คนลวงโลก ...สมควรแล้วหรือแรงไป ?

กรณีศึกษานาธานเป็นตัวอย่าง ผมมองในมุมกลับว่าเป็นการสมยอมโดยเสน่หาและลุ่มหลงในรูปและจริตของผู้เสียหายเองทั้งนั้น ที่สุดท้ายแล้วเราจึงจะเห็น"ผู้นำที่เกิดจากควาเสียหายลุกขึ้นมาสู้(แฉ)แล้วจึงมีผู้ตาม(ที่ตอนแรกไม่กล้า(แฉ)ด้วยกลัวอะไรๆก็แล้วแต่ และที่สำคัญสุดๆคือมนุษย์มักกลัวผู้อื่น"ว่าโง่หรืออับอาย"ครับ บ้านเรายอมรับและอดทนอะใรที่ไม่ควรอดทนกัน ไม่รักษาสิทธิเมื่อถูกล่อลวงหรือถูกละเมิดสิทธิ ไม่ว่าจะเป็น การล่วงละเมิดสิทธิสตรีระหว่างนายกับลุกน้อง(ที่ไม่ลุกมาสู้)

ไม่ว่าจะถูกนายทุนเหยียบย่ำ หรือแม้แต่การล่อลวงต่างๆในประเทศนี้ที่มากมายแต่ไม่กล้า

จนกว่าจะมีผู้เสียหายคนแรกที่เป็นผู้นำออกมาแฉ จึงจะมีผู้เสียหายอื่นๆออกมาซ้ำครับ

ปายต้องคิดใว้เสมอว่าทุกๆอย่างในโลกนี้ล้วนแต่ถูกปรุงแต่งและไม่มีอะใรแท้แน่นอนยกเว้นเกิดแก่เจ็บตายดังพระท่านว่า.

ในความจริงมักมีคำลวงซ่อนอยู่เสมอ ถ้ามากก็เป็นภัย..ถ้าความจริงที่ปราศจากการปรุงแต่งก็เป็นความจริงที่ไม่น่าเชื่อถือ(ทษ��ีปากเสียปราศรัยทางการเมือง:ผู้เขียน)

ไม่ต้องประนาม..ไม่ต้องหาเหตุผล ..แต่จงให้อภัยก็เท่ากับว่าเรารู้สติเพื่อที่จะ ฟังต่อไป หรือเลี่ยงที่จะจากกัน..ตอนนี้ครับ

หลายเรื่องที่เกิดบนโลกนี้ มีที่มาและความเป็นไปมากมาย ทุกๆเรื่องเราคงไม่รู้ว่า ใครทำอะไรเพราะอะไร แต่ถ้าเราต้องรับรู้และเรื่องนั้นมีผลกระทบกับเรา เราก็คงต้องนั่งคิดว่าทำไม เค้าทำเพราะอะไร มีเหตุผลอะไรบ้างหรือเปล่า หรือแค่นิสัยมักง่ายเค้าจึงทำสิ่งนั้น เรื่องเดียวกัน อาจมีคนพอใจ แต่ก็มีหลายคนไม่สบอารมณ์ ถ้าเราจะคิดว่าควรประนามแค่ไหน ก็คงเป็นวิจารณญานส่วนตนเท่าที่เรื่องนั้นมีผลกระทบต่อเรา หรืออาจมีความไม่เห็นด้วยของเรา จึงทำให้เราคิดปฏิเสธการกระทำดังกล่าว

เดี๊ยวนี้คนไทยติดนิสัยไล่ล่าไปแล้วหละครับ กะว่าจะเอาให้ตาย

กันไปข้างนึงเลยทีเดียว การให้อภัยคนเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่ก็คน

คนนั้นควรสำนึกตัวหรือสำเหนียกในความผิดที่ตัวเองก่อขึ้น ไม่

ใช่ หาเรื่องแถมันต่อไปแบบน้ำขุ่นๆ รอคนเอาฉมวกมาแทง

สำหรับการประนาม โดยปรกติมันก็ย่อมเกิดขึ้นทางอ้อมอยู่

แล้วครับสำหรับโลกยุคนี้ เพราะแค่ข่าวออก นักข่าวก็เริ่มไป

หางานทำ เจาะข่าวตีแผ่ เผลอๆบางคนมีการยุ อีกต่างหาก

สมชื่อจริงๆ

คนธรรมดาคงไม่มีผลกระทบอะไรกับสังคมมากนักครับแต่ถ้าเป็นคนที่อยู่ในสายตาของสังคมใช้ตัวและหน้าตาหากินกับสังคมต้องมีบทลงโทษหน่อยก็ดีเป็นตัวอย่างที่ไม่น่าให้อภัยครับ

แรงไปในบางเหตุผล ที่ต้องปกป้องสิ่งสำคัญด้วยการโกหก

แต่เบาไปสำหรับ คนที่โกหกเพื่อตนเองแล้วทำร้ายผู้อื่น

ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองครับ..ว่าสิ่งที่ทำ ดีหรือไม่ดี รู้อยู่แก่ใจ

แค่อย่าหลอกตัวเอง.... อย่าให้คนอื่นต้องมาลำบาก กับการกระทำของเรา

การให้อภัย เป็นการให้โอกาส สำหรับคนที่ยอมรับผิด... กลับมาทำตัวเสียใหม่ครับ

ไม่ชอบคนโกหก ให้ความสำคัญกับคำพูดและคำสัญญา ถ้ารู้ว่าโกหก คงไม่ยกโทษให้ง่ายๆ เป็นคนดีที่ไม่โง่ค่ะแต่จะยอมโง่ถ้าการโกหกนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ

อย่างนัดกับเพื่อน พอถึงเวลานัด แล้วเพื่อนโกหกว่าไม่ว่างแต่ไปกับแฟน อันนี้ไม่ว่า ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

แต่ถ้าเรื่องแฟน โกหกเรื่องหนึ่ง ก็ต้องมีเรื่องสอง รับไม่ได้ค่ะ สตอเบอรี่ ถ้ารู้เห็นบ่อยๆเข้าคงตัดหางปล่อยวัด

แต่ถ้าหมายถึงบุคคลที่(พอจะ)มีชื่อเสียง ไม่ได้ใส่ใจเลย เพ��¸£à¸²à¸°à¹„กลตัวมากๆ.....แต่ตอนนี้เริ่มใส่ใจแล้วค่ะ เห็นข่าวขายได้ประโคมกันใหญ่ แต่จะประนามมั้ย? คงไม่ ไม่ใช่ธุระของเรา ......แต่นะ ถ้าจะให้กลับมาอีก คงไม่ไหว คนพิการยังทำ...เงินคือ ทุกอย่างในชีวิตà¸��ั้ง

เราก็ต้องดูเหตุผลในการโกหกของเขาแหละครับ ถ้าเขาโกหกซะจน ไม่รู้ว่าที่ตัวเองพูดมันจริงหรือไม่จริง โกหกจนเป็นเรื่องปกติ แบบนี้ก็คงต้องเลิกสนใจไปเถอะครับ ปล่อยให้เขาแก่ตายตามธรรมชาติของเขาไปเถอะ บางครั้งคนเราก็รู้ความจริงอยู่แล้วว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมันจริงหรือเท็จ แต่เราก็หลอกตัวเองว่า ที่เขาผู้อาจจะมีเหตุจำเป็นแต่เมื่อค้นหาแล้วก็ไม่เจอเหตุจำเป็นนั้นเลย

โรสว่าทุกนต้องเคยเจอมาหมดค่ะ อยู่ที่ว่าเราให้ความสำคัญแค่ไหนเจอแล้วก็ต้องเสียความรู้สึกเป็นธรรมดา แต่ว่าก็ไม่เคยถามสักครั้งเดียว ว่าทำไม ให้มันผ่านเลยไป ตราบใดที่เราเองต้องการรักษาสัมพันธภาพดีๆกับเค้าอยู่

เรื่องนี้ต้องเจอเองจริงๆถึงรู่ว่าคำพูดนั้นจริงหรือลวงโลก การฟังจากคนอื่นว่าคนนี้พูดจริงหรือไม่ อันนี้เชื่อถือได้ยากเต็มทน เพราะมนุษย์ทั้งหลาย ล้วนปกป้องตนเองค่ะ ให้ดูดี สะอาด เพื่อหน้าตาและความรู้สึกของตนเองและผู้อื่น บางอย่างไม่เชิงว่าไม่จริงทั้งหมด เพียงแต่พูดปรับตำแหน่งและช่วงเวลา เพื่อให้เหตุการณ์เข้าข้างตนเองค่ะ เรื่องบางเรื่อง ต้องคนที่เกี่ยวข้องกันโดยตรงเท่านั้น จริงจะรู้อยู่แก่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น คนที่เข้ามารับฟัง ไม่มีทางเข้าใจอย่างแท้จริงค่ะ เพราะความสัมพันธ์และอคติ ที่มีผลต่อความเที่ยงตรงเสมอ

แต่โดยส่วนตัวโรส ใครมองดูว่ามีบ๊อกๆนอนอยู่ในปาก ขวานผ่าซากพูดตรงๆต่อหน้า แต่ ก็ ไม่คิดประนามใครค่ะ โรสคิดว่าทุกคนมีเหตุผลส่วนตัวเสมอ ใครจะโกหกใคร ก็ไม่สำคัญเท่าที่ว่า กำลังโกหกตัวเองอยู่หรือเปล่า เพราะถ้าใช่ ตราบใดที่ยังมีความรู้สึก มีลมหายใจ เค้าก็ได้ประนามตนเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน^^

ถ้าเขา"โกหกไม่ผ่านโกห้าโกสี่ฯมาก่อน".

ไม่เสียหายมากมายก็"ควรให้อภัยเผื่อเขาจะกลับใจกลับตัว"ดีขึ้น..

แต่อย่างไรอย่างไรก็(ยังโกหกเพิ่มโกฮับอีก)เหมือนเดิม ไม่วิวัฒนาการพฤติกรรม.ข้างบ้านเราเขาเรียก"คนตอแห.."จ้ะ

จะ"อภัยก็ได้ แต่..ตัวใครตัวมัน"จ้ะ.เผือกลาก่อน..