ปัญหา "ส่วย" กับแรงงานต่างด้าว?

เห็นใจแรงงานต่างด้าว โดยเฉพราะจากประเทศเพื่อนบ้านเรา เขาไม่ยอมแพ้ พยายามทำงานแลกเงิน ไม่ยอมไปปล้น ไปขโมยเขากิน ยังเห็นคุณค่าของการทำงานอยู่ งานที่ทำก็หนักมาก ยาวนานมาก ไม่คิดว่าจะสามารถทำได้เท่า บางครั้งถ้ามีโอกาศก็อยากช่วยนะ

ตอนนี้ก็หวังแต่ว่าผู้ใหญ่ของบ้านเรา จะใจกว้างอำนวยความสะดวกดูแลให้การช่วยเหลือที่เป็นธรรม ในฐานะผู้ช่วยสร้างความเจริญให้ประเทศ ใครขยันทำงาน เป็นคนดี เราควรส่งเสริม ต้อนรับให้ดี ให้อยู่ช่วยกันนานๆ

ใครขี้เกียจ ชอบเป็นโจร ปล้นกิน ขโมยกิน แอบๆ ซ่อนๆ ลับๆๆ ล่อๆๆ กิน เราจะช่วยส่งออกไปไกลๆ ปัญหาอาจจะมากกว่านะ เพราะคนอื่นเขาก็ไม่อยากได้เหมือนกัน

เพราะตำรวจไม่รักษากฏหมาย และส่วนมากตำรวจก็เป็นเองค่ะ แรงงานต่างด้าวชาวพม่าไปดูได้เลยนายหน้าที่นำมาจากจังหวัดตากน่ะตำรวจทั้งนั้น ค่าพามาหัวละ 16,000.-บาท แค่จังหวัดตากมากรุงเทพนี่เอง พอมีข่าวทีก็ทำเป็นจับทีแล้วก็ส่งกลับไปตากเพื่อนำส่งกลับมาอีก มันจึงเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จักจบสิ้นไงคะ

ทุกวันนี้ เราอยูเพื่ออะไรครับ

1) ความสำเร็จอยู่ที่....พรรคพวก

2) ความสะดวกอยู่ที่... เงิน

3) ความเจริญอยู่ที่..... งาน

คุณลองคิดดูขนาดกระทรวงแรงงานทำเรื่องที่ผิดเพื่อให้ชาวต่างด้าวอยู่อย่างถูกต้องแล้ว มันยังจะลักลอบอีกคิดดู

ต้องพึ่งกฏหมายอย่างหนัก เอาหนักกว่านี้ แต่ต้องทำจริงด้วยนะ คนเราอยู่ได้ทุกวันนี้มันต้องกฏกันทุกคนถ้าไม่เคารพกฏสังคมก็อยู่กันไม่ได้ คนเราถ้ารู้จักหน้าที่ความรับผิดชอบต่อบ้านต่อเมืองตรงไปตรงมา ก็คงจะไม่วุ่นวายแบบนี้หรอก แต่อย่างว่าพูดได้แต่จะทำได้หรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง ก็เหมือนกับรับรู้แต่ไม่รับทราบนั่นแหละ ถ้าไม่เสนอก็คงไม่มีใครตอบสนองหรอก ทุกวันนี้คนเราเห็นแก่ตัวมากกว่าส่วนรวม เอาตัวรอดเป็นยอดดี ทำเพื่อตัวเองซะมากกว่าอุดมการณ์ เพราะคำว่าอุดมการณ์กินไม่ได้ แต่ถ้ามีอุดมการณ์ก็อาจตายได้ เพราะไปขัดผลประโยชน์เพราะฉะนั้นแล้วแทนที่จะช่วยก็ช่วยส่งต่อสะเลยเงินก็ได้ไม่ผิดใจกับใครด้วย อย่างมากก็แค่โดนจับเดี๋ยวเดียวก็ออกมาทำผิดใหม่ได้ ไม่มีวันเข็ดหลาบหรอกเงินมันซื้อได้เกือบทุกอย่างอยู่แล้วในโลกปัจจุบันนี้ หรือว่าจะปฏิเสธว่าไม่จริ๊งไม่จริง ซื้อได้ทุกอย่างยกเว้นความตายก็เท่านั้น เพราะทุกอย่างมีข้อยกเว้น ไม่ได้เจตนาไม่ได้เจตนา

เป็นปัญหาโลกแตกครับแก้ไม่ได้หรอกถ้าแรงงานต่างด้าวยังอยากจะหนีเข้าเมืองเพื่อเดินทางไปยังประเทศ

ที่สามอยู่ เลยกลายเป็นทางหากินของนักลงทุนที่เพื่อหวังกำไรจากคนเหล่านี้อยู่ ปัญหาตามมาคือการรับส่วยและจ่าย

ส่วยเพื่อเป็นค่าผ่านทางหรือเปิดทางในการพาแรงงานต่างด้าวเข้าเมือง

และคิดว่าไม่ใช่แค่แรงงานต่างด้าวลักลอบเข้ามาเท่านั้น ลองคิดสิว่า ทำไมหวยบนดินถึงมีทุกซอกทุกมุม โต๊ะพนันบอลมีทุกแห่งแม้แต่ในรั้วมหาลัย ค้าประเวณีตามสนามหลวง พวกขอทานที่มีทุกมุม ของหนีภาษีที่มีขายได้แม้แต่ตามตลาดนัด ตามผับตามบาร์สถานที่ท่องเที่ยว พัทยา พัฒน์พงษ์ เชียงใหม่ ภูเก็ต ก็เห็นมีโชว์อนาจาร ค่าà��œà¹ˆà¸²à¸™à¸—างกับรถบรรทุก มีทุกมุมเลยกับคำว่า"ส่วย"มันคงเป็นวิถีอยู่รอดของพวกเห็นแก่ส่วนตัวมากกว่าส่วนรวมอย่างที่คุณว่าน่ะแหละ

จะว่าไปก็เป็นผลต่างตอบแทนที่ทั้งผู้ให้และผู้รับต่างก็รู้ว่าผิดไงคะ ถ้าเปรียบเป็นผลไม้เน่าก็เพียงเนื้อแต่เมล็ดพันธุ์มันยังอยู่ค่ะ และเติบโตเป็นต้นใหญ่ให้ใบดอกผลและต้นใหม่วนเวียนไปไม่รู้จบ ควรสร้างเกราะตรงส่วนไหน ในเมื่อสนิมกินจนผุไปทั้งระบบ ด้วยความอดอยากเพื่อปากท้องของต่างด้าว เพื่อส่วย เพื่อนายจ้างอ้างแรงงานไทยจ่ายแพงและเลือกงาน หรือขยันไม่เต็มอัตรา กดขี่ก่นด่าไม่ค่อยสะดวก ฮื้ม นะ

ลูบหน้าปะจมูก ผลประโยชน์และพวกพ้องต้องมาก่อน คลองแสนแสบน้ำไม่อาจกลับมาใสในสามวันเจ็ดวัน หรือตลอดกาล เรื่องนี้ก็คงไม่ต่างกันค่ะ อยู่ที่ว่า รู้ แต่ทำอะไรไม่ได้ หรือ ไม่ได้ทำ จริงมั้ย