นอนไม่หลับอยากกลับบ้านเบื่อโรงพยาบาลคิดถึงงานคิดแมวคิดถึงต้นไม้คิดถึงกระต่าย?

เป็นความรู้สึกที่ยากจะมีสิ่งใดทดแทนได้แม้จะยอมรับว่าภารกิจที่ทำเป็นสิ่งจำเป็น

อยากปลอบใจแต่คำปลอบคงช่วยอะไรไม่ได้.. ถ้าจะบอกว่าทุกอย่างจะลงตัวไปเอง

ก็คงดูไม่แน่นอน..แต่ฉันมีความเชื่อในกรอบของเวลาว่าสิ่งต่างๆดำเนินไปเพื่อให้เรา

มีหนทางที่ดีที่สุดให้กับตัวเองเสมอ

แนะนำว่ากลับบ้านบ้างก็ได้ บอกคุณพี่สาวว่ามีหลายอย่างที่เป็นห่วง หรือบอกตรงๆว่าอยากนอนที่บ้านไปสักพัก นอนที่นี่ไม่หลับ แล้วกลับมาจะมา สัญญาจ้า พี่เขาไม่ว่าหรอก ยิ่งไปในช่วงที่มีใครมาแทน หรือมาเยี่ยมนานๆก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

คนเฝ้าไข้ก็ต้องการความเข้าใจและดูแลให้ดีเหมือนกัน

....ธรรมดาค่ะ โรงพยายาบาลน่าอยู่ซะเมื่อไหร่..ยิ่งถ้าเราไม่ได้ป่วยเอง ต้องไปเฝ้าคนป่วย ยังน่าเบื่อ หน้าที่ค่ะ คำนึงถึงหน้าที่ ทำให้ดีที่สุด..เดี๋ยวก็หายเบื่อ

ผมว่าคิดถึงตัวเองดีกว่าไหมยังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย?

ใช้ความคิดถึง เป็นกำลังใจในการต่อสู้

แล้วคุณก็จะกลับบ้านได้เร็วกว่าปกติ

ก็งี้ซิค่ะ,,ถ้าคุณต้องเฝ้า"คนป่วย"อยู่ คุณก็เปลี่ยนเวร(กับญาติพี่น้อง,คนใกล้ชิดฯ)กันดูแลคนป่วย เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศอันอึมครึมบ้าง,

แต่ถ้าเป็น"คนป่วย"เอง คุณก็ต้องปรับเปลี่ยนร่างกาย+สุภาพให้เเข็งแรงเร็ววัน ทำตามที่คุณหมอ+พยาบาลแนะนำ อย่างเคร่งครัด..

แบบนี้แล้วไม่นานก็ออกมาอยู่บ้าน ทั้งทำงานทั้งดูแลแมว+กระต่าย+ต้นไม้และคนพิเศษได้อย่างใจคิดค่ะ..หายจากการเจ็บป่วยเร็ววันนะค่ะ เพี้ยงงงงงง

แบบว่าเพื่อนเลิฟกลัวผีที่โรงบาล อิอิ

หายไวๆครับ จะได้กลับบ้าน เป็นกำลังใจให้พี่คุณนะ

คุณเลิฟป่วยอยู่หรือค่ะ สิ่งที่คุณเลิฟห่วงมันก็น่าห่วงนะเพราะเป็นความผูกพันและรักด้วยแต่สิ่งที่เราจะต้องรักมากกว่าสามสิ่งข้างต้นก็คือ ตัวเรา เพราะไม่มีตัวเราหรือป่วยไม่ยอมหายสักทีเจ้าสามสิ่งที่คุณเลิฟห่วงและคิดถึงก็จะต้องใช้เวลาคอยคุณเลิฟนานขึ้นไปอีก ทางที่ดีคุณควรนอนพักรักษาตัวให้หายป่วยไวๆจะได้ไปพบเจ้าแมวน้อยและกระต่ายน้อยที่รอคอยการกลับมาให้อาหารเค้าทั้งสองและต้นไม้ก็รอคอยเจ้าของมารดน้ำพรวนดินอยู่เช่นกัน หายป่วยไวๆนะค่ะ สู้ สู้ ค่ะ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้ว

คิดถึงหมดหรือยังวุ้ย....ผมว่าน่าจะคิืดต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อีกสัก2ก้อนหรือ3กองน่ะๆ อิอิ

พอคิดเสร็จก็จะได้กลับบ้านพอดี แฮ่ ผมล้อเล่นครับ อิอิ