เป็นเพราะเราหลอกตัวเองใช่ไหม...หรือว่าปลอบใจ?

หากคิดมองในแง่บวก น่าจะเป็นการให้กำลังใจตัวเองมากกว่า...

กำลังใจไหนก็ไม่จริงแท้เท่ากับ การรู้จักให้กำลังใจตนเอง

คนเราเกิดมาขอเพียงมีจิตที่ยังรู้จักรักตนอยู่บ้าง ปัญหาทุกอย่างก็แก้ตก

ลำบากแค่ไหน ทุกข์ยากเพียงใด จะเป็นฝ่ายถูกรักหรือถูกเลิกย่อมทนได้

ดังคำกล่าวที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ช่างเป็นประโยคที่ทรงเกียรติของคน

ที่หลุดพ้นจากการจองจำพันธนาการตนได้ดีที่สุดแล้ว

ทุกเรื่องราวของชีวิต เป็นเพียงบทบาทหนึ่งที่เราต้องแสดง เมื่อจบลงแล้ว

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา เราจึงไม่ควรร่ำไรอาทรร้อนใจในสิ่งที่ต้องเกิด

และดับไปในที่สุด เพราะทั้งหมดนี้เป็นเพียงสิ่งที่ถูกสมมุติอุบัติขึ้นแค่ให้รู้

เห็นและเข้าใจมัน ไม่ใช่เพื่อให้เราคร่ำครวญหรือเรียกร้องความเห็นใจจาก

ผู้หนึ่งผู้ใด แต่เราควรรีบเร่งเรียนรู้ว่า

สุขแท้จริงต้องไม่วิ่งไปตามโลก..

ตั้งอยู่เหนือความทุกข์โศกแห่งกระแส

จิตมุ่งมั่นเดินหน้าไปไม่อ่อนแอ

ไม่แยแสแค่บทบาทการแสดง

ความทุกข์ มีไว้ให้รู้

ตัวอย่าง ถ้าเกิดอาการปวดท้อง ช่วงเวลานี้ เป็นทุกข์

พอวิ่งเข้าห้อง สุขา ทิ้งมันไปได้สำเร็จ ก็เกิดสุข

ห้องนี้ จึงได้ชื่อว่า ห้องสุขา ฮา ฮา

สู้ไว้ จะล้มกี่ครั้ง ลุกขึ้นมาสู้ไหม่อีก ต้องมีสักครั้งหนึ่งที่สำเร็จแน่นอน

ฉะนั้นเราต้องยอมรับความจริงอะไรจะเกิดขึ้น เรายังหายใจต้องกินข้าว กินน้ำ อะไà¸��ที่มันหายไปบ้างใจเราอาจจะเจ็บปวดแต่มันไม่ตาย ชีวิตต้องดำเนินกันต่อไปขอให้ผ่านไปได้สักครั้งต่อไปอีกล้านครั้งก็ไม่เจ็บแล้วล่ะ...สู้กันต่อไปขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆท่านที่กำลังท้อถอยครับพร่งนี้ก็เช้าแล้ว...

กำลังใจจากตัวเองสำคัญยิ่งกว่ากำลังใจจากใครอื่นครับ

เพราะหากว่าใจเราไม่สู้แล้วแม้อ้ำ ชมพู่ แพนเค๊ก ฯลฯ

( ทำไมมีแต่สาว ๆ เอิ้ก ๆ ๆ ) มาปลอบ ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น

ไม่เป็นไร เราทำได้ เราอยู่ได้ ในเมื่อเราอยู่ได้ ก็อยู่ได้ แล้วนี่ครับ จะเอากำลังใจอะไร มากมายนัก ยังมีคนหลายคน ขาดกำลังใจ แล้วต้องการกำลังใจอะไร ถึงไม่มีกำลังใจ เราก็อยู่ของเราได้ คนเมืองเหมือน คนที่อยู่โดดเดี่ยวท่ามกลางสังคม มีเยอะนะ เคยคุยกับคนหลายๆคน ดูเขาโดดเดี๋ยวท่ามกลางผู้คน คนเมืองนะครับ เราโดนแย่งชิง ความเป็นส่วนตัว ไปมาก ๆ จากเพื่อนบ้าน จากเสียงรบกวน แม้แต่ท้องฟ้าตอนราตรี เรายังโดนแสงไฟ ริมถนนแย่งชิง เลยอะแย่งชิงเอาแสงดาวแสงเดือน เราไป เคยคิดกันบ้างมั้ย (บ้านเมืองเรามีแต่ผู้คน ที่มีอำนาจ เป็นคนมักง่าย และคนมักง่ายนี่แหละเขาไม่ให้อะไรไคร แม้แต่แสงบนท้องฟ้า บางทีเขาเองลืมแม้แต่จะให้กับลูกตนเอง อะนะ ) หมายถึงบ้านบ้านเมืองที่เราบอกว่ามันเจริญที่รวมๆ เป็นกะจุก ไครๆหลายคนแห่กันเข้ามาหาเลี้ยงชีพ

คุณถามว่า เราหลอกตัวเองใช่มั้ย ตอบได้เลย ว่าใช่ หลอกตัวเองจนเกิดความเคยชิน จะว่าไปแล้ว คนที่เราไกล้ที่สุด คือพ่อเราแม่เรา เขาหลอกตัวเองเป็นหลักปฎิบัติ จนเราเองคิด ว่าทำแบบนั้น ซิใช่เราก็ทำตาม ที่เรียกว่าสืบทอด (ป่าวเนรคุณท่านนะ) แต่พิจารณา จริงๆ มันใช่ อะนะ สิ่งไม่จำเป็นเราบอกว่าจำเป็น ของบางอย่าง ซื้อมา ใช้ปีละสองครั้ง เราก็ซื้อมา เพื่อมาเก็บ แล้วบอกคนข้างเคียง ว่า ฉันก็มี หลอกแม้แตà��ˆà¸„นผมสองสี โดยเฉพาะนักการเมืองนะ พูดจริง ๆ นะ เขาก็หลอกตนเอง กล้าพูดแบบประชดประชัน ว่า โอ้ย นั่นเขาสับขาหลอก คุณก็คิดเอาแล้วกัน หลายๆ คน ยังมีอีกนะ แก่ ปานนั้น แล้ว อะ จะตายวันนี้พรุ่งนี้ ก็ยังหลอก ตัวเอง หลอกคนอื่นด้วยอันนี้ว่าไครไม่ได้ เราต้องเลือกเองเดินเอง เรา ตื่นเช้าเราก็หลอกตัวเองหน้ากระจก แล้ว บังเอิญเรามนุษย์ ตาไม่บอดสี เหมือนสัตว์บางชนิด เราก็เลยพอใจในสิ่งที่ตามองเห็น เยอะแยะเลยอะที่เราหลอกตัวเอง เพียงแต่ว่าเราจะยอมรับความจริงหรือป่าว พระพุทธเจ้าท่านสอนให้เราอยู่กับตนเอง มากกว่า ให้เราตามสังคม แต่ถ้าจะตาม เพราะความจำเป็นเราตามมันอย่าง รู้ทัน

เมื่อความเข้มแข็งอ่อนล้าลงไป ความอ่อนแอทางจิตใจย้อนมาทำร้ายตัวเรา

ความอ่อนแอเกิดขึ้นเป็นพักๆ บางทีก็แพล๊บๆ *.* ยามที่เกิดนึกถึงตัวเอง

โดยเฉพาะวันที่เคยมี เคยได้ แล้วความสงสารตัวเองที่เป็นตัวยุให้เรา...

หลง ...พระท่านจึงสอนให้เราหมั่นพิจารณา แต่ก็ธรรมดาของคนยังมี

ตัวมีตนจะให้ดับก็ยาก ตามทันความคิดตัวเอง

อ่าวจะตอบคำถาม อิอิ

ปลงเอง ไม่หลอกตัวเองค่ะ วันที่คิดว่า ทำได้ อยู่ได้ ก็เป็นจริง วันที่

คิดไม่ได้ ก็หาเหตุให้ตัวเองว่า นี่คิดหลอกตัวเอง ที่แท้ต้องการใคร ๆ

มาเพิ่มเติม แต่พอผ่านเวลาไปก็ สบายใจดี อ่อ อยู่ได้อยู่ได้

ก็คงเป็นเช่นนั้น จนกว่า จะมีการเปลี่ยนแปลงเข้ามาสู่ชีวิตค่ะ

ถ้าเมื่อใดที่เราบอกตัวเองว่า "ไม่เป็นไร" แสดงว่าจริงๆแล้ว เราได้"เป็นไร"ไปแล้ว ...มันแค่การหลอกลวงตัวเองว่า เชอะ ชิวๆ....ทั้งๆที่น้ำตามันไหลย้อนเข้าข้างในราดรดหัวใจเราอยู่ มีหลายท่านบอกว่า"ไม่มีใครปลอบใจเราได้ดีเท่าตัวเรา"....แต่ขณะเดียวกัน เราก็ปฎิเสธไม่ได้เช่นกันว่า "ไม่มีใครหลอกและทำร้ายเราได้เจ็บปวดได้เท่ากับเราหลอกตัวเอง" ฉันใดก็ฉันนั้น...

ใจเย็นๆ แล้วจะรู้ว่าในที่สุดเราก็ทำได้ จริงๆ

ทุกอย่างไม่นานก็ผ่านไปเองคะ ให้กำลังใจตัวเองและคิดว่า สิ่งที่เข้ามาคือประสบการณ์ที่เราต้องผ่านไปได้คะ