วันนี้เรามาพูดคุยกันเรื่องเขตแดนที่ดินเขตบ้านเรา?

เศร้าจังครับ อ่านแล้วนึกถึงคนไทยใจชั่วที่ไม่เคยสร้างบ้านออกศึก แต่กลับเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตน เห็นแก่ผลอำนาจแห่งตน เห็นแก่การรักษาอำนาจแห่งตนไว้ จนยอมยกดินแดนที่บรรพบุรุษเอาเลือดเนื้อแลกมาให้ฝรั่งเศษอังกิดตั้งมากมายก่ายกอง

มีแต่คำแก้ตัวว่าชาติตะวันตกนั้นมีกองทัพที่เก่งกว่า แล้วก็สร้างวาทะกรรมหรูๆว่าเสียสละส่วนน้อยเพื่อรักษาความเป็นเอกราชไว้ คนรุ่นหลังก็ถูกสอนให้เชื่องมงายว่าความคิดเช่นนั้นเป็นความคิดที่ฉลาดหลักแหลม

ไอ้พวกคนรุ่นนั้นมันจะรู้สึกอายมั๊ยถ้ารู้ว่าคนรุ่นเราๆ พยายามรักษาเขาพระวิหารเนื้อที่4กิโลกว่ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่พวกมันยกทูลหัวถวายฝรั่งกันเป็นครึ่งล้านตรางกิโลเพื่อรักษาอำนาจตัวเองไว้

ออกรบก็ไม่เคยสักครั้ง หาแผ่นดินเพิ่มก็ไม่มีปัญญา แต่พอมีภัยมาถึงตัวก็ขี้ขลาด หวาดกลัว จนต้องยกดินแดนให้ฝรั่งแลกกับการเอาตัวรอด

เคยดูหนังฉากการจับตัวประกัน เหยื่อมักมีอาการหวาดกลัว จนแทบเสียสติ ที่แน่ๆคือเสียความเป็นคน เสียความเป็นนักสู้ ต่อรองกับผู้ร้ายว่าอย่ากได้อะไรก็เอาไปขอเพียงชีวิตไว้ก็พอ

ช่างต่างจากชาวบางระจันอย่างหน้ามือเป็นหลังตีน ที่พวกนั้นยอมตายแต่ขอเพียงแผ่นดินไว้

วิญญาณปู่จะร้อง ไอ้ลูกหลาน....ไร

เป็นตายอย่างไรผมคนหนึ่งแหละครับที่ไม่ยอมให้พวกมันได้ไปอย่างที่ต้องการหรอกทั้งควายนอกและควายในทั้งหลายทั้งปวงแม่งอยากได้นักให้มันมารื้อหลังบ้านที่ยื่นเข้ามาในบ้านเราไปเองซิไอ้...