เคยมั๊ยที่รู้สึกเสียดายความอดทนกับความยากลำบากที่ผ่านๆมาหากจะต้องหยุดคิดหยุดทำในสิ่งที่ตนเองตั้งใจ?

เคย..เนื่องจากความคิดนี้เป็นสิ่งที่คนทำธุรกิจจะไม่คิดถึง หากทำแล้วไม่กำไรก็หยุด

เพื่อไปทำสิ่งใหม่

หลายต่อหลายครั้งที่ดิฉันใช้วิธีพักไว้ แต่ไม่ทิ้งทั้งหมด เพราะเสียดาย ยังคิดถึงและ

ยังมีความฝันในสิ่งนั้น แต่จำต้องวางมือเพื่อทำมาหากินเอาตัวรอดในทางอื่น

เมื่อเวลาที่เหมาะสมมาถึง ความคิดรื้อฟื้นจะกลับมาเองค่ะ เป็นจากที่ตัวเรามีความ

เติบโตจากความยากลำบากที่ผ่านมา คิดได้ลึกซึ้งมากขึ้น ดิฉันหมายถึง มองทะลุ...

สิ่งที่เคยทำได้ยากนั้น จึงสามารถรื้อ นำมาทำให้เิกิดการใช้งานจากทุนเดิมเกิดเป็น

กำไร

และเข้มแข็งพอที่จะตัดส่วนเสีย ไม่ก่อประโยชน์อีกต่อไปออกได้ ความรู้สึกของเรา

เป็นสิ่งที่ต้องเอาเหตุผลมาชั่ง ตวง วัด เพื่อลดความหน่วง.. *.* ในใจ

ใครคนหนึ่งเคยให้กำลังใจดิฉัน ว่า ให้เวลาตัวเอง อยู่กับตัวเอง เพื่อที่จะเข้าใจตัวเอง

ดิฉันได้ทำตามแล้ว สิ่งต่างๆในชีวิตดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น ดิฉันขอบคุณเขาจริงๆ

หวังให้เขาได้พบทางออกของชีวิตและมีความสุขสงบ อ่อ.. ร่ำรวยและสุขสงบค่ะ

เมื่อก่อนนี้...............

มีความคิดแบบเด็ก ๆ

มักมีแต่คำว่า...........เสียแรงที่อดทน

อยู่ใน " หัวสมอง " เสมอ ๆ ค่ะ

แต่ตอนนี้.................

เป็น " วัยรุ่น " แล้ว

หากตั้งใจที่จะทำสิ่งใด ๆ

มักจะคิดถึง...........วัน ๆ นี้ และ อนาคต

เพราะ...............

" อดีต "

มักจะทำให้เรา ..........เจ็บปวด และ เป็นทุกข์

มากกว่าที่จะ............เป็นสุข ค่ะ

............ฮึฮึฮึฮึ.............

......................................................................

สวัสดีค่ะ " คุณ ปัณณวิชญ์ " หายไปนานเลยน่ะค่ะ

.......................................................................

เราว่าน่าจะ"ขอบคุณ"ห้วงเวลาที่ผ่านมานั้นๆๆนะค่ะ และควรดำเนินการต่อไป "เส้นชัย"ของผลสำเร็จที่ดีที่สุดออยู่ข้างหน้าค่ะ,

จะหยุดทำไม ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นต่อไป ซิค่ะ...

ลุงเคยอดทนกับความยากลำบาก ตั้งแต่สมัยคุณสมบัติ เมทะนี พระเอกนักกล้ามกำลังฮิท

แค๊ก! แค๊ก! ลุงก็ยกเหวททุกวัน แต่แมวมองแชแหมก็ยังไม่เห็นมาทาบทามลุงซักกะที

จนเห็นทีจะต้องหยุดคิดหยุดทำในสิ่งที่ลุงเคยตั้งใจแล้วละมั้ง

คนถาม คุณคงไม่รู้หรอกว่า ที่หลงเข้ามาวันนี้ เพราะมีคนบ่นคิดถึง คุณมาเรียนก่อนลุงแค่

ไม่กี่วันหรอกนะ ปีหน้าหรือปีมะรืนลุงกำลังจะขึ้น ป.4 มะรอมมะร่อแล้ว ไม่ค่อยอยากไป

หร้อก เค้าว่าเวลาเดินผ่าน ป.7 พี่เค้าชอบหยิกก้นจนช้ำแหละ ก็เพราะเค้ารักเค้าเอ็นดูนี่นา

คุณอย่าขาดเรียนบ่อยละกัน เผื่อเราเดินไป ป. 4 ด้วยกัน ลุงจะได้บอกพี่พี่ว่า

เนื้อน้องเค้านุ่มน่าหยิกกว่าคนแก่ ๆ เย๊ย๊ย๊อออะ อ่ะ

แล้วแต่กรณี แล้วแต่เหตุการณ์ครับ เนื่องจากไม่ทราบสถานะการณ์ผมจึงขอตอบกลางๆ

หากผมตัดสินใจว่าจะต้องหยุดทำในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ผมคงต้องตรึกตรองชั่งใจอยู่นาน และเมื่อผมจำเป็นต้องตัดสินใจหยุด แสดงว่ามันต้องมีเหตุผลและน้ำหนักของมันพอเพีียง (หรือมีข้อเสีย หรือมีสิ่ง/สถานะการณ์ ที่ทำให้เราไม่สามารถทำในสิ่งที่ตั้งใจต่อไปได้) ดังนั้น จึงไม่ได้เป็นเรื่องที่หยุดทำกลางคันอย่างไม่มีเหตุผล แม้จะน่าเสียดายแต่ก็เข้าใจและไม่ตำหนิตัวเอง ผมว่าผมคงจะเสียดายอยู่ไม่นาน สักพักพอจืดจางแล้วก็จะเริ่มต้นทำสิ่งใหม่หาอะไรทำอย่างอื่นต่อไปครับ ชีิวิตประกอบกับประสพการณ์ร้อยพันหมื่นสถานะการณ์ สิ่งที่เกิดขึ้นกับผม ไม่เคยเป็นศูนย์ถือว่าการได้ฝึกความอดทนและความยากของอะไรก็ตาม เป็นการสร้างภูมิคุ้มกันของชีวิตให้เราแกร่งขึ้นครับ

ถ้าเกิดตั้งใจผิด คือว่ามารู้อีกทีว่ามันไม่ถูกต้อง

เราก็ต้องรู้ตัว เลิกคิดเลิกทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ผิด หันกลับมาทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ที่คิดว่าเสียดายถึงเวลาผ่านไปแล้วอาจบ��กว่ารู้งี้เลือกมาถูกทางแต่แรกก็ไม่เสียเวลาก็ได้ หรือนึกไปนึกมาก็ว่าขำๆ มีความสุขแล้วจะไปคิดทุกข์ในสิ่งที่ตั้งใจผิดทำไม

ถ้าตั้งใจไว้ถูก ยังมีปัจจัยแห่งความสำเร็จไม่พร้อมก็ต้องพยายาม อาจเหลือนิดเดียว เหมือนขุดทองอีกนิดก็เจอก็ได้ใครจะรู้

เราคิดถึงคำตอบที่เราเคยลงที่นี้มาขอนำมาลงใหม่

ข้อคิดนิทานภาพเรื่องเมล็ดแครอท(The carrot seed) ไม่รู้เคยได้อ่านไหม

เป็นเรื่องที่เด็กน้อยปลูกเมล็ดแครอท

ผู้ใหญ่กลับบอกกับเด็กน้อยว่าปลูกเมล็ดแครอทไม่ขึ้นแน่ แม่พ่อ พี่ พูดตรงกันว่าไม่งอก แต่เด็กน้อยยังก็เฝ้าดูแลรดน้ำ กำจัดวัชพืชสม่ำเสมอ จนในที่สุด ก็ได้แครอทหัวใหญ่

จะเห็นว่า

"บางเรื่องเราถ้ารู้จักอดทนรอและพยายามก็ได้"

"ทำปัจจัยแห่งความสำเร็จให้พร้อม สิ่งที่เชื่อว่าได้ก็ย่อมได้ในที่สุด"

เคยสิคับ

แต่พอรู้สึกว่า เสียดาย แปลว่าเรายังไม่พร้อมที่จะ หยุดสิ่งนั้น...

เลยไม่อยากเสียเวลาที่ผ่านมาไปเปล่าๆ และความยากลำบากที่ผ่านมา มันก็ต้องมีข้อดี หรือ กำไร ที่เราได้จากความอดทนและพยายามนั้นมา อยู่ด้วย แต่เราจะ เข้าใจมันรึป่าว แค่นั้นเอง..

การที่ทบทวน เรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมา ถ้าคนคิด "เป็น" จะรู้ว่า อันใหน คือกำไร อันใหนคือ ขาดทุน

อันใหน คือ รอยยิ้ม อันใหนคือน้ำตา อันใหนคือ สุข อันใหนคือ ทุกข์ และอะไรที่มันมีมากกว่ากัน

แล้วถ้ามันมีค่า จะทิ้งมันทำไม และถ้ามันไม่มีค่า คงไม่เสียดาย หากจะลืมมัน...

สรุป ทำในสิ่งที่คุณ คิดว่า สบายต่อจิตใจคุณเอง... ดีที่สุด ถ้าเสียดาย แสดงว่า สิ่งนั้นต้องมีค่ากับคุณแน่นอน

ปานกลาง ถึงกับมาก แต่คุณอยากทิ้งมันเพราะ อารมณชั่ววูบ ต่างหาก อาจจะมาจากการผิดหวัง เป็นหลัก..

แต่การเปลี่ยนสิ่งใหม่ ก้ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย และก็ยังไม่รู้ว่าจะดีมั้ย อยู่ที่ความเชื่อของตัวคุณเอง...

@pink ลองชั่งดูสิคะ !!! คุณลองจินตนาการโดยการวาด ตราชั่งขึ้นมา แล้วเปรียบสองด้าน เป็น สุข กับ ทุกข์ แล้วคุณ เอาสิ่งนั้น เป็นขาตั้ง แล้ว วาดดูว่า สุข หรือ ทุกข์มากกว่า เพียงแค่คุณอย่าหลอกตัวเองเท่านั้นเอง ...

เมือ่ ภาพวาดนั้นเสร็จ คุณก็จะมองเห็นว่ามันเอียงไปทางใด แล้วคุณก็พิจารณา ถึงสิ่งนั้น..

แบบนี้คือ ตัวอย่าง จากความสงสัยที่ว่า Pc & pink ระหว่างเราใครรักกันมากกว่ากัน ตราชั่งของ หนู คือ รูป ผู้ชายกับ ผู้หญิง ที่ยืนกอดกันโดยมี ตราชั่งอยู่ด้านหลัง ทางซ้ายคือ ความดีที่ผู้ชายทำ ทางขวาความดีที่ผู้หญิงทำ และเมื่อตราชั่งด้านใด โน้มลง รูปปั้นฝั่งตรงข้ามจะยกสูงขึ้น หมายถึง ถ้าตราชั่ง ความดี ผู้ชาย โน้มลง รูปปั้นผู้หญิงจะสูงขึ้น หมายความว่า เขาให้ความรักกับคนนั้นเท่าใดอย่างไร ฝ่ายผู้หญิงก็ เช่นกัน ค่ะ นี่แค่ตัวอย่างคร่าวๆนะ คะ คงจะนิยามออกแล้ว..

Pc&pink (^ ^)