เห็นด้วยมั๊ย. 'คนเราร้องไห้มาตั้งแต่ลืมตาดูโลก จึงเป็นเหตุบอกได้ว่าการร้องไห้บ้างในชีวิตเป็นเรื่องปกติ?

เห็นด้วยกับประโยคแรก แต่ไม่จำเป็นเสมอไปที่เราจะคิดว่าร้องไห้เถอะ ชีวิตนี้มันต้องมีบ้าง

ผมเห็นว่าหากเรามองอะไรได้ถ่องแท้ตามสัจธรรมแล้ว จิตใจย่อมถูกฝึกให้เข้มแข็งตามอัตโมัติ

จริงอยู่ที่การกระทบใจในคนภายนอกอาจเกิดกับเรา แต่ก็อย่าเอาใจเราไปใส่ใจกับการกระทำของเขาเกินไป

เพราะใจเขายังไม่คิดเราไปคิดแทนเขา เราเองที่จะเสียใจและใจเสียซะเอง

เห็นด้วยประโยคแรก คนเราร้องไห้มาตั้งแต่ลืมตาดูโลก

ส่วนประโยคหลังอยู่ที่จิตใจเราว่าเข็มแขงหรือเปล่า

เห็นด้วย+คล้อยตามค่ะ เพราะเราๆๆเกิดมา"ร้องไห้"เป็นอันดับแรก ไม่ร้องหมอ-พยาบาลก็"ตีตูด"ให้ร้อง เพื่อเป็นสัญญาณว่า มีชีวิตรอด,

เวลาคนอื่นร้องไห้ เราๆเห็นก็อาจจะว่าเป็นเรื่อง"ธรรมดา+ปกติ" แต่พอเราๆๆ"ร้องไห้"บ้าง ต้องไป"ร้องไห้กับเดือน"..ค่ะ

ครับเป็นเรื่องปรกติของมนุษย์อย่างเราๆที่ต้องร้องไห้แต่ที่ไม่ปรกติก็คงเหมือนกับหนังเรื่องคุณนายโฮที่เธอร้องได้ตลอดเวลา ที่น่าแปลกไม่รู้หลังจากร้องไห้แล้วมันมีความรู้สึกที่ได้ปลดปล่อยรู้สึกโล่งดีๆมันมีความดีอะไรบางอย่างครับในการร้องไม่รู้เพื่อนเป็นเหมือนกันเปล่า

การร้องไห้เป็นเรื่องปกติสำหรับมนุษย์ค่ะ

ธรรมชาติสร้างท่อน้ำตาไว้ให้เป็นทางออกของน้ำตาค่ะ