เคยไหมที่ใจหม่นๆ...เพราะเหงาใช่ไหม?

โรครักนี้แรงหาน้อยไม่

ยิ่งกว่าโรคาอย่างใดใด

จิตต์พลันหายไปร้าวราญครัน

แม้นมิได้นิยมให้สมจิตต์

เหมือนเพลิงพิศเผาอุราแทบอาสัญ

ไม่เห็นหน้านงลักษณ์เพียงสักวัน

��ิตต์พลันร้อนผ่าวราวอัคคี

----------------------

เพราะแบบนี้ใช่ไหม ที่เรียกว่าเหงา

มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตครับ เมื่อเราชื่นชอบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ.....เราก็ต้องยอมรับน้ำตาและเสียงร้องไห้

.....อยากสดชี่นกับสายฝน....ก็ต้องทนความเปียกปอน....ประมาณนั้นครับ

เคยค่ะ อาการใจหม่นหมองที่ดิฉันเคยเป็นเกิดจากความรู้สึกที่โดนทำร้ายจิตใจ หรือเกิดจากการรับรู้เรื่องราวเศร้า ๆ เช่น จากการดูรายการวงเวียนชีวิต จากการชมภาพยนต์ดราม่า

แสดงว่ามีจิตใจ ไม่ได้แค่มีหัวใจไว้สูบฉีกโลหิด

หัวอกเดวกันเลย (แต่อาจจะคนละคับ อ้าว)

อิอิ ยิ้มได้มั่งยัง

เราเองก็ เป็นคนอ่อนไหว แต่เป็นคนใจแข็งนะ จิง

ก่อนเข้ารู้รอบเราแอบร้องไห้บ๊อยบ่อย เห็นฝนเห็นฟ้า

เห็นดาวเห็นจันทร์เห็นตะวันก็เอาละ

แค่ลมพัดใบไม้ไหว หัวใจก็ งอแง

เราเลยคิดว่าก็นะ คนมีหัวใจนี่หน่า โลกผ่านม่านน้ำตามันสวยอย่าบอกใคร

คือไม่ได้เศร้านะ แต่อารมณ์มันหลากหลายแก้ไขไปก็เท่านั้น เน้อะ

ปล่อยมันไป คนมีหัวใจกลุ่มศิลปินก็เงี๊ยะแหละ

เคย ออกบ่อย ที่เห็นเข้ามานี่ก็เหงาๆเครียดๆค่ะ

(เวลามีความสุขสบายใจก็หายหัวไป อิอิ)

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ช่างมันปะไร รอเวลาเท่านั้น...

เคยเป็นแต่.................

" ครึ้ม ๆ งึม ๆ งำ ๆ "

" หง่างเหง่งวังเวงแว่ว " อ่ะค่า

......ฮึฮึฮึฮึ...........

" เพลงสุดสาคร.mpg "

http://youtu.be/ahEuCq7hUVw

ก็มีบ้างครับ อิอิ

เคยเป็นแต่ไม่ปล่อยให้ความหม่นหมองลอยนวล ใช้เสียงรอบกาย

มาจัดการกับเจ้าตัวร้าย ไม่นานก็หาย แต่ไม่พบกับอารมณ์นี้มาสักระยะแล้ว

ไม่มีอ่ะ ไม่มี ไม่มีเวลาจะเหงา

ใครฟร่ะ มาแช่งเราให้สำลักความสุขตายใน FB

คนไรไม่หวังดี มาแช่งกัน เหอ เหอ

คนอย่างผมไม่ได้มีความสุขตลอดเวลาตลอดกาลหรอกครับ

แต่ผมรู้จักที่จะให้ความสุขกับตัวเอง หรือทำให้ตัวเองมีความสุข และไม่ค่อยรังเกียจความเหงา ยิ่งเงียบย่ิงดี ขอบอยู่เงียบๆคนเดียว(กับคอมพ์แล้วเล่นFB กะรู้รอบให้หนำใจ) แต่เจ้ากุ๊กกุ๊กกู๋มันไม่ชอบให้อยู่ตามลำพัง มันชอบตาม เล่นมากๆมันก็เห่าฟ้องแม่ เจ้าลูกชายตัวน้้ีมันมักจะหาเรื่องให้พ่อแท้ๆ สอนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง เหอ เหอ เหอ