ที่ผ่านมา ให้สิ่งใด กับใคร สร้างความอิ่มเอิบใจให้กับชีวิตบ้าง?

ขอแปลคำถามก่อนนะ

1. "เคยให้สิ่งใดกับใคร แล้วสร้างความอิ่มเอิบใจบ้าง" ( หมายถึงผู้ให้อิ่มเอิบใจ ใช่ไหม )

2. "สิ่งสำคัญที่สุดของ การให้ คืออะไร"

( คำถามนี้เหมาะที่คุณ horsetoto จะตอบเลย เพราะเธอจะเข้าใจคำถามที่ใช้สำนวนดี )

ผมคิดว่า สิ่งสำคัญของการให้คือ ความเต็มใจในการให้ และความต้องการให้ผู้รับพึงพอใจ ครับ

การให้ทุกครั้งของผม จะสร้างความอิ่มเอิบใจให้กับผม เพราะผมตั้งใจที่จะให้ผู้รับพึงพอใจ ดีใจ แม้แต่การให้ของขวัญปีใหม่/ของขวัญวันเกิดใคร ก็เลือกแล้วเลือกอีก

ผมให้ของขวัญปีใหม่แก่หญิงชราข้างบ้านเป็นของกินกับเงินทุกปี เงินปีละเป็นหมื่น แกอยู่คนเดียว ( ผมไม่ได้บอกคนในบ้านผมนะว่าผมให้เงินแกเป็นหมื่นทุกปี )

ให้ข้าว ให้อาหาร ให้น้ำ ให้ความรู้ ให้เงิน ให้แรง ให้ข้อคิด ให้ใจ ให้ต้นไม้ ให้ข้าวของ

มีให้เวลาด้วย ฯลฯ

อิ่มเอิบใจทุกวันนะ ขอไม่ตอบว่าให้ใครอย่างเจาะจงแต่เป็นการให้อย่างไม่ขาดค่ะ

อ้าว...มีแซวกันเอง

" การให้คือใบเบิกทางของการรับ "

ชีวิตของคนเราทุกคนอยู่ได้ด้วยการรับมากกว่าการให้ ตั้งแต่เราเกิดมาเราได้รับการเลี้ยงดูจากพ่อแม่ ได้รับการศึกษาจากคุณครู ได้รับอาหาร อากาศจากธรรมชาติ ได้รับการยอมรับให้อยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคม ได้รับโอกาสในการทำงาน ฯลฯ สรุปว่าคนเราอยู่ได้ด้วยการรับมากกว่าการให้ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะว่าการให้มีพลังมากกว่าการรับ เช่น เราให้ความช่วยเหลือคนหนึ่งคน จนทำให้คนๆนั้นสามารถเปลี่ยนชีวิตได้ สามารถทำให้คนๆนั้นลืมตาอ้าปากได้ ก็เท่ากับว่าเราได้ช่วยเหลือครอบครัวของเขา คนรอบข้างของเขาไปด้วยในตัว

คนส่วนใหญ่มักจะคิดว่าการรับคือสิ่งที่ดีกว่าการให้ อาจจะใช่ถ้ามองในแง่ของเวลาในระยะสั้น อาจจะใช่ถ้ามองในแง่ของวัตถุสิ่งของ แต่ถ้าเรามองให้ครอบคลุมในทุกด้านจะเห็นว่าการให้เป็นสิ่งที่ผู้ให้ได้ประโยชน์มากกว่าการรับ เพราะการให้นั้นผู้ให้ได้รับผลตอบแทนทันทีคือ "ความสุขใจ" จากการให้ และการให้เป็นความสุขแท้ที่อยู่กับเรานาน แต่การรับผู้รับดีใจเพียงชั่วครู่ชั่วยาม เมื่อของที่ได้รับมาหมดไปความสุขใจก็หมดตาม

อยากให้ทุกคนคิดว่า "การให้" คือใบเบิกทางในการรับ ถ้าตลอดชีวิตนี้เราไม่เคยให้อะไรใครเลย เราเป็นเพียงผู้รับ เราก็คงได้รับสิ่งต่างๆในชีวิตไม่แตกต่างจากคนทั่วไป แต่ถ้าเราเป็นผู้ให้ รับรองได้ว่าไม่ช้าก็นาน ผลของการให้ของเราจะทำหน้าที่เป็นใบเบิกทางนำพาชีวิตเราไปสู่การรับอย่างแน่นอน แต่ไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าทุกครั้งที่ให้คนอื่นเราจะต้องได้รับผลตอบแทนแบบนั้นแบบนี้กลับคืนมา ขอให้ให้ผู้อื่นด้วยความบริสุทธิ์ใจ ให้แบบไม่หวังผลตอบแทน แล้วผลตอบแทนจะกลับมาเอง เหมือนกับที่คนที่เป็นนักขายเขามักจะพูดกันว่า "การขายที่เก่งที่สุดคือ การขายแบบไม่ขาย" เช่นเดียวกัน การให้ที่ดีที่สุดคือ "การให้แบบไม่หวังผลตอบแทน" นั่นเอง

การให้เปรียบเสมือนใบเบิกอะไหล่รถยนต์ เราจะไปหวังเพียงว่าใบเบิกแต่ละใบจะต้องได้อะไหล่ชิ้นนั้นชิ้นนี้กลับมาไม่ได้ ขอให้เราสะสมใบเบิก(คือการให้) ให้มากๆ วันหนึ่งเราอาจจะไม่ได้เพียงแค่อะไหล่รถยนต์ แต่เราอาจจะได้รถยนต์หน���่งคันก็ได้ เช่นเดียวกันกับการให้ เราไม่ต้องไปสนใจหรอกครับว่าการให้ครั้งนี้ เราจะได้อะไร แต่ผมเชื่อว่าผลของการให้ในชีวิตของคนๆหนึ่งย่อมกลับมาสู่ผู้ให้อย่างแน่นอน อาจจะมาเร็วมาช้า มามากมาน้อยก็ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตของแต่ละคน คนที่ประสบความสำเร็จอยู่ในปัจจุบันหลายคนอาจจะเกิดจากผลของการให้โดยไม่รู้ตัว เพราะการให้เรารู้ว่าเราให้อะไรกับใคร เมื่อไหร่ ���ท่าไหร่ แต่การรับนั้นเป็นเรื่องยากที่จะประเมินค่าได้ ถ้าจะถามว่าวันนี้เราให้อะไรใครบ้าง ก็คงจะพอตอบได้ แต่ถ้าจะถามว่าวันนี้เราได้รับอะไรเข้ามาในชีวิตบ้าง เพราะชีวิตอยู่ได้ด้วยการรับ(อากาศ น้ำ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ความอบอุ่น การยอมรับ ฯลฯ) ตลอดเวลา

สรุป ถ้าใครต้องการรับสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ควรจะเริ่มต้นจากการให้ ยิ่งให้มาก ยิ่งมีโอกาสรับกลับคืนมามาก และขอให้จำไว้ว่า ถ้าเราให้เพราะอยากรับ เราก็จะได้รับเท่ากับหรือน้อยกว่าที่เราหวังไว้ แต่ถ้าเราให้แบบไม่หวังผลตอบแทน เรามีโอกาสได้รับกลับคืนมามากกว่าอย่างแน่นอน

ไม่เคยเห็นคำถามมาก่อนเลยครับ

******************************************

ตอบ

...ให้ในสิ่งที่ผู้รับต้องการ

-ให้ในสิ่งที่เขาขาด

และเป็นสิ่งที่ผมให้เขาแล้ว

ตัวผมเองไม่เดือดร้อนมากมายนัก

.

ให้โดยไม่หวังผล.. ผู้ให้มีแต่อิ่มเอิบใจ

ให้ในสิ่งที่ผู้รับขาดแคลน

และไม่ลำบากเกินความสามารถผู้ให้ค่ะ

หลายอย่างค่ะ เช่น การบริจาคเสื้อผ้าไม่ใช้แล้ว หนังสือ อาหาร กำลังทรัพย์บ้างตามโอกาส