ละลดเลิกแล้วเริ่มควรจัดได้ในหลักธรรมใดของพุทธศาสนาได้บ้าง...?

ภิกษุ ท.!ความเพียรชอบ (สัมมาวายามะ) เป็นอย่างไร?

ภิกษุ ท.!ภิกษุในศาสนานี้

๑) ย่อมปลูกความพอใจ ย่อมพยายาม ย่อมปรารภความเพียร ย่อมประคองจิตย่อมตั้งจิตไว้

เพื่อความไม่บังเกิดขึ้นแห่งอกุศลธรรม ท. อันลามกที่ยังไม่ได้บังเกิด

๒) ย่อมปลูกความพอใจ ย่อมพยายาม ย่อมปรารภความเพียร ย่อมประคองจิตย่อมตั้งจิตไว้

เพื่อการละเสียซึ่งอกุศลธรรม ท. อันลามกที่บังเกิดขึ้นแล้ว

๓) ย่อมปลูกความพอใจ ย่อมพยายาม ย่อมปรารภความเพียร ย่อมประคองจิต ย่อมตั้งจิตไว้

เพื่อการบังเกิดขึ้นแห่งกุศลธรรม ท. ที่ยังไม่ได้บังเกิด

๔) ย่อมปลูกความพอใจ ย่อมพยายาม ย่อมปรารภความเพียร ย่อมประคองจิตย่อมตั้งจิตไว้

เพื่อความยั่งยืน ความไม่เลอะเลือน ความงอกงามยิ่งขึ้น ความไพบูลย์ ความเจริญ ความเต็มรอบ

แห่งกุศลธรรม ท.ที่บังเกิดขึ้นแล้ว

นี้เราเรียกว่า ความเพียรชอบ (สัมมาวายามะ)

อริยสัจจากพระโอษฐ์ : พุทธทาสภิกขุ

ปธาน ๔ คือ

๑) เพียรระวังไม่ให้อกุศลธรรมเกิดขึ้น (สังวรปธาน)

๒) เพียรละอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว (ปหานปธาน)

๓) เพียรเจริญกุศลธรรมให้เกิดมีขึ้น (ภาวนาปธาน)

๔) เพียรรักษากุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว (อนุรักขนาปธาน)

ละความชั่วให้สิ้น ทำดีให้ถึงพร้อม ทำจิตให้ผ่องใส

หลักธรรม : หลักการ ๓

๑. การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลดละเลิก ทำบาปทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็นความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติ ผิดในกาม ความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดเพ้อเจ้อ ความชั่วทางใจ ได้แà¸��่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม

๒. การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดีทุกอย่างซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ ความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่นมีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของ ที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม การทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวาน พูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะการทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่นมีแต่คิดเสียสละการไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตา และปราถนาดีและมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

๓. การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบ มี ๕ ประการ ได้แก่

ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)

ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)

ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)

ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ)

ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดีความชั่ว ว่ามีผลจริงหรือไม่ วิธีการทำจิตให้ผ่องใส ที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการละบาปทั้งปวงด้วยการถือศืลและบำเพ็ญกุศล ให้ถึงพร้อมด้วยการปฏิบัติสมถะ และวิปัสสนา จนได้บรรลุอรหัตผล อันเป็นความผ่องใสที่แท้จริง

ควรรักษาศีล 227 ข้ออย่างเคร่งครัด

ไตรสรณคม และศีล5ประการค่ะ

อัตตา หิ อัตตโน นาโถ

ตนแล เป็นที่พึ่ง แห่งตน

ไม่พึ่งใดๆ ทั้งสิ้น ศาสนาก็ไม่พึ่ง ลดละเลิก

ความยินดี..เข้าสู่การหลุดพ้นแล้วจากความทุกข์ทั้งปวง