คำว่า "ธรรมะ" ตามความหมายดั้งเดิมนั้นหมายถึงอะไร?

คำว่า “ธรรมะ” ตามความหมายดั้งเดิมนั้นเล็งถึง พฤติธรรม หรือ สภาวธรรม ของ “สิ่งซึ่งทรงตัวอยู่” (I AM WHO I AM) เป็นสภาวะ “คงที่ไม่เปลี่ยนแปลง” ซึ่ง “ไม่มีอยู่ในโลกนี้” จึง “ไม่มีใครรู้จัก” และไม่อาจหาคำพูดใดๆ มาพรรณนาคุณลักษณะที่สัมบูรณ์ของ “ธรรมะ” นั้นได้

หากจำเป็นต้องพรรณนาก็ไม่ควรใช้คำว่า “อนิจจัง-ทุขัง-อนัตตา” แต่ควรใช้คำว่า “อมตะ-สุขัง-อัตตา” เพราะ “ธรรมะ” ไม่ใช่ภาวะของโลก ที่เป็น “อนิจจัง” (การดำรงอยู่ชั่วคราวของกรรมดี-กรรมชั่ว) “ทุขัง” (การทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ของกรรมดี-กรรมชั่ว) และ “อนัตตา” (การไม่ใช่ตัวตนของกรรมดี-กรรมชั่ว)

แต่ “ธรรมะ” คือ สภาวะเหนือโลก ที่เป็น “อมตะ” (การดำรงอยู่ตลอดไปของคุณงามความดี) “สุขัง” (การคงที่ไม่เปลี่ยนแปลงของคุณงามความดี) และ “อัตตา” (การดำรงอยู่ได้เองของคุณงามความดี)

มีอยู่ในนี่นะคะ เป็นคำจำกัดความ

http://www.buddhadasa.com/shortbook/dhamma.html

มีต่อหน้าสองด้วย ลองเข้าไปอ่านคะ

ขอตอบแบบสั้นๆนะครับ (งานเข้าพอดีเลย)

คือ คำสอนของพระพุทธองค์ !

ท่านอื่นว่ายังงัยครับ ?

จะได้เป็น วิทยาทานร่วมกัน