คนเรา เกิดมาทำไหมหน่อ?

ไม่ยากครับ เกิดมาเพราะมันไม่ถึงเวลาดับเชื้อ เชื้อที่ว่านี้คือเชื้อการเกิด พระท่านสอนว่า เตสังวู ปะสะโม สุโข การเข้าไปสงบกายได้นั้น

ถือว่าเป็นสุข

สงบกายในที่นี้คือ ไม่เกิดมามีร่าง���ายอีก ต้นเหตุของทุกข์คือร่างกายโดยตรง ที่เราต้องทุกข์ก็เพราะเหตุจากร่างกาย ทั้งหิว ทั้งปวดเมื่อย

ทั้งปวดขี้ปวดเยี่ยว และการดิ้นรนสารพัดเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายให้มีสุข แต่ที่ไหนได้ก็ไม่พ้น แก่ เจ็บและตาย

เพราะฉะนั้นผู้ที่ยังเกิดอยู่ก็หมายถึงยังต้องการที่จะมีร่างกายแบบนี้อยู่ พระอรหันต์ท่านดับเชื้อซึ่งกิเลสท่านก็พบสุขที่แท้จริงแล้วนั่นเอง

เกิดมาตามธรรมชาติ ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายในการเกิด

แต่เมื่อเกิดมาแล้ว สามารถกำหนดเป้าหมายของชีวิตได้

ถ้าไม่กำหนด ก็ตายไปตามธรรมชาติ ไม่มีอะไร

เกิดมาเพื่อเวียนว่ายในวังวนครับ.....ตามกฎแห่งกรรม

มีแนวตอบได้ "สาม" แนวทางคือ

แนวที่หนึ่ง "ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้า" กรรมนั่นแหละทำหน้าที่ของพระเจ้า ในการกำหนดสิ่งต่างๆให้เกิดขึ้นตามกฏแห่งกรรม คนเราเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่า และทำกรรมใหม่ อย่างไม่มีการสิ้นสุด และถ้าสิ้นสุดกันได้ ก็หมดกรรมกัน แต่กรรมคือการกระทำ ตั้งแต่เกิดจนตาย ต้องมีการกระทำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มนุษย์มิใช่ก้อนอิฐก้อนโลหะที่กระดุกกระดิกไม่ได้ ได้แต่อยู่เฉยๆเท่านั้นหรือ? เป็นไปได้อย่างไรหนอ?

แนวที่สอง "เชื่อว่ามีพระเจ้า" พระองค์ทรงเป็นผู้กำหนดให้สิ่งนั้นสิ่งนี้เกิดมา ตามโครงการของพระองค์ที่มนุษย์มิอาจล่วงรู้ได้ทั้งหมด พระองค์มีจุดประสงค์สำหรับมนุษย์แต่ละคนที่ให้มาเกิดในโลกนี้ จุดประสงค์ใหญ่ๆมีอยู่สองข้อคือ

1. เพื่อมนุษย์จะแสวงหาพระองค์ในชีวิตนี้ ผู้ที่แสวงหาพระองค์ก็จะพบพระองค์ ผู้ที่ไม่ประสงค์จะพบพระองค์ก็จะไม่พบพระองค์ในชีวิตนี้ แต่จะพบพระองค์ในวันหนึ่งข้างหน้า (พระธรรม กิจการ 17: 26, 27) [1]

2. เพื่อพระศิริของพระองค์จะทรงปรากฏอย่างชัดเจนว่าพระองค์ทรงความสัจธรรม ท่ามกลางบรรดาสรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นมาในจักรวาลนี้ และมนุษย์ก็เป็นพระราชกิจชิ้นเอก ที่ทรงสร้างขึ้นใน "ฉายา" ของพระองค์เอง ก็เป็นสักขีพยานถึงพระปัญญาสูงสุด ความชอบธรรม ความยุติธรรม พระคุณ และความรักของพระองค์ต่อมวลมนุษย์ทุกคน (พระธรรม เอเฟซัส 1: 3-14) [2]

แนวที่สาม "ไม่สน ไม่แคร์ และไม่อยากคิด" ก็เป็นเสรีภาพอันชอบธรรมของมนุษย์เช่นกัน

ผลจะเป็นอย่างไร? ก็ไม่ต้องคิด ครับผม

เกิดตามสภาวะของวัฏฏสงสารเวียนว่ายพามาให้เกิด เพื่อสั่งสมกุสล เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข

จนกว่าจะเบื่อหน่าย แล้วดับเชื้อแห่งการเกิดใหม่ลงเสีย ไม่ต้องเวียนกลับมาเกิดอีกในชาติต่อไป

เพื่อหลีกพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย อย่างถาวร

คนเราเกิด เพราะมีกรรม มาตามเจ้า

เจ้าจะเอา กรรมเจ้านั้น ไปไว้ไหน

เหมือนเป็นเงา คอยตามติด ตัวเจ้าไป

ชักนำให้ เกิดทุกข์สุข ทุกเวลา...

ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ที่คอยสะสางกรรมเก่าให้หมดไป กรรมใหม่ไม่ให้เกิดอีก

กรรมดี จะทำให้เราหลุดพ้นจากเวียนว่ายตายเกิด กรรมเวรจะทำให้เราเกิดมาเป็นคนอีกครั้ง ถ้าทำกรรมเวรมากๆก็จะเกิดเป้นคนอีกหลายๆ

ภพชาติ คงต้องเลือกกะมังว่าต้องการหลุดพ้นจากวัฒสงสารเวียนว่ายตายเกิด หรือจะหยุดเกิดเป็นคนเพียงแค่ชาตินี้ ถ้าทุกคนเลือกได้ ลองเลือกดูซิว่า ตายเพื่อจะเกิดอีกครั้งหรือตายแล้วว่างเปล่าไม่มีเกิดไม่มีดับ คุณๆจะเลือกแบบไหน ทำไมทุกๆคนเกิดมาต้องมี รัก โลภ

โกรธ หลง อันเป็นสาเหตุแห่งการเกิดทุกข์รวมความว่านี่คือกรรม ถ้าเราละ รัก โลภ โกรธ หลงได้นั่นคือกรรมดี หากเราละจากสิ่ง

นี้ไม่ได้นั่นก็จะเป็นกรรมเวรไม่รู้จบ เกิดมาชาตินี้เพื่อชดใช้กรรมเวรของชาติที่แล้ว หากชาตินี้เราสร้างกรรมเวรอีก ชาติหน้าก็ต้องได้เกิด

มาชดใช้อีก หรือที่ใครๆชอบพูดกันว๋า"ชาติหน้ามีจริง"..ทำกรรมดีไว้เถิดครับ ชาติหน้าจะได้เกิดหรือไม่ได้เกิดเราก็ยังไม่รู้ แต่ที่แน่ๆทุก

ครั้งที่เราทำกรรมดี หัวใจเราจะเป็นสุข..รักษาสุขภาพกายรักษาสุขภาพใจครับ

ผมเคยได้ยินเขาพูดกันว่า:

คนเรา เกิดมาเพื่อ ใช้กรรม.