มใจ เว้นแต่ความจำเป็น ๔ อย่างคือ จีวร บิณฑบาตร เสนาสนะ และเภสัช)

โลภะ โทสะ โมหะ ก่อน

ลดกิเลส ตัดห่วงทางโลก

ลดอัตตา ลดความรุ่มร้อนในจิตใจของตน แล้วฟังคนอื่นให้มากขึ้น ปฏิบัติให้มากขึ้น

คุยกับผู้รู้มากขึ้น

ลดกิเลสในตัวเอง คือไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น คนเรามีกิเลสในตัวด้วยกันทุกคน

กิเลสในที่นี้หมายรวมหมดทุกอย่าง เช่นกิเลสในการบริโภค ควรทานให้พอดีไม่ให้มากหรือน้อยเกินไป

กิเลสในการนอน เช่นตอนยังไม่ได้เข้ามาบวชนอนวันหนึ่งสิบกว่าชั่วโมงไม่มีใครมาว่า แต่ถ้าเข้ามา

บวชแล้วจะทำอย่างที่เป็นไม่ได้ต้องทำตามกฎระเบียบของหมู่คณะที่ตั้งเอาไว้ อีกอย่างที่ควรลดคือ

การพูดให้น้อยลง สำรวมคำพูดและกริยา การเดิน ยืน นั่ง นอน เดิน อันนี้เป็นแค่เบื้องต้น ส่วนอื่น ๆ ที่

ควรลดยังมีอีกมากมาย เพราะพระศีล 227 รักษาได้ยากมาก ขนาดเรา ๆ แค่ศีล 5,8 ก็ยังรักษากันได้

ไม่ค่อยจะครบเลยค่ะ

ลดราคะ