ถ้าคุณเจอเหตุการณ์ดังต่อไปนี้ แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไปคะ?

คือ ตอนนี้น้องที่เป็นญาติสนิทของเราคนหนึ่ง กำลังเสียใจกับเรื่องที่เรากำลังจะพูดถึงนี้เป็นอย่างมาก จนเราไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดีค่ะ ดังนั้น เราจึงอยากจะถามเพื่อนๆ ใน "รู้รอบ" ค่ะว่า ถ้า "สมมติว่า" คุณได้เจอกับสถานการณ์ทั้ง 14 ข้อ ดังต่อไปนี้ แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไปคะ???

1. คุณได้รู้จักกับคนคนหนึ่ง ซึ่งมีอายุมากกว่าคุณ 2 ปี (แต่เขาไม่เคยรู้เลยว่าคุณอายุน้อยกว่าเขา 2 ปี เพราะคุณเห็นว่าไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องนี้กับเขา) และเรียนจบจาก ม.ราชภัฎแห่งหนึ่ง เมื่อปี 2547

2. ในตอนที่คุณรู้จักกับคนคนนี้เป็นครั้งแรก ที่ ม.รามคำแหงนั้น เขายังไม่ได้ทำงาน คือ หลังจากเรียนจบ ก็อยู่บ้านเฉยๆ มาโดยตลอด ตัวคุณเองก็ยังไม่ได้ทำงานเหมือนกัน แถมยังไม่ได้รับปริญญาของ ป.ตรีใบแรกเลยด้วยซ้ำ และเพราะว่าทั้งคุณและเขา ยังไม่��ีงานทำกันทั้งคู่ จึงเป็นสาเหตุให้ไปสมัครเรียนที่ ม.รามคำแหงเหมือนๆ กัน

3. ที่ ม.รามคำแหงนั้น คุณกับเขาก็ได้พบปะพูดคุย กินข้าวด้วยกัน ไปนั่งเรียนหนังสือด้วยกัน ฯลฯ และการทำเช่นนี้ ทำให้คุณเกิดความรู้สึกชื่นชม ประทับใจ และสนิทสนมกับคนคนนี้เป็นอันมาก เพราะเขามีบุคลิก นิสัย และแนวความคิดหลายๆ อย่างที่ถูกใจคุณมากๆ

4. คนคนนี้รับรู้ว่าคุณเค��เรียนจบจากมหาวิทยาลัยของรัฐบาล ที่ติดอันดับ top five ของประเทศไทยมาก่อน และเขาก็ได้ถามคุณเกี่ยวกับเรื่องมหาวิทยาลัยเก่าของคุณเป็นอันมาก ซึ่งคุณก็ตอบไปอย่างเปิดเผย และบริสุทธิ์ใจ (เพราะคุณต้องการเริ่มต้นมิตรภาพที่ดีกับคนคนนี้ กล่าวคือ คุณไม่อยากโกหกตั้งแต่แรกเริ่ม เพราะกลัวจะเสียเพื่อนในภายหลัง ถ้าหากเขามาจับได้ว่าคุณโกหก) เช่น บอกว่าคุณเรียนเมเจอร์อะไร เพื่อนฝูงที่คณะเป็นยังไง ฯลฯ

5. คนคนนี้ได้ถามคุณในช่วงที่เรียนด้วยกันว่า คุณทำงานหรือยัง และถ้าทำ ทำมานานเท่าไหร่แล้ว ... ซึ่งอันที่จริง ในตอนที่เขาถามคำถามนี้ คุณยังไม่ได้ทำงานเลย แต่เพราะคุณหวังดีกับคนคนนี้มาก เนื่องจากมีความรู้สึกที่ดีๆ ต่อเขา (คือ อยากให้เขามีงานทำเสียที) ตามที่เราได้เล่าเอาไว้ในข้อที่ 3. ดังนั้น คุณจึงโกหกเขาไปว่า คุณกำลังทำงานอยู่กับ บริษัทในเครือของสำนักพิมพ์ที่ชื่อ A และบอกว่า พอคุณเรียนจบมาได้ 3 - 4 เดือนก็ได้มาทำงานในบริษัทที่ว่านี้เลย นอกจากนี้ คุณยังยุ / แนะนำ / โน้มน้าวใจ ให้คนคนนี้ไปสมัครงานอีกด้วย

6. ผลที่เกิดขึ้นจากข้อ 5. นั้น มี 2 อย่าง คือ หลังจากเรียนที่ ม.รามคำแหงด้วยกันมาได้ 3 - 4 เดือน คนคนนี้ก็ "ได้งาน" ในตำแหน่งพนักงานขาย ที่ร้านหนังสือแห่งหนึ่ง และเขาก็เลิกเรียนที่ ม.รามคำแหง

7. ความที่ทั้งคุณและเขา ยังมีความรู้สึกที่ดีๆ ต่อกัน ดังนั้น แม้ว่าเขาจะลาออกจาก ม.รามคำแหง หลังจากที่เรียนไปได้แค่ 3 - 4 เดือน แต่ทั้งคุณและเขา ก็ยังโทรคุยกัน ส่งอีเมล์ถึงกัน นัดไปกินอะไรเล็กๆ น้อยๆ ด้วยกันตามสถานที่ต่างๆ รวมทั้งยังบอกที่อยู่ของแต่ละฝ่าย ให้แก่กันด้วย

8. ในช่วง 1 - 2 ปีแรกที่รู้จักกัน คุณ "ไม่ได้เอะใจ" เลยสักนิด ว่าทำไมคนคนนี้ ถึง "ไม่ค่อยอยาก" ตอบคำถามที่คุณถาม "เกี่ยวกับตัวเขา" และ "ไม่ค่อย" แสดงออกถึงตัวตนที่แท้จริงของเขาเอง เป็นต้นว่า เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ฯลฯ เพราะคุณมองว่า เป็นเรื่องธรรมดา ที่คนเราอาจจะเกิด "ความรู้สึกได้หลายๆ อย่าง" เวลาที่ได้รู้จักกับคนที่เรียนจบจาก “ต่างสถาบัน” ... ดังนั้น คุณจึงยังคงแสดงความชื่นชม แสดงการให้เกียรติ์ และแสดงความเป็นมิตรอย่างจริงใจ ในทุกๆ วิถีทาง เท่าที่คุณจะมีโอกาสทำได้ ไม่ว่าจะโดยทางตรง หรือทางอ้อม เพราะในสายตาของคุณแล้ว คุณมองว่าคนคนนี้ "เป็นคนเก่ง คนดี และเท่าเทียมกับคุณในทุกๆ ด้าน"

9. แม้คุณจะรู้ดีว่า คนคนนี้พยายามที่จะ "ทดสอบ" คุณในทุกๆ ด้าน เช่น ด้านความรู้ นิสัย คุณธรรม ความชอบ อารมณ์ ฯลฯ แต่คุณก็ "ไม่ถือว่า" นั่นเป็นการ "ท้าทาย" หรือ "ลองเชิง" กล่าวคือ คุณยอมให้เขาทดสอบได้อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด และคุณก็ยอมเปิดเผย / บอก / เล่า ในสิ่งที่เขาอยากรู้ โดยบอกไป "ตามความเป็นจริง" เท่าที่พอจะทำได้ (คือ เปิดเผยในเรื่องที่ "ไม่เป็นความลับจนเกินไป")

10. แม้ว่าในบางครั้งที่นัดเจอกัน คนคนนี้จะ "จำวันนัดผิด" "ไปสายกว่าเวลานัด" หรือ "ไปถึงสถานที่นัดพบแล้ว แต่เกิดเปลี่ยนใจไม่อยากไปเที่ยวด้วยกันตามแผนที่กำหนดไว้ จึงโทรบอกคุณว่า เขาจะกลับบ้านแล้วนะ" แต่คุณก็ยังมีความอดทนที่จะแก้ปัญหา โดยคุณมักจะใช้วิธีโทรไปคุยกับคนคนนี้เองโดยตรง หรือไม่ก็ส่งจดหมายไปเพื่อปรับความเข้าใจต่างๆ เพราะคุณยังคงมีความคิดว่า มิตรภาพย่อมต้องมีอุปสรรคบ้าง เป็นธรรมดา ถ้ายังไม่เหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ คนเราก็สมควรจะต้องอดทนบ้าง

11. คนคนนี้อ่านจดหมาย (ที่คุณส่งไป) จนจบทุกฉบับ ไม่ว่ามันจะสั้น - ยาวแค่ไหน และบอกคุณทางโทรศัพท์ / SMS (โดยไม่เคยเขียนจดหมายตอบเลย) ว่า เขารู้สึกขอบคุณในความมีจิตใจอันดีงาม ฯลฯ ของคุณ ... ในกรณีที่คุณส่งอีเมล์ หรือ SMS ถึงคนคนนี้ เขาก็ "แทบจะไม่ตอบเอาเสียเลย" ยิ่งถ้าเป็นอีเมล์ด้วยแล้ว ถามอย่างหนึ่ง บางทีก็กลับตอบไปอีกอย่างหนึ่ง ราวกับว่า "ไม่ได้สนใจ" ในสิ่งที่คุณถามเอาเสียเลย และกว่าจะตอบกลับมาสักที บางครั้งก็นานมากๆ จนน่าโมโห ... หรือถ้าเป็นกรณีที่ส่ง SMS ถึงกัน ไม่ว่าคุณจะเป็นฝ่ายถามอะไรเขาไปทาง SMS ก่อนหรือไม่ แต่คำตอบของเขาจะมีอยู่แค่ 2 อย่าง คือ “คิดถึงเธอนะ” และ “หวังว่าเธอคงสบายดี” เท่านั้น ส่วนคำตอบอย่างอื่น นอกเหนือไปจากนี้ จะ "มีน้อยมากๆ"

12. ถึงแม้ว่าคุณจะเขียนจดหมายไปปรับความเข้าใจตั้งหลายๆ ฉบับ โดยเฉพาะในเวลาที่เกิดเหตุการณ์ตามข้อ 10. แต่คนคนนี้ ก็ "ไม่เคย" แสดงความโกรธ เย็นชา หรือเกลียดชังในตัวคุณเลย กล่าวคือ เขายังคงโทรมาหา แม้ในช่วงเวลาที่คุณหายเงียบไปนานๆ ทั้งๆ ที่ "คนส่วนมาก" มักจะมี "ทิฐิ" คือ ถ้าใครมาพู