เคยคิดเหมือนกันใหมว่า....ประทัดสมัยนี้อันตรายกว่าสมัยก่อนมากมายนัก?

เห็นคำถามของคุณมารฯแล้ว...ทำให้ผมคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสมัยอยู่ป.5

กลุ่มผมและเพื่อนๆเดินทางกลับบ้านหลังเลิกเรียน จู่ๆเพื่อนชายอีกคนจุดประทัด

แล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเพื่อนอีกคน..หลังจากสิ้นเสียงดังระเบิดของประทัด

ผลปรากฎว่า อวัยวะเพศของเพื่อนชายคนนั้นฉีกขาดด้วยแรงอัด ทำให้เหรียญบาท

ในกระเป๋ากลายเป็นสะเก็ดระเบิดอย่างดี ทำลายอวัยวะที่อยู่บริเวณใกล้เคียงให้ฉีกขาดได้

....สิ่งที่เกิดขึ้น ได้เงียบหายไปตามกาลเวลา ไร้ผู้คนกล่าวถึง แต่เพื่อนชายของผมคนนั้น

ต้องได้รับความเจ็บปวดทางจิตใจ ยากเกินกว่าที่ใครจะเยียวยา....

ประทัดหาซื้อได้ง่ายพอๆกับหาซื้อลูกอม โดยขาดมาตรการควบคุมอย่างจริงจรัง งานหรือ

เทศกาลต่างๆนิยมนำประทัดมาเฉลิมฉลองตามความเชื่อที่สืบทอดกันมา..สังเกตุได้ว่าได้

ถูกนำมาใช้ในพิธีการต่างๆตลอดทั้งปี ซึ่งสวนทางกับมาตรการควบคุมที่อ่อนแอ..ผมยังเชื่อ

ว่าเหตุการณ์ร้ายๆที่เราผ่านหูผ่านตามา ยังคงต้องเกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน...เดี๋ยวเราคอยมา

ดูควันหลงในวันลอยกระทงกันว่าจะมีเหตุการณ์เดิมๆจะยังคงเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า...โชคดีนะ..เด็กไทย

เราก็ว่านะ เพราะร้านค้าต่างๆๆที่เอา"ประทัด"มาขาย คล้ายๆๆตั้งระเบิดเวลาไว้ที่"ร้านค้า"ของตัวเอง ซึ่งไม่รู้ว่าวันเเละเวลาใดที่จะเกิด"เหตุร้าย"ขึ้นมา...

เมื่อไรก็เมื่อนั้น เป็น"ข่าวหน้าหนึ่ง"ซึ่งการป้องกันก่อนเหตุเกิด"ไม่มี"เลย...,

โยนกันไปมา"ห้ามจำหน่ายเด็ดขาด" และต้องเด็ดขาดจริงๆๆ อย่าอะลุ่มอะล่วยใดๆๆทุกกรณีซะก็สิ้นเรื่อง.

กฎหมายมีนะแต่ไม่รู้ว่าเขาบังครับใช้กันหรือเปล่า

เรื่อง “พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน

พ.ศ.๒๔๙๐ กับปัญหาการบาดเจ็บของเด็กที่ยังคงอยู่”

วันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา 09.30 – 12.30 น.

*********************************

คณะอนุกรรมการด้านเด็กเยาวชนและครอบครัว ในคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ และศูนย์วิจัยเพื่อสร้างเสริมความปลอดภัยและป้องกันการบาดเจ็บในเด็ก คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี ร่วมกับ สำนักโรคไม่ติดต่อ สำนักอนามัยและสิ่งแวดล้อม กระทรวงสาธารณสุข มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก สมาคมปลอดภัยไว้ก่อน และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) ได้จัดให้มี โครงการประชุมสหวà¸��ทยาการ เพื่อป้องกันการบาดเจ็บในเด็ก ครั้งที่ 13 เรื่อง “พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.๒๔๙๐ กับปัญหาการบาดเจ็บของเด็กที่ยังคงอยู่” เพื่อแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.๒๔๙๐ พระราชบัญญัติวัตถุอันตราย พ.ศ.๒๕๓๕ และประกาศกระทรวงกลาโหม กระทรวงมหาดไทย กระทรวงสาธารณสุข กระทรวงแรงงาน และกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง หลักเกณฑ์การควบคุมและการกำกับ ดูแลการผลิต การค้า การครอบครอง การขนส่งดอกไม้เพลิงและวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตดอกไม้เพลิง พ.ศ.๒๕๔๗ โดยนำเสนอกรณีตัวอย่างการบาดเจ็บของเด็กจากประทัด ดินปืน และปืนอัดลม สถานการณ์ดังกล่าวมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จากสถิติการบาดเจ็บของเด็กในแต่ละเทศกาล ตั้งแต่ พ.ศ. 2543 - 2547 มีการบาดเจ็บรุนแรงบริเวณข้อมือ นิ้วมือเป็นส่วนใหญ่

พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ มีการกำหนดโทษผู้ฝ่าฝืนการใช้วัตถุระเบิด อาวุธปืนเข้มงวด ดอกไม้เพลิง ผู้ขายต้องได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ ซึ่งต้องผ่านกระบวนการ เช่น คุณสมบัติของผู้ขออนุญาตขายหรือผลิต มีการเก็บวัสดุที่ปลอดภัย รวมทั้งกำหนดวิธีการขายและช่วงเวลาขาย ซึ่งไม่ได้กล่าวถึงการใช้ในเรื่องของผู้ใช้

ขณะที่ปืนอัดลมแบ่งได้เป็น 2 ประเภท คือ ปืนอัดลมแบบอัดแก๊สและปืนอัดลมที่ใช้กระสุนเม็ดพลาสติก ทั้งนี้ สำนักงานตำรวจแห่งชาติไม่นับรวมปืนอัดลมประเภทหลังว่าเป็นสิ่งเทียมอาวุธปืน โดยอาศัยการตีความในแต่ละกรณีที่เกิดเหตุ จึงต้องนำมาพิจารณาร่วมกับกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย และลำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรมต่อไป

ตามพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕ และประกาศกรมอนามัย เรื่อง ข้อปฏิบัติการควบคุมป้องกันอันตรายจากการผลิต การสะสม การขนส่ง และการจำหน่ายดอกไม้เพลิง มีข้อบัญญัติควบคุมการจำหน่ายพลุ ประทัด ดอกไม้ไฟ ในระดับท้องถิ่นมีข้อบัญญัติกรุงเทพมหานครออกกฎหมายรองรับเพื่อควบคุม การผลิต จำหน่าย ดอกไม้เพลิง โดยมีแนวทางการเฝ้าระวังปัญหาจากดอกไม้เพลิงตามเทศกาล ดังนี้ ประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนทั่วไปทราบถึงอันตราย ประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจดูแลพื้นที่ กำกับให้สำนักงานเขตปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การควบคุมป้องกันอัตราย เป็นต้น จากการสำรวจข้อมูลเบื้องต้นพบว่ามีผู้ประกอบการที่ได้รับใบอนุญาตตามกฎหมาย จำนวน 3 ราย ทั่วทั้งกรุงเทพมหานคร

ตัวอย่างการดูแลโดยท้องถิ่นชุมชนบ้านกะโพธิ์-เริงรมย์ จังหวัดศีรสะเกษ มีการประชุมร่วมภายในหมู่บ้านโดยคณะกรรมกาà��£à¸«à¸¡à¸¹à¹ˆà¸šà¹‰à¸²à¸™à¸—ำข้อตกลงร่วมกัน หากเกิดเสียงดังรบกวน ลงโทษผู้ก่อเหตุปรับ 1,000 บาทต่อครั้ง ทั้งนี้ มีมติจากชุมชนออกมาตรการรองรับในชุมชน และเสนอให้องค์การบริหารส่วนตำบลบรรจุในแผนการพัฒนาชุมชนเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา จึงทำให้ไม่มีการนำประทัด ดอกไม้เพลิงมาจำหน่ายและเล่นในเทศกาลลอยกระทง

สรุปข้อเสนอและแนวทางการดำเนินการ

1. เสนอให้สำนักงานสิทธิมนุษยชนแห่งชาติทำหนังสือถึงกระทรวงมหาดไทย กระทรวงสาธารณสุข เพื่อกำกับดูแลอย่างเข้มงวดในการจำหน่ายดอกไม้เพลิง

2. เสนอให้แก้ไขพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ ให้กำกับดูแลผู้ซื้อโดยต้องได้รับใบอนุญาต

3. เสนอให้กรมการปกครอง สำนักงานตำรวจแห่งชาติ และสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมร่วมกันพิจารณาว่า “ปืนอัดลม” จัดอยู่ในประเภทสิ่งเทียมอาวุธ หรือของเล่น เพื่อให้มีการควบคุมตามพระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องต่อไป

4. ท้องถิ่นควรมีการกำกับดูแล ควบคุมอย่างจริงจังโดยใช้กฎหมายของท้องถิ่นโดยเฉพาะให้สามารถใช้ได้จริงในท้องถิ่นนั้น

5. กระทรวงสาธารณสุขเผยแพร่ความรู้ประชาชนทั่วไปและผู้ขายถึงอันตรายของการเล่นพลุ ประทัด ดอกไม้เพลิง

6. เสนอกรณีตัวอย่างจากการประชุมนี้ถึงคณะกรรมการคุ้มครองเด็กจังหวัด และคณะกรรมการคุ้มครองเด็กแห่งชาติ

เรื่องราวใกล้เคียงกันกับคุณปัณณวิชค่ะ

สมัยเด็ก ๆ ตอนนี้จะมีการเล่นประทัดและปืนแก๊ป มีเพื่อนซื้อแก็ปสำหรับใส่ปืนแก็บซึ่งมันจะมาเป้น แผง จุด ๆ ๆ หลาย ๆ นัดอยู่บนกระดาษแผ่นเดียว แล้วก็ยังเด็กน่ะนะคะ ก็วิ่งแล้วหกล้ม มันระเบิด หน้าขาเหวอะค่ะ แต่อวัยวะเพศไม่เป็นไร แต่อีกคนนึง ยุคหลังจากนั้น ซื้อเม็ดกระเทียม(ประทัดทำเป็นรูปกระเทียม) ๑ ถุงมีหลายเม็ด ใส่กระเป๋า วิ่งแล้วหกล้ม ก็ระเบิด ขาเหวอะ เหมือนกัน ซึ่งแผลจากการระเบิดของดินปืนประทัดนี้ รักษานานค่ะ ต้องคว้านเนื้อทิ้หลายครั้ง

เพื่อสร้างความระทึกใจ สะกดสายตา ดึงดูด แสดงถึงการรื่นเริง ความสวยงามบนฟากฟ้า ให้หมดไปคงไม่ได้ เพราะมันเป็นธุรกิจ มีแต่จะยิ่งวิลิศมาหรายิ่งขึ้นทุกวัน ที่ไหนมีพิธียิ่งใหญ่ ต้องมีการแสดงพลุทั้งนั้น ก็ต้องระมัดระวังกันเอาเอง มีลูกหลานก็ต้องสอนเขา ไม่ให้ประมาท ไปอยู่ใกล้ หรือไปในที่ๆอันตราย ของไม่มีคุณภาพแต่เขาฮั้วกันมา มันก็เอามาใช้ได้ เหมือนที่เกิดโศกนาฏกรรมวนเวียนไม่รู้จักหมดสิ้น โรงงานผลิดเองยังอดไฟไหม้ไม่ได้เลย

HBD. ย้อนหลังครับ...อิ อิ

โทษทีครับ ไปออกพรรษาที่ กทม. (กลางทุ่งมหาสารคาม) มาครับท่าน

.......เอ๊.....คำถาม ถามว่ารอะใรนะ...ลืมเรี้ยว..แหะ ๆ ๆ

อันตรายจริง มากด้วยขึ้นอยู่กับการระมัดระวังและการดูแลของผู้ใหญ่คือปัจจัยสำคัญเพราะถ้าผู้ใหญ่ไม่ดูแลคนที่ได้รับเคราะห์คือเด็กๆ