เคยคิดเหมือนกันใหมว่า....ประทัดสมัยนี้อันตรายกว่าสมัยก่อนมากมายนัก?

เห็นคำถามของคุณมารฯแล้ว...ทำให้ผมคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสมัยอยู่ป.5

กลุ่มผมและเพื่อนๆเดินทางกลับบ้านหลังเลิกเรียน จู่ๆเพื่อนชายอีกคนจุดประทัด

แล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงของเพื่อนอีกคน..หลังจากสิ้นเสียงดังระเบิดของประทัด

ผลปรากฎว่า อวัยวะเพศของเพื่อนชายคนนั้นฉีกขาดด้วยแรงอัด ทำให้เหรียญบาท

ในกระเป๋ากลายเป็นสะเก็ดระเบิดอย่างดี ทำลายอวัยวะที่อยู่บริเวณใกล้เคียงให้ฉีกขาดได้

....สิ่งที่เกิดขึ้น ได้เงียบหายไปตามกาลเวลา ไร้ผู้คนกล่าวถึง แต่เพื่อนชายของผมคนนั้น

ต้องได้รับความเจ็บปวดทางจิตใจ ยากเกินกว่าที่ใครจะเยียวยา....

ประทัดหาซื้อได้ง่ายพอๆกับหาซื้อลูกอม โดยขาดมาตรการควบคุมอย่างจริงจรัง งานหรือ

เทศกาลต่างๆนิยมนำประทัดมาเฉลิมฉลองตามความเชื่อที่สืบทอดกันมา..สังเกตุได้ว่าได้

ถูกนำมาใช้ในพิธีการต่างๆตลอดทั้งปี ซึ่งสวนทางกับมาตรการควบคุมที่อ่อนแอ..ผมยังเชื่อ

ว่าเหตุการณ์ร้ายๆที่เราผ่านหูผ่านตามา ยังคงต้องเกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน...เดี๋ยวเราคอยมา

ดูควันหลงในวันลอยกระทงกันว่าจะมีเหตุการณ์เดิมๆจะยังคงเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า...โชคดีนะ..เด็กไทย

เราก็ว่านะ เพราะร้านค้าต่างๆๆที่เอา"ประทัด"มาขาย คล้ายๆๆตั้งระเบิดเวลาไว้ที่"ร้านค้า"ของตัวเอง ซึ่งไม่รู้ว่าวันเเละเวลาใดที่จะเกิด"เหตุร้าย"ขึ้นมา...

เมื่อไรก็เมื่อนั้น เป็น"ข่าวหน้าหนึ่ง"ซึ่งการป้องกันก่อนเหตุเกิด"ไม่มี"เลย...,

โยนกันไปมา"ห้ามจำหน่ายเด็ดขาด" และต้องเด็ดขาดจริงๆๆ อย่าอะลุ่มอะล่วยใดๆๆทุกกรณีซะก็สิ้นเรื่อง.

กฎหมายมีนะแต่ไม่รู้ว่าเขาบังครับใช้กันหรือเปล่า

เรื่อง “พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน

พ.ศ.๒๔๙๐ กับปัญหาการบาดเจ็บของเด็กที่ยังคงอยู่”

วันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา 09.30 – 12.30 น.

*********************************

คณะอนุกรรมการด้านเด็กเยาวชนและครอบครัว ในคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ และศูนย์วิจัยเพื่อสร้างเสริมความปลอดภัยและป้องกันการบาดเจ็บในเด็ก คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี ร่วมกับ สำนักโรคไม่ติดต่อ สำนักอนามัยและสิ่งแวดล้อม กระทรวงสาธารณสุข มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก สมาคมปลอดภัยไว้ก่อน และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) ได้จัดให้มี โครงการประชุมสหวิทยาการ เพื่อป้องกันการบาดเจ็บในเด็ก ครั้งที่ 13 เรื่อง “พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.๒๔๙๐ กับปัญหาการบาดเจ็บของเด็กที่ยังคงอà��¢à¸¹à¹ˆ” เพื่อแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.๒๔๙๐ พระราชบัญญัติวัตถุอันตราย พ.ศ.๒๕๓๕ และประกาศกระทรวงกลาโหม กระทรวงมหาดไทย กระทรวงสาธารณสุข กระทรวงแรงงาน และกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง หลักเกณฑ์การควบคุมและการกำกับ ดูแลการผลิต การค้า การครอบครอง การขนส่งดอกไม้เพลิงและวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตดอกไม้เพลิง พ.ศ.๒๕๔๗ โดยนำเสนอกรณีตัวอย่างการบาดเจ็บของเด็กจากประทัด ดินปืน และปืนอัดลม สถานการณ์ดังกล่าวมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จากสถิติการบาดเจ็บของเด็กในแต่ละเทศกาล ตั้งแต่ พ.ศ. 2543 - 2547 มีการบาดเจ็บรุนแรงบริเวณข้อมือ นิ้วมือเป็นส่วนใหญ่

พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ มีการกำหนดโทษผู้ฝ่าฝืนการใช้วัตถุระเบิด อาวุธปืนเข้มงวด ดอกไม้เพลิง ผู้ขายต้องได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ ซึ่งต้องผ่านกระบวนการ เช่น คุณสมบัติของผู้ขออนุญาตขายหรือผลิต มีการเก็บวัสดุที่ปลอดภัย รวมทั้งกำหนดวิธีการขายและช่วงเวลาขาย ซึ่งไม่ได้กล่าวถึงการใช้ในเรื่องของผู้ใช้

ขณะที่ปืนอัดลมแบ่งได้เป็น 2 ประเภท คือ ปืนอัดลมแบบอัดแก๊สและปืนอัดลมที่ใช้กระสุนเม็ดพลาสติก ทั้งนี้ สำนักงานตำรวจแห่งชาติไม่นับรวมปืนอัดลมประเภทหลังว่าเป็นสิ่งเทียมอาวุธปืน โดยอาศัยการตีความในแต่ละกรณีที่เกิดเหตุ จึงต้องนำมาพิจารณาร่วมกับกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย และลำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรมต่อไป

ตามพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕ และประกาศกรมอนามัย เรื่อง ข้อปฏิบัติการควบคุมป้องกันอันตรายจากการผลิต การสะสม การขนส่ง และการจำหน่ายดอกไม้เพลิง มีข้อบัญญัติควบคุมการจำหน่ายพลุ ประà¸��ัด ดอกไม้ไฟ ในระดับท้องถิ่นมีข้อบัญญัติกรุงเทพมหานครออกกฎหมายรองรับเพื่อควบคุม การผลิต จำหน่าย ดอกไม้เพลิง โดยมีแนวทางการเฝ้าระวังปัญหาจากดอกไม้เพลิงตามเทศกาล ดังนี้ ประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนทั่วไปทราบถึงอันตราย ประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจดูแลพื้นที่ กำกับให้สำนักงานเขตปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การควบคุมป้องกันอัตราย เป็นต้น จากการสำรวจข้อมูลเบื้องต้นพบว่ามีผู้ประกอบการที่ได้รับใบอนุญาตตามกฎหมาย จำนวน 3 ราย ทั่วทั้งกรุงเทพมหานคร

ตัวอย่างการดูแลโดยท้องถิ่นชุมชนบ้านกะโพธิ์-เริงรมย์ จังหวัดศีรสะเกษ มีการประชุมร่วมภายในหมู่บ้านโดยคณะกรรมการหมู่บ้านทำข้อตกลงร่วมกัน หากเกิดเสียงดังรบกวน ลงโทษผู้ก่อเหตุปรับ 1,000 บาทต่อครั้ง ทั้งนี้ มีมติจากชุมชนออกมาตรการรองรับในชุมชน และเสนอให้องค์การบริหารส่วนตำบลบรรจุในแผนการพัฒนาชุมชนเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา จึงทำให้ไม่มีการนำประทัด ดอกไม้เพลิงมาจำหน่ายและเล่นในเทศกาลลอยกระทง

สรุปข้อเสนอและแนวทางการดำเนินการ

1. เสนอให้สำนักงานสิทธิมนุษยชนแห่งชาติทำหนังสือถึงกระทรวงมหาดไทย กระทรวงสาธารณสุข เพื่อกำกับดูแลอย่างเข้มงวดในการจำหน่ายดอกไม้เพลิง

2. เสนอให้แก้ไขพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ.๒๔๙๐ ให้กำกับดูแลผู้ซื้อโดยต้องได้รับใบอนุญาต

3. เสนอให้กรมการปกครอง สำนักงานตำรวจแห่งชาติ และสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมร่วมกันพิจารณาว่า “ปืนอัดลม” จัดอยู่ในประเภทสิ่งเทียมอาวุธ หรือของเล่น เพื่อให้มีการควบคุมตามพระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องต่อไป

4. ท้องถิ่นควรมีการกำกับดูแล ควบคุมอย่างจริงจังโดยใช้กฎหมายของท้องถิ่นโดยเฉพาะให้สามารถใช้ได้จริงในท้องถิ่นนั้น

5. กระทรวงสาธารณสุขเผยแพร่ความรู้ประชาชนทั่วไปและผู้ขายถึงอันตรายของการเล่นพลุ ประทัด ดอกไม้เพลิง

6. เสนอกรณีตัวอย่างจากการประชุมนี้ถึงคณะกรรมการคุ้มครองเด็กจังหวัด และคณะกรรมการคุ้มครองเด็กแห่งชาติ

เรื่องราวใกล้เคียงกันกับคุณปัณณวิชค่ะ

สมัยเด็ก ๆ ตอนนี้จะมีการเล่นประทัดและปืนแก๊ป มีเพื่อนซื้อแก็ปสำหรับใส่ปืนแก็บซึ่งมันจะมาเป้น แผง จุด ๆ ๆ หลาย ๆ นัดอยู่บนกระดาษแผ่นเดียว แล้วก็ยังเด็กน่ะนะคะ ก็วิ่งแล้วหกล้ม มันระเบิด หน้าขาเหวอะค่ะ แต่อวัยวะเพศไม่เป็นไร แต่อีกคนนึง ยุคหลังจากนั้น ซื้อเม็ดกระเทียม(ประทัดทำเป็นรูปกระเทียม) ๑ ถุงมีหลายเม็ด ใส่กระเป๋า วิ่งแล้วหกล้ม ก็ระเบิด ขาเหวอะ เหมือนกัน ซึ่งแผลจากการระเบิดของดินปืนประทัดนี้ รักษานานค่ะ ต้องคว้านเนื้อทิ้หล��¸²à¸¢à¸„รั้ง

เพื่อสร้างความระทึกใจ สะกดสายตา ดึงดูด แสดงถึงการรื่นเริง ความสวยงามบนฟากฟ้า ให้หมดไปคงไม่ได้ เพราะมันเป็นธุรกิจ มีแต่จะยิ่งวิลิศมาหรายิ่งขึ้นทุกวัน ที่ไหนมีพิธียิ่งใหญ่ ต้องมีการแสดงพลุทั้งนั้น ก็ต้องระมัดระวังกันเอาเอง มีลูกหลานก็ต้องสอนเขา ไม่ให้ประมาท ไปอยู่ใกล้ หรือไปในที่ๆอันตราย ของไม่มีคุณภาพแต่เขาฮั้วกันมา มันก็เอามาใช้ได้ เหมือนที่เกิดโศกนาฏกรรมวนเวียนไม่รู้จักหมดสิ้น โรงงานผลิดเองยังอดไฟไหม้ไม่ได้เลย

HBD. ย้อนหลังครับ...อิ อิ

โทษทีครับ ไปออกพรรษาที่ กทม. (กลางทุ่งมหาสารคาม) มาครับท่าน

.......เอ๊.....คำถาม ถามว่ารอะใรนะ...ลืมเรี้ยว..แหะ ๆ ๆ

อันตรายจริง มากด้วยขึ้นอยู่กับการระมัดระวังและการดูแลของผู้ใหญ่คือปัจจัยสำคัญเพราะถ้าผู้ใหญ่ไม่ดูแลคนที่ได้รับเคราะห์คือเด็กๆ