คุณเชื่อเืรื่องดวงไหมครับ?

มี ผู้ไปเรียนถามท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) พระเถระนักปราชญ์ทางพระพุทธศาสนาว่า การเชื่อในเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์ถูกต้องหรือไม่

ท่านเจ้าคุณตอบว่า "ถ้าเชื่อแล้วไม่ให้เสียหลักกรรมก็ใช้ได้"

ท่าน อธิบายว่า ในขณะที่เราเชื่อเรื่องลึกลับมหัศจรรย์ หรือเรื่องเหนือสามัญวิสัยของคนทั่วไป เช่น เชื่อภู��ผีวิญญาณ เชื่อเรื่องอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ เราไม่เพียงแต่เชื่อแล้วบวงสรวงอ้อนวอนขอให้สิ่งเหล่านั้นช่วยอย่างเดียว แต่เรากระทำด้วย ถ้าอย่างนี้ก็ไม่เสียหลักกรรม นับว่าใช้ได้อยู่

ขอ ยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆ ในสังคมไทยเรานี้แหละ คนมักเชื่อเรื่องเทวดา ที่มากที่สุดก็คือ พระภูมิเจ้าที่ เวลาสร้างบ้านใหม่ ก็จะตั้งศาลพระภูมิแล้วก็เอาของไปเซ่นไหว้ จุดธูปบูชาเป็นประจำ

ดูเหมือนแทบไม่ค่อยมีบ้านไหนที่ไม่ตั้งศาลพระภูมิ (มีเหมือนกัน แต่มีน้อย บ้านผมก็ไม่ตั้ง)

คนที่เชื่อเรื่องพระภูมิเจ้าที่มีอยู่ 2 ประเภท คือ

1. ประเภทที่หนึ่ง เชื่อว่าพระภูมิมีอิทธานุภาพบันดาลอะไรทุกอย่างให้เราได้ จึงเฝ้าอ้อนวอนขอพรขอโชคจากพระภูมิมิได้ขาด ทำอะไรสำเร็จ ก็ยกให้ว่าเพราะพระภูมิท่านบันดาลให้ หรือประสบความขัดข้องอะไรบางอย่างก็คิดว่า เพราะตนเองล่วงเกินพระภูมิเจ้าที่ หรือไม่เอาใจใส่ท่านเท่าที่ควร ท่านจึงทำโทษเอา

2.ประเภทที่สองนี้ คือเชื่อว่าพระภูมิเจ้าที่ก็มีจริง อาจมีส่วนในการบันดาลอะไรให้คนผู้เซ่นไหว้บ้าง หรืออย่างน้อยก็เป็น "กำลังใจ" ให้ผู้ที่กราบไหว้ แต่ความเจริญหรือเสื่อม ความสำเร็จหรือล้มเหลวในชีวิตของแต่ละคนนั้น เนื่องมาจากการกระทำเป็นปัจจัยสำคัญมากกว่า

คนประเภทที่สองนี้ ไม่ปฏิเสธพระภูมิเจ้าที่ แต่ถือพระภูมิเจ้าที่เป็นเพียงเงื่อนไขหนึ่งของชีวิตเท่านั้น ไม่ใช่ "ทั้งหมด" ของชีวิต

คน ที่เชื่อพระภูมิเจ้าที่ประเภทหลังนี้แหละที่ท่านว่า "ไม่เสียหลักกรรม" คือให้ความสำคัญแก่การกระทำ การสร้างสรรค์ของคนมากกว่าการดลบันดาลของสิ่งศักดิ์สิทธิ์อิทธิฤทธิ์ภายนอก

คนประเภทแรกเป็นพวก"คอยโชคชะตา" หรือ "ปล่อยไปตามดวง" คนประเภทหลังเป็นพวก "ลิขิตชีวิตตนเอง"

พฤติกรรม ที่แสดงออกมาของคนสองประเภทนี้จะต่างกัน ประเภทแรกจะเป็นคนเกียจคร้าน ไม่ค่อยกระตือรือร้น ไม่เชื่อมั่นในตัวเอง เพราะอะไรๆ ก็หวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์หมด ประเภทที่สองจะเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเอง ขยันขันแข็ง ไม่งอมืองอเท้า

ขอยกนิทานชาดกเพื่อให้เห็นเป็นรูปธรรม

พระ ราชาสองพระองค์ทำศึกสงครามกัน ยังไม่มีใครแพ้ใครชนะรบกันเหนื่อยแล้วก็พักรบแล้วก็รบกันต่ออยู่อย่างนี้มา นานนับปี วันหนึ่ง ฤๅษีผู้มีอภิญญาตนหนึ่งไปพบพระอินทร์ ฤๅษีถามพระอินทร์ว่า รู้ข่าวพระราชาสองพระองค์รบกันไหม พระอินทร์ตอบว่า มีอะไรบ้างล่ะที่โยมไม่รู้ เครือข่ายดาวเทียมของโยมก็กว้างไกล สื่อต่างๆ ก็มีครบ ทำไมจะไม่รู้ ไม่แค่นั้นนะ โยมรู้กระทั่งว่าในที่สุดพระราชาองค์ไหนจะชนะ

"องค์ไหน" หลวงพ่อฤๅษีอยากรู้บ้าง

"ก็องค์ที่ครองเมืองทางตะวันออกนั่นแหละจะชนะ"

ฤๅษี ได้บอกเรื่องนั้นแก่ศิษย์ผู้ใกล้ชิด แล้วข่าวก็แพร่ไปถึงพระกรรณของพระราชาทั้งสองพระองค์ องค์ที่ได้รับการทำนายว่าจะรบชนะก็ดีใจ เฉลิมฉลองชัยชนะล่วงหน้ากันเอิกเกริก

ฝ่ายพระราชาองค์ที่ได้รับคำ ทำนายว่าจะแพ้ ก็เสียใจพักหนึ่ง แต่ก็คิดได้ว่า คนเราเกิดมามีสองมือสองเท้า มีมันสมองเหมือนกัน เราต้องคิดหาทางเอาชนะให้ได้ คิดดังนี้แล้วก็ไม่ประมาท คอยฝึกปรือนักรบของตนให้ชำนิชำนาญการรบยิ่งขึ้น ให้กำลังใจแก่กองทัพ วางแผนเพื่อการต่อสู้ครั้งต่อไปอย่างรัดกุม

เมื่อถึงคราวประจัญบาน กันจริงๆ กองทัพของพระราชาที่ถูกทำนายว่า จะแพ้กลับชนะ ตีกองทัพของพระราชาอีกองค์แตกกระจุย พระราชาผู้ที่ได้รับคำทำนายว่าจะชนะ ก็��าต่อว่าฤๅษี หาว่าทำนายทายทักส่งเดช ไม่รู้จริงแล้วก็อุตริทายผิดๆ ไหนว่าข้าพเจ้าจะชนะไง ทำไมมันถึงแพ้เขาย่อยยับอย่างนี้

ฤๅษีก็หน้า แตกไปตามระเบียบ ไปต่อว่าพระอินทร์หาว่าเป็นต้นเหตุให้แกหน้าแตก พระอินทร์ตอบว่า ที่ทายนั้นไม่ผิดดอก ถ้าหากว่าพระราชาสองพระองค์นั้นปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติเมื่อรบ กัน องค์ที่โยมว่าจะชนะนั้นต้องชนะแน่ แต่บังเอิญว่า องค์ที่ได้รับคำทำนายว่าจะแพ้ พยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับปรุงกองทัพของตนด้วยความไม่ประมาท ในขณะที่อีกองค์มัวแต่เลี้ยงฉลองกันอยู่ เรื่องมันจึงกลับตาลปัตร

พระอินทร์พูดเชิงสอนฤๅษีว่า ทุกอย่างย่อมสำเร็จได้ด้วยความเพียร คนที่พากเพียรพยายามอย่างสูงสุด เทว***็รั้งเขาไว้ไม่ได้

นิทานก็คือนิทาน แต่สาระของนิทานมันมี ต้องอ่านไปคิดไปจึงจะรู้ว่า "สาระ" อยู่ที่ไหน

ใน เรื่องนี้ท่านเน้นว่า อำนาจการกระทำด้วยความพากเพียรพยายามนั้นอยู่เหนือการดลบันดาลของสิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ สิ่งเหนือสามัญวิสัยใดๆ ยิ่งถ้าเพียรพยายามอย่างยิ่งยวดแล้ว แม้เทว***็กีดกันไม่ได้

การกระทำด้วยความพากเพียรพยายามนี้แหละ พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ "กรรม" นั้นเอง

ดูเพิ่มที่ลิงค์นะครับ

ดิฉันเชื่อว่าทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้มีชะตากรรมเป็นของตัวเอง ดวงเป็นเพียงผลข้างเคียงของมรดกกรรมที่พวกเรามีติดตัวมาตั้งแต่อดีตชาติที่ส่งผลได้ทางทางบวกและทางลบ

ดิฉันเชื่อเรื่องเวรกรรม แต่ไม่เชื่อว่าจะมีการตัดกรรมได้ด้วยทางลัด เชื่อเรื่องดวงของมนุษย์ แต่ไม่เชื่อว่าใครจะอ่านดวงของใครออกอย่างแม่นยำหรือสามารถเปลี่ยนดวงให้ใครได้

ที่ตอบแบบนี้เพราะเคยตามเพื่อนไปดูดวงกับหลายอาจารย์ที่ว่าแม๊นแม่นมาแล้วหลายที่ แต่ไม่เคยมีใครเดาชะตาชีวิตหรือพูดถึงดวงของดิฉันถูกมากกว่าสามสิบเปอร์เซนต์เลยอ่ะ แล้วทีทายๆให้ก็เป็นแบบเหมารวมซะส่วนมากจึงไม่ค่อยจะมีศรัทธาในเรื่องนี้สักเท่าไหร่

แต่..ถ้าใครรู้จักหมอดูแม่นๆก็กระซิบบ้างเน้อ อิอิ ^^)

เราไม่เชื่อ,

เพราะหมอดู(ที่คู่กะหมอเดา)จะมารู้ดีกว่า"ตัวของเรา"เองได้ไง ไม่รู้จักมักจี่กันซักหน่อยแถมต้องเสียเงินให้เขาดูดวงตัวเองซะอีก,

แค่ตั้งใจตั้งหน้าทำมาหากินไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใดๆ และรักและเอาใจใส่ในการงานที่ทำให้ดีที่สุด ทำไมจะไม่เจริญรุ่งเรืองโชติช่วงชัชวาลละคะ..

หรือถ้าคุณคิดว่า ไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่ ก็นำคำที่หมอดูว่า+ทักทาย มาเตือนใจเตือนตัวเองในการทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก็ได้ก็ดีคะ เพราะถ้าคุณล้ม หมอดูคนนั้นไม่ได้ล้มหรือรับรู้ถึงความทุกข์ยาก+ขัดสนกับคุณด้วยนี่นา.

เชื่อครับแต่ไม่งมงาย ^^

จะเชื่อ หรือไม่เชื่อ ต้องดูที่มาที่ไปก่อน

ไม่ต้องไปดูว่าเขาใส่สูท ผูกเทคไท ไม่ต้องไปดูว่าเขามีวุฒิบัตรโหร

แต่ให้ดูที่คำพูดของเขา ว่าที่เขาพูดมา มีเหตุมีผล ตื้นลึกหนาบางแค่ไหน

จากข้อมูลในคำถามที่เล่ามา เขาแค่ดู ระดับ เบสิก พื้นฐาน

โหราศาตร์ มีจริง และมีมาก่อนพุทธกาล ก็วันที่เจ้าชายสิทธทะ ทรงประสูติ

ยังมีราชโหร มาทำนาย ว่าเจ้าชาย จะเป็นมหาราช ก็มี

ราชโหร อีกคน ทำนาย ว่าเจ้าชาย จะได้เป็น มหาศาสดา ก้มี

จะอย่างไรก็ตาม ปรากฏว่า เจ้าชาย ฯ เรียนจบทุกศาสตร์ ที่ีเจ๋งๆ ในยุคนั้น

และเห็นว่า ทุกอย่างที่พระองต์เรียนรู้มา ไม่ใช่ทางสายเอก แห่งการพ้นทุกข์

ในฐานนะ นักเรียนโหรฯ ระดับปลายแถว ผมอยากจะบอกตรงๆ ว่า

โหราศาตร์ ไม่ใช่แก่น ของพระพทธศาสนา

แต่หากเปรียบ ร่างกายคนเรา เป็นต้นไม้ 1 ต้น

ต้นไม่ต้นไหนบ้างเล่า ที่มีใบชอุ่ม ผลิดอกได้ ออกผลได้

โดยที่ลำต้นของไม้นั้น มีแต่แก่น และปราศเปลือก กะพี้ ที่มีคุณภาพ

ผมไม่ได้อวดเคร่ง ไม่อยากอวดหลวม แต่อยากจะนำเสนออะไรบางอย่าง

ครั้งหนึ่ง พระพยอม เคยกล่าวว่า พระพุทธศาสนา ในศรีลังกา เคยล่มสลาย

ด้วยสาเหตุเพราะว่า เป็นพระพุทธศาสนา สาย กรรม คือ ยึดการกระทำเป็นหลัก

ตัดการกราบไหว้ ตัดการสวดอ้อนวอนภาวนา ตัดการพิธีกรรมทุกอย่าง

ผู้คนระดับชาวบ้าน บริโภคพระศาสนาแบบนั้นไม่ไหว เพราะว่า มันแห้งเกินไป

ส่วนศาสนาพุทธในเมืองไทย มีการประยุกต์พราหมณ์ เข้ามาประกอบในระดับหนึ่ง

มากน้อยแค่ไหน ก็อยู่ที่ความพึงพอใจของแต่ละคน บ้านใครไม่อยากมีศาลพระภูมิ

ก้ไม่ต้องไปมี ใครอยากจะมี ใครอยากจะไหว้ พระภูมิ ก็ว่ากันไป

ถ้าจะไหว้ ถ้าจะมี ก้ต้องมีให้ถูกหลัก ไม่ใช่กราบไหว้ส่งเดช นะคุณ

ผมเคยเได้ยินว่า เจ้าของบ้าน ใช้ส้นตีน ถีบศาลพระภูมิ ในบ้านตัวเอง ก็มี

คน คนนั้น คือ ท่านอาจารย์ ประยูร จรรยาวงศ์

ไม่เชื่อไว้ก่อนครับ ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์กันครับ อย่าพึ่งเชื่อคนที่เขาพูดไว้นะครับ

50-50อะครับ 30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องฝ่าฟันต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะชนะเชื่อแต่ก็ต้องขยันทำมาหากินคนดวงดีขายขี้มันก็รวย ก็เขาเอาขี้ไปทำปุ๋ยใส่ต้นไม้ดิเจริญงอกงามขายได้กำไรก็เอาเงินมาซื้อขี้อีก...

เชื่อเรื่องบาป-บุญและ เวรกรรม

ไม่เชื่อเรื่องหมอดูค่ะ

แต่ถึงไม่เชื่อก็ไม่ซี้ซั้วบอกดวงใครง่ายๆนะจ๊ะ เด๋วไปทำเสน่ห์ ผูกดวงเป็นวงๆ อ่ะแย่เรยยยย คริคริ

หมอดูยี่สิบคนที่ว่าแม่น จะทายถูกบ้างตรงบ้าง สักสองคนนะ แล้วที่ถูกก็ถูกแค่ 20% หรอก หายากกกมาก ที่แม่นไปทุกอย่าง ส่วนมากมักจะทึกทักเองมากกว่า เขาจะมีวิธีหลอกถามแล้วก็ทายไปตามที่เล่าเรานั่นแหละ เช่นกลุ้มใจจังทำไมไม่มีแฟนสักที ก็เนื้อคู่อยู่ไกลน่ะ อยู่ทางทิศตะวันออก เดี๋ยวก็เจอเองแหละ อิอิ เมื่อคุณไปเจอคนแถวนั้น บังเอญมันตรงกัน ก็เลยคิดว่าแม่น

ไม่เชือ่ดวงเท่าใดนัก

แต่มักหาเหตุอ้าง ว่าเป็นเรื่องของดวง