คนดีหรือคนเลว เขามีวิธีสังเกตกันอย่างไรและมีอะไรเป็นเครื่องวัดว่าคนนี้ดีคนนั้นเลว ?

คนดีกับคนเลวจะมีความแตกต่างที่สังเกตได้ คือ คนดีจะมีความกตัญญูรู้คุณ ส่วนคนเลวจะอกตัญญูไม่รู้คุณ

ลักษณะของคนเลว 20 ประการ (วสลสูตร) ได้แก่

1.คนมักโกรธ ผูกโกรธ ลบหลู่ มีทิฐิวิบัติ และมีมายา

2.คนผู้เบียดเบียนสัตว์ ไม่มีความเอ็นดูในสัตว์

3.คนผู้เบียดเบียน ปล้น ฆ่าชาวบ้านและชาวนิคม

4.คนผู้ลักทรัพย์ของผู้อื่นที่เขาไม่ได้อนุญาตในบ้านหรือในป่า

5.คนที่กู้หนี้มาใช้แล้ว กลับความว่าหาได้เป็นหนี้ท่านไม่

6.คนที่ฆ่าคนเดินทาง ชิงเอาสิ่งของ เพราะอยากได้สิ่งของนั้น

7.คนที่เป็นพยานแล้วกล่าวคำเท็จเพราะเหตุแห่งตน ผู้อื่น หรือ ทรัพย์

8.ผู้ประพฤติล่วงเกินในภริยาของญาติ หรือของเพื่อนด้วยข่มขืน หรือด้วยการร่วมรักกัน

9.คนผู้สามารถ แต่ไม่เลี้ยงมารดา หรือบิดาผู้แก่เฒ่า

10.คนผู้ทุบตี ด่าว่าบิดา มารดา พี่ชาย พี่สาว แม่ยาย พ่อผัว แม่ผัว

11.คนผู้ถูกถามถึงประโยชน์พูดกลบเกลื่อนเสียบอกแต่สิ่งไม่เป็นประโยชน์

12.คนทำกรรมชั่วแล้ว ปรารถนาว่าใครอย่าพึงรู้ปกปิดไว้

13.คนผู้ไปสู่สกุลอื่นแล้ว บริโภคโภชนะที่สะอาด แต่ไม่ตอบแทนเขาผู้มาสู่สกุลของตน

14.คนผู้ลวงสมณพราหมณ์ หรือแม้วนิพกอื่นด้วยมุสาวาท

15.คนผู้ด่าสมณพราหมณ์เวลาบริโภคอาหาร หรือไม่ให้โภชนะ

16.คนผู้ถูกโมหะครอบงำ ปรารถนาของเล็กน้อย พูดอวดสิ่งที่ไม่มี

17.คนเลวทราม ยกตนข่มผู้อื่นด้วยมานะของตน

18.คนผู้มีความปรารถนาลามก มีความตระหนี่ โอ้อวด ไม่ละอายสะดุ้งกลัว

19.คนติเตียนพระพุทธเจ้า สาวกของพระพุทธเจ้า บรรพชิต หรือ คฤหัสถ์

20.ผู้ไม่ได้เป็นพระอรหันต์ แต่ปฏิญาณตนว่าเป็นพระอรหันต์

ลักษณะของคนดี 10 ประการ ได้แก่

1.เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต

2.เป็นผู้เว้นขาดจากอทินนาทาน

3.เป็นผู้เว้นขาดจากกาเมสุมิจฉาจาร

4.เป็นผู้เว้นขาดจากการมุสาวาท

5.เป็นผู้เว้นขาดจากการพูดส่อเสียด

6.เป็นผู้เว้นขาดจากการพูดคำหยาบ

7.เป็นผู้เว้นขาดจากการพูดเพ้อเจ้อ

8.เป็นผู้ไม่โลภอยากได้ของเขา

9.เป็นผู้ไม่พยาบาทปองร้ายเขา

10.เป็นผู้เห็นชอบตามทำนองคลองธรรม

การกระทําสิครับ เป็นตัวที่จะวัดความดีความเลวของคนเรา เหมือนอุปมาที่ว่า ทําดีไปสวรรค์ ทําชั่วไปนรก นั่นแหละครับตัววัดความดีก็เหมือนกับว่าเราทําดีทั้งกายและวาจาครับ ทําเลวก็การกระทําของแต่ละคนครับ อย่าง ปล้น ฆ่า ข่มขืน ค้าขายยาเสพติด พวกนี้นะครับ แยกกันแบบทํานองนี้ครับ

มนุษย์เดินดิน ที่เกิดจากการร่วมเพศของชายหญิงในโลกนี้ ไม่มีคนดี หรือคนชอบธรรมแม้แต่คนเดียว นี่คือคำตัดสินของธรรมบัญญัติ และเบ็ญจศีล ทุกคนเป็นคนบาป และทำบาป เป็นผู้ละเมิดศีลโดยไม่มีข้อยกเว้น

คนบาปมิใช่คนดี คนชอบธรรม หรือคนบริสุทธิ์ ในมาตราฐานของ พระเจ้า หรือพระศาสดา

ในโลกนี้มีแต่คนบาป คนเลว คนอธรรม บางคนรู้ตัวว่า ตนเป็นคนบาป คนชั่ว คนอธรรม กล้ารับความจริง ยอมรับความจริงนี้ และพยายามหลีกเลี่ยงการกระทำบาปชั่ว และมีความละอายต่อบาปที่ได้กระทำไปในชีวิตนี้ คนเหล่านี้ ในแต่ละสังคมอาจนับว่า เขาเป็นคนดี แต่ดีในสายตาของผู้ใดครับ? เอาอะไรเป็นมาตราฐานในการวัดครับ? คนเหล่านี้ก็ยังเป็นคนบาป ที่รู้ตัวว่าเป็นคนบาปอยู่นั่นเอง มิใช่หรือครับ?

บางคนทำบาปได้หน้าตาเฉย ไม่มีความละอาย หรือความกลัวต่อผลลัพย์ที่ต้องเก็บเกี่ยวในวันหนึ่ง และหนี้ที่ต้องมีการชำระ แถมคุยโต อวดอ้างความมั่งมี หรืออำนาจที่ได้มาชั่วคราวนั้น คนเหล่านี้ เป็นคนที่น่าสะอิดสะเอียนที่สุด ในแต่ละสังคม ถ้าไม่มีใครรู้สิ่งที่เขาได้ทำไป ก็ยังนับว่าเขาเป็นคนดี แม้ว่าเขาอาจจะชั่วกว่าผู้ที่ทำชั่วอย่างอื่น และถูกจับได้ เป็นผู้ที่โลกได้ประนามแล้วว่า เขาเป็นคนชั่ว

คนเราจะดีหรือชั่ว มิใช่ว่าถูกคนอื่นจับได้ หรือจับไม่ได้ ใครจะสร้างมาตราฐานอย่างนั้นขึ้นมาใช้ หรือรับมาตราฐานอย่างนั้น ก็ห้ามกันไม่ได้ แต่มาตราฐานอย่างนั้นก็ มั่ว และสับสนสิ้นดี อย่างที่กระทู้นี้ พยายามหาคำตอบที่เหมาะๆอยู่

ถ้าไม่รับมาตราฐานอย่างนั้น ก็ต้องหามาตราฐานอื่น ที่ตั้งอยู่บนฐานสากล ที่ไม่ว่าจะเป็นใคร หน้าอินทร์ หน้าพรหมณ์ ผีศาง เทวดา มนุษย์ใดๆ มีการศึกษาหรือไม่มีการศึกษา ก็แย้งและปฏิเสธไม่ได้

มาตราฐานนั้นมีไหมครับ? ถ้ามี ก็ควรต้องเรียนรู้ ถ้าไม่มี ก็แล้วไป ครับผม

ทุกวันนี้ โจรใส่สูทขี่เบนซ์ ขับรถสปอรต์ เผลอๆๆอยู่ในคราบเครื่องแบบ การสังเกตุทำได้ยากมาก

สำหรับการวัดว่าใครดีใครเลว คงเป็นคำสอนที่ว่า" ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว"

พึ่งระลึกเสมอว่าอย่าประมาท แม้จะเป็นคนใกล้ชิดก็ตาม *โดนมาแล้วครับ*

คำถามนี้ผมยอมรับจริงๆว่าผมไม่มีปัญญาตอบได้ครับ!ยอมรับว่าโง่เลย

วัดที่ความคิดของคนแต่ละคนครับ คนๆเดียวกันให้ คนหนึ่งมองอาจจะบอกว่าเป็นคนดี แต่อีกคนที่ไม่ชอบคนนั้นอาจจะบอกว่าเป็นคนเลวครับ

นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา

อ่านว่า (นิ-มิด-ตัง-สา-ทุ-รู-ปา-นัง-กะ-ตัน-ยู-กะ-ตะ-เว-ทิ-ตา)

ความกตัญญู รู้คุณ เป็นเครื่องหมายของคนดี

การกระทำ ดีหรือเลว ตนเองรู้ดีที่สุด

ส่วนจะมีผลกระทบต่อ "ใคร" นั้น ก็คงเป็นอีกเรื่อง

ซึ่งคนกระทำ ไม่ได้มาร่วมรับรู้กับผู้ถูกกระทำ หรือผู้ถูกผลกระทบ

ผู้กระทำ จะรับรู้ได้ดวยตนเองอย่างแท้จริง อาจจะเป็นชีวิตหลังความตายล่ะมั๊งคะ

ซึ่งนั่นก็เลยทำให้คนกระทำชั่วส่วนใหญ่ ไม่กลัวด้วย

แต่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยตนเองเท่านั้น

คำถามนี้ยากสุด สุด

คนดีหรือคนเลว คำนี้จะให้แยกแยะออกมาก็ยากมากแล้ว เพราะนักการเมืองก็บอกว่าตนเองเป็นคนดีหมดทุกคน

แต่เรา เราก็รู้อยู่ว่ามีคนเลวแฝงตัวร่วมอยู่ด้วยแน่นอน และที่เป็นข่าวทางทีวี ก็ปกปิดความเลวของตนไปทำไม่ดีกับผู้คนอื่น ๆ

เขามีวิธีสังเกตกันอย่างไร คำนี้ก็ยากสุด สุดอีกนั่นเองแต่พอที่จะสัมผัสได้ว่า เขาน่าจะใช่หรือไม่ ตรงนี้ทุกคนมีสิ่งหนึ่งเป็นองค์ประกอบประจำตัวในคำที่ว่าสันดาน เพราะเขาพยายามปกปิดแต่ก็ จะแสดงอาการที่ไม่ดีออกมาเป็นระยะให้รับรู้ได้ แต่ต้องฝึกฝนตนเองให้มากพอจึงจะพอรับรู้ได้ (ถ้าเป็นเด็ก ๆคงสัมผัสไม่ได้แน่ ๆ และถึงแม้เป็นผู้ใหญ่ก็ใช่ว่าทุกคนจะสัมผัสได้)

มีอะไรเป็นเครื่องวัดว่าคนนี้ดีคนนั้นเลว คำนี้ก็ยากสุด สุดอีกแล้ว ใครให้เงินเราซักร้อยบาท เราก็ยิ้มและขอบคุณและใจเราก็ให้คะแนนเขาว่าเป็นคนดี แต่ถ้าคนคนนั้นเขาขโมยเงินมาให้เรา โดยที่เราก็ไม่รู้ว่าเขาขโมยมา ถ้าความผิดนี้ยังไม่ถูกเปิดเผย เขาก็ยังคงได้ยืนอยู่ในตำแหน่งของคนดีต่อไป แต่ถ้าความผิดเรื่องขโมยเงินถูกเปิดเผยขึ้น ใจเราเองก็ตกใจกับความคิดที่ให้คะแนนความดีเขาไปแล้ว

เครื่องมือที่วัดว่าใครเลว ใครดีก็คือเรา เราทุกคนนั่นเองด้วยเหตุผลกับสิ่งที่เขาทำไปแล้วไม่เหมาะสมกับผลเสีย หรือผลดีที่เกิดขึ้น ในด้านผลเสีย ไม่เป็นที่ยอมรับ ไม่เป็นผลดีต่ออนาคต ไม่เป็นผลดีต่อประเทศ ไม่เป็นผลดีต่อโลก

คนดีจะมีลักษณะพื้นฐานที่น่าสังเกตคือมี"แรงจูงใจใฝ่ดี" คืออยากเป็นคนดีอยู่ก่อน แล้วพยายามทำดี แต่ถึงจะพยายามแล้วก็ไม่แ่น่อาจจะมีไม่ดีบ้าง เพราะขึ้นชื่อว่า"คน"ย่อมมีทั้งดีและไม่ดีปะปนในตนเอง ดังนั้นคำว่า"คนดี" บนโลกใบนี้จึงเป็นคนดีแบบภาพรวมๆ คือทำดีมากกว่าทำเลว(โลกนี้ไม่มีคนดีมากขั้นเทพแบบในนิยาย) และสิ่งที่เลือกจะทำจะมีผลเชิงบวกต่อสังคม มากกว่าจะทำชั่ว เช่น ถ้าเขาอยากทำงาน เขาจะเลือกทำงานสุจริต เช่น ขายข้้าวแกง ขายหนังสือ ส่วนคนชั่วจะมี"แรงจูงใจใฝ่ดี"น้อยมาก ถ้าอยากมีงานทำ จะเลือกทำงานที่ให้ผลเชิงลบต่อสังคม เช่น เปิดบ่อน ขายยาบ้า อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ถ้าคนดีอยากรวย เขาจะคิดหาทางรวยที่ถูกต้อง เช่น ทำธุรกิจข้าว ขายทอง แต่คนชั่วอยากรวยก็จะเลือกวิธีการในเชิงลบคือขโมย ปล้น เอาเงินของคนอื่นมา