อยากทราบว่ามีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับ "เครื่องรางของขลังกับชาวพุทธ"?

หากวันใดที่มนุษย์ยกย่อง “สิ่งอื่น ๆ ” ขึ้นแทนที่ “ธรรมะ”

หรือยกย่อง “เครื่องรางของขลัง” ขึ้นแทนที่ “พระศาสดา”

ทุกความเคลื่อนไหวของพวกเขานั้น “ก็น่ากลัวยิ่งกว่า” คนที่ไม่มีศาสนาเสียอีก

ปัจจุบันพระสงฆ์จำนวนไม่น้อยได้กลายเป็นปัจจัยเร่งให้เกิด “วิกฤตทางปัญญา” และ “ความเสื่อมทรามทางจริยธรรม” เร็วขึ้น แม้แต่พระผู้ใหญ่จำนวนไม่น้อยก็ร่วมกันออกมาประพฤติ “วิปริต” ไปจากพระธรรมวินัยด้วยการพาศาสนาพุทธไป “อวตาร” เข้ากับศาสนาอื่นอย่างชนิดไม่เกรงกันว่าผลของการทำเช่นนั้นจะนำเอาศาสนาพุทธไปสู่ความตกต่ำ ไปสู่ลัทธิบริโภคนิยม วัตถุนิยม ซึ่งรวมไปถึงเครื่องรางของขลัง

ปัจจุบันการแสดงธรรมจึงมีลักษณะเป็นพิธีกรรมชนิดหนึ่งไม่มีชีวิตจิตใจ คือ เพียงเพื่อให้พิธีการสมบูรณ์เท่านั้นเอง พระสงฆ์เป็นจำนวนมากจึงหันเห มาแข่งขันกันสร้างโบสถ์วิหาร หาทุนรอนด้วยกรรมวิธีไสยศาสตร์ต่าง ๆ เป็นอเนกประการ การทรงเจ้าเข้าผีซึ่งไม่น่าจะเป็นกิจกรรมของพุทธศาสนา กลับเป็นเรื่องธรรมดาที่พระสงฆ์เข้าไปเกี่ยวข้องได้อย่างไม่รู้สึกกระ***ใจ

การแต่งเรื่องเท็จเพื่อสร้างปาฏิหาริย์ให้แก่ศาสดา หรือแต่งเรื่องที่เกินจริงเพื่อสร้างความหวาดกลัวให้คนละความชั่ว หรือนำเรื่องโกหกมาเป็นเครื่องมือจูงใจเพื่อให้คนทำความดี หรือการสร้างเครื่องรางของขลัง ถ้าไม่ได้อยู่บนรากฐานของความจริงรองรับแล้ว ล้วนเป็น “ธรรมะวิบัติ” ทั้งสิ้น หากแก้ไขปัญหาไม่ถูกทาง ก็จะยิ่งทำให้ศาสนาพุทธนั้นเสื่อมไปจากสังคมไทยเร็วยิ่งขึ้น

ศาสนาพุทธได้เปลี่ยนแปลงไปจนมีลักษณะตรงกันข้ามกับคำสอนดั้งเดิม ซึ่งพระศาสดาเองก็ไม่เคยยกย่องตัวเองสูงกว่าพวกเราแม้แต่อณูเดียว และคำสอนดั้งเดิมก็ไม่ได้สอนไว้ในที่ไหนเลยให้บูชาร่างกายของพระองค์ เพราะฉะนั้น จะเห็นว่าการที่ชาวพุทธแทนที่จะให้ความสำคัญกับธรรมะของพระพุทธองค์แต่กลับไปงมงายในเรื่องเครื่องรางของขลัง หากไม่ระมัดระวังให้ดีก็อาจจะสร้างความสับสนให้แก่ประชาชนจนพลัดตกไปสู่หลักปฏิบัติของไสยศาสตร์โดยไม่รู้ตัว และถึงขั้นทำลายล้างคำสอนดั้งเดิมของศาสนาพุทธเลยทีเดียว

เรื่องบางเริ่องเป็นไปตามเหตุผล และ เรื่องบางเรื่องก็อยู่นอกเหตุเหนือผล บางอย่างวิทยาศาสตร์ก็พิสูจน์ไม่ได้ เรื่องแบบนี้อยู่ที่คนศรัทธา.....เชื่อมั่น..แต่อย่างมงาย...สิ่งที่เป็นมงคล..จะอยู่เคียงข้างบุคคลผู้ประพฤติดีท่านั้น

โดยส่วนตัวแล้วดิฉันเชื่อว่าเรื่องพวกนี้กับสังคมไทยหรือสังคมชาวพุทธชาติอื่นๆ นั้นตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ และดิฉันก็ยังเชื่อว่าพวกเครื่องรางของขลังนั้นยังมีอยู่จริงอยู่มาก แต่บางที ที่เราเห็นเยอะๆตามท้องตลาดอาจจะมีปลอมบาง ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาญของแต่ละคน และรวมไปถึงการปฏิบัติตนของผู้บูชา หรือผู้ที่มีไว้ครอบครองด้วย บางคนปฏิบัติไม่ได้แต่มีของดีคุ้มอยู่ ของดีก็อาจจะนำพาเป็นสิ่งไม่ดีมาให้ก็ได้

มันขัดกันนะ แต่มันถูกทำให้กลมกลืนไปซะแล้ว ค่ะ่

เครื่องรางของขลัง มีความผูกพันกับคติความเชื่อของสังคมไทยมายาวนานมาก โดยเฉพาะสังคมไทยที่มีพุทธศาสนา เป็นแกนกลาง บรรดาเครื่องรางของขลังต่าง ๆ นับเป็นส่วนเสริมให้พุทธาคม กฤตยาคมและไสยาคม สามารถเข้ากันได้ และเดินไปด้วยกันได้ อย่างเป็นระบบ เป็นระเบียบ ซึ่งบางครั้งมันเป็น เรื่องจำเป็นเหมือนกันสำหรับสังคมไทย กล่าวได้ว่าเป็นเรื่องที่ลึกลับและบางอย่างก็หาคำตอบไม่ได้

เครื่องรางของขลังเป็นสิ่งที่คนเราเชื่อถือต่อๆกันมาตั้งแต่โบราณ เป็นศาสตร์หนึ่งที่ยังคงมีอยู่ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีก้าวหน้าไปมาก แต่เรื่องของความเชื่อ เรื่อง"เครื่องรางของขลัง"ก็มีมาตั้งแต่โบราณ ซึ่งในตำราพิชัยสงคราม กล่าวว่า เครื่องรางของขลัง ที่นักรบสมัยโบราณจะมีติดตัวเป็นมงคลเป็นเครื่องยึดเหนียวทางจิตใจ ซึ่งมีด้วยกันหลายชนิดและมีความเชื่อต่อ เครื่องรางของขลัง นั้นๆและต่อพระเกจิ ที่สร้างเครื่องรางเหล่านั้นอย่างมั่นคง จะเห็นได้จากการสืบทอด ศาสตร์ต่างๆ เกี่ยวกับวัตถุมงคล ตกทอดกันมา การใช้เป็นเครื่องรางสำหรับคุ้มครองป้องกันในการออกศึกสงครามของคนโบราณ เป็นความเชื่อทางไสยศาสตร์อย่างหนึ่ง

1. เครื่องราง หมายถึง วัตถุสิ่งของใดๆที่พระเกจิอาจารย์ ฆราวาสหรือผู้รู้ได้ทำการปลุกเสกขึ้นมาเพื่ออุปเท่ห์ในการใช้เครื่องราง เช่น ตะกรุด เบี้ยแก้ ผ้ายันต์ ลูกอม ฯลฯ

2. ของขลัง หมายถึง ของทนสิทธิ์ วัตถุใดๆที่มีดีในตัวเอง โดยพระเกจà¸��อาจารย์ไม่ได้ทำการปลุกเสก เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เช่น เหล็กไหล เขี้ยวเสือกลวง เขี้ยวหมูตัน เขากวางคุด ข้าวสารหิน ไม้ไผ่ตัน ฯลฯ

3. เครื่องรางของขลัง หมายถึง ของขลังใดๆที่มีดีในตัว ที่ได้ผ่านกรรมวิธีปลุกเสกหรือลงอักขระโดยพระเกจิอาจารย์ เช่น ตะกรุดหนังหน้าผากเสือ ตะกรุดไม้ไผ่ตัน เขี้ยวเสือกลวงลงอักขระ เบี้ยเเก้ ไม้ครู มีดหมอ ผ้ายันต์ ผ้าประเจียด การสร้าง เครื่องรางของขลัง มีเยอะแยะมากมายเลยครับ ฯลฯ

คำว่า "เครื่องรางของขลัง" ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 ให้ความหมายไว้สั้นๆ ว่า

เครื่องราง น. ของที่นับถือว่าป้องกันอันตราย ยิงไม่ออก ฟันไม่เข้า เช่น ตะกรุด ผ้ายันต์ เหล็กไหล

ของขลัง น. ของที่มีอํานาจศักดิ์สิทธิ์ ที่เชื่อกันว่าอาจบันดาลให้สําเร็จได้ดังประสงค์

เป็นของคู่ศาสนาแต่ละศาสนา

เครื่องรางของขลังเป็นสิ่งที่เกี่ยวพันกับวิถีการดำเนินชีวิตของคนไทย หรือชาวพุทธมาตั้งแต่โบราณกาล ดังนั้นคนโดยส่วนมากก้อมักจะเชื่อถือในสิ่งนี้กัน และสิ่งที่เกิดขึ้นที่ทำให้เราเห็นได้อย่างเด่นชัดก้อคือ เราจะได้รับความรู้สึกทางใจที่เหมือนกับมีที่พึ่งพิง เวลาทำอะไรก้อจะมีความมั่นใจมากขึ้น เลยทำให้ทุกอย่างเกี่ยวเนื่องกัน แต่อะไรก้อไม่สำคัญเท่ากับการกระทำหรอกค่ะ ถ้าสิ่งที่กระทำ มันดี หรือถูกต้อง ผลของมันก้อจะดี และถูกต้องตามไปด้วยเสมอ

ที่มา ความคิดเห็นส่วนตัวเหมือนกันค่ะ