คำถามวันหยุด ช่วยคิดหน่อยค่ะว่าจะจัดการชีวิตเด็กผู้ชายคนหนึ่ง อายุ 13 ปีอย่างไรดี?

ให้เรียนต่อไป ในรร.สังกัด กทม. หรือ สพฐ. ซึ่งในหลาย ๆ โรงเรียน จะมีทุนการศึกษา และมีชุดนักเรียนฟรี บางแห่งมีอาหารกลางวันฟรี หรือช่วยออกค่าอาหารกลางวันให้ครึ่งหนึ่งด้วย ลูกดิฉันก็เริ่มเรียนจาก รร.เอกชน ต่อมารู้สึกว่าการเรียนมีปัญหาหลายอย่าง เหมือนจะไม่เหมาะกับ รร.นั้น จึงออกมาเข้า รร.รัฐบาลสังกัดสพฐ. เป็น รร.วัดด้วย ซึ่งปรากฏว่าคลิกเลย เขาก็เรียนได้ดีเป็นเด็กเก่งไปเลย ตอนที่เรียนก็มีได้รับเสื้อผ้าฟรี หนังสือฟรี นมฟรี แต่ส่วนทุนการศึกษาและค่าอาหารกลางวันฟรีดิฉันคืนให้ทางรร.ไป แต่อย่างอื่นเขาไม่รับคืน ก็เลยรับไว้ รร.เหล่านี้ เดี๋ยวนี้คุณภาพดีและดูแลเอาใจใส่เด็กดีนะคะ แต่เราก้ต้องดูเด็กของเราด้วย

เข้ามาเพิ่มเติมคำตอบค่ะ เด็กอายุ ๑๓ ปี น่าจะอยู่มัธยมแล้ว ไม่ใช่ประถม ถ้าเค้าสนใจด้านการช่าง ลองให้สมัครเข้าเรียนกับมูลนิธิพระดาบสดูนะคะ เป็นรร.ของในหลวง สอนวิชาชีพทางช่างหลายอย่าง เช่นช่างอีเลคโทรนิค ช่างยนต์ ช่างซ่อม ช่างไฟ จะรับเด็กยากจน ขาดแคลนทุนทรัพย์ เรียนฟรี มีที่พักแต่ว่ารับตั้งแต่อายุ ๑๘ ปีนะคะ ช่วงนี้น้องต้องเรียนมัธยมไปก่อนจนอายุ ๑๘ ถึงสมัครเรียนได้ แต่มูลนิธิจะไม่รับคนที่เรียนเกิด ม.๖ ไปแล้ว เพราะถือว่าได้รับโอกาสทางการศึกษาแล้ว

ผมเสนอแบบช่วยบรรเทาภาระด้านค่าใช้จ้านนะครับ ลองติดต่อที่สังคมสงเคราะห์จังหวัดดู เขาอาจจะมีทุนช่วยเหลือ

อีกวิธีก็ลองติดต่อ ผู้อำนวยการโรงเรียน เขาจะมีทุนการศึกษาของผู้ใจบุญอยู่บ้าง

...สุดท้าย ถ้าเขาใฝ่ธรรมก็ลองให้เขาบวชเรียนทางพระครับ

ทุกอย่างมีทางออกเสมอครับ

เราว่าไหนๆๆก็ไหนๆแล้ว ควรหาโรงเรียนแถวบ้านให้น้องชาย(๑๓ปี)เรียนไปก่อน หลังจากนั้นก็คงให้เขาสอบชิงทุนการศึกษาอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทางโรงเรียนของรัฐ(น่าจะมีโครงการฯเหล่านี้)เป็นการช่วยเหลือผ่อนคลายไปบ้าง,

และทางแม่ของน้อง(ชายคุณ) เขาพอมีฝีมือทางไหนบ้าง ลองๆๆคุยกันว่าช่วยกันแบ่งเบาค่าใช้จ่ายต่างๆดู ถ้านึกไม่ออกก็คงดูว่าหน้าบ้านคุณ มีที่พอจะขายอาหารตามสั่ง หรือขายของชำ หรือขายน้ำดื่มต่างๆ หรือขายไก่ย่างส้มตำ หรือขายแต่ข้าวสวย+ข้าวเหนียวที่สุกแล้ว หรือไปรับกับข้าวที่แม่ค้าในตลาดปรุงสุกใส่ถุง รับกลับมาขายหน้าบ้านฯ ก็ได้ค่ะ(แต่คงลงทุนพอสมควร),

และต้องแบ่งหน้าที่กันดูแลคุณพ่อ(ที่ว่าไม่สามารถช่วย้เหลือตัวเองได้)ด้วย ว่า วันไหนเวลาไหนต่อสัปดาห์ให้แน่นอนไปเลย เพราะไม่ต้องมาอ้างว่าไม่มีเวลาหรืองานมากหรืออื่นๆ(ข้ออ้าง)ค่ะ...,

เอาใจช่วยให้ทุกๆอย่าง ทุกๆคน ทุกๆปัญหา คลี่คลายไปด้วยดีและเข้าอกเข้าใจในสถาณการณ์เช่นนี้ ร่วมมือร่วมใจร่วมแรง เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ทุกๆคนทุกๆฝ่ายนะค่ะ

ให้เรียนต่อไป ดูแลกันต่อไปยึดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

ลุงค่อยใจชื้นเมื่อเห็นท่านสมาชิกมาช่วยกันออกความเห็นดีดี ลุงก็แค่มาขอเป็นกำลังใจ

และแบ่งเรื่องคนแก่ขี้บ่น ปันมาให้สักกระบุงหนึ่ง

ลุงว่าการอบรมบ่มนิสัย ว่ากล่าวให้บ้าง เป็นภูมิคุ้มกันที่ดีแก่เด็ก

คนที่ไม่เคยถูกว่า เวลาได้งานทำใหม่ ๆ แล้วทำผิดพลาดไม่ถูกใจจ้าวนาย เวลาถูกตำหนิ

จะเครียดมาก ทำตัวต่อไปไม่ถูก ถ้าจ้าวนายบารมีไม่สูง ก็จะหาโอกาสโยนลูกกลับให้ได้

แต่ถ้าเจอเจ้านายที่น่าเกรงขามมาก ก็พาลจะร้องไห้เสียนี่

ฝากให้ว่ากล่าวตั้งแต่วัยวันนี้ แต่เวลาว่ากล่าวอย่าทำหน้าตาดุมาก เด็กจะเครียด

เวลาเด็กไม่ค่อยขยัน ขออย่านิ่งเหมือนที่เคยได้ยินคำ"ขี้เกียจว่า" เพราะต่อไปเมื่อเด็กโตขึ้น

เราเพิ่งจะไปว่าสอน เขาอาจมีปฏิกิริยาไม่อยากรับฟัง

ลุงอ่านเข้าใจคำถามดี และเห็นด้วยกับท่านที่เข้ามาตอบก่อนแล้ว ท่านเจ้าของคำถาม

คงไม่ต่อว่าที่ไม่ได้คำตอบตรงใจเพิ่มเติม ก็ลุงตอบให้คนละเรื่องเดียวกันอยู่แล้วนี่ครับ