การจากกันกับคนที่เรารัก(เพื่อน)ทำยังให้เจ็บน้อยที่สุด?

เพื่อนรักยังต้องพรากเมื่อวันนั้นมาถึง ทำให้ดีที่สุดก็คือ ยิ้มและบอกว่าแล้วโทรมานะ

ถ้าเพื่อนผูกพันกับเรา ย้ายไปไหนไหนโทรศัพท์น่ะค่ะไม่ได้ว่างหูหรอกค่ะ แต่เราต้อง

เข้าใจอย่างหนึ่ง บางคนไปแล้วไปลับ..เราเองก็สิ่งที่ต้องทำต่อไป คือ งานตรงหน้า....

หายใจลึกๆ คิดถึงจึงมีน้ำที่หางตานั้นเป็นปกติวิสัยสามารถเกิดได้นะคะ ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ

ทำใจอย่างที่บอกนะคะ หายใจเข้าให้ลึกไว้ ถ้าเหงาก็ให้น้ำตาไหลอย่าไปกลั้นไว้ค่ะ

วันนี้ต้องอยู่กับคนที่ไม่คุ้นเคย....เหมือนกับวันเก่าๆที่เราต่างก็ไม่รู้จักกัน.....จากวันนั้น

เรายังมีเพื่อนใหม่ได้ ....

คืนวันย่อมไม่ทอดทิ้งให้เราเดียวดายหากเราไม่ทอดทิ้งตัว--เรา แต่ก็อย่ายึดว่ามีตัว-

เรา วางตัวเราลงก็ ว่าง นะคะ เข้าใจเปล่ามันว่างได้จริงๆ รอเพื่อนๆติดต่อกลับมาอย่าง

สดชื่นดีกว่านะดิฉันก็มักทำเช่นนั้น เราอารมณ์ดีสดชื่นเป็นความหวังเป็นที่พึ่งให้เพื่อน

ได้ เราเองก็จะไม่เจ็บนะคะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ http://www.youtube.com/watch?v=8KgAGWhMsEM ดัง-พันกร

เราเจอกัน เพื่อลาจากกันครับ

มันเป็นเรื่องธรรมดา ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คนเก่าไป คนใหม่มา จากกันแต่ความเป็นเพื่อนกันยัง อยู่เอาไว้นัดกินข้าวกันเม้าท์กันยังได้ เค้าลาออกไปอาจโชคดีกว่าก็ได้

ทำอะไรที่ไม่อยุ่เฉยๆ

เป็นคำถามที่ดีค่ะ เพราะเชื่อว่าหลายคนคงเคยประสพกับเหตุการณ์เช่นนี้

ดิฉันเองนานมาแล้ว เคยมีเพื่อนที่รักกันมากเรียนโรงเรียนเดียวกันอยู่หอพัก

กินและนอนด้วยกันเรียกว่าติดกันเป็นตังเมก็ว่าได้ เมื่อถึงคราที่เรียนจบต่าง

คนต่างก็ต้องแยกกันไป ช่วงนี้กินไม่ได้นอนไม่ค่อยหลับอ่อนเปลี้ยเพลียใจ

อ่อนแรง อยู่นานพอสมควร กว่าจะดึงความรู้สึกให้กลับคืนมาได้เหมือนเดิม

มาถึงตอนนี้ได้อ่านหนังสือธรรมะ พบคำสอนอยู่บทหนึ่งเรื่องการพลัดพราก

เป็นธรรมดาค่ะ เมื่อมีพบย่อมมีการพลัดพราก การได้มาพบกัน รู้จักกัน ผูกพันกัน

จนกลายเป็นความรักความห่วงใยซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะสถานะ เพื่อน คนรัก ก็ตาม

ความรู้สึกนี้เมื่อเกิดขึ้นมันจะเกาะติดอยู่ในใจและติดตามตัวเราไปทุกหนทุกแห่ง

การผูกพัน ไม่ว่ากับคน สัตว์ หรือสิ่งของก็ตาม เมื่อถึงคราที่จะต้องพลัดพราก

ย่อมเกิดความทุกข์ ไม่ต่างอะไรกับการมีโซ่ตรวนล่ามอยู่ เมื่อใดที่เรายังเอาโซ่ตรวน

หรือเครื่องพันธนาการทางความรู้สึกนี้ออกไปไม่ได้ ไม่มีวันที่จะทำให้เราหายทุกข์

ทางเดียวคือ เดินทางสายกลาง อย่าเอาใจเราไปผูกติดกับสิ่งใดให้มากและลึกเกินไป

เพราะจะทำให้ถอนออกมายาก อยู่ที่กลาง ๆหรือความพอดี จะทำให้เราทำใจและระงับ

ความรู้สึกได้เร็วโดยไม่ต้องใช้เวลาในการทำใจยาวนาน ทำความรู้สึกให้อยู่ในระดับกลาง ๆ

พอดี ๆ ค่ะ ลองทำดูแล้วจะรู้ว่าใช้ได้ผลค่ะ.

มีพบก็มีพรากจากกันไป การจากกับคนที่รักย่อมเป็นทุกข์ค่ะ

คิดเสียว่าเพื่อนกำลังจะไปเจอชีวิตใหม่ประสบการณ์ใหม่ที่เจ๋ง ๆ และมีความสุข เราควรยินดีกับการจากไปของเพื่อนค่ะ แม้จะจากกันไปไกลตาแต่คุณโทรติดต่อกันได้ หรือนัดเจอกันได้ หรือคุณสามารถไปเยี่ยมเพื่อนได้ทุกเวลาที่คุณทั้งสองว่างตรงกันนะคะ สู้สู้ค่ะ